Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.117.2019.2.WM
z 16 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2019 r. (data wpływu 18 marca 2019 r.) uzupełnionym pismami z dnia 24 kwietnia 2019 r. (data wpływu 26 kwietnia 2019 r.) i 10 maja 2019 r. (data wpływu 15 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokumentowania wydatków na eksploatację samochodów osobowych i motocykli wykorzystywanych w działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokumentowania wydatków na eksploatację samochodów osobowych i motocykli wykorzystywanych w działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi od 1990 r. Ośrodek Szkolenia Kierowców w zakresie kategorii AM, A1, A2, A i B1, B. Nie jest podatnikiem podatku VAT. Każdą jazdę szkoleniową pojazdami samochodowymi przystosowanymi do nauki jazdy o DMC do 3.5t. tzn. samochodami osobowymi i motocyklami, dokumentuje w "karcie przeprowadzonych zajęć", następującymi zapisami: data, godzina rozpoczęcia i zakończenia jazdy, liczba godzin, przebieg kilometrów, nr uprawnień instruktora, nr rej. pojazdu i każdorazowo podpisują te zapisy instruktor oraz osoba szkolona. Karty przeprowadzonych zajęć, są kontrolowane przez urzędników starostwa nie tylko w biurze, ale również na drodze w czasie kontroli drogowej. Po zakończeniu szkolenia każdej osoby, karty te są archiwizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym zakresie zawarte w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury i Budownictwa o szkoleniu kierowców (Dz.U. z 4 marca 2016 r. poz. 280).

Dla spełnienia wymogów przepisów obowiązujących od stycznia 2019 r. zawarte w Ustawie z 23 października 2018 r. (Dz.U. poz. 2159), nie wyłączających w żadnym zapisie pojazdów do nauki jazdy, Wnioskodawca powinien rozpisywać nawet nazwy dróg i ulic, którymi było przeprowadzane szkolenie. Wnioskodawca posiada 2 samochody szkoleniowe marki Toyota Yaris i 3 motocykle, bo na każdą kategorię motocyklową prawa jazdy musi mieć motocykl spełniający wymogi szkolenia na kat. A1, A2 i A. Wnioskodawca ma jeszcze samochód osobowy, który nie jest kosztem jego działalności i jego koszty eksploatacyjne nie są rozliczane w kosztach działalności gospodarczej. Wszystkie pojazdy służące jedynie do nauki jazdy są w tym celu specjalnie wyposażone i posiadają wpis "L" w dowodach rejestracyjnych. Biuro wraz z salą wykładową do nauki jazdy sąsiaduje z lokalem mieszkalnym Wnioskodawcy, a wszystkie pojazdy garażujące na podwórku lokalu użytkowego, nie tworzą dodatkowych kosztów dojazdu do jego firmy.

Widząc potrzebę spełnienia warunków zawartych w ustawie dotyczącej rozliczania 100% kosztów eksploatacyjnych pojazdów samochodowych o DMC do 3.51, Wnioskodawca utworzył druk bilansujący jazdy szkoleniowe w każdym dniu pracy pojazdu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że eksploatowane pojazdy w Ośrodku Szkolenia Kierowców, służą jedynie w celu szkolenia kierowców:

• samochód Toyota Yaris był wprowadzony do ewidencji środków trwałych w dniu 28 września 2015 r i jest jeszcze w trakcie amortyzacji,
• motocykl Suzuki Gladius, wprowadzono do ewidencji środków trwałych 4 czerwca 2013 r., został już zamortyzowany, obecnie najważniejszy motocykl na podstawową kat. A,
• motocykl Honda CBF wprowadzony do ewidencji środków trwałych 18 maja 2005 r., został już zamortyzowany, dawny motocykl egzaminacyjny, obecnie używany jest na początkowych jazdach dla każdej kategorii motocyklowej, teraz planowana jest jego sprzedaż,
• motocykl Daelim VT 125 Evolution wprowadzony do ewidencji środków trwałych 7 kwietnia 2000 r., został już zamortyzowany; szkolona osoba na każdą motocyklową kategorię jedzie na właściwym dla swojej kategorii motocyklu, a Wnioskodawca najczęściej na tym motocyklu, planowana jest sprzedaż tego pojazdu,
• nowy motocykl Pulsar NS 125, wprowadzony do ewidencji środków trwałych teraz 22 kwietnia 2019 r. i zostanie zamortyzowany jednorazowo na kwotę 6 954 zł 40 gr. Będzie więc motocyklem dla kat. Al, ale też na wszystkie początkowe jazdy na pozostałe motocyklowe kategorie prawa jazdy,

Wnioskodawca jest właścicielem również motoroweru Romet potrzebnego do szkolenia na kategorię AM, który nie jest jednak pojazdem samochodowym i dlatego nie ma on znaczenia dla przepisów podatkowych o pojazdach samochodowych o DMC do 3,5t. Posiada jeszcze Mercedesa W203 Kompresor, który nie jest używany do szkolenia kierowców, koszty jego eksploatacji nie są wliczane do kosztów Ośrodka Szkolenia Kierowców .

Samochód Toyota Yaris użytkowany jest na podstawie umowy leasingu od dnia 23 lutego 2018 r. na okres 4 lat i umowa ta nie została zmieniona ani później odnowiona. Po zakończeniu leasingu nastąpi wykup tego pojazdu wg umowy leasingowej i jego sprzedaż.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, bo w myśl tej ustawy prowadzi działalność zwolnioną z podatku VAT. Jedynie obrót związany ze szkoleniem na kat. A jest opodatkowany, ale nie przekraczając opodatkowanego obrotu 200.000 zł rocznie, Wnioskodawca pozostaje podmiotowo zwolniony z podatku VAT. Jednakże zgodnie z przepisami Ustawy z 23 października 2018 r. (Dz.U. z 2018, poz. 2159), nakazano stosować przepisy Ustawy o podatku VAT w zakresie ewidencjonowania tzw. kilometrówek dla pojazdów samochodowych o DMC do 3,5t.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Ośrodek Szkolenia Kierowców, w celu rozliczenia całości poniesionych kosztów, ma opisywać nazwy ulic, dzielnic i miast, podając ilość kilometrów przebytych w czasie każdej jazdy szkoleniowej?

Czy karta przeprowadzonych zajęć dokumentująca datę, godz. rozpoczęcia i zakończenia jazdy szkoleniowej oraz przebieg przebytych kilometrów, którą podpisuje instruktor i osoba szkolona, jest wystarczającym dokumentem spełniającym wymogi przepisów podatkowych o rozliczaniu przebiegu kilometrów samochodów osobowych i motocykli w OSK?

Zdaniem Wnioskodawcy, przebiegi kilometrów pojazdu na początkowych jazdach, które odbywają się na wydzielonym z ruchu placu manewrowym albo na drogach o małym natężeniu ruchu oraz kilometry przejechane podczas nauczania parkowania, zawracania, jak również jazdy motocyklem na placu manewrowym, to jedynie kilka - kilkanaście kilometrów. Jednakże przepisy rozporządzenia o szkoleniu (Dz.U. z 4 marca 2016 r. poz.280) wymagają dwukrotnego przejazdu z osobą szkoloną po drogach poza obszarem zabudowanym o dopuszczalnej prędkości powyżej 70 km/h i długości takiej jazdy co najmniej 50 km. Wówczas wyjeżdżający motocyklista na autostradę lub inną szybką trasę, a za nim instruktor w samochodzie przejeżdżają każdy w trakcie jednych zajęć praktycznych około 60 km. Dla nadzoru przebiegu szkolenia osoby szkolone w OSK otrzymują tzw. "książeczki jazd", w których przede wszystkim wpisywane są daty i godziny umówionych kolejnych jazd. Jest to więc dla kursantów kalendarzyk, a dla instruktora krótki opis przerobionych już tematów: plac manewrowy, WORD, ronda, przejazdy kolejowe, przejścia dla pieszych, drogi jednokierunkowe, autostrada, itp. Po skończonej lekcji, Wnioskodawca wpisuje tam najczęściej temat następnej jazdy.

Można przyjąć, że samochód osobowy i motocykl przejeżdża średnio po ulicach miejskich w ciągu 1 godz. około 25 km. Roczny przebieg kilometrów samochodu osobowego to najczęściej około 40.000 km, a motocykla jedynie 2.000 do 5.000 km. W przypadku szkolenia kandydatów na kierowców, rozpisywanie trasy na której przebiega szkolenie osób z zapisywaniem nazwy ulic i dróg jest bezzasadne i bezsensowne. Wnioskodawca nie wyobraża sobie, żeby ktokolwiek chciał takie zapisy sprawdzać lub kontrolować. Z młodymi osobami lubiącymi jeździć, a motoryzacja ich cieszy, przejeżdżane jest dużo więcej kilometrów niż z osobami, które lękają się prędkości i każda jazda ich bardzo stresuje.

W wyniku otrzymanych przez Ośrodki Szkolenia Kierowców informacji z wielu Urzędów Skarbowych oraz z telefonicznie odebranych odpowiedzi z Krajowej Informacji Skarbowej, w przypadku samochodów osobowych i motocykli do nauki jazdy należy wyodrębnić z nich jeden, który będzie w kosztach firmy rozliczany jedynie w 75%, a pozostałe w 100%.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że prowadzenie dokumentacji szkoleniowej, w której uwidacznia datę, godzinę rozpoczęcia i zakończenia jazdy, przebieg przebytych kilometrów, a zapisy te podpisuje instruktor oraz osoba szkolona, są dokumentami wystarczającymi dla potwierdzenia poniesionych kosztów szkolenia. Karty przeprowadzonych zajęć są obowiązkowo archiwizowane w Ośrodku Szkolenia Kierowców przez co najmniej 24 miesiące od daty ostatniego zapisu. Ewidencję Osób Szkolonych, w której wpisuje się datę rozpoczęcia oraz zakończenia szkolenia każdej osoby, Wnioskodawca musi przechowywać co najmniej 10 lat. Na podstawie przedstawionych dokumentów dla określonej jednostki czasu, Wnioskodawca potrafi zbilansować przebieg kilometrów każdego pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Należy zaznaczyć, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - Ośrodek Szkolenia Kierowców w zakresie kategorii AM, A1, A2, A i B1, B. Każdą jazdę szkoleniową pojazdami samochodowymi przystosowanymi do nauki jazdy o DMC do 3.5t. tzn. samochodami osobowymi i motocyklami, dokumentuje w "karcie przeprowadzonych zajęć", następującymi zapisami: data, godzina rozpoczęcia i zakończenia jazdy, liczba godzin, przebieg kilometrów, nr uprawnień instruktora, nr rej. pojazdu i każdorazowo podpisują te zapisy instruktor oraz osoba szkolona.

Wnioskodawca posiada 2 samochody szkoleniowe marki Toyota Yaris i 3 motocykle, bo na każdą kategorię motocyklową prawa jazdy musi mieć motocykl spełniający wymogi szkolenia na kat. A1, A2 i A. Wnioskodawca ma jeszcze samochód osobowy, który nie jest kosztem jego działalności i jego koszty eksploatacyjne nie są rozliczane w kosztach działalności gospodarczej. Wszystkie pojazdy służące jedynie do nauki jazdy są w tym celu specjalnie wyposażone i posiadają wpis "L" w dowodach rejestracyjnych. Widząc potrzebę spełnienia warunków zawartych w ustawie dotyczącej rozliczania 100% kosztów eksploatacyjnych pojazdów samochodowych o DMC do 3.51, Wnioskodawca utworzył druk bilansujący jazdy szkoleniowe w każdym dniu pracy pojazdu.

Eksploatowane pojazdy w Ośrodku Szkolenia Kierowców, służą jedynie w celu szkolenia kierowców. W przeważającej większości stanowią środki trwałe w tej działalności, jeden samochód osobowy stanowi przedmiot leasingu od dnia 23 lutego 2018 r. na okres 4 lat i umowa ta nie została zmieniona ani później odnowiona. Zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, bo w myśl tej ustawy prowadzi działalność zwolnioną z podatku VAT.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania, stanowiącego własność podatnika prowadzącego działalność, samochodu osobowego niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, oraz składek na ubezpieczenie takiego samochodu. Wydatki te i składki w wysokości 20% stanowią jednak koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że samochód ten jest wykorzystywany również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Przepis ten, jak wprost wynika z jego treści, dotyczy wydatków z tytułu eksploatacji samochodu osobowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej stanowiącego własność podatnika niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w tym niebędącego środkiem trwałym.

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 46a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Zgodnie z art. 23 ust. 5f ww. ustawy, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie zaś do art. 23 ust. 5g cyt. ustawy, przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 pkt 2 ww. ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych w odniesieniu do których:

1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, możliwość zaliczenia do kosztów 100% wydatków eksploatacyjnych dotyczy tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji potwierdzającej wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do celów związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podatnik wykorzystuje w tym celu ewidencję stosowaną dla celów podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji dla celów podatku VAT, również dla celów podatku dochodowego przyjmuje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany także do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika, chyba że podatnik nie jest na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zobowiązany do prowadzenia takiej ewidencji.

Podatnik nie musi prowadzić ewidencji, jeżeli na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Innymi słowy – co do zasady - jeżeli podatnik nie ma obowiązku prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług, to również na gruncie podatku dochodowego dla zaliczenia wydatków eksploatacyjnych z tytułu używania samochodu osobowego zaliczonego do środków trwałych, nie jest wymagane prowadzenie takiej ewidencji.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa podatkowego oraz opis stanu faktycznego, w którym Wnioskodawca wskazał, że nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu dla potrzeb podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie jest również zobligowany w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych do prowadzenia odrębnej ewidencji, czy też osobnego ewidencjonowania kosztów eksploatacji ww. pojazdów wykorzystywanych wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku opis będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Podkreślenia wymaga, że niniejsza interpretacja indywidualna, zgodnie z zakresem wniosku, dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.