Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.267.2019.2.BO
z 28 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2019 r. (data wpływu 15 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 maja 2019 r. (data wpływu 9 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Wnioskodawcy, jako płatnika podatku dochodowego (pyt. Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), w związku z czym pismem z dnia 24 kwietnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.126.2019.1.BO, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 24 kwietnia 2019 r. (data doręczenia 2 maja 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 4 maja 2019 r. (data wpływu 9 maja 2019 r.), nadanym w dniu 8 maja 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną m.in. z zarządzaniem nieruchomościami i wynajmowaniem nieruchomości. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca na podstawie art. 636 Kodeksu postępowania cywilnego został przez Sąd ustanowiony zarządcą tymczasowym przedsiębiorstwa spadkodawcy, którego właściciel - spadkodawca zmarł we wrześniu 2018 r. (była to jednoosobowa działalność gospodarcza). Wraz ze śmiercią właściciela przedsiębiorstwa, jego działalność została wykreślona z ewidencji działalności gospodarczej. Do majątku przedsiębiorstwa zmarłego zaliczała się duża komercyjna nieruchomość, która jest wynajęta kilku firmom na działalność gospodarczą. Umowy najmu nie uległy rozwiązaniu z chwilą śmierci właściciela firmy, ale jego przedsiębiorstwo zostało wykreślone z CEIDG. Wnioskodawca został ustanowiony zarządcą przez Sąd, w celu zabezpieczenia spadku - m.in. uzyskania zaległych czynszów od wynajmujących lokale użytkowe firm oraz pokrycia wysokich kosztów utrzymania nieruchomości - nieruchomość generuje wysokie rachunki za prąd, gaz i wymaga pewnych prac konserwacyjnych i remontowych. Wnioskodawca sprawuje kuratelę nad majątkiem firmy zmarłego i obecnie jest stroną wszelkich czynności i umów. Wnioskodawca sprawuje zarząd z uwzględnieniem przepisów art. 931-941 Kodeksu postępowania cywilnego - pozywa i może być pozywany, pobiera wszelkie dochody, ma prawo zaciągnąć zobowiązania. Firmy wynajmujące lokale użytkowe, należące do zmarłego przedsiębiorcy, wpłacają czynsz na rachunek bankowy utworzony na nazwisko Wnioskodawcy. Wnioskodawca opłaca z tego rachunku koszty, jakie generuje nieruchomość – np. faktury za media. Kontrahenci wystawiają faktury, rachunki i umowy na nazwisko Wnioskodawcy, a ponadto, wszelkie sprawy związane z majątkiem przedsiębiorstwa zmarłego kierują do Wnioskodawcy. W chwili obecnej nie wiadomo kto i kiedy oraz w jakiej części zostanie spadkobiercą majątku tego przedsiębiorstwa. Wśród potencjalnych spadkobierców jest także dwoje małych dzieci. Nie wiadomo, jak zostanie podzielony majątek tego przedsiębiorstwa i komu przypadnie jaki udział w poszczególnych składnikach majątku spadkodawcy. W chwili obecnej to Wnioskodawca dysponuje dochodami, jakie generuje masa spadkowa. Potencjalni spadkobiercy nie zarządzają obecnie tym majątkiem. Wnioskodawca działa samodzielnie i we własnym imieniu. Nikt inny w chwili obecnej nie jest w stanie wylegitymować się tytułem do majątku przedsiębiorstwa zmarłego i sprawowania zarządu tym majątkiem, ani nie jest w stanie zawrzeć lub wypowiedzieć związanych z przedsiębiorstwem zmarłego umów. Wnioskodawca nie jest pełnomocnikiem ewentualnych spadkobierców, tylko działa na podstawie postanowienia Sądu, w celu zabezpieczenia praw majątkowych spadkodawcy.

W piśmie z dnia 4 maja 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia 11 lutego 2005 r. Płaci podatek liniowy - 19% (taką samą ewidencję prowadził spadkodawca). Dnia 31 stycznia 2019 r. Wnioskodawca został ustanowiony przez Sąd zarządcą tymczasowym przedsiębiorstwa spadkodawcy. W postanowieniu Sądu nie został określony termin, na jaki został On ustanowiony zarządcą tymczasowym. Sąd powierzył Mu sprawowanie zarządu nad całym majątkiem przedsiębiorstwa spadkodawcy. Jest to:

• duża nieruchomość komercyjna przeznaczona do wynajmu przedsiębiorcom,
  

• luksusowy apartament wraz z wyposażeniem, dla którego obecnie Wnioskodawca również szuka najemcy, oraz
  

• meble i pojazdy samochodowe (istnieje możliwość dokonania sprzedaży przez Wnioskodawcę niektórych pojazdów).
  
  

Sąd w postanowieniu, w którym Wnioskodawca został ustanowiony zarządcą, nie wyznaczył Mu żadnych konkretnych zadań, jednak przychylił się w całości do wniosku potencjalnych spadkobierców, w którym głównym celem powołania Go na tę funkcje było pobranie zaległych opłat od najemców nieruchomości komercyjnej oraz uregulowanie opłat m.in. za media, prace remontowo - konserwacyjne i inne koszty, jakie generuje masa spadkowa. Potencjalni spadkobiercy nie byli w stanie dojść do porozumienia, ani zarządzać majątkiem przedsiębiorstwa, a przedłużający się taki stan mógł doprowadzić do tego, że w sytuacji, gdyby w budynku, np. odcięto prąd, czy gaz, firmy wynajmujące nieruchomość mogłyby po pierwsze zrezygnować z dalszego najmu, a po drugie mogłyby, np. wystąpić przeciwko spadkobiercom o odszkodowanie za poniesione straty w sytuacji, np. jeśli ktoś do produkcji wyrobów potrzebuje prądu, a prąd zostałby odcięty. Wnioskodawcę powołano w celu zapobieżenia takiej sytuacji. Do końca czerwca 2019 r. Wnioskodawca musi złożyć sprawozdanie do Sądu z podjętych działań i zapewne wtedy zostaną wyznaczone do wykonania jakieś zadania. Wnioskodawca dotąd nie odprowadził żadnych zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przychodów/dochodów z masy spadkowej. Dotąd wszystkie usługi na rzecz nieruchomości komercyjnej spadkodawcy wykonują firmy zewnętrzne, jednak Wnioskodawca zamierza w przyszłości zatrudnić na umowę o pracę lub umowę cywilnoprawną, w razie potrzeby, osobę do m.in. sprzątania, odśnieżania, odczytywania liczników. W postanowieniu Sądu nie ma szczegółowych informacji na temat tego, czy Wnioskodawca może zatrudniać lub zlecać wykonanie prac w ramach wykonywania czynności związanych z zarządem tymczasowym majątkiem, jednak postanowienie Sądu zawiera odesłanie do przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, z których wynika, że ma On taką możliwość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do opłacania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od dochodów, jakie przynosi masa spadkowa - zwłaszcza wynajem nieruchomości zmarłego, jeśli Wnioskodawca jest stroną wszelkich czynności i pobiera czynsze na rachunek bankowy założony na swoje nazwisko?
2. Czy, jeśli Wnioskodawca zatrudni pracownika lub zawrze umowę cywilnoprawną, np. zlecenie, w celu wykonywania różnych prac w nieruchomości komercyjnej spadkodawcy, to czy jest zobowiązany odprowadzić podatek dochodowy od wynagrodzenia tej osoby oraz sporządzić dla niej informację PIT-11 oraz sporządzić deklarację PIT-4R, jeżeli wynagrodzenie to byłoby opłacane z dochodów z wynajmu masy spadkowej, jakie wpływają na konto bankowe Wnioskodawcy?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do pytania Nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do pytania Nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest On zobowiązany do uregulowania podatku PIT-4 od wynagrodzenia oraz sporządzenia wymienionych w pytaniu Nr 2 deklaracji podatkowych, ponieważ to Wnioskodawca będzie stroną umowy o pracę/zlecenie, a więc pracodawcą/zleceniodawcą. Możliwości i wiedza potencjalnych spadkobierców na temat takich czynności są w tym momencie ograniczone. Dodatkowo Wnioskodawca będzie stroną wszystkich umów i czynności, może pozywać i może być pozywany. Nikt z potencjalnych spadkobierców nie jest w stanie i nie może zawrzeć, np. umowy o pracę lub innej umowy i nie jest w stanie wylegitymować się tytułem do majątku przedsiębiorstwa spadkodawcy, a poza tym to Wnioskodawca, a nie potencjalny spadkobierca, dysponuje pieniędzmi z najmu i posiada środki na wypłatę wynagrodzenia. W związku z tym obowiązki z tytułu podatku PIT-4 ciążą na Wnioskodawcy. Gdyby było inaczej, spadkobierca musiałby zapłacić wynagrodzenia, a nie miałby na to środków. Ponadto, to Wnioskodawca wypłaci ewentualne wynagrodzenie za pracę z rachunku bankowego założonego na nazwisko Wnioskodawcy. Nie wiadomo kto i kiedy dokładnie otrzyma spadek i zostanie spadkobiercą, a wypłacenie wynagrodzenia za wykonaną pracę rodzi m.in. takie skutki prawne, jak obowiązek uiszczenia zapłaty podatku PIT-4R. W związku z tym, że Wnioskodawca działa samodzielnie i posiada środki na wypłatę ewentualnego wynagrodzenia, pozyskane z dochodów z najmu masy spadkowej, to na Nim ciąży obowiązek sporządzenia deklaracji PIT-4R i PIT-11 oraz zapłaty podatku od wynagrodzenia. Poza tym, zgodnie z art. 940 Kodeksu postępowania cywilnego, zarządca jest zobowiązany pokryć wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w nieruchomości i zdaniem Wnioskodawcy to On jest zobowiązany i powinien dokonać wszelkich niezbędnych formalności w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Pojęcie płatnika zdefiniowane zostało w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900). W świetle jego treści płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), źródłami przychodów są:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);
  

• działalność wykonywana osobiście (pkt 2).
  
  

Jak wynika z treści art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do treści art. 38 ust. 1 ww. ustawy - płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Z kolei ust. 1a tegoż artykułu stanowi, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11). Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Stosownie do ust. 2 cyt. wyżej artykułu, jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy na pisemny wniosek podatnika, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, są obowiązani do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, lub urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imiennej informacji, o której mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 tegoż artykułu, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Zgodnie natomiast z treścią art. 42 ust. 1 cyt. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Jak wynika z art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Z informacji przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od dnia 11 lutego 2005 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną m.in. z zarządzaniem nieruchomościami i wynajmowaniem nieruchomości. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych opodatkowanym podatkiem liniowym - 19% - i prowadzącym podatkową księgę przychodów i rozchodów. Dnia 31 stycznia 2019 r. Wnioskodawca na podstawie art. 636 Kodeksu postępowania cywilnego został ustanowiony przez Sąd zarządcą tymczasowym przedsiębiorstwa spadkodawcy, którego właściciel - spadkodawca zmarł we wrześniu 2018 r. W postanowieniu Sądu nie został określony termin, na jaki Wnioskodawca został ustanowiony zarządcą tymczasowym. Sąd powierzył Mu sprawowanie zarządu nad całym majątkiem przedsiębiorstwa spadkodawcy. W skład majątku przedsiębiorstwa zmarłego wchodzi m.in. duża komercyjna nieruchomość, która jest wynajęta kilku firmom na działalność gospodarczą. Umowy najmu nie uległy rozwiązaniu z chwilą śmierci właściciela firmy. Wnioskodawca został ustanowiony zarządcą przez Sąd, w celu zabezpieczenia spadku - m.in. uzyskania zaległych czynszów od wynajmujących lokale użytkowe firm oraz pokrycia wysokich kosztów utrzymania nieruchomości. Wnioskodawca sprawuje kuratelę nad majątkiem firmy zmarłego i obecnie jest stroną wszelkich czynności i umów. Wnioskodawca sprawuje zarząd z uwzględnieniem przepisów art. 931-941 Kodeksu postępowania cywilnego - pozywa i może być pozywany, pobiera wszelkie dochody, ma prawo zaciągnąć zobowiązania. Firmy wynajmujące lokale użytkowe, należące do zmarłego przedsiębiorcy, wpłacają czynsz na rachunek bankowy utworzony na nazwisko Wnioskodawcy. Wnioskodawca opłaca z tego rachunku koszty, jakie generuje nieruchomość – np. faktury za media. Kontrahenci wystawiają faktury, rachunki i umowy na nazwisko Wnioskodawcy oraz wszelkie sprawy związane z majątkiem przedsiębiorstwa zmarłego kierują do Wnioskodawcy. W chwili obecnej to Wnioskodawca dysponuje dochodami, jakie generuje masa spadkowa. Działa samodzielnie i we własnym imieniu. Wnioskodawca dotąd nie odprowadził żadnych zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przychodów/dochodów z masy spadkowej. Dotąd wszystkie usługi na rzecz nieruchomości komercyjnej spadkodawcy, wykonują firmy zewnętrzne, jednak Wnioskodawca zamierza w przyszłości zatrudnić, w razie potrzeby, osobę do m.in. sprzątania, odśnieżania, odczytywania liczników - na umowę o pracę lub umowę cywilnoprawną.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca zatrudni pracownika lub zawrze umowę cywilnoprawną (np. zlecenie), w celu wykonywania różnych prac w nieruchomości komercyjnej spadkodawcy, będzie zobowiązany odprowadzić podatek dochodowy od wynagrodzenia tej osoby oraz sporządzić dla niej informację PIT-11 oraz sporządzić deklarację PIT-4R również w przypadku, gdy wynagrodzenie to byłoby opłacane z dochodów z wynajmu masy spadkowej, jakie wpływają na konto bankowe Wnioskodawcy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku opis będzie różnił się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.