Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.218.2019.1.JG1
z 17 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2019 r. (data wpływu 28 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków ciążących na Spółce związanych z planowanym wdrożeniem Programu przewidującego udzielanie rabatów z tytułu nabycia mieszkań na rzecz pracowników Spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków ciążących na Spółce związanych z planowanym wdrożeniem Programu przewidującego udzielanie rabatów z tytułu nabycia mieszkań na rzecz pracowników Spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

M. sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, lub „Wnioskodawca”) jest spółką prawa handlowego oraz jest polskim rezydentem podatkowym.

W ramach swojej działalności Spółka wspiera procesy związane z działalnością Grupy R., która polega na budowie i sprzedaży lokali mieszkalnych, głównie mieszkań w budynkach wielorodzinnych dla indywidualnych odbiorców na terenie Polski. Sprzedaż mieszkań w tym zakresie jest prowadzona przez podmioty powiązane ze Spółką (tj. nie przez samą Spółkę).

Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę. Ponadto, Spółka współpracuje z licznymi usługodawcami, którzy świadczą usługi wspierające działalność samego Wnioskodawcy oraz Grupy R.

Wnioskodawca wchodzi w skład Grupy R., w której spółką dominującą jest D. SE (dalej: „D.”).

D. jest spółką holdingową posiadającą bezpośrednio i pośrednio udziały w spółkach zależnych (w tym w Spółce), mających siedzibę w Polsce, które prowadzą działalność deweloperską (dalej: „Spółki Zależne”). Jednocześnie D. - jako podmiot pełniący funkcje holdingowe - nie zatrudnia pracowników. Działalność deweloperska jest prowadzona poprzez Spółki Zależne (w tym Spółkę).

W dalszej części niniejszego wniosku, Spółka, D. oraz Spółki Zależne zwane będą łącznie jako: Grupa R..

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w ramach Grupy R., a także w związku z poszukiwaniem działań zorientowanych na zwiększenie poziomu obrotów w Grupie R., D. zamierza wprowadzić program rabatowy w zakresie sprzedaży mieszkań, który zamierza udostępnić szerokiemu kręgowi usługodawców (w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) oraz pracownikom usługodawców współpracujących z Grupą R. (dalej: „Program”). Program ma zachęcić usługodawców do dalszej współpracy z Grupą R., a jednocześnie jest to sposób na zwiększenie sprzedaży mieszkań przez spółki sprzedażowe w ramach Grupy R. (tj. przez Spółki Zależne).

W konsekwencji, na ten moment, Program obejmuje następujące podmioty, które są uprawnione do nabycia mieszkań z uwzględnieniem przewidzianej w Programie polityki rabatowej:

• stali usługodawcy (lub pracownicy tych usługodawców) świadczący usługi wyłącznie na rzecz Grupy R.,
  

• usługodawcy „niewyłączni” (lub pracownicy tych usługodawców) świadczący usługi na rzecz Grupy R. od czasu do czasu - z uwzględnieniem spełnienia warunków, o których mowa poniżej.
  
  
  

Skorzystanie z Programu przez wskazany wyżej krąg beneficjentów (dalej jako: „Beneficjenci”) jest dodatkowo uzależnione od spełnienia określonych warunków, tj.:

• stali usługodawcy będą uprawnieni do nabycia mieszkania po upływie jednego roku pracy na rzecz Grupy R.,
  

• usługodawcy „niewyłączni” Grupy R. będą uprawnieni do skorzystania z rabatu o ile świadczyli usługi Grupie R. przez co najmniej 5 lat oraz ich wniosek zostanie zatwierdzony przez zarząd D. w uznaniu za wkład w rozwój Grupy R..
  
  
  

Beneficjenci stanowią podmioty niepowiązane z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wskazany wyżej krąg Beneficjentów wynika z biznesowego celu Programu, jakim jest zwiększenie sprzedaży mieszkań w Grupie R. poprzez zaadresowanie oferty specjalnej do podmiotów, które są w różny sposób zaangażowane w działania Grupy R.. Z uwagi na szczególne relacje osobiste i biznesowe z usługodawcami, Grupa R. oczekuje, że Program pozwoli na zwiększenie poziomu sprzedaży mieszkań i przyczyni się do zwiększenia obrotów.

W ramach Programu została opracowana procedura, która reguluje szczegółowo kwestie związane z prowadzeniem Programu.

Zgodnie z postanowieniami Programu, Beneficjenci będą uprawnieni do nabycia mieszkania z rabatem równym rabatowi, jaki może być udzielony w ramach regularnej sprzedaży mieszkań przez spółki należące do Grupy R.. Ponadto, w celu premiowania dotychczasowej współpracy z Grupą R. oraz zachęty do jej dalszego rozwoju, Beneficjenci Programu mogą być także uprawnieni do dedykowanego rabatu w wysokości 4% - ponad regularny rabat określony w akapicie powyżej.

Rabaty należne w ramach Programu będą efektywnie udzielane przez Spółki Zależne, które zajmują się sprzedażą mieszkań w ramach Grupy R.. Tym samym, niniejsze rabaty nie będą udzielane przez samą Spółkę.

Postanowienia Programu przewidują określone ograniczenia, jak chociażby ograniczenie ilościowe w zakresie nabywanych mieszkań, tj. Beneficjenci będą mogli nabyć z rabatem jedno mieszkanie raz na 4 lata.

Równolegle do powyższych planów, D. rozważa wprowadzenie dla pracowników i współpracowników Grupy R. zasad sprzedaży mieszkań opartych o analogiczne zasady udzielania rabatów, jak oferowane przez Grupę R. na rynku. W szczególności, zasady sprzedaży mieszkań na rzecz pracowników oraz współpracowników Grupy R. (w tym pracowników i współpracowników Spółki) oparte byłyby na analogicznych zasadach, jak określone w Programie skierowanym do niepowiązanych podmiotów zewnętrznych (Beneficjenci). Innymi słowy, przedstawiając warunki sprzedaży mieszkań na zasadach analogicznych jak w Programie, tj. analogicznych do najlepszych warunków oferowanych przez Grupę R. na rynku, D. nie zamierza ani w sposób szczególny premiować, ani dyskryminować pracowników i współpracowników Grupy R., zainteresowanych kupnem mieszkania od Spółek Zależnych - względem innych podmiotów zaangażowanych w rozwój Grupy R., tj. Beneficjentów.

Stąd w ramach rozszerzenia zakresu obowiązywania Programu, mają nim zostać objęci również następujący pracownicy i współpracownicy Spółek Zależnych (w tym samej Spółki), tj.

• pracownicy spółek Grupy R.,
  

• członkowie rad nadzorczych Grupy R.,
  

• członkowie zarządów Grupy R..
  
  
  

Dodatkowe obwarowania co do objęcia zasadami analogicznymi jak w Programie mają być następujące:

• pracownicy Spółek Zależnych będą mogli skorzystać z rabatów pod warunkiem, że przepracują w jednej ze Spółek Zależnych co najmniej rok;
  

• członkowie rad nadzorczych oraz członkowie zarządów Spółki i Spółek Zależnych będą mogli skorzystać z rabatów pod warunkiem, że pełnią swoje funkcje w Spółce lub jednej ze Spółek Zależnych co najmniej rok.
  
  
  

W związku z powyższym, Spółka powzięła wątpliwość co do ewentualnych skutków podatkowych organizacji Programu na gruncie ustawy dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm., dalej: „ustawa o pdof”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowanym wdrożeniem Programu przewidującego udzielanie rabatów z tytułu nabycia mieszkań na rzecz pracowników Spółki, wartość udzielonego rabatu będzie ujęta jako częściowo nieodpłatne świadczenie niepieniężne uwzględniane przez Spółkę jako przychód pracowników ze stosunku pracy, w związku z którym Wnioskodawca ma obowiązek obliczyć i potrącić zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z planowanym wdrożeniem Programu przewidującego udzielanie rabatów z tytułu nabycia mieszkań na rzecz pracowników Spółki, wartość udzielonego rabatu nie będzie ujęta jako częściowo nieodpłatne świadczenie niepieniężne uwzględniane przez Spółkę jako przychód pracowników ze stosunku pracy, w związku z którym Wnioskodawca ma obowiązek obliczyć i potrącić zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

UZASADNIENIE

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o pdof opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jednocześnie w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o pdof, przychodami są, co do zasady, otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie zaś do art. 12 ust. 1 ustawy o pdof za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei w myśl art. 12 ust. 4 ustawy pdof, za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Tym samym, na podstawie powyższych przepisów należy wskazać, że dochodami ze stosunku pracy są wszystkie te świadczenia, do których otrzymania jest niezbędna więź prawna łącząca podatnika pracownika z pracodawcą. W konsekwencji, jakiekolwiek świadczenie uzyskane przez podatnika w związku ze stosunkiem pracy będzie świadczeniem z tego stosunku, a konsekwencją jego otrzymania będzie powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego.

Powyższe przepisy wskazują zatem, że do przychodów pracownika należy zaliczyć zatem wszelkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale także wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Podkreślenia wymaga zatem, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o pdof) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy o pdof, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą.

Niniejsze podejście znajduje także potwierdzenie w doktrynie prawa podatkowego. Mianowicie, w komentarzu do art. 12 ustawy o pdof (w: Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, red. dr Janusz Marciniuk, 2017) czytamy:

„Co do zasady, o zaliczeniu świadczeń do przychodów ze stosunku pracy decyduje fakt, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba. W związku z tym przykładowo, wypłacony przez pracodawcę zasiłek chorobowy będzie stanowił dla pracownika przychód z innych źródeł, zaś wynagrodzenie za czas choroby, wypłacane przez pracodawcę na podstawie art. 92 § 1 KP - przychód ze stosunku pracy.”

W kontekście przywołanych przepisów, kluczową okolicznością dla analizowanej sprawy jest fakt, że rabaty na podstawie Programu będą udzielane przez podmioty zajmujące się sprzedażą mieszkań, czyli przez Spółki Zależne, a nie przez samą Spółkę. Spółka nie zajmuje się bowiem bezpośrednio sprzedażą mieszkań, lecz obsługą procesów deweloperskich w Grupie R. Tym samym, pracownicy Spółki decydujący się na zakup mieszkania w ramach Programu nie będą otrzymywali rabatu od samej Spółki, lecz od Spółki Zależnej, która nie jest pracodawcą dla pracowników Spółki.

W konsekwencji powyższego, nie można zatem mówić o jakimkolwiek przysporzeniu pracowników Spółki z tytułu stosunku pracowniczego. Mając na uwadze powyższe, w świetle art. 12 ust. 1 oraz ust. 4 ustawy o pdof nie sposób zatem zakwalifikować rabatów wynikających z zasad Programu jako przychodów pracowników Spółki ze stosunku pracy. Tym samym, wartość otrzymywanych rabatów w ramach Programu nie stanowi przychodów pracowników Spółki ze stosunku pracy.

Niezależnie od powyższego, w ocenie Spółki, należy również mieć na uwadze szerokie ujęcie Beneficjentów Programu. Program jest bowiem adresowany zarówno do pracowników Spółki, ale również do pracowników podmiotów trzecich (tj. Spółek Zależnych) oraz do usługodawców Grupy R.

W tym kontekście, według Wnioskodawcy należy mieć na uwadze praktykę administracyjną organów podatkowych, zgodnie z którą szeroki krąg beneficjentów przesądza o braku konkretnego przypisania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Powyższe konkluzje Spółki potwierdza również praktyka organów podatkowych. W interpretacji indywidualnej z dnia 27 lutego 2017 r., sygn. 2461-IBPB-2-2.4511.1091.2016.1. MMA Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że: „(...) należy zauważyć, że opisany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe nie ogranicza kręgu uprawnionych do rabatu jedynie do pracowników Wnioskodawcy. Zatem krąg uprawnionych do rabatów jest/będzie potencjalnie nieograniczony. W konsekwencji, stwierdzić należy, że w omawianej sprawie po stronie pracowników oraz innych uprawnionych nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu uzyskania rabatu zarówno w aktualnie obowiązującym programie jak i po poszerzeniu go o członków rodzin osób uprawnionych. Korzystanie z rabatu przez pracowników Wnioskodawcy i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników”.

Do podobnych wniosków doszedł Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2017 r., sygn. 1462-IPPB4.4511.13.2017.1.JK3: „Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą.” Identyczne stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zajął również w interpretacjach indywidualnych z dnia 30 sierpnia 2016 r., sygn. IPPB4/4511-1025/16-2/MS oraz z dnia 26 sierpnia 2016 r., sygn. IPPB4/4511-1009/16-2/MS.

Niezależnie od powyższego, należy podkreślić, że rabat udzielany na rzecz Beneficjentów oraz pracowników Spółki oraz Spółek Zależnych stanowi zachętę handlową do zakupu mieszkania, co ma na celu zwiększanie wolumenu sprzedaży przez Grupę R. Program ma być wprowadzony w celu poprawy wyników sprzedażowych, a jednocześnie ma na celu utrzymanie takiego premiowania pracowników Spółki, jak ma to miejsce w stosunku do podmiotów zewnętrznych, tj. Beneficjentów.

W kontekście rozważań na temat natury rabatów transakcyjnych, należy zaznaczyć, że w opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania rabatu na podstawie Programu będzie obniżenie ceny zakupu nieruchomości, a nie udzielenie nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracowników Spółki. Skoro bowiem cena towarów - poprzez uzyskanie rabatu - ulega zmniejszeniu, nabywca (tu: Beneficjent lub pracownik/współpracownik Grupy R., w tym pracownik Spółki) za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat), a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

W odniesieniu do niniejszej sprawy, relacja rabatu do nieodpłatnego świadczenia była też rozstrzygana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, który w interpretacji indywidualnej z 14 maja 2013 r., sygn.: IBPBI/2/415-5/13/CzP uznał, że „skutkiem uzyskania rabatu (...) jest obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, po stronie pracowników - którzy taki rabat otrzymają - nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników spółki i inne osoby, będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników”.

Wobec powyższych argumentów, korzystanie z rabatu sprawia, że udzielane rabaty są neutralne podatkowo.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Na szczególne uwzględnienie zasługuje wyrok z dnia 30 października 2014 r. sygn. II FSK 2451/12, w którym analizowano, czy świadczenie w postaci rabatu udzielonego pracownikowi na zakup towarów lub usług sprzedawanych przez pracodawcę jest przychodem ze stosunku pracy. Mimo że niniejszy wyrok dotyczy przychodów pracowniczych, zawiera on istotne wskazówki na temat podatkowego ujmowania rabatów.

W tym kontekście, według NSA, o powstaniu przychodu decyduje okoliczność, czy rabat udzielony pracownikom przewyższa wysokość rabatu udzielonego innym kontrahentom, osobom, klientom (podmiotom niebędącym pracownikami). Zdaniem sądów, jeśli wysokość udzielonego pracownikom rabatu nie odbiega od wysokości rabatów udzielanych innym podmiotom niebędącym pracownikami, to nie można uznać, że warunki cenowe oferowane pracownikom są bardziej korzystne od oferowanych innym osobom, niebędącym pracownikami.

W niniejszym wyroku NSA czytamy, że „Nie można bowiem zgodzić się ze stanowiskiem Sądu przedstawionym w zaskarżonym wyroku, że rabaty uzyskiwane przez pracowników Spółki w ramach realizowanego przez Skarżącą programu premiowego stanowią dla tych pracowników przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. poprzez przyjęcie, że osoba korzystająca z rabatu nabywając towar po cenie niższej od pierwotnej osiąga korzyść majątkową odpowiadającą różnicy w cenie produktu (przed i po rabacie), przy czym owo zmniejszenie ceny jest finansowane przez podmiot udzielający rabatu, który rezygnuje z części ustalonej pierwotnie marży/zysku, a więc Spółka częściowo finansuje dokonanie zakupu towaru przez pracownika, co należy utożsamiać z „częściowo nieodpłatnym świadczeniem” na rzecz pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. i w związku z powyższym uzyskany przez pracownika przychód pozostaje w związku ze stosunkiem pracy, czego konsekwencją jest konieczność pobrania przez Skarżącą jako płatnika, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 31 u.p.d.o.f.(...) Nie ulega także wątpliwości, że przyznanie takiego rabatu w przedstawionym stanie faktycznym, nie jest „częściowo nieodpłatnym świadczeniem” i nie wiąże się z koniecznością odprowadzenia podatku dochodowego z tego tytułu. Stanowisko przeciwne prowadziłoby do nieuzasadnionej konkluzji, że każdy konsument nabywający towar po obniżonej cenie w stosunku do pierwotnej ceny towaru, każdorazowo powinien wykazywać przychód podlegający opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną pierwotną, a rzeczywistą ceną zapłaconą za dany towar”.

Powyższe konkluzje NSA stanowią istotny argument potwierdzający, że udzielenie rabatu jest działaniem rynkowym, a rabat nie stanowi przy tym „częściowo nieodpłatnego świadczenia” tylko obniżkę ceny zachęcającą do zakupu i tym samym zwiększenia obrotu sprzedającego.

Końcowo, NSA bardzo trafnie zaznacza, że przyjmując konsekwentnie tezę jakoby udzielenie rabatu stanowiło „częściowo nieodpłatne świadczenie” można by dojść do błędnego wniosku, że osoby korzystające z jakiegokolwiek rabatu, również powinny wykazywać przychód podlegający opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną pierwotną, a rzeczywistą ceną zapłaconą za daną rzecz.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy podatkowe, jak również przytoczone argumenty oraz praktykę administracyjną organów podatkowych, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że rabaty przyznawane na podstawie Programu nie mogą stanowić częściowo nieodpłatnego świadczenia i tym samym przychodu pracowniczego, jako że nie wynikają one ze stosunku pracowniczego Spółki i jej pracowników.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że w związku z planowanym wdrożeniem Programu przewidującego udzielanie rabatów z tytułu nabycia mieszkań na rzecz pracowników Spółki, wartość udzielonego rabatu nie będzie ujęta jako częściowo nieodpłatne świadczenie niepieniężne uwzględniane przez Spółkę jako przychód pracowników ze stosunku pracy, w związku z którym Wnioskodawca ma obowiązek obliczyć i potrącić zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia, pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

• obliczenie,
  

• pobranie,
  

• wpłacenie
  

- podatku, zaliczki lub raty.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu ustawy obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu ustawy obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Wątpliwości Spółki budzi kwestia, czy w związku z planowanym wdrożeniem przez Spółkę dominującą Programu przewidującego udzielanie rabatów z tytułu nabycia mieszkań na rzecz pracowników Wnioskodawcy, wartość udzielonego rabatu będzie ujęta jako częściowo nieodpłatne świadczenie niepieniężne uwzględniane przez Spółkę jako przychód pracowników ze stosunku pracy, w związku z którym na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rabat”. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat), a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Należy zauważyć, że opisany we wniosku Program nie ogranicza kręgu uprawnionych do udziału w Programie. Program jest bowiem adresowany zarówno do pracowników Spółki, ale również do pracowników podmiotów trzecich (tj. Spółek Zależnych) oraz do usługodawców Grupy R. Zgodnie z postanowieniami Programu, Beneficjenci będą uprawnieni do nabycia mieszkania z rabatem równym rabatowi, jaki może być udzielony w ramach regularnej sprzedaży mieszkań przez spółki należące do Grupy. Ponadto, w celu premiowania dotychczasowej współpracy z Grupą R. oraz zachęty do jej dalszego rozwoju, Beneficjenci Programu mogą być także uprawnieni do dedykowanego rabatu w wysokości 4% - ponad regularny rabat.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Korzystanie z rabatu przez pracowników Spółki będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

W przypadku bowiem udzielania rabatu szerokiemu gronu beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie.

Wobec powyższego, Spółka, w związku z planowanym wdrożeniem Programu przewidującego udzielanie rabatów z tytułu nabycia mieszkań na rzecz pracowników Spółki, nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto, odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, że orzeczeni te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.