Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.167.2019.2.MN
z 10 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2019 r. (data wpływu 12 marca 2019 r. uzupełnionym w dniu 23 kwietnia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z budową infrastruktury kanalizacyjnej pn. „B.” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 23 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z budową infrastruktury kanalizacyjnej pn. „B.”.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu umów cywilnoprawnych.

Gmina ma zamiar realizować na swoim terenie inwestycje w zakresie budowy infrastruktury kanalizacyjnej pn. „B.”. Gmina zamierza sfinansować zadanie ze środków własnych oraz pożyczki z WFOŚiGW. Ponoszone w tym zakresie wydatki udokumentowane będą wystawionymi przez dostawców/wykonawców na Gminę fakturami VAT z wykazanym w nich kwotami VAT. Celem zadania jest poprawa warunków życia mieszkańców miejscowości poprzez budowę kanalizacji sanitarnej.

Po zrealizowaniu danej inwestycji, powstałe w jej efekcie obiekty będą stanowić własność Gminy. W związku z tym, że zadania w zakresie kanalizacji Gmina realizuje za pośrednictwem utworzonej do tego spółki gminnej Z. Spółka z o. o., Gmina zamierza wydzierżawić ww. infrastrukturę odpłatnie spółce, na podstawie zawartej z nią umowy dzierżawy. Z. Sp. z o.o. również jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, na potrzeby prowadzonej przez nią działalności w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków.

Z tytułu umowy dzierżawy na ww. infrastrukturze kanalizacyjnej, Gmina będzie pobierać od Spółki określone w umowie wynagrodzenie i dokumentować je fakturą VAT.

Zamierzając oddać efekty wskazanej inwestycji w dzierżawę Gmina kieruje się przesłankami określonymi w art. 35 i 44 ustawy o finansach publicznych, które to przepisy obligują samorządy do gospodarowania środkami publicznymi w sposób racjonalny, celowy, oszczędny, z zachowaniem zasad uzyskania najlepszych efektów z danych nakładów, optymalnego doboru metod i środków służących osiągnięciu zamierzonych celów.

Gmina planuje oddać infrastrukturę kanalizacyjną w dzierżawę na czas określony lub nieokreślony bezpośrednio po zakończeniu inwestycji.

Przybliżona wartość planowanej inwestycji opisanej we wniosku wynosić ma (…) zł netto plus aktualnie obowiązująca stawka podatku VAT (wg kosztorysu).

Kwota czynszu pobieranego przez Gminę od Z. Sp. z o. o. ustalona zostanie po zakończeniu inwestycji, w oparciu o faktyczne koszty poniesione na jej realizację. Czynsz będzie pobierany w okresach miesięcznych lub kwartalnych.

Kalkulacja czynszu zostanie dokonana w oparciu o rzeczywistą wartość inwestycji, realia rynkowe, okres eksploatacji, zużycie majątku, stopę zwrotu.

Wysokość czynszu ma umożliwić zwrot nakładów inwestycyjnych poniesionych przez Gminę. Wysokość czynszu będzie skalkulowana z uwzględnieniem realiów rynkowych.

Planuje się, że koszty funkcjonowania infrastruktury kanalizacyjnej oddanej w dzierżawę będzie ponosił Z. Sp. z o. o.

Gmina poza dzierżawą infrastruktury kanalizacyjnej nie planuje dodatkowo wykonywać innych czynności (opodatkowanych, zwolnionych z VAT, niepodlegających VAT) za pomocą ww. infrastruktury kanalizacyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z budową infrastruktury kanalizacyjnej na terenie miasta?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków związanych z budową infrastruktury kanalizacyjnej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, a taki zdaniem Gminy zaistnieje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z cytowanych powyżej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego albo ma zastosowanie 0% stawka podatku. Wskazana norma prawna jest wyrazem zasady neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ustawodawca formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z aktualnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczające jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, o czym stanowi art. 15 ust. 6 ustawy.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

1. podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
2. podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca (zarejestrowany, czynny podatnikiem VAT z tytułu umów cywilno-prawnych) ma zamiar realizować na swoim terenie inwestycje w zakresie budowy infrastruktury kanalizacyjnej pn. „B.”. Ponoszone w tym zakresie wydatki udokumentowane będą wystawionymi przez dostawców/wykonawców na Gminę fakturami VAT z wykazanym w nich kwotami VAT. Po zrealizowaniu inwestycji, powstałe w jej efekcie obiekty będą stanowić własność Gminy. Zadania w zakresie kanalizacji Gmina realizuje za pośrednictwem utworzonej do tego spółki gminnej Z. Spółka z o.o. i zamierza wydzierżawić ww. infrastrukturę odpłatnie spółce, na podstawie zawartej z nią umowy dzierżawy. Spółka ta jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, na potrzeby prowadzonej przez nią działalności w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków. Z tytułu umowy dzierżawy na ww. infrastrukturze kanalizacyjnej, Gmina będzie pobierać od Spółki określone w umowie wynagrodzenie i dokumentować je fakturą. Kalkulacja czynszu zostanie dokonana w oparciu o rzeczywistą wartość inwestycji, realia rynkowe, okres eksploatacji, zużycia majątku, stopę zwrotu. Wysokość czynszu będzie skalkulowana z uwzględnieniem realiów rynkowych i umożliwi zwrot nakładów inwestycyjnych poniesionych przez Gminę.

Gmina poza dzierżawą infrastruktury kanalizacyjnej nie planuje dodatkowo wykonywać innych czynności (opodatkowanych, zwolnionych z VAT, niepodlegających VAT) za pomocą ww. infrastruktury kanalizacyjnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii pełnego prawa do odliczenia VAT od wydatków związanych ze wskazaną inwestycją.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z realizacją przedmiotowej inwestycji na warunkach wskazanych w art. 86 ust. 1 ustawy, pod warunkiem że nie wystąpią przesłanki wskazane w art. 88 ustawy. Oznacza to, że skoro – jak wynika z wniosku – opisana przez Wnioskodawcę inwestycja pn. „B.” związana będzie wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną VAT, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wskazanych wydatków.

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Wskazać również należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.