Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.33.2019.5.SM/MK
z 7 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2019 r. (data wpływu 18 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2019 r., data nadania 27 marca 2019 r. (data wpływu 1 kwietnia 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 19 marca 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.33.2019.1.SM/MK (doręczone w dniu 21 marca 2019 r.) oraz pismem z dnia 26 kwietnia 2019 r. (data wpływu 29 kwietnia 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 18 kwietnia 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.33.2019.4.SM/MK (doręczone w dniu 22 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku składania deklaracji VAT-7 oraz prowadzenia ewidencji JPK – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku składania deklaracji VAT-7 oraz prowadzenia ewidencji JPK.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 marca 2019 r., data nadania 27 marca 2019 r. (data wpływu 1 kwietnia 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 19 marca 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.33.2019.1.SM/MK oraz pismem w dniu 26 kwietnia 2019 r. (data wpływu 29 kwietnia 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 18 kwietnia 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.33.2019.4.SM/MK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca ma wykupione grunty na własność i na wolnej działce - która ma założoną księgę wieczystą wyraziła ustną zgodę swoim członkom na postawienie garaży - blaszaków, za które wnoszą odpłatność na podstawie wystawionej faktury VAT w wysokości 12,30 zł tj. 10 zł i 2,30 podatek VAT. Podatek VAT jest odprowadzany do Urzędu Skarbowego. Przychód z tych garaży przeznaczamy na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Spółdzielnia wskazała, że jest zarejestrowana jako podatnik VAT od dnia 3 sierpnia 1993 r. Sprzedaż opodatkowana w 2018 r. wyniosła 6.408,00 zł, była to tylko wartość sprzedaży od garaży blaszanych. Spółdzielnia nie dokonywała żadnych transakcji związanych z nieruchomościami zwolnionych z VAT-7 oraz Spółdzielnia nie prowadzi innych działalności oprócz gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Przychód z udostępniania gruntów pod garaże blaszane przeznaczony jest tylko na …. Spółdzielnia udostępnia teren pod garaże blaszane tylko swoim członkom. Zdaniem Spółdzielni garaże blaszane i miejsca postojowe, bez względu na tytuł prawny i członkostwo w Spółdzielni ich użytkowników, mieszczą się w pojęciu „zasoby mieszkaniowe”, o ile wykorzystywane są zgodnie z przeznaczeniem, tj. do zaspokajania szeroko pojętych potrzeb mieszkaniowych osób zamieszkujących zasoby Spółdzielni.

Zatem przychody uzyskane z opłat za garaże blaszane od osób posiadających w zasobach Spółdzielni mieszkalne należy uznać za przychody z …, a dochód powstały z tego tytułu korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, pod warunkiem przeznaczenia go na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Ponadto, Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 kwietnia 2019 r. wskazał, że w 2018 r. uzyskał, ze sprzedaży kwotę 1.141.870,23 zł z tytułu opłat pobranych zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności, od której odprowadzałaby podatek VAT. Wnioskodawca swoim członkom udostępniała grunt pod garaże – blaszane i wystawiała faktury VAT, a do wystawianych faktur VAT był prowadzony rejestr JPK. Naliczony w danym miesiącu podatek VAT był wykazywany w deklaracji VAT-7 i odprowadzany do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego i nie składać deklaracji VAT-7 oraz nie prowadzić ewidencji JPK.

Czy od 2019 r. Wnioskodawca może nie składać deklaracji VAT -7 i nie prowadzić ewidencji do JPK.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółdzielnia uważa, że nie powinna składać deklaracji VAT-7 oraz nie prowadzić rejestru JPK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na mocy art. 96 ust. 3 ustawy – podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Z kolei w myśl art. 99 ust. 7 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113, oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (…).

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 130d, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W myśl art. 109 ust. 8a ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 3, prowadzona jest w formie elektronicznej przy użyciu programów komputerowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia jest zarejestrowana jako podatnik VAT od dnia 3 sierpnia 1993 r. Spółdzielnia ma wykupione grunty na własność i na wolnej działce - która ma założoną księgę wieczystą wyraziła ustną zgodę swoim członkom na postawienie garaży - blaszaków, za które wnoszą odpłatność na podstawie wystawionej faktury VAT w wysokości 12,30 zł tj. 10 zł i 2,30 podatek VAT. Podatek VAT jest odprowadzany do Urzędu Skarbowego. Sprzedaż opodatkowana w 2018 r. wyniosła 6.408,00 zł, była to tylko wartość sprzedaży od garaży blaszanych. Spółdzielnia nie dokonywała żadnych transakcji związanych z nieruchomościami zwolnionych z VAT oraz Spółdzielnia nie prowadzi innych działalności oprócz gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Przychód z udostępniania gruntów pod garaże blaszane przeznaczony jest tylko na …. Spółdzielnia udostępnia teren pod garaże blaszane tylko swoim członkom. Zdaniem Spółdzielni garaże blaszane i miejsca postojowe, bez względu na tytuł prawny i członkostwo w Spółdzielni ich użytkowników, mieszczą się w pojęciu „zasoby mieszkaniowe”, o ile wykorzystywane są zgodnie z przeznaczeniem, tj. do zaspokajania szeroko pojętych potrzeb mieszkaniowych osób zamieszkujących zasoby Spółdzielni. Ponadto, Spółdzielnia wskazała, że w 2018 r. uzyskała ze sprzedaży kwotę 1.141.870,23 zł z tytułu opłat pobranych zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości korzystania ze zwolnienia z podatku VAT – tj. z obowiązku składania deklaracji VAT-7 oraz prowadzenia i wysyłania ewidencji JPK.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Natomiast zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r., poz. 701), zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 845).

Należy zauważyć, że spółdzielnia mieszkaniowa, działając w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, może – na podstawie art. 113 ustawy – korzystać także ze zwolnienia określonego w tym przepisie.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przepis art. 113 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   
   

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 113 ust. 13 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
      
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
        
      • wyrobów tytoniowych,
        
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
      
   4. terenów budowlanych,
      
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
      
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
      
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   
   

Ponadto, stosownie do art. 288 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą2006/112/WE, kwota obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania procedury przewidzianej w niniejszej sekcji obejmuje następujące kwoty, z wyłączeniem VAT:

1. wartość dostaw towarów i świadczenia usług, o ile są one opodatkowane;
2. wartość transakcji zwolnionych z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na poprzednim etapie zgodnie z art. 110 i 111, art. 125 ust. 1, art. 127 i art. 128 ust. 1;
3. wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 146-149 oraz art. 151, 152 i 153;
4. wartość transakcji związanych z nieruchomościami, transakcji finansowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)-g) oraz usług ubezpieczeniowych, chyba że transakcje te mają charakter transakcji pomocniczych.
   
   

W myśl analizowanego art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy, do limitu wartości sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 wlicza się również czynności zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy, jeśli związane są one z nieruchomościami i nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Natomiast za czynności związane z nieruchomościami należy uznać nie tylko usługi stricte dotyczące nieruchomości, ale wszelkie czynności, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Powyższe pośrednio można wywieść z Dyrektywy Rady 2006/112/WE gdzie w art. 47 przewidziano, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacja prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9 (2) (a) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (będącego odpowiednikiem art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE) wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Należy zatem uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.

Niewątpliwie, świadczenia Spółdzielni – za które jak sama wskazała – pobiera opłaty wymienione w art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, związane są ściśle z wykorzystywaniem, używaniem i użytkowaniem nieruchomości. Dostawa świadczeń, za które Wnioskodawca pobiera ww. opłaty – bez nieruchomości – nie może być bowiem realizowana.

Analizując treść art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy, wskazać ponadto należy, że „Słownik języka polskiego PWN” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo „transakcja” jako operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

Podkreślić też należy, że ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia „charakter pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa – http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.

Przepisy unijnej dyrektywy w zakresie VAT posługują się określeniem „incidental transactions” w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”.

Także w wersji francuskiej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w wersji niemieckiej „Hilfsumsaetze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112/WE, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje pomocnicze”.

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze. Aby więc ocenić czy określona transakcja ma charakter „pomocniczy”, należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymuje przychody z udostępniania gruntów pod garaże blaszane, które przeznaczone są na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi – wartość sprzedaży opodatkowanej z tego tytułu w 2018 r. wyniosła 6.408,00 zł. Ponadto, Spółdzielnia wskazała, że w 2018 r. uzyskała ze sprzedaży kwotę 1.141.870,23 zł z tytułu opłat pobranych zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Niewątpliwie z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że celem Wnioskodawcy jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków i nie członków spółdzielni.

Wobec powyższego należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie czynności Spółdzielni, za które pobiera opłaty wynikające z art. 4 ustawy o spółdzielni mieszkaniowej, są podstawowymi czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie mają zatem charakteru transakcji pomocniczych.

W świetle powyższych okoliczności, odnosząc ww. rozważania do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, należy stwierdzić, że obroty uzyskane przez Spółdzielnię z tytułu opłat, o których mowa w art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, w oparciu o przepis art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy, Wnioskodawca powinien wliczać do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Jest to bowiem obrót dotyczący transakcji związanych z nieruchomościami, które nie są transakcjami pomocniczymi, lecz związane są z zasadniczą działalnością Spółdzielni. Bez znaczenia jest przy tym to, że jest to obrót ze sprzedaży zwolnionej od VAT.

Zatem, skoro w przedmiotowej sprawie obroty uzyskane z tytułu opłat wymienionych w art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych powinny być wliczane do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, a ich wartość w 2018 r. wyniosła 1.141.870,23 zł, oraz obroty ze sprzedaży opodatkowanej, które w 2018 r. wyniosły 6.408,00 zł, to stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy, ponieważ ww. obroty przekroczyły wskazany w ustawie limit 200.000 zł.

Podsumowując stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, ponieważ uzyskane przez Spółdzielnię obroty w 2018 r. przekroczyły przewidziany w art. 113 ust. 1 ustawy limit 200.000 zł. Zatem Wnioskodawca będzie zobowiązany do składania deklaracji VAT-7 oraz prowadzenia ewidencji w formie elektronicznej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.