Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.129.2019.1.GG
z 29 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2019 r. (data wpływu 21 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu opodatkowania nieodpłatnych świadczeń z tytułu:

• udziału kontrahentów w konferencji organizowanej przez Spółkę (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,

• udziału kontrahentów w konferencji organizowanej przez podmiot zewnętrzny (pytanie nr 2) – jest prawidłowe,

• zapewnienia noclegu przedstawicielom kontrahenta po spotkaniu biznesowym (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma D… spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie produkcji pasz zwierzęcych. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, rozliczającym się na podstawie prowadzonych ksiąg handlowych. W celu poprawy konkurencyjności na rynku oferowanych produktów Spółka podejmuje różnego typu działania o charakterze marketingowym, których celem jest zintensyfikowanie sprzedaży wyrobów własnych na rynku krajowym i zagranicznym. Z uwagi na powyższe, może wystąpić kilka przypadków opisanych poniżej.

Przypadek A.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka organizuje konferencje o charakterze szkoleniowym. W konferencjach biorą udział zarówno pracownicy Spółki, jak i przedstawiciele kontrahentów Spółki, głównie odbiorców produktów oferowanych przez Spółkę. Zazwyczaj takimi przedstawicielami są wybrani pracownicy kontrahenta. Celem organizacji konferencji jest zapoznanie obecnych, jak i przyszłych kontrahentów z gamą produktów oferowanych przez Spółkę. Dodatkowo dzięki organizacjom tego typu konferencji Spółka ma możliwość budowania i podtrzymywania relacji z kontrahentami. Koszty organizacji konferencji oraz uczestnictwa w niej przedstawicieli kontrahentów spoczywają na Spółce.

W ramach organizowanej konferencji Spółka finansuje udział przedstawicieli kontrahentów, w szczególności są to:

1. bilety lotnicze i kolejowe związane z przelotem/przejazdem przedstawicieli kontrahentów do miejsca organizowania konferencji,
2. zakwaterowanie uczestników konferencji,
3. serwis kawowy oraz lunch, który ma miejsce podczas konferencji,
   
   

Dodatkowo Spółka w ramach konferencji organizuje i zapewnia dla uczestników konferencji dodatkowe atrakcje w postaci:

1. rejsu statkiem,
2. wynajmu przewodnika w celu zwiedzenia miasta,
3. zwiedzania muzeum,
4. biletów na mecz piłki nożnej,
5. uroczystej kolacji dla uczestników konferencji,
6. oprawy muzycznej podczas kolacji dla uczestników konferencji.
   
   

Przypadek B

Zdarzają się także sytuacje, w której organizatorem konferencji jest inny podmiot zewnętrzny. Konferencja organizowana przez podmiot trzeci, w swojej tematyce odnosi się także do prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Zdarza się także, że pracownicy Spółki biorą aktywny udział w prowadzonej konferencji – referują wykłady związane z tematyką oferowanych przez Spółkę produktów. W konferencji podobnie jak w pierwszym przypadku uczestniczą przedstawiciele kontrahentów Spółki w postaci ich pracowników. W opisanej sytuacji Spółka finansuje przedstawicielom kontrahentów:

1. bilety lotnicze i kolejowe związane z przelotem/przejazdem przedstawicieli kontrahentów do miejsca organizowania konferencji,
2. zakwaterowanie uczestników konferencji.
   
   

Przypadek C

Kolejny przypadek dotyczy sytuacji w której pracownik (przedstawiciel handlowy) Spółki uczestniczy w spotkaniu biznesowym z przedstawicielem kontrahenta w celu omówienia warunków współpracy, zawarcia umowy lub też podsumowania dotychczasowej współpracy. Zdarza się, że spotkania odbywają się w miejscowości oddalonej znacznie zarówno od miejsca zamieszkania pracownika Spółki, jak i przedstawiciela kontrahenta Spółki. W takiej sytuacji Spółka ponosi koszty związane z noclegiem własnego pracownika, jak również pracownika kontrahenta.

Przypadek D

Zdarza się także, że Spółka finansuje także udział przedstawicieli kontrahentów w targach związanych z produktami z zakresu działalności Spółki (pasze zwierzęce), jednakże w targach tych pracownicy spółki nie prezentują Jej towarów. W opisanej sytuacji Spółka finansuje przedstawicielom kontrahentów:

1. bilety lotnicze i kolejowe związane z przelotem/przejazdem przedstawicieli kontrahentów do miejsca organizowania konferencji.
2. zakwaterowanie uczestników konferencji.
   
   

W przypadku A, B i D Spółka przekazuje zaproszenie na konferencje/spotkania biznesowe do kontrahenta (firmy), z informacją ile osób kontrahent może wyznaczyć do udziału w konferencji/spotkaniu biznesowym. Spółka wysyłając/składając zaproszenie do firmy kontrahenta nie ma żadnego wpływu na dobór osób, które będą uczestniczyć w konferencji/spotkaniu biznesowym. Wyznaczenie konkretnych uczestników stoi po stronie kontrahenta Spółki. Z uwagi na powyższe oraz na fakt, że zaproszenia skierowane są do firmy kontrahenta, a nie do konkretnej osoby, zdaniem Spółki, rzeczywistym adresatem zaproszeń na konferencje/spotkania biznesowe są firmy będące kontrahentem Spółki. Jedynie w przypadku gdy zaproszonym jest współpracujący ze Spółką rolnik, zaproszenie kierowane jest bezpośrednio do niego. Spółka nie posiada wiedzy czy uczestnicy konferencji/spotkań biznesowych, których wyznacza kontrahent Spółki, prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą, czy też nie prowadzą takiej działalności. Przedmiotem zapytania są wątpliwości Spółki odnośnie powstania przychodu po stronie przedstawicieli kontrahentów z tytułu zapewnienia przez Spółkę świadczeń związanych z opisanymi konferencjami oraz spotkaniami biznesowymi oraz obowiązku generowania i przesyłania deklaracji PIT-8C dla przedstawicieli kontrahenta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przedstawiciele kontrahentów Spółki (nieprowadzący działalności gospodarczej), którzy biorą udział w konferencji organizowanej przez Spółkę (przypadek A) uzyskują przychód z tytułu opłaconych przez Spółkę świadczeń i czy w konsekwencji Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia i przesłania do danego przedstawiciela i właściwego urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy przedstawiciele kontrahentów Spółki (nieprowadzący działalności gospodarczej), którzy biorą udział w konferencji organizowanej przez podmiot zewnętrzny (przypadek B i D) uzyskują przychód z tytułu opłaconych przez Spółkę świadczeń i czy w konsekwencji Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia i przesłania do danego przedstawiciela i właściwego urzędu skarbowego o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy przedstawiciele kontrahentów Spółki (nieprowadzący działalności gospodarczej), którym Spółka zapewnia nocleg w hotelu po spotkaniu biznesowym (przypadek C) uzyskują przychód z tego tytułu i czy w konsekwencji Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia i przesłania do danego przedstawiciela i właściwego urzędu skarbowego informacji o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Z tytułu udziału w konferencjach i otrzymanych z tego tytułu świadczeń, w tym związanych z opisanymi dodatkowymi atrakcjami, nie powstanie przychód po stronie przedstawicieli kontrahenta.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm. dalej: jako „Ustawa”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 Ustawy, źródłami przychodów są także inne źródła.

W myśl zapisów art. 20 ust. 1 Ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Natomiast, zgodnie z art. 42a Ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Począwszy od roku 2019 przychody z tytułu nieodpłatnych świadczeń nie wykazuje się już na informacjach PIT-8C. Powyższe dane wykazywane są na deklaracjach PIT-11.

Z analizy przepisu art. 42a Ustawy wynika, że przesłanką warunkującą obowiązek sporządzenia przez dany podmiot informacji PIT-11, dla w której wykazywane są „Inne przychody” jest dokonanie m.in. nieodpłatnego świadczenia, o ile dokonane świadczenie adresowane jest do konkretnej osoby fizycznej i nie stanowi przychodu określonego w art. 12-14 i 17 Ustawy oraz nie zostało wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych.

Zatem, na gruncie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych (winno być stanów faktycznych) dla oceny, czy Spółka będzie zobowiązana do wypełnienia obowiązków w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych związanych z uczestnictwem danych przedstawicieli w programie dodatkowym istotne jest ustalenie, kto jest adresatem tego świadczenia: czy są to przedsiębiorcy (osoby fizyczne, bądź prawne, prowadzące działalność gospodarczą), czy też konkretne osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Formularz PIT-11 dotyczy bowiem wyłącznie przychodów osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (przychodów niezwiązanych z prowadzoną działalnością).

Z uwagi na przedstawione powyżej przepisy w opinii Spółki należy postąpić następująco:

W przypadku sfinansowania udziału przedstawicieli kontrahentów w konferencji organizowanej przez Spółkę w postaci zapewnienia biletów lotniczych/kolejowych, zakwaterowanie uczestników, lunch i serwis kawowy, jak również zapewnieniu dodatkowych atrakcji takich jak: rejs statkiem, zwiedzanie muzeum, mecz piłki nożnej, wynajem przewodnika, uroczysta kolacja wraz z oprawą muzyczną, zdaniem Wnioskodawcy należy stwierdzić, że adresatem takich świadczeń w rzeczywistości nie są poszczególne osoby fizyczne, ale kontrahenci Spółki, czyli podmioty gospodarcze. Adresatem konferencji oraz dodatkowych atrakcji jest dany podmiot gospodarczy, tj. kontrahent Spółki krajowy lub zagraniczny.

Tym samym, co do zasady, nie ma w tym przypadku znaczenia, kto będzie osobą delegowaną do reprezentowania danego podmiotu do uczestnictwa w konferencji połączonych z dodatkowym programem atrakcji. Należy stwierdzić, że gdyby przedstawiciele kontrahentów Spółki nie byli przedstawicielami danej firmy, nie mieliby możliwości udziału w Konferencji czy też skorzystania z programu dodatkowych atrakcji. Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawcy zależy na budowaniu relacji biznesowych z określonymi podmiotami gospodarczymi i zapoznaniu go z ofertą Spółki. Zatem, skoro beneficjentami świadczeń oferowanych przez Spółkę opisanych w Przypadku A są inne podmioty gospodarcze, przedstawiciele kontrahenta nie uzyskają przychodu z tego tytułu, a tym samym po stronie Spółki nie wystąpi obowiązek generowania i przesyłania informacji PIT-11 z powyższego tytułu.

Ad. 2.

Z uwagi na przedstawione powyżej przepisy w opinii Spółki należy postąpić następująco: Analogicznie, jak w odpowiedzi na pytanie nr 1 Spółka stoi na stanowisku, że przedstawiciele kontrahentów Spółki będą uczestnikami konferencji nie uzyskają przychodu z tytułu sfinansowanych przez Spółkę biletów lotniczych/kolejowych oraz zakwaterowania podczas konferencji. Adresatem świadczeń jest bowiem podmiot gospodarczy w postaci firmy kontrahenta. Bez znaczenia w tym przypadku ma fakt, że organizatorem konferencji jest podmiot zewnętrzny. Zatem, skoro beneficjentami świadczeń oferowanych przez Spółkę opisanych w Przypadku B są inne podmioty gospodarcze, przedstawiciele kontrahenta nie uzyskają przychodu z tego tytułu, a tym samym po stronie Spółki nie wystąpi obowiązek generowania i przesyłania informacji PIT-11 z powyższego tytułu.

Ad. 3.

Z tytułu zapewnienia przedstawicielom kontrahenta noclegu po spotkaniu biznesowym nie powstanie przychód po stronie przedstawicieli kontrahenta.

Z uwagi na przedstawione powyżej przepisy w opinii Spółki należy postąpić następująco: Również w przypadku, gdy Spółka finansuje nocleg w hotelu przedstawicielowi kontrahenta bezpośrednio po zakończonym spotkaniu biznesowym z przedstawicielem handlowym Spółki, gdy spotkanie odbywa się w znacznej odległości od miejsca zamieszkania przedstawiciela kontrahenta nie będzie ono generowało przychodu po stronie przedstawiciela kontrahenta. Należy zauważyć, że gdyby nie był on zatrudniony w firmie kontrahenta i nie otrzymał polecenia wyjazdu na spotkanie biznesowe, nigdy nie skorzystałby z oferowanego przez Spółkę noclegu w hotelu. Zatem, również w tym przypadku adresatem świadczenia będzie firma kontrahenta, a nie sam przedstawiciel kontrahenta.

Zatem, skoro beneficjentami świadczeń oferowanych przez Spółkę opisanych w Przypadku C są inne podmioty gospodarcze, przedstawiciele kontrahenta nie uzyskają przychodu z tego tytułu, a tym samym po stronie Spółki nie wystąpi obowiązek generowania i przesyłania informacji PIT-11 z powyższego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 199 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie natomiast z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy – wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Przepisy ustawy podatkowej nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Rozumienie tego pojęcie zostało jednak wypracowane w judykaturze. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt TK 7/13, stwierdził, że „zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
  

• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
  

• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).”
  
  

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż (…) nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W tym miejscu należy zauważyć, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. odnosi się do pracowników. Jednakże zawarte w nim wskazania Trybunału Konstytucyjnego – odnoszące się do pracowników – mogą stanowić wskazówkę przy ustalaniu ewentualnego przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń dla osób niebędących pracownikami.

W świetle powyższego – mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodów z tzw. innych źródeł – nie każde świadczenie spełnione na rzecz osoby fizycznej, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przedstawiony stan faktyczny wniosku wskazuje, że Wnioskodawca w celu poprawy konkurencyjności na rynku oferowanych produktów podejmuje różnego typu działania o charakterze marketingowym, których celem jest zintensyfikowanie sprzedaży wyrobów własnych na rynku krajowym i zagranicznym. Z uwagi na powyższe może wystąpić kilka przypadków opisanych poniżej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka organizuje konferencje o charakterze szkoleniowym. W konferencjach biorą udział zarówno pracownicy Spółki, jak i przedstawiciele kontrahentów Spółki, głównie odbiorców produktów oferowanych przez Spółkę. Zazwyczaj takimi przedstawicielami są wybrani pracownicy kontrahenta. Celem organizacji konferencji jest zapoznanie obecnych jak i przyszłych kontrahentów z gamą produktów oferowanych przez Spółkę. Dodatkowo dzięki organizacjom tego typu konferencji Spółka ma możliwość budowania i podtrzymywania relacji z kontrahentami. Koszty organizacji konferencji oraz uczestnictwa w niej przedstawicieli kontrahentów spoczywają na Spółce. W ramach organizowanej konferencji Spółka finansuje udział przedstawicieli kontrahentów w szczególności są to: bilety lotnicze i kolejowe związane z przelotem/przejazdem przedstawicieli kontrahentów do miejsca organizowania konferencji, zakwaterowanie uczestników konferencji, serwis kawowy oraz lunch, który ma miejsce podczas konferencji. Dodatkowo Spółka w ramach konferencji organizuje i zapewnia dla uczestników konferencji dodatkowe atrakcje w postaci rejsu statkiem, wynajmu przewodnika w celu zwiedzenia miasta, zwiedzania muzeum, biletów na mecz piłki nożnej, uroczystej kolacji dla uczestników konferencji, oprawy muzycznej podczas kolacji dla uczestników konferencji.

W świetle zapisu art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego uznać należy, że organizowanie przez Wnioskodawcę oraz przez podmiot zewnętrzny konferencji dla pracowników kontrahentów, osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a także zapewnienie noclegu w hotelu po spotkaniu biznesowym finansowanym przez Wnioskodawcę, nie będzie po ich stronie generować przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w stosunku do osób fizycznych przedstawicieli kontrahentów Wnioskodawcy nieprowadzących działalności gospodarczej biorących udział w ww. konferencjach oraz uczestniczących w spotkaniach biznesowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.