Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.163.2019.1.MMA
z 27 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2019 r. (data wpływu 27 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących czynność odpłatnego przekazania/zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących czynność odpłatnego przekazania/zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W ciągu najbliższych miesiącach mąż Wnioskodawczyni zamierza przekształcić swoje przedsiębiorstwo, które prowadzi obecnie pod firmą Centrum w trybie art. 584 ksh. w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością - prawdopodobnie o firmie B. Sp. z o.o., która zostanie wpisana do rejestru przedsiębiorców KRS z momentem przekształcenia. Przekształcenie w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością całego dotychczasowego przedsiębiorstwa spowoduje, że spółka ta przejmie w całości aktywa i pasywa dotychczasowego Zakładu. Wejdzie ona więc we wszelkie prawa i przejmie wszelkie obowiązki wynikające z jego dotychczasowej działalności. Jednocześnie Wnioskodawczyni pragnę wyjaśnić, iż poza kwestami formalnymi takimi jak nowy numer NIP nie ulegną żadnym zmianom dotychczasowe zasady w współpracy z obecnymi kontrahentami Zakładu. Bez zmian w stosunku do B. Sp. z o.o. pozostaną również tak istotne elementy wyróżniające działalność dotychczasowego Zakładu jak: przedmiot działalności i siedziba spółki. Między małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej.

Istotnym jest, że przed przekształceniem zamierza on zbyć - przekazać do używania do przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, które zamierza założyć i zarejestrować się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, niektóre nieruchomości - położone:

w P. i G. stanowiące środki trwałe Centrum.

Jednocześnie celem przyśpieszenia postępowania i uniknięcia wątpliwości organu podatkowego uszczegóławia opis stanu faktycznego.

1. przekazywana nieruchomość położona w P., nabyta w 2016 r.
   • grunty są zabudowane,
     
   • na nieruchomości zabudowanej posadowiony jest budynek usługowo-biurowy,
     
   • mąż nabył nieruchomości od podmiotu będącego czynnym podatnikiem VAT, na podstawie aktu notarialnego, bez podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a, nabycie było do majątku wspólnego małżonków ale na cele działalności gospodarczej męża,
     
   • przy remontowaniu i modernizowaniu nieruchomości przysługiwało mężowi Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku naliczonego z którego skorzystał,
     
   • nieruchomości te są używane przez męża w jego działalności na potrzeby własnej działalności - lokale biurowe, niektóre lokale są przedmiotem najmu lub dzierżaw,
     
   • nabyte nieruchomości były ulepszane ale wartość ulepszeń nie przekroczyła 30 % wartości początkowej w rozumieniu przepisów o PIT,
     
   • od dokonywanych ulepszeń przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
2. przekazywana nieruchomość położona w P. w G., nabyta w 2011 r.
   • grunty są zabudowane,
     
   • na nieruchomości zabudowanej posadowiony są budynek socjalny, magazyn zbożowy, ogrodzenie, wiata, waga samochodowa,
     
   • mąż nabył nieruchomości od podmiotu będącego czynnym podatnikiem VAT, na podstawie faktury VAT, nabycie było do majątku wspólnego małżonków ale na cele działalności gospodarczej męża, część wybudował samemu (wiatę, wagę),
     
   • przy nabyciu, remontowaniu i modernizowaniu nieruchomości przysługiwało mężowi Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku naliczonego z którego skorzystał,
     
   • nieruchomości te są używane przez męża w jego działalności na potrzeby własnej działalności - lokale biurowe, niektóre lokale są przedmiotem najmu lub dzierżawy,
     
   • nabyte nieruchomości były ulepszane ale wartość ulepszeń nie przekroczyła 30 % wartości początkowej w rozumieniu przepisów o PIT,
     
   • od dokonywanych ulepszeń przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
   
   

Mąż przekazanie obu nieruchomości udokumentuje fakturami VAT.

Wnioskodawczyni zamierza nabyć od męża nieruchomości i używać ich dalej na cele związane z działalnością opodatkowaną. Na okoliczność przekazania nieruchomości zostanie między małżonkami podpisany odrębny dokument o przekazaniu i zostaną wystawione faktury VAT, a podatkowo i księgowo zostaną one wycofane z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej męża i wprowadzone do ewidencji środków trwałych założonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej prawdopodobnie pod firmą B. Nieruchomości. Fakt ten jest dyktowany przesłankami ekonomicznymi i cywilnoprawnymi (kwestia odpowiedzialności majątkiem wobec osób trzecich), bezpieczeństwa obrotu, dziedziczenia, sukcesji itp.

Oba przedsiębiorstwa w momencie przekazywania nieruchomości będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. W przedstawionym stanie faktycznym składniki majątku małżonków B., pomimo że niektóre z nich zostały nabyte tylko przez jedno z małżonków w ramach prowadzonej działalności gospodarczej należą do majątku wspólnego małżonków, w związku z czym mogą być wykorzystywane przez każdego z małżonków zgodnie z zasadami określonymi w art. 34(1) Krio.

Po otrzymaniu faktur od małżonka dokumentujących przekazanie nieruchomości między przedsiębiorstwami Wnioskodawczyni zamierza obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w tych fakturach.

Zakupione nieruchomości będą używane w firmie Wnioskodawczyni i będą służyć czynnościom opodatkowanym VAT - będą wynajmowane innym podmiotom gospodarczym w tym powstałej z przekształcenia spółce męża.

Przekazanie środków trwałych z przedsiębiorstwa męża do przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni nastąpi za wynagrodzeniem, Wnioskodawczyni przekaże w odpowiednich terminach umownych pieniądze z konta firmowego przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni na rachunek bankowy firmy męża.

Przekazanie za wynagrodzeniem nie ma żadnego sensu ekonomicznego, bowiem te pieniądze i tak wrócą do majątku obojga małżonków, jednak jest ono konieczne ze względu na regulacje VAT w zakresie odliczania podatku naliczonego i w kontekście szeregu interpretacji, wydanych w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej i publikowanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: interpretacja indywidualna z 26 czerwca 2012 r. IPPP3/443-349/12-2/KB, interpretacja indywidualna z 21 czerwca 2017 r. 0114-KDIP4.4012.255.2017.1.MPE. interpretacja indywidualna z 31 sierpnia 2017 r. 0114-KDIP3.4011.255.2017.1.KS.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawczyni będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących czynności odpłatnego przekazania Wnioskodawczyni do używania - zbycia do firmy Wnioskodawczyni nieruchomości które wcześniej stanowiły środki trwałe przedsiębiorstwa męża?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawczyni ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących czynności odpłatnego przekazania Wnioskodawczyni do używania - zbycia do firmy Wnioskodawczyni nieruchomości, które wcześniej stanowiły środki trwałe przedsiębiorstwa męża.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W przedmiotowej sprawie nie występują okoliczności, które wykluczałyby zastosowanie tego przepisu.

Z kolei zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W przedstawionym stanie faktycznym nie występują przesłanki negatywne o których mowa w art. 88 ust. 3a pkt 1 i 2 ustawy o VAT zgodnie z którym: nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący.

Jeśli więc mąż przekaże Wnioskodawczyni odpłatnie część swoich nieruchomości, o którym mowa wyżej to również Wnioskodawczyni ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących odpłatną czynność przekazania Wnioskodawczyni do używania - zbycia do firmy Wnioskodawczyni nieruchomości, które wcześniej stanowiły środki trwałe przedsiębiorstwa męża.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawczyni wnosi o szybkie wydanie interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z pózn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury, w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel” (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, że przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdził, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa cywilnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, z art. 15 ust. 2 ustawy wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
  

• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
  
  
  

Z kolei ustrój majątkowy małżeński - definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka - regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Natomiast, w myśl art. 36 § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności.

Z opisu sprawy wynika, że w ciągu najbliższych miesięcy mąż Wnioskodawczyni zamierza przekształcić swoje przedsiębiorstwo w trybie art. 584 ksh. w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością - prawdopodobnie o firmie B. Sp. z o.o., która zostanie wpisana do rejestru przedsiębiorców KRS z momentem przekształcenia. Przekształcenie w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością całego dotychczasowego przedsiębiorstwa spowoduje, że spółka ta przejmie w całości aktywa i pasywa dotychczasowego Zakładu. Wejdzie ona więc we wszelkie prawa i przejmie wszelkie obowiązki wynikające z jego dotychczasowej działalności. Jednocześnie Wnioskodawczyni pragnę wyjaśnić, iż poza kwestami formalnymi takimi jak nowy numer NIP nie ulegną żadnym zmianom dotychczasowe zasady w współpracy z obecnymi kontrahentami Zakładu. Bez zmian w stosunku do B. Sp. z o.o. pozostaną również tak istotne elementy wyróżniające działalność dotychczasowego Zakładu jak: przedmiot działalności i siedziba spółki. Między małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej.

Istotnym jest, że przed przekształceniem zamierza on zbyć - przekazać do używania do przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni (które zamierza założyć i zarejestrować się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług) niektóre nieruchomości - położone: w P. i G. stanowiące środki trwałe Centrum. Przekazanie środków trwałych będzie miało charakter odpłatny i nastąpi na podstawie faktury VAT.

Zatem w celu rozstrzygnięcia, czy Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do odliczenia w związku ze zbyciem za wynagrodzeniem nieruchomości w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy przekazanie środków trwałych (dwóch nieruchomości zabudowanych) z firmy męża do firmy żony, między którymi istnieje ustawowa wspólność majątkowa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z okoliczności sprawy mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu i wynajmu kilku nieruchomości (lokali użytkowych) wykorzystując składniki majątku wspólnego.

Zatem, mąż Wnioskodawczyni w oparciu o składniki majątku wspólnego posiada odrębne przedsiębiorstwo (odrębną własność ekonomiczną), natomiast jako małżeństwo współwłasność łączną, czyli prowadząc swoje przedsiębiorstwo w oparciu o część składników majątku wspólnego mąż Wnioskodawczyni ma nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną.

Mimo faktu, że mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o część majątku wspólnego, to On w sensie ekonomicznym jest właścicielem tej części majątku wspólnego.

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych w odniesieniu do rozpoznawanej sprawy podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawczyni, jak i jej mąż, traktowani są jako odrębne podmioty. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest dokonywanie czynności między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Tak więc, pomimo zakupu składników majątku w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej, składniki te są przeznaczone i wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni (jednego z małżonków) w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz treści powołanych przepisów należy stwierdzić, że odpłatne przekazanie na podstawie faktury VAT przez męża na rzecz Wnioskodawczyni dwóch nieruchomości zabudowanych wykorzystywanych w prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni działalności gospodarczej, w wyniku którego Wnioskodawczyni nabędzie ekonomiczne władztwo nad przedmiotowymi nieruchomościami, stanowić będzie zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, odpłatną dostawę towarów, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących czynności odpłatnego przekazania Wnioskodawczyni do używania - zbycia do firmy Wnioskodawczyni nieruchomości które wcześniej stanowiły środki trwałe przedsiębiorstwa męża.

Aby odpowiedzieć na zadane pytanie należy sprawdzić, czy czynność odpłatnego zbycia Wnioskodawczyni nieruchomości które wcześniej stanowiły środki trwałe przedsiębiorstwa męża będzie podlegała opodatkowaniu, czy też będzie zwolniona z podatku VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Ponadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 Dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, opodatkowaniu VAT podlegają następujące transakcje: odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Zgodnie natomiast z art. art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
   
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, do celów ust. 1 lit. a) „budynek” oznacza dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem.

Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia, takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem, że okresy te nie przekraczają, odpowiednio, pięciu i dwóch lat.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że odpłatna dostawa budynku (części budynku) spełnia definicję pierwszego zasiedlenia. Dodatkowo, oprócz odpłatnej dostawy, w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie jest rozumiane szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”, w tym także wykorzystywanie budynku przez dany podmiot w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej lub wybudowanie i zamieszkanie w budynku mieszkalnym przez osobę fizyczną. Ponadto kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku (jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora) zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji (vide: pkt 41 wyroku TSUE z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16).

Należy zaznaczyć, że zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Z wniosku wynika, że przedmiotem przekazania będą dwie nieruchomości zabudowane:

1. Nieruchomość położona w P. została nabyta w 2016 r. od podmiotu będącego czynnym podatnikiem VAT, na podstawie aktu notarialnego, bez podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Nabycie było do majątku wspólnego małżonków, ale na cele działalności gospodarczej męża. Nieruchomość jest zabudowana budynkiem usługowo-biurowym, w którym lokale biurowe w większości są wynajmowane lub dzierżawione.
   Przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało mężowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż nabycie zostało dokonane na podstawie zwolnienia z VAT wg. art. 43 ust. 1 pkt 10a. Budynek był ulepszany, ale wartość ulepszeń nie przekroczyła 30% jego wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Od dokonywanych ulepszeń oraz nakładów na remont i modernizację przysługiwało mężowi Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku naliczonego, z którego skorzystał.
2. Nieruchomość położona w G. została nabyta w 2011 r. od podmiotu będącego czynnym podatnikiem VAT, na podstawie faktury VAT, nabycie było do majątku wspólnego małżonków ale na cele działalności gospodarczej męża, część wybudował samemu (wiatę, wagę). Przy nabyciu, remontowaniu i modernizowaniu nieruchomości przysługiwało mężowi Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku naliczonego, z którego skorzystał.
   
   

Nabyte nieruchomości były ulepszane, ale wartość ulepszeń nie przekroczyła 30% ich wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a od dokonywanych ulepszeń przysługiwało mężowi Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest zatem ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa i powołane wyżej orzecznictwo należy stwierdzić, że doszło do pierwszego zasiedlenia budynku usługowo-biurowego na nieruchomości w P. oraz budynków i budowli na nieruchomości w G. i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili ich sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Jak wskazano bowiem w treści wniosku, zarówno budynek posadowiony na nieruchomości w P., jak i budynki oraz wskazane budowle posadowione na nieruchomości w G. były od dnia ich nabycia, odpowiednio w roku 2016 i 2011, wykorzystywane przez męża Wnioskodawczyni we własnej opodatkowanej podatkiem VAT działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że budynki i budowle były ulepszane, ale wartość ulepszeń nie przekroczyła 30% ich wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Tym samym odpłatne zbycie do firmy Wnioskodawczyni nieruchomości położonych w P. i w G., zabudowanych wymienionymi we wniosku budynkami i budowlami będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej czynności odpłatnego zbycia Wnioskodawczyni nieruchomości, które wcześniej stanowiły środki trwałe przedsiębiorstwa męża, albowiem w odniesieniu do tej faktury/faktur zaistnieją okoliczności wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

A zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać je za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.