2019.05.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-1.4012.143.2019.2.KBR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.143.2019.2.KBR
z 20 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2019 r. (data wpływu 19 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2019 r. (data wpływu 7 maja 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 25 kwietnia 2019 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.143.2019.1.KBR (doręczone w dniu 25 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy zbycie składników majątkowych związanych z obsługą znaku towarowego będzie stanowić czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy zbycie składników majątkowych związanych z obsługą znaku towarowego będzie stanowić czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 kwietnia 2019 r. (data wpływu 7 maja 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 25 kwietnia 2019 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.143.2019.1.KBR (doręczone w dniu 25 kwietnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności wspólników spółki jest działalność agencji reklamowych.

Wnioskodawcy oraz Z., prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą…., przysługuje wspólne prawo ochronne na słowno-graficzny znak towarowy. Powyższy znak towarowy został zgłoszony do ochrony prawnej w Urzędzie Patentowym RP w dniu 27 maja 2014 roku za numerem. Następnie, w dniu 11 stycznia 2018 roku Urząd Patentowy RP zarejestrował przedmiotowy znak towarowy. Przedmiotowe wspólne prawo ochronne na znak towarowy przysługuje Wnioskodawcy oraz Z. w klasie 19 i 35 według klasyfikacji nicejskiej.

Zgodnie z umową z dnia 1 stycznia 2016 r. zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a Z., Wnioskodawca ma wyłączne prawo posługiwać się znakiem towarowym na obszarze następujących województw:…

W chwili obecnej Wnioskodawca wykorzystuje przedmiotowy znak towarowy do osiągania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca udostępnia przedmiotowy znak towarowy innym podmiotom na podstawie umów dzierżawy i osiąga z tego tytułu przychody. W związku z planowanym utworzeniem w przyszłości nowej, sformalizowanej struktury organizacyjnej, planowane jest rozdzielenie w sposób faktyczny i prawny prowadzonej działalności gospodarczej wyodrębniając zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej „ZCP”) związaną ze znakiem towarowym, która następnie może zostać wniesiona w drodze wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Celem dokonanego wyodrębnienia jest transparentność prowadzonej działalności. Wyodrębnienie ma nastąpić na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. W ramach wyodrębnienia ZCP, której składnikiem byłby m.in. przedmiotowy znak towarowy, utworzony zostałby nowy, odrębny dział przedsiębiorstwa zajmujący się obsługą znaku towarowego. Dział ten otrzymałby własny regulamin, oraz własną strukturę organizacyjną, osobową i finansową.

Przedmiotem działalności ZCP w postaci działalności związanej ze znakiem towarowym będzie w szczególności:

Zarządzanie ochroną prawną znaku towarowego, tj. dokonywanie opłat za udzielaną ochronę, weryfikacja ewentualnych naruszeń praw do znaku towarowego, dochodzenie roszczeń z tytułu naruszeń, etc.
Udzielanie odpłatnych licencji na znak towarowy.
Nadzór nad prawidłowym wykonywaniem umów licencyjnych przez licencjobiorców.
Nadzór nad prawidłowością i terminowością uiszczania opłat licencyjnych przez licencjobiorców.

Wymieniony powyżej obszar działalności, polegający na działalności związanej ze znakiem towarowym jako ZCP Wnioskodawca zamierza przenieść na inny podmiot - spółkę komandytową, w drodze wkładu niepieniężnego. Znak towarowy wchodzący w skład ZCP będzie wykorzystywany przez spółkę komandytową w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. W skład ZCP, będącej przedmiotem planowanego aportu będą wchodzić następujące składniki majątkowe i niemajątkowe:

Elementy wyposażenia stanowiska pracy w ilości odpowiedniej do ilości zatrudnionych lub współpracujących osób (jak np. komputer).
Autorskie prawa majątkowe do znaku jako utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191).
Prawo ochronne do Znaku towarowego.
Zespół ludzki działający w ramach obszaru działania ZCP,
Zobowiązania wynikające z ogólnorozumianych kosztów związanych ze wskazanym obszarem działalności, jak np. zobowiązania wobec pracowników, zleceniobiorców itp.
Należności z tytułu umów licencyjnych.

Pismem z dnia 29 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że Nabywca (spółka komandytowa) ma zamiar kontynuować oraz rozszerzyć działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną przez Wnioskodawcę (spółkę cywilną) w oparciu o nabyte składniki majątkowe i niemajątkowe. Przy użyciu wyłącznie nabytych składników majątku będzie możliwe kontynuowanie działalności gospodarczej prowadzonej do tej pory przez Wnioskodawcę (spółkę cywilną) w dotychczasowym zakresie przez Nabywcę (spółkę komandytową). W strukturze Wnioskodawcy (spółki cywilnej) będący przedmiotem przyszłej dostawy zespół składników majątkowych i niemajątkowych zostanie wyodrębniony pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym, tj. będzie stanowić funkcjonalnie odrębną całość. Przedmiotowy zespół składników majątkowych i niemajątkowych w strukturze Wnioskodawcy po dokonaniu wyodrębnienia będzie obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazuje jednak, iż nie ma wiedzy odnośnie tego, w jaki sposób przedmiotowy zespół składników majątkowych i niemajątkowych będzie wyodrębniony w strukturze Nabywcy (spółki komandytowej).

Ponadto, Wnioskodawca podkreślił, iż dla oceny, czy dany zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP) w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, dalej jako „ustawa o VAT”) w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT istotny jest moment zbycia (dokonania dostawy) danego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych. Potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 327/16, w którym NSA słusznie wskazał, iż „okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej, należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze”. Tym samym należy stwierdzić, że dla oceny, czy opisany we wniosku zespół składników majątkowych i niemajątkowych będzie stanowić ZCP, a tym samym czy czynność prawna polegająca na wniesieniu przez Wnioskodawcę ww. zespołu do spółki komandytowej (Nabywcy) w drodze aportu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, istotny jest stan zespołu składników majątkowych i niemajątkowych w momencie zbycia, tj. wniesienia go aportem do spółki komandytowej (Nabywcy). To, w jaki sposób Nabywca w przyszłości wyodrębni przedmiotowy zespół składników stanowiący w momencie wniesienia go aportem do spółki komandytowej (Nabywcy) ZCP nie ma znaczenia dla odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie.

Będący przedmiotem dostawy zespół składników majątkowych i niemajątkowych przed dokonaniem dostawy zostanie wyodrębniony finansowo w strukturze Wnioskodawcy (spółki cywilnej). Dzięki planowanemu wyodrębnieniu (poprzez utworzenie nowego, odrębnego działu w strukturze Zbywcy, z własnym regulaminem, strukturą organizacyjną, osobową i finansową) możliwe będzie przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zespołu składników majątkowych i niemajątkowych będących przedmiotem dostawy.

Będący przedmiotem dostawy zespół składników majątku przed wniesieniem go przez Wnioskodawcę (spółkę cywilną) aportem do spółki komandytowej (Nabywcy), zostanie wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, funkcjonalnej i finansowej w sposób, który umożliwi przedmiotowemu zespołowi składników majątkowych i niemajątkowych funkcjonowanie jako samodzielny podmiot gospodarczy. Tym samym należy stwierdzić, iż przedmiotowy zespół składników majątkowych i niemajątkowych po jego wyodrębnieniu w strukturze Wnioskodawcy oraz w momencie dokonania dostawy na rzecz Nabywcy będzie posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiony powyżej zespół składników majątkowych i niemajątkowych, wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wraz z zespołem ludzkim i zobowiązaniami, którego przedmiotem będzie działalność związana ze znakiem towarowym, można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (dalej: „ustawa o VAT”), a co za tym idzie - czy w przypadku wniesienia przedstawionego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych w skład którego wchodzi znak towarowy - tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej, transakcja polegająca na wniesieniu ZCP aportem do Spółki komandytowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zespół składników majątkowych i niemajątkowych, wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wraz z zespołem ludzkim i zobowiązaniami, stanowiący ZCP, którego przedmiotem będzie działalność związana ze Znakami towarowymi, można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Co za tym idzie - w przypadku wniesienia przedstawionego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych w skład którego wchodzi znak towarowy - tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej, transakcja polegająca na wniesieniu ZCP aportem do Spółki komandytowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wyłącza zastosowanie tej ustawy do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Na uwagę zasługuje wykorzystanie przez ustawodawcę sformułowania „zbycie”. To pojęcie posiada zdecydowanie szeroki zakres zastosowania i nie ogranicza się do sprzedaży. Należy przyjąć, że obejmuje wszelkie czynności prawne, które prowadzą do przeniesienia wszelkich praw i obowiązków wchodzących w skład przedsiębiorstwa (A. Kidyba, Prawo handlowe, Warszawa 2002, s. 27). Niewątpliwe wyodrębnienie składników majątkowych i niemajątkowych stanowiących ZCP i wniesienie go tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej należy uznać za należący do zakresu pojęcia „zbycie”. Potwierdzenie takiego stanowiska znajduje się także w licznych indywidualnych interpretacjach podatkowych, np. w interpretacji indywidualnej z dnia 26 lutego 2019 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.822.2018.2.MD, gdzie wskazano: „Przez transakcje zbycia, o której mowa w ww. przepisie na gruncie ustawy o VAT należy rozumieć wszelkiego rodzaju transakcje, na skutek których dojdzie do przeniesienia prawa do dysponowania przedsiębiorstwem lub zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jako właściciel. Chodzi tu zatem w szczególności o transakcję sprzedaży, ale również o transakcję polegającą na wniesieniu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako wkład niepieniężny do spółki kapitałowej lub osobowej. Wskutek bowiem wniesienia takiego aportu, na spółkę przejdzie własność zorganizowanej części przedsiębiorstwa wraz ze wszystkimi składnikami materialnymi i niematerialnymi, w tym zobowiązaniami wchodzącymi w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Powyższe stanowisko znajduje swoje uzasadnienie w interpretacjach indywidualnych, literaturze prawniczej, a także orzecznictwie sądowo-administracyjnym.

Jak wskazuje A. Bartosiewicz, „Jeżeli wyodrębniona część przedsiębiorstwa, jak i jego pozostałość mogą funkcjonować w obrocie gospodarczym samodzielnie, wówczas należy uznać, iż „oderwana” część stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa” (A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz LEX, Warszawa 2013, str.70). Wyodrębniony zespół składników majątkowych i niemajątkowych ZCP będzie miał możliwość samodzielnej realizacji zadań w obrocie gospodarczym, gdyż będzie kontynuował dotychczasową działalność, która stanowi jedną z wiodących w ramach działalności przedsiębiorstwa. Wnioskodawca bowiem już obecnie wykorzystuje znak towarowy do prowadzenia działalności gospodarczej, poprzez wydzierżawianie znaku towarowego innym przedsiębiorcom. W ramach wyodrębnienia działalności związanej z przedmiotowym znakiem towarowym nowo wyodrębnionej ZCP zostałaby nadana własna struktura organizacyjna i odrębny regulamin, co umożliwiłoby samodzielność w obrocie gospodarczym.

Zgodnie ze stwierdzeniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 26 lutego 2019 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.822.2018.2.MD, wyodrębnienie organizacyjne w strukturze prowadzonej działalności gospodarczej nie jest tożsame z wyodrębnieniem formalno-prawnym. „W efekcie, aby określona część przedsiębiorstwa mogła być wyodrębniona organizacyjnie nie musi ona stanowić samodzielnego podmiotu prawego, jednostki organizacyjnej, czy oddziału”. Tożsame stanowisko zostało już wcześniej wyrażone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 stycznia 2010 r., znak IPPB1/415-833/09-4/MT.

W niniejszym stanie faktycznym, ZCP związana ze znakiem towarowym nie będzie stanowić samodzielnego podmiotu prawnego, będzie jednak wyodrębniona organizacyjnie - poprzez utworzenie odrębnego działu przedsiębiorstwa z własnym regulaminem i strukturą organizacyjną. Kolejna przesłanka, tj. wyodrębnienie finansowe, nie oznacza całkowitej samodzielności finansowej ZCP, co potwierdza wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1823/15. Sąd słusznie wskazał, że „Wyodrębnienie finansowe nie oznacza całkowitej samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie do zorganizowanej części przedsiębiorstwa przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań”. W regulacjach prawnych nie występuje definicja wyodrębnienia finansowego, a samo pojęcie jest swoiste dla prawa podatkowego. Należy przyjąć zatem, że dla uznania za ZCP określonych składników majątkowych przedsiębiorstwa wystraczające jest jakiekolwiek wyodrębnienie finansowe w ramach struktury prowadzonej działalności, istnienie możliwości przedstawienia podstawowych informacji o sytuacji finansowej (Interpretacja indywidualna z dnia 17 marca 2016 r. IBPP3/4512-13/16/KG). Należy podkreślić, że dla stwierdzenia wyodrębnienia finansowego ZCP nie jest wymagane prowadzenie odrębnych ksiąg rachunkowych oraz sporządzenie sprawozdań finansowych. Taki wymóg dotyczy wyłącznie oddziałów wpisanych w Krajowym Rejestrze Sądowym. Potwierdzenie tego stanowiska następuje również w literaturze naukowej. W. Modzelewski wskazuje: „Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a nie do poszczególnych przedsiębiorstw, które podatnik prowadzi lub w których posiada udziały” (W. Modzelewski, Komentarz do ustawy o podatku od towarów i usług. Komentarz. Wyd. 15, Warszawa 2019, Legalis). W stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku, z uwagi na wyodrębnienie odrębnego działu w ramach przedsiębiorstwa, do którego zadań należeć będzie obsługa znaku towarowego, w pełni możliwe będzie przyporządkowanie do ZCP przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań. Tym samym ZCP związana ze znakiem towarowym będzie wyodrębniona finansowo.

Podsumowując, wydzielona część przedsiębiorstwa w postaci wyodrębnionego działu zajmującego się obsługą przedmiotowego znaku towarowego wpisuje się w ustawową definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa z art. art. 2 pkt 27e ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, czynność prawna polegająca na przeniesieniu własności przedmiotowej ZCP w formie aportu wniesionego do nowoutworzonej spółki komandytowej, zgodnie z podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zatem, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca ma wyłączne prawo posługiwać się znakiem towarowym, który udostępnia innym podmiotom na podstawie umów dzierżawy i osiąga z tego tytułu przychody. W związku z planowanym utworzeniem w przyszłości nowej, sformalizowanej struktury organizacyjnej, planowane jest rozdzielenie w sposób faktyczny i prawny prowadzonej działalności gospodarczej wyodrębniając zorganizowaną część przedsiębiorstwa związaną ze znakiem towarowym, która następnie może zostać wniesiona w drodze wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Celem dokonanego wyodrębnienia jest transparentność prowadzonej działalności. Wyodrębnienie ma nastąpić na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. W ramach wyodrębnienia ZCP, której składnikiem byłby m.in. przedmiotowy znak towarowy, utworzony zostałby nowy, odrębny dział przedsiębiorstwa zajmujący się obsługą znaku towarowego. Dział ten otrzymał by własny regulamin, oraz własną strukturę organizacyjną, osobową i finansową.

Przedmiotem działalności ZCP w postaci działalności związanej ze znakiem towarowym będzie w szczególności:

Zarządzanie ochroną prawną znaku towarowego, tj. dokonywanie opłat za udzielaną ochronę, weryfikacja ewentualnych naruszeń praw do znaku towarowego, dochodzenie roszczeń z tytułu naruszeń, etc.

Udzielanie odpłatnych licencji na znak towarowy.

Nadzór nad prawidłowym wykonywaniem umów licencyjnych przez licencjobiorców.

Nadzór nad prawidłowością i terminowością uiszczania opłat licencyjnych przez licencjobiorców.

Znak towarowy wchodzący w skład ZCP będzie wykorzystywany przez spółkę komandytową w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. W skład ZCP, będącej przedmiotem planowanego aportu będą wchodzić następujące składniki majątkowe i niemajątkowe:

Elementy wyposażenia stanowiska pracy w ilości odpowiedniej do ilości zatrudnionych lub współpracujących osób (jak np. komputer).

Autorskie prawa majątkowe do znaku jako utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Prawo ochronne do Znaku towarowego.

Zespół ludzki działający w ramach obszaru działania ZCP,

Zobowiązania wynikające z ogólnorozumianych kosztów związanych ze wskazanym obszarem działalności, jak np. zobowiązania wobec pracowników, zleceniobiorców itp.

Należności z tytułu umów licencyjnych.

Ponadto, jak wynika ze złożonego wniosku wynika, że Nabywca ma zamiar kontynuować oraz rozszerzyć działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną przez Wnioskodawcę w oparciu o nabyte składniki majątkowe i niemajątkowe. Przy użyciu wyłącznie nabytych składników majątku będzie możliwe kontynuowanie działalności gospodarczej prowadzonej do tej pory przez Wnioskodawcę (spółkę cywilną) w dotychczasowym zakresie przez Nabywcę (spółkę komandytową).

W tym miejscu należy wskazać, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa, decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań; wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje rozdzielenie prowadzonej działalności gospodarczej i wyodrębnienie działalności związanej ze znakiem towarowym. Spółka cywilna w ramach planowanej transakcji nie zamierza zbyć wszystkich posiadanych składników majątku stanowiących przedsiębiorstwo, a jedynie wydzielony dział zajmujący się obsługą znaku towarowego. Wnioskodawca zamierza kontynuować działalność gospodarczą w zakresie obejmującym działalność agencji reklamowych. Zatem w omawianej sprawie przedmiotem sprzedaży nie będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny.

W konsekwencji należy rozstrzygnąć, czy wnoszony do spółki majątek będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Jak wyjaśniono niezbędnym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Ponadto dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, personel, infrastrukturę itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa pozwala na stwierdzenie, że zespół składników majątkowych związany bezpośrednio z działalnością polegającą na obsłudze znaku towarowego polegającej m.in. na zarządzaniu ochroną znaku, udzielaniu licencji, nadzorze nad prawidłowym wykonywaniem umów licencyjnych oraz prawidłowością i terminowością uiszczania opłat, wyodrębniony w strukturze Spółki jako dział przedsiębiorstwa, będzie stanowić funkcjonalnie i finansowo wydzielony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Wyodrębniona ZCP będzie mogła stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania. W oparciu o przekazywany aportem zespół składników materialnych i niematerialnych, Spółka komandytowa będzie mogła prowadzić działalność, którą prowadził Wnioskodawca, tj. działalność związaną ze Znakiem towarowym.

Tym samym część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy – mająca być przedmiotem aportu do Spółki komandytowej – będzie spełniała wymogi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które zostały zawarte w art. 2 pkt 27e ustawy. Wobec tego czynność wniesienia wkładu niepieniężnego – stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy – będzie wyłączona spod działania ustawy, tj. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, przedstawiony powyżej zespół składników majątkowych i niemajątkowych, wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wraz z zespołem ludzkim i zobowiązaniami, należący do Wnioskodawcy, którego przedmiotem będzie działalność związana ze Znakiem towarowym, można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W przypadku wniesienia przedstawionego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych (ZCP), w skład którego wchodzi Znak towarowy, tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej, transakcja ta będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia/Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin