Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.140.2019.2.MJ
z 13 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2019 r. (data wpływu 14 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2019 r. (data wpływu 25 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 kwietnia 2019 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - … … jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą „…” … …. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest PKD 46.90.Z Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana. Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej wykonuje również usługi budowlane. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie są żadne usługi związane z nieruchomościami, ich obsługą czy wznoszenie budynków. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca nie zajmował się i nie zajmuje zakupem i sprzedażą nieruchomości. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od czerwca 2010 roku. Wnioskodawca przychody uzyskiwane z prowadzonej działalności gospodarczej rozlicza w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca 6 marca 2018 roku kupił do majątku prywatnego (poza działalnością gospodarczą) nieruchomość gruntową o numerze działki 5081. Dla tej nieruchomości prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w …, IV Wydział Ksiąg Wieczystych księga wieczysta o nr …. Nieruchomość nie została nabyta w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość ta nigdy nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, ani nie była w żaden sposób wykorzystywana przy prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zamiarem towarzyszącym Wnioskodawcy przy zakupie nieruchomości nie była chęć odsprzedaży nieruchomości czy wzniesienia na niej budynku celem sprzedaży tego budynku w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nieruchomość w momencie zakupu nie posiadała warunków zabudowy oraz nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca zakupił nieruchomość w celach wybudowania na niej domu na własne potrzeby mieszkaniowe.

Wnioskodawca zakupił Nieruchomość od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, zakup nieruchomości nie podlegał podatkowi VAT. Wnioskodawca w związku z zakupem Nieruchomości zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych według stawki 2%.

Wnioskodawca, w celu przygotowania Nieruchomości do wybudowania na niej domu, niezwłocznie po jej zakupie złożył wniosek o wydanie warunków zabudowy na częściowy obszar zakupionej działki, na której miał być wybudowany dom. Wnioskodawca zlecił również wykonanie indywidualnego projektu domu. Po uzyskaniu warunków zabudowy Wnioskodawca zlecił geodecie podzielenie działki na dwie odrębne nieruchomości - zgodnie z obrysem obszaru na które zostały wydane warunki zabudowy (działka 5081/1 na której miał być posadowiony dom ma wydane warunki zabudowy, zaś działka 5081/2 nie posiada warunków zabudowy). Wnioskodawca nie doprowadził żadnych mediów do nieruchomości, nie wykonał też żadnych innych czynności, które obiektywnie mogłyby świadczyć o chęci zwiększenia atrakcyjności nieruchomości.

Budowa domu na żadnej z ww. działek w ogóle nie rozpoczęła się. Wnioskodawca ze względów zawodowych i prywatnych podjął decyzję o rezygnacji z zamierzonej budowy domu na ww. działce 5081/1. W związku ze zmianami planów życiowych, w tym dotyczących miejsca zamieszkania Wnioskodawcy, Wnioskodawca planuje sprzedać obie działki gruntu: 5081/1 oraz 5081/2. Nie jest wykluczone, że te działki zostaną zakupione przez dwóch niezależnych kupujących.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca zakupił działkę 5081 w celu wybudowania na niej domu na własne potrzeby mieszkaniowe, działka nie posiadała warunków zabudowy oraz nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca w celu przygotowania Nieruchomości do wybudowania na niej domu, niezwłocznie po jej zakupie złożył wniosek o wydanie warunków zabudowy.

Decyzja o podziale działki wynikła z kilku względów. Po pierwsze, przez środek działki przechodzi linia elektryczna uniemożliwiająca wybudowanie domu w centralnej części działki. Dodatkowo linie elektryczne dzielą działkę na dwie połowy. Jedna połowa działki w pełni zalesiona (na tej części budowa jakiegokolwiek obiektu wymagałaby wycięcia drzew). Na drugiej połowie działki możliwe jest bezproblemowe wybudowanie budynku. Decyzja podziału działki wynikała także z tego, że w przyszłości Wnioskodawca rozważał wybudować na jednej z wydzielonych działek domek letniskowy, który miał być przeznaczony pod wynajem, z planami na jego rozbudowę i przekształcenie w dalszej przyszłość na dom całoroczny. Podział działki wydawał się być działaniem, które i tak Wnioskodawca musiałby podjąć w przyszłości dlatego zdecydował się na wykonanie tego zabiegu od razu.

Działka 5081/2 nie jest objęta miejscowym planem zabudowy i nie wydano w stosunku do niej decyzji o warunkach zabudowy.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości działki 5081/1 czy 5081/2. W momencie zakupu działka 5081 posiadała już stare ogrodzenie Wnioskodawca zamierza jednak skorzystać z usług biura nieruchomości w celu znalezienia kupującego dla obu działek. Jest to uzasadnione ze względu na to, że sprzedawane działki są położone ok 200 km od obecnego miejsca zamieszkania Wnioskodawcy i miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Samodzielna prezentacja działek byłaby bardzo problematyczna i kosztowna dla Wnioskodawcy.

Działka 5081/1 ma dostęp do drogi publicznej. Działka 5081/2 ma dostęp do drogi publicznej. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży działek.

Wnioskodawca zamierza w przyszłości sprzedać działkę o numerze 1010 zlokalizowaną w miejscowość jego zamieszkana, tj. …, Gmina …, województwo …. Jest to nieruchomość otrzymana w darowiźnie od dziadka Wnioskodawcy. Kupującym tę nieruchomość będzie zapewne właściciel nieruchomości sąsiedniej, dla którego zakup tej działki będzie sposobem na powiększenie powierzchni swojej nieruchomości.

Działka w m. … nie jest przydatna dla Wnioskodawcy z uwagi na parametry - szerokość działki położonej w m. … wynosi 7m, a tym samym nie jest możliwe wybudowanie na tej nieruchomości żadnego obiektu.

Wnioskodawca chciałby dodatkowo nadmienić (być może będzie to okoliczność istotna z punktu widzenia oceny skutków podatkowych zaistniałego stanu rzeczy), że sprzedaż nieruchomości należących do Wnioskodawcy (działka 58/1, działka 58/2 i w przyszłości - działka 1010) wynika z tego, że Wnioskodawca podjął decyzję o emigracji do ….

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w opisanym stanie faktycznym planowana sprzedaż nieruchomości (działki gruntu nr 5081/1 i działki grunt 5081/2) nie będzie stanowiła po stronie Wnioskodawcy odpłatnej dostawy towarów i w związku z tym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym planowana sprzedaż nieruchomości (działki gruntu nr 5081/1 i/lub działki grunt 5081/2) nie będzie stanowiła po stronie Wnioskodawcy odpłatnej dostawy towarów i w związku z tym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca dokonując planowanej sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.. dalej: „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
  

• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
  
  

Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. W tym miejscu należy podkreślić, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W tym miejscu zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca 6 marca 2018 roku kupił do majątku prywatnego (poza działalnością gospodarczą) nieruchomość gruntową o numerze działki 5081. Dla tej nieruchomości prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w ..., IV Wydział Ksiąg Wieczystych księga wieczysta o nr .... Nieruchomość nie została nabyta w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość ta nigdy nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, ani nie była w żaden sposób wykorzystywana przy prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zamiarem towarzyszącym Wnioskodawcy przy zakupie nieruchomości nie była chęć odsprzedaży nieruchomości czy wzniesienia na niej budynku celem sprzedaży tego budynku w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nieruchomość w momencie zakupu nie posiadała warunków zabudowy oraz nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca zakupił nieruchomość w celach wybudowania na niej domu na własne potrzeby mieszkaniowe. Oznacza to, że aktywność Wnioskodawcy nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Opisane w stanie faktycznym czynności stanowią zatem pojedyncze okoliczności związane z wykonywaniem prawa własności osoby fizycznej, nie przedsiębiorcy.

Podsumowując należy uznać, że w opisanym stanie faktycznym planowana sprzedaż nieruchomości (działki gruntu nr 5081/1 i działki grunt 5081/2) nie będzie stanowiła po stronie Wnioskodawcy odpłatnej dostawy towarów i w związku z tym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca dokonując planowanej sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży działek podejmował/będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s.1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny nie wystarczy, że jako taki został nabyty (darowany), istotny jest również sposób jego wykorzystania w całym okresie posiadania oraz działania podejmowane w celu jego sprzedaży. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy przytoczyć orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, z którego wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca kupił do majątku prywatnego nieruchomość gruntową o numerze działki 5081. Nieruchomość w momencie zakupu nie posiadała warunków zabudowy oraz nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca zakupił nieruchomość w celach wybudowania na niej domu na własne potrzeby mieszkaniowe. Wnioskodawca zakupił Nieruchomość od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, zakup nieruchomości nie podlegał podatkowi VAT. Wnioskodawca, w celu przygotowania Nieruchomości do wybudowania na niej domu, niezwłocznie po jej zakupie złożył wniosek o wydanie warunków zabudowy na częściowy obszar zakupionej działki, na której miał być wybudowany dom. Po uzyskaniu warunków zabudowy Wnioskodawca zlecił geodecie podzielenie działki na dwie odrębne nieruchomości - zgodnie z obrysem obszaru na które zostały wydane warunki zabudowy (działka 5081/1 na której miał być posadowiony dom ma wydane warunki zabudowy, zaś działka 5081/2 nie posiada warunków zabudowy). Wnioskodawca nie doprowadził żadnych mediów do nieruchomości, nie wykonał też żadnych innych czynności, które obiektywnie mogłyby świadczyć o chęci zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Budowa domu na żadnej z ww. działek w ogóle nie rozpoczęła się. Wnioskodawca ze względów zawodowych i prywatnych podjął decyzję o rezygnacji z zamierzonej budowy domu na ww. działce 5081/1. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości działki 5081/1 czy 5081/2.

W pierwszej kolejności należy ustalić, czy dokonując sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 5081, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca co prawda dokonał podziału działki oraz wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy ale czynności te podjął w celu wybudowania domu na własne potrzeby mieszkaniowe. Jak wynika z opisu sprawy, zamiarem towarzyszącym Wnioskodawcy przy zakupie nieruchomości nie była chęć odsprzedaży nieruchomości czy wzniesienia na niej budynku celem sprzedaży tego budynku w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca ze względów zawodowych i prywatnych podjął decyzję o rezygnacji z zamierzonej budowy domu.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Zainteresowanego działek powstałych z podziału działki nr 5081 nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 5081 Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 5081 należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem dokonując sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 5081, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 5081, a dostawę tych działek - czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wobec powyższego, dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 5081, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Oceniając zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.