Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.87.2019.5.EG
z 30 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2019 r. (data wpływu 18 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2019 r. (data wpływu 5 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek oraz udziałów w prawie użytkowania wieczystego działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek oraz udziałów w prawie użytkowania wieczystego działek oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 kwietnia 2019 r. (data wpływu 5 kwietnia 2019 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, przeformułowania pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą dotychczas działalności gospodarczej. W okresie ostatnich 5 lat nie dokonywał transakcji sprzedaży nieruchomości (z wyłączeniem sprzedaży miejsca postojowego co było związane ze zmianą miejsca zamieszkania). Głównym źródłem przychodów Wnioskodawcy są należności ze stosunku pracy oraz w ostatnich latach w pewnym zakresie przychody z tytułu najmu mieszkań. Ich stosunek to około 90/10 tzn. około 90% przychodów pochodziło ze stosunku pracy (w tym w minimalnym zakresie z tytułu działalności wykonywanej osobiście związanej z zasiadaniem w organach spółki zagranicznej - ok. 2%), a około 10% z tytułu najmu mieszkań. W związku z planem zakupu apartamentu hotelowego i jego długoterminowym wynajmie Wnioskodawca zarejestrował się w 2018 r. jako czynny podatnik VAT (jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej).

W 2018 r. w wyniku analizy ogłoszeń internetowych dotyczących nieruchomości gruntowych pod kątem zainwestowania własnych środków finansowych Wnioskodawcy, w działki które mogłyby stanowić w przyszłości albo miejsce pod budowę przyszłego domu albo stanowić lokatę kapitału i potencjalnie zostać zbyte z zyskiem Wnioskodawca wyszukał ogłoszenie przetargu organizowanego przez X dotyczącego prawa użytkowania wieczystego niezabudowanych nieruchomości gruntowych:

1. działki o powierzchni 0,1251 ha,
2. działki o powierzchni 0,0611 ha,
3. działki o powierzchni 0,0611 ha,
4. działka o powierzchni 0,1483 ha,
5. działki o powierzchni 0,0933 ha,
6. działki o powierzchni 0,1753 ha,
7. działki o powierzchni 0,0096 ha,
8. działki o powierzchni 0,0027 ha,
9. 8/64 działki o powierzchni 0,0339 ha,
10. 8/64 działki o powierzchni 0,2683 ha.
    
    

Działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, natomiast posiadają warunki zabudowy. Zasadniczo nie są uzbrojone, nie są obsadzone zielenią, nie są ogrodzone, prowadzi do nich nieutwardzona droga. Część z nich ma ograniczone możliwości zabudowy (nad częścią przebiega linia wysokiego napięcia 110kV - działki a, d, f; część stanowi drogę dojazdową - działki i, j; część stanowi oderwane od pozostałej części działki o niewielkiej powierzchni - działki g, h). W przetargu ofertę można było złożyć wyłącznie na wszystkie działki. W październiku Wnioskodawca złożył ofertę zakupu przedmiotowych działek, która następnie została wybrana przez X jako najkorzystniejsza. W najbliższym czasie ma dojść do przeniesienia własności na rzecz Wnioskodawcy.

W zależności od decyzji o budowie przyszłego domu, część lub potencjalnie wszystkie z wymienionych działek mogą zostać w przyszłości sprzedane przez Wnioskodawcę. W przypadku decyzji o sprzedaży Wnioskodawca zamierza podjąć zwykłe czynności, które osoba dążąca do sprzedaży działek stanowiących jej osobisty majątek, podejmuje w celu sfinalizowania transakcji sprzedaży np. poprzez umieszczenie ogłoszenia na stronach internetowych lub podjęcie współpracy z biurem pośrednictwa nieruchomości (które przedmiotowe ogłoszenia będzie umieszczać). Wnioskodawca nie zamierza podejmować czynności, dzięki którym przeznaczone do sprzedaży działki stałyby się szczególnie atrakcyjne dla potencjalnych nabywców, jak również nie będzie dokonywał dodatkowych czynności, które charakterem pokrywałyby się z czynnościami podejmowanymi przez osoby zawodowo trudniące się zakupem nieruchomości gruntowych, ich przygotowaniem do sprzedaży i późniejszą sprzedażą (takimi jak uzbrojenie działek w media, wybudowanie dróg, ogrodzenie terenu, zamiana napowietrznej linii wysokiego napięcia na linię podziemną, przeprowadzenie szerokiej akcji marketingowej itp.). Potencjalna transakcja sprzedaży będzie miała charakter incydentalny - Wnioskodawca nie zamierza z tego tytułu uczynić stałego źródła przyszłych przychodów i rozpoczynać działalności handlowej w obszarze obrotu nieruchomościami - zamierza pozostać przy dotychczasowych źródłach przychodu jako głównego źródła utrzymania (tj. umowie o pracę i najmie mieszkań).

W piśmie z dnia 2 kwietnia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku w zakresie podatku od towarów i usług Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Poniżej zostały przedstawione dane dotyczące prawa użytkowania wieczystego działek będących przedmiotem sprzedaży objętych zakresem postawionego we wniosku pytania:

• Prawo użytkowania wieczystego działek gruntu objętych księgą wieczystą ... położonych w ... w rejonie ulicy ... stanowiących własność ...:
  • działka nr A o powierzchni 0,1251 ha,
    
  • działka nr B o powierzchni 0,0611 ha,
    
  • działka nr C o powierzchni 0,0611 ha,
    
  • działka nr D o powierzchni 0,1483 ha,
    
  • działka nr E o powierzchni 0,0933 ha,
    
  • działka nr F o powierzchni 0,1753 ha.

• Udział 8/64 w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu objętych księgą wieczystą .... położonych w .... w rejonie ulicy ... stanowiących własność ...:
  • działka nr G o powierzchni 0,0339 ha,
    
  • działka nr H o powierzchni 0,2683 ha.

• Prawo użytkowania wieczystego działek gruntu objętych księgą wieczystą ...położonych w ... w rejonie ulicy ... stanowiących własność ...:
  • działka nr I o powierzchni 0,0096 ha,
    
  • działka nr J o powierzchni 0,0027 ha.
  
  
  

Przeniesienie własności jest uzależnione od finalnego ustalenia terminu aktu notarialnego z X (spodziewany termin to pierwsza dekada kwietnia 2019 r.). Będzie to warunkowa umowa zakupu - zgodnie z obowiązującymi przepisami prawo pierwokupu przysługuje gminie .... Przy założeniu braku reakcji ze strony gminy ... do przeniesienia własności dojdzie po ok. 30 dniach liczonych od daty zawarcia warunkowej umowy zakupu (spodziewany termin to pierwsza dekada maja 2019 r.).

Przy założeniu poprawności stanowiska Wnioskodawcy określonego w niniejszym wniosku o interpretację Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem działek będących przedmiotem wniosku.

Zgodnie z warunkami przetargu jakie Wnioskodawca był obowiązany zaakceptować kwotę zakupu prawa użytkowania wieczystego działek będących przedmiotem wniosku zaoferowana przez Wnioskodawcę może zostać powiększona o stosowna stawkę VAT. Zgodnie z informacją otrzymaną od X sprzedaż wszystkich praw do użytkowania wieczystego działek objętych wnioskiem będzie obciążona 23% podatkiem VAT. W związku z tym, iż do transakcji jeszcze nie doszło Wnioskodawca nie dysponuje żadną fakturą dotyczącą zakupu prawa użytkowania wieczystego do działek objętych wnioskiem.

Wnioskodawca nie przewiduje jakiegokolwiek wykorzystania działek będących przedmiotem sprzedaży.

Wnioskodawca nie zamierza wykorzystywać przedmiotowych działek do jakichkolwiek czynności zarówno opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, czy też niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca nie przewiduje wykorzystania przedmiotowych nieruchomości do jakiejkolwiek działalności.

Działki nr A, B, C, D, E, F, H były przedmiotem decyzji ustalającej warunki zabudowy ... oraz nr .....

Działka nr G była przedmiotem decyzji ustalającej warunki zabudowy nr ....

Działki nr I i J nie były przedmiotem decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu.

Decyzja nr .. została wydana 8 czerwca 2009 r. Decyzja nr .. została wydana 10 września 2010 r.

Obie decyzje o warunkach zabudowy wydano po rozpatrzeniu wniosku Pana ... pełnomocnika spółki ... z siedzibą w ...przy ul. ....

Działki będące przedmiotem wniosku zostaną zbyte w takiej postaci jak Wnioskodawca je nabył.

Wnioskodawca w odpowiedzi na zadane pytanie 13 wskazał, że oprócz działek wskazanych we wniosku Wnioskodawca może w przyszłości rozważyć sprzedaż dwóch działek położonych w ... w rejonie ulicy ..., każda o wielkości ok. 700 m². Wnioskodawca w 2011 r. nabył działkę o wielkości 5000 m ² celem wybudowania w przyszłości (po okresie ukończenia przez córkę edukacji szkolnej) na jej części domu. Wnioskodawca założył, że wystarczy mu w zupełności działka o powierzchni ok. 2000 tys. m², która będzie przylegać do ściany lasu, a pozostała część działki może zostać zbyta. W związku z powyższym dokonał podziału działki na 5 mniejszych (3 działki po ok 700 m², jedna drogowa o powierzchni ok 500 m² oraz jedna o powierzchni ok 2400 m² docelowo z przeznaczeniem dla przyszłej budowy domu). Jedna z działek o powierzchni ok. 700 m² została zbyta (o czym mowa szerzej w odpowiedzi na pytanie nr 14), a pozostałe dwie mogą zostać również w przyszłości zbyte (termin zbycia na chwilę obecną trudno określić i będzie zależny od potrzeb życiowych Wnioskodawcy).

Wnioskodawca w odpowiedzi na zadane pytanie 14: „Czy Wnioskodawca dokonywał kiedykolwiek wcześniej sprzedaży działek tj. przed sprzedażą działek, których dotyczy wniosek? Jeśli tak, to kiedy i jakie było przeznaczenie tych działek (działki budowlane, rolne, leśne) lub czy były to działki zabudowane.” Wskazał, że Wnioskodawca:

• w listopadzie 2009 r. sprzedał wspólnie z byłą małżonką działkę, która stanowiła wspólną własność małżeńską. Sprzedaż wynikała z sytuacji życiowej Wnioskodawcy i ułatwienia podziału majątku w związku z rozwodem. Działka na moment sprzedaży była niezabudowana, przy czym miała charakter budowlany wynikający z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
  

• w marcu 2013 r. sprzedał również jedną z wydzielonych działek o powierzchni ok. 700 m² oraz ¼ części w działce stanowiącą drogę dojazdową (działki opisane w odpowiedzi na pytanie nr 13). Działki były niezabudowane, objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako tereny zabudowy mieszkaniowej. Środki ze sprzedaży zostały przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z budową własnego domu.
  

• w kwietniu 2017 r. sprzedał udział 0,00469 części w gruncie o powierzchni 3684 m² na której posadowiony był podziemny garaż wielostanowiskowy oraz blok mieszkalny położony przy ul. ... w .... Sprzedaż dotyczyła miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym i związana była ze zmianą miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.
  
  

Sprzedaż działek objętych wnioskiem będzie uzależniona od sytuacji życiowej i potrzeb finansowych Wnioskodawcy, a także w przypadku podjęcia decyzji o sprzedaży od ewentualnego zainteresowania kupujących. Tym samym trudno jednoznacznie wskazać okres w jakim nastąpi zbycie.

Obecny stan prawny działek objętych wnioskiem to prawo użytkowania wieczystego, których właścicielem jest ....

W celu skonkretyzowania niniejszego wniosku należy założyć, że celem nabycia jest sprzedaż większości nabywanych nieruchomości.

Jeżeli chodzi o przeznaczenie środków ze sprzedaży to będą służyły zaspokojeniu potrzeb życiowych i finansowych Wnioskodawcy, a sposób ich wydatkowania będzie zależny od sytuacji w jakiej w danym momencie będzie znajdował się Wnioskodawca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy w przypadku sprzedaży działek (prawa wieczystego użytkowania gruntów) objętych niniejszym wnioskiem, Wnioskodawca stanie się podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a transakcja sprzedaży będzie musiała zostać opodatkowana, zgodnie z właściwą stawką podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje sprzedaży działek (prawa wieczystego użytkowania gruntów) w warunkach opisywanych we wniosku nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT albowiem Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Dla celów podatku VAT działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub innych usługodawców, w tym również podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, jak również działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zasady wykładni gramatycznej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT prowadzą do wniosku, że działalnością gospodarczą jest czynność, z którą wiąże się zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy (czyli stały i powtarzalny), przy czym czynność ta winna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód, czyli przez podmiot występujący w odniesieniu do takiej czynności w charakterze podatnika. Oznacza to, że przyjęcie, że dana osoba, sprzedając działki budowlane (prawa wieczystego użytkowania gruntów), działa w charakterze podatnika wykonującego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Przejawem tego jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, jak np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, szeroko zakrojone działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s.l, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Dodatkowo, m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 2009 roku wskazano kryteria pomocne dla oceny, czy sprzedaż przez osobę fizyczną działek budowlanych jest opodatkowaną działalnością gospodarczą. W ocenie NSA sprzedaż działek budowlanych przez osobę fizyczną aby mogła zostać opodatkowana podatkiem VAT winna mieć charakter zawodowy (profesjonalny), a zatem stały (zakładający powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji) tj. zorganizowany, a nabycie gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności, a nie jakichkolwiek innych. W omawianym orzeczeniu NSA wskazał także, że nie spełnia kryteriów działalności gospodarczej sprzedaż jednej lub kilku działek dokonana w celu spożytkowania pozyskanych środków na zaspokojenie celów osobistych sprzedawcy i jego rodziny, gdyż w takim przypadku brak jest podstaw do twierdzenia, że sprzedaż taka przybiera charakter zawodowy.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (FSK 811/13), wskazane zostało również, że zamieszczanie ogłoszeń na stronach internetowych czy w prasie nie przesądza o konieczności uznania danej transakcji za czynność podlegającą opodatkowaniu.

Ponadto, w wyroku z dnia 4 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 855/14 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „...Brak podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem - normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą...”.

Mając powyższe na względzie, a także biorąc pod uwagę iż Wnioskodawca nie zamierza uzbrajać terenu w jakiekolwiek media, utwardzać wydzielonych dróg, ogradzać tych działek czy w jakikolwiek inny sposób ich ulepszać, a także prowadzić szerokiego marketingu, na przedmiotowych działkach nie będzie prowadzona działalność gospodarcza, a same działki nie będą podlegały najmowi bądź dzierżawie, a dodatkowo sama czynność nabycia i sprzedaży ma mieć charakter incydentalny, nie wystąpiły warunki do stwierdzenia, aby sprzedaż części bądź całości działek (prawa użytkowania wieczystego gruntów) wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie angażował zatem środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku działek porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Wnioskodawcę części bądź wszystkich wskazanych działek (prawa użytkowania wieczystego) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy zauważyć, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Jak wynika z powyższego, zarówno sprzedaż prawa użytkowania wieczystego, jak również oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy również przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec tego, towarem jest także udział w gruncie. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości – art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą. Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. W związku z powyższym, sprzedaż lub przekazanie udziału w prawie własności gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
  

• po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
  
  

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest również, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak wytworzenie budynków/budowli, dokonanie remontów, modernizacji obiektu, doprowadzenie mediów, wydzielenie poszczególnych lokali, ustanowienie samodzielności poszczególnych lokali, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny nie wystarczy, że jako taki został nabyty (darowany), istotny jest również sposób jego wykorzystania w całym okresie posiadania oraz działania podejmowane w celu jego sprzedaży. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy przytoczyć orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, z którego wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Ponadto, na uwagę zasługuje również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w którym Sąd wskazuje na kryteria jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z zarządem majątkiem prywatnym. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy, nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnienia w wyniku analizy ogłoszeń internetowych dotyczących nieruchomości gruntowych pod kątem zainwestowania własnych środków finansowych Wnioskodawcy, w działki które mogłyby stanowić w przyszłości albo miejsce pod budowę przyszłego domu albo stanowić lokatę kapitału i potencjalnie zostać zbyte z zyskiem Wnioskodawca wyszukał ogłoszenie przetargu organizowanego przez X masy upadłości spółki z o.o. dotyczącego prawa użytkowania wieczystego niezabudowanych nieruchomości gruntowych. Wnioskodawca złożył ofertę zakupu przedmiotowych działek, która następnie została wybrana przez X jako najkorzystniejsza. W najbliższym czasie ma dojść do przeniesienia własności na rzecz Wnioskodawcy.

Dla 8 z 10 działek wydane są decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca wskazał, także że dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości oraz, że oprócz działek wskazanych we wniosku może w przyszłości dokonać sprzedaży innych działek.

Wnioskodawca wskazał także, że nie przewiduje jakiegokolwiek wykorzystania przedmiotowych nieruchomości, a celem ich nabycia będzie sprzedaż.

W związku z przedstawionymi okolicznościami sprawy, uznać należy, że rodzaj podjętego przez Wnioskodawcę działania, świadczy o zorganizowanym charakterze sprzedaży i powoduje, że planowana sprzedaż gruntu przybiera formę zawodową (profesjonalną) w zakresie obrotu nieruchomościami. Działanie to wykracza poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i należy je uznać za działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Fakt, że Wnioskodawca dokonał nabycia prawa użytkowania wieczystego oraz udziałów w prawie użytkowania wieczystego przedmiotowych działek z zamiarem ich odsprzedaży świadczy o wykorzystaniu działek do celów zarobkowych. Powyższa okoliczność powoduje, że opisanej czynności nie można interpretować jako rozporządzanie majątkiem prywatnym, lecz jako świadome działanie, zmierzające do osiągnięcia korzyści materialnych z tytułu jego sprzedaży. Tym samym sprzedaż prawa użytkowania wieczystego oraz udziałów w prawie użytkowania wieczystego przedmiotowych działek nie będzie stanowiła zwykłego wykonywania prawa własności, a Wnioskodawca będzie działał w tym zakresie jak handlowiec.

Nabycie prawa użytkowania wieczystego działek oraz udziałów w prawie użytkowania wieczystego w działkach gruntu mających być przedmiotem zbycia w przyszłości, nastąpiło – jak sam Wnioskodawca wskazuje - w celu lokaty kapitału i osiągniecia przez niego potencjalnego zysku z ich sprzedaży. Z powyższego wynika zatem, że zamiar wykorzystania przedmiotowych nieruchomości dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie złożenia oferty ich zakupu.

W konsekwencji, mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w niniejszej sytuacji wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego oraz udziałów w prawie użytkowania wieczystego przedmiotowych działek stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca z tytułu tej czynności będzie działać w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym ww. dostawa będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, według właściwej stawki podatku VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Jak wynika z okoliczności sprawy, dla dwóch działek nr: I, J nie został określony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, brak jest również decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w świetle przywołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że planowana sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek nr: I, J będzie mogła korzystać z ww. zwolnienia.

Natomiast, należy zauważyć, że pozostałe osiem działek, dla których wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu spełnia definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie dla planowanej dostawy prawa użytkowania wieczystego działek nr: A, B, C, D, E, F oraz udziałów w prawie użytkowania wieczystego działek nr: G, H nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie dla dostawy prawa użytkowania wieczystego działek nr: A, B, C, D, E, F oraz udziałów w prawie użytkowania wieczystego działek nr: G, H nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
  

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
  
  

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem należy stwierdzić, że dostawa prawa użytkowania wieczystego działek nr: A, B, C, D, E, F oraz udziałów w prawie użytkowania wieczystego działek nr: G, H nie będzie również zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ działki gruntu nie były wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, należy wskazać, że skoro działka nr I oraz działka nr J nie stanowią terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, to dostawa prawa użytkowania wieczystego ww. działek będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Natomiast dostawa prawa użytkowania wieczystego działek nr: A, B, C, D, E, F oraz udziałów w prawie użytkowania wieczystego działek nr: G, H będzie opodatkowana na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy stawką podatku w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku wyroków sądów, tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem, wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.