2019.05.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.107.2019.2.WM
z 9 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2019 r. (data wpływu 14 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2019 r. (data wpływu 18 kwietnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na szkolenie jednego ze wspólników oraz związanych z tym kosztów przelotów i noclegów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na szkolenie jednego ze wspólników oraz związanych z tym kosztów przelotów i noclegów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof).

Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa. W spółce wspólnikami są jeszcze trzej inni komandytariusze (osoby fizyczne) oraz jeden komplementariusz (osoba prawna). Przedmiot przeważającej działalności spółki to produkcja pozostałych wyrobów z papieru i tektury (PKD 17.29.Z).

W roku podatkowym 2018 Spółka bardzo się rozwinęła, jej przychody ze sprzedaży wzrosły o około 20%, a ze sprzedaży na rzecz kontrahentów zagranicznych nawet o 30%. Spółka osiągnęła ponad 70 mln złotych przychodów ze sprzedaży. Spółka obecnie nie zatrudnia wysoko wykwalifikowanej kadry zarządzającej, a zarządzaniem przedsiębiorstwem zajmują się sami wspólnicy. Żadnego ze wspólników nie łączy ze spółką umowa o pracę.

W związku z tak dynamicznym rozwojem spółki wspólnicy uznali, że muszą zwiększyć swoją wiedzę w zakresie nowoczesnych metod zarządzania. Zdecydowali, że jeden z nich, nie wnioskodawca, rozpocznie kurs/szkolenie w zakresie zarządzania przedsiębiorstwem, obejmujący między innymi taką tematykę jak: nowoczesne zarządzanie, skuteczne narzędzia marketingowe i sprzedażowe, analiza i optymalizacja procesów biznesowych, zapewnienie wyższego poziomu rentowności i długoterminowej przewagi nad konkurencją, prawidłowe zarządzanie zasobami ludzkimi. Program szkolenia przewiduje dwa pięciodniowe, całodzienne cykle wykładów, które będą odbywać się w Hiszpanii oraz kilka videokonferencji. Całość wydatków związanych z kursem takich jak: opłata za szkolenie, przeloty, zakwaterowanie wspólnika, w całości sfinansowane zostanie przez spółkę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że szkolenie jednego ze wspólników na uczelni w Hiszpanii jest merytorycznie i ekonomicznie uzasadnione. Żadna z polskich uczelni wyższych, państwowych bądź prywatnych, nie prowadzi szkolenia o tematyce jak na hiszpańskiej uczelni (nowoczesne zarządzanie przedsiębiorstwem), tj. IE Business School. Szkoła ta zajmuje miejsce w pierwszej setce szkół tego typu na świecie. Wg rankingu dotyczącego studiów podyplomowych MBA (Master of Business Administration) czasopisma The Economist z 2018 r. sześćdziesiąte trzecie miejsce (źródło https://www.economist.com/whichmba/full-time-mba-ranking). Co istotne, w stu notowanych uczelniach z całego świata żadna nie jest z Polski. Światowa renoma uczelni, potwierdzona przez jedno z najbardziej znanych światowych czasopism ekonomicznych, dowodzi wysokiej jakości merytorycznej kursu.

Kurs ten jest także ekonomicznie uzasadniony dla przedsiębiorstwa spółki, gdyż po jego ukończeniu jeden ze wspólników posiadał będzie wiedzę i kwalifikacje, jak menadżerowie czołowych przedsiębiorstw europejskich, a nawet światowych. Jak wskazano we wniosku, korzystanie z tej wiedzy przez spółkę nie będzie się już wiązało z wydatkami, jak np. wynagrodzenie za pracę, gdyż wspólnik ten świadczy i świadczył będzie pracę na rzecz spółki w ramach jego udziału w zysku.

Obecnie Spółka prowadzi współpracę z kontrahentami z Hiszpanii tylko w zakresie zakupów. Spółka nabywa tam zarówno surowce, jak i maszyny do produkcji wyrobów. Obecnie spółka nie prowadzi sprzedaży na rzecz firm z siedzibą w Hiszpanii. Spółka sprzedaje swoje wyroby do większości krajów UE i ma zamiar nawiązać współpracę z kontrahentami także z Hiszpanii. Niewykluczone, że wspólnik w trakcie kursu pozyska nowych partnerów handlowych.

Wybór uczelni w Hiszpanii nie był podyktowany zakresem terytorialnym potencjalnych kontrahentów spółki. Decyzja o wyborze uczelni w Hiszpanii wynika z przyczyn powołanych powyżej. Siedziba uczelni, nie miała znaczenia dla wyboru. Decydowała jakość szkolenia potwierdzona renomą uczelni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym wydatki poniesione przez spółkę na szkolenie oraz związane z tym przeloty i noclegi jednego z komandytariuszy, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu innego komandytariusza w proporcji w jakiej uczestniczy on w zysku spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć do swoich kosztów uzyskania przychodów wydatki poczynione przez spółkę komandytową na szkolenie oraz związane z nim konieczne wydatki dodatkowe (przeloty, noclegi) innego komandytariusza, proporcjonalnie do swojego udziału w zysku spółki.

Odpowiedź na przedstawione pytanie daje art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa PIT): „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa PIT, a w szczególności jej art. 23, nie przewiduje żadnych wyłączeń w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów (dalej KUP) wydatków dla wspólników spółek na ich dokształcenie pozostające w związku z przedmiotem ich działalności gospodarczej. Osoba fizyczna prowadząc działalność gospodarczą ma prawo zaliczać do swoich kosztów różne wydatki zwiększające jej kwalifikacje, a pozostające w oczywistym związku z jej przychodami. Dlatego też, wspólnik spółki komandytowej, poprzez brak takich wyłączeń w ustawie PIT - ma także takie możliwości (zaliczania takich samych wydatków w KUP). Ponadto należy zauważyć, że jeden z komandytariuszy rozpocznie szkolenie wyłącznie ze względu na to, iż bierze aktywny udział w zarządzaniu spółką, podejmuje kluczowe decyzje związane z jej działalnością, a nabyta przez niego na szkoleniu wiedza pozwalać mu będzie wykonywać funkcje menadżera. Spółka nie będzie musiała zatrudniać osoby o takich kwalifikacjach. Dla wspólników oczywistym jest, że gdyby jeden z nich nie poszerzył swojej wiedzy na temat nowoczesnego zarządzania rozwijającym się przedsiębiorstwem, spółka musiałaby zatrudnić dodatkową osobę na funkcję menadżera, a to zwiększyłoby koszty funkcjonowania spółki i w konsekwencji zmniejszyło dochody wspólników z tytułu udziału w zysku spółki. Koszty związane z zatrudnieniem menadżera są nieporównywalnie wyższe od kosztu opłacenia szkolenia i koniecznych wydatków dodatkowych. Zaznaczyć trzeba, że właściwe zarządzanie przedsiębiorstwem, poprzez zdobycie wiedzy między innymi o możliwościach uzyskania przewagi nad konkurencją, którą to wiedzę wspólnik pozyska na szkoleniu, w sposób bezpośredni przyczyni się do zabezpieczenia źródeł przychodów. Nie bez znaczenia dla taktyki biznesowej przedsiębiorstwa jest także fakt, że wspólnik uczestnicząc w międzynarodowych szkoleniach nawiązuje kontakty biznesowe oraz poznaje zagraniczne rynki, co w opinii wspólników jest związane bezpośrednio z zabezpieczeniem źródła przychodów i poszerzaniem rynków zbytu. Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniać łącznie następujące warunki:

musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie może znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy PIT,
musi być właściwie udokumentowany.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatek ten powinien być racjonalny i gospodarczo uzasadniony. Ustawodawca wiąże koszty uzyskania przychodu z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów. Spółka jako podmiot gospodarczy zdaje sobie sprawę, że na komandytariuszach także ciążą obowiązki podejmowania decyzji biznesowych, a zatem powinni oni pogłębiać swoją wiedzę biznesową i marketingową. Zdobycie wiedzy z zakresu nowoczesnego zarządzania przedsiębiorstwem, zarządzania finansowego, zarządzania zasobami ludzkimi, w dobie ciągle rosnącej konkurencji jest dla spółki i jej wspólników niezbędne. Dlatego też, wydatek na szkolenie wspólnika w powyższym zakresie, jak i wydatki na noclegi i przeloty nieodzownie ze szkoleniem związane, w opinii Wnioskodawcy w całości spełnia wymogi przewidziane w art. 22 ust. 1 ustawy PIT do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

Bardzo istotnym argumentem, poza związkiem rzeczonych wydatków z przychodami, wskazującym na brak wyłączenia z KUP Wnioskodawcy omawianych wydatków, jest fakt nie wskazania takiego przypadku w katalogu wyłączeń przedmiotowych z tychże kosztów, przewidzianych w art. 23 ust. 1 ustawy PIT. Tylko koszty enumeratywnie wymienione w tym przepisie nie mogą być KUP dla podatnika podatku PIT. Jako, że omawiana sytuacja nie jest we wskazanym przepisie wymieniona, to omawiane wydatki będą stanowiły KUP Wnioskodawcy proporcjonalnie do jego udziału w zysku. Powinny być więc ujęte przez wspólnika jako zmniejszające jego przychody z tytułu udziału w zysku spółki.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że zdobyta na szkoleniu przez innego wspólnika wiedza z zakresu zarządzania jest niezbędna do dalszego rozwoju działalności gospodarczej spółki komandytowej, w której uczestniczy i którą współzarządza, bowiem skutkować będzie osiąganiem lepszych wyników ekonomicznych. Zasadnym zatem jest przyjęcie, że wydatki poniesione na podwyższenie kwalifikacji zawodowych (pomimo, że trudno je przypisać do konkretnych przychodów) mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji wpływ na powstanie lub zwiększenie, obecnie lub w przyszłości, przychodu. Dlatego też, wydatki te mogą zostać zaliczone przez wnioskodawcę do KUP proporcjonalnie do jego udziału w zysku spółki komandytowej, oczywiście pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Z przepisu art. 22 ww. ustawy wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z dynamicznym rozwojem spółki wspólnicy uznali, że muszą zwiększyć swoją wiedzę w zakresie nowoczesnych metod zarządzania. Zdecydowali, że jeden z nich, nie Wnioskodawca, rozpocznie kurs/szkolenie w zakresie zarządzania przedsiębiorstwem, obejmujący między innymi taką tematykę jak: nowoczesne zarządzanie, skuteczne narzędzia marketingowe i sprzedażowe, analiza i optymalizacja procesów biznesowych, zapewnienie wyższego poziomu rentowności i długoterminowej przewagi nad konkurencją, prawidłowe zarządzanie zasobami ludzkimi. Program szkolenia przewiduje dwa pięciodniowe, całodzienne cykle wykładów, które będą odbywać się w Hiszpanii oraz kilka videokonferencji. Całość wydatków związanych z kursem takich jak: opłata za szkolenie, przeloty, zakwaterowanie wspólnika, w całości sfinansowane zostanie przez spółkę. Spółka obecnie nie zatrudnia wysoko wykwalifikowanej kadry zarządzającej, a zarządzaniem przedsiębiorstwem zajmują się sami wspólnicy. Żadnego ze wspólników nie łączy ze spółką umowa o pracę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał ponadto, że szkolenie jednego ze wspólników na uczelni w Hiszpanii jest merytorycznie i ekonomicznie uzasadnione. Żadna z polskich uczelni wyższych, państwowych bądź prywatnych, nie prowadzi szkolenia o tematyce jak na hiszpańskiej uczelni (nowoczesne zarządzanie przedsiębiorstwem), tj. IE Business School. Szkoła ta zajmuje miejsce w pierwszej setce szkół tego typu na świecie. Wg rankingu dotyczącego studiów podyplomowych MBA (Master of Business Administration) czasopisma The Economist z 2018 r. sześćdziesiąte trzecie miejsce (źródło https://www.economist.com/whichmba/full-time-mba-ranking). Co istotne, w stu notowanych uczelniach z całego świata żadna nie jest z Polski. Światowa renoma uczelni, potwierdzona przez jedno z najbardziej znanych światowych czasopism ekonomicznych, dowodzi wysokiej jakości merytorycznej kursu.

Wskazać należy, że wydatki na szkolenie przedsiębiorcy/wspólnika spółki osobowej nie zostały wymienione w negatywnym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodu. Oznacza to, że przy kwalifikacji przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodu należy kierować się kryterium celowości poniesionego wydatku. Istotne jest aby istniał związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy przychodami Wnioskodawcy, a wydatkami na dokształcenie, w szczególności gdy Wnioskodawca współfinansuje koszt szkolenia wspólnika spółki. Podkreślić należy, że zakres szkolenia powinien być ściśle związany w wykonywanymi pracami na rzecz spółki.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w złożonym wniosku Wnioskodawca wykazał związek poniesienia wydatków związanych z pokryciem wspólnikowi kosztów szkolenia na uczelni w Hiszpanii i związanych z tym szkoleniem kosztów przelotu i pobytu z uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, wykazał również racjonalność poniesienia tych wydatków. Wydatki te są bowiem – zgodnie z treścią wniosku - niezbędne dla zagwarantowania prawidłowego rozwoju i zarządzania przedsiębiorstwa, a uczelnia hiszpańska wg oświadczenia Wnioskodawcy jest przodującą jeśli chodzi poziom nauczania w zakresie nowoczesnego zarządzania przedsiębiorstwem. Tym samym, ww. wydatki będą miały wpływ na wysokość osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów. Wydatki te będą mogły zatem stanowić koszty podatkowe pod warunkiem należnego ich udokumentowania w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z ust. 2 pkt 1 ww. przepisu, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Reasumując, skoro wydatki z tytułu specjalistycznego szkolenia dla jednego ze wspólników zostały poniesione w celu zagwarantowania prawidłowego rozwoju i zarządzania przedsiębiorstwa, (są konieczne aby wspólnik spółki osiągnął niezbędną wiedzę z zakresu nowoczesnego zarządzania spółką), to Wnioskodawca może te wydatki (koszty szkolenia i związane ze szkoleniem koszty przelotu i pobytu) zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanego prawa w udziale w zysku.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku tych wydatków, chociażby pośredniego, z możliwością uzyskania przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie jest bowiem rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne, w szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin