Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.92.2019.4.EW
z 30 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2019 r. (data wpływu 25 lutego 2019 r.) uzupełnionym w dniu 4 kwietnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania samochodu wykupionego z leasingu do majątku prywatnego oraz późniejszej jego odsprzedaży (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu wpływu 25 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania samochodu wykupionego z leasingu do majątku prywatnego oraz późniejszej jego odsprzedaży. Wniosek uzupełniono w dniu 4 kwietnia 2019 r. o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Zainteresowany prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, opodatkowując uzyskane dochody podatkiem liniowym wg stawki 19% i płaci miesięczne zaliczki na podatek dochodowy w tej formie. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 19 czerwca 2015 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem był samochód. Umowa leasingu została zawarta na okres 35 miesięcy, tj. do dnia 10 maja 2018 r. W okresie trwania umowy leasingu samochód ten wykorzystywany był przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej. Stosownie do postanowień umowy leasingu, w związku z upływem okresu na jaki została zawarta umowa oraz uregulowaniem wszystkich rat leasingowych, Wnioskodawca miał prawo nabycia własności leasingowanego samochodu za uzgodnioną w umowie leasingu opłatą. Z powyższego prawa skorzystał dokonując wykupu przedmiotu leasingu w dniu 10 maja 2018 r. Zgodnie z postanowieniami umowy leasingu, na fakturze wykupu wystawionej przez firmę leasingową widniały dane, pod którymi Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca zdecydował jednak, że nie będzie dłużej wykorzystywał tego samochodu do celów prowadzonej działalności gospodarczej a jedynie dla celów prywatnych, dlatego nie ujął faktury dotyczącej wykupu w kosztach podatkowych ani ewidencji środków trwałych, nie odliczył także podatku VAT z powyższej faktury. Nie ujmował też innych wydatków eksploatacyjnych tego samochodu w PKPiR oraz ewidencji VAT. W przyszłości prawdopodobne jest zbycie przedmiotowego samochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przeznaczenie samochodu na cele prywatne w momencie jego wykupu z leasingu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
2. Czy zbycie samochodu z majątku prywatnego, po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1. (stanowisko do pytania oznaczonego we wniosku nr 2).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania. Przedstawione w art. 86 ust. 1 ustawy przepisy wyłączają możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Samochód po wykupieniu z leasingu nie był wykorzystywany do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, lecz przeznaczony na cele prywatne. W związku z powyższym poniesiony wydatek nie ma związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Faktura dokumentująca taki wydatek nie daje podstaw do odliczenia podatku naliczonego, nawet jeśli zawiera nazwę firmy i numer NIP wykorzystywane w działalności. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodu. Ponieważ przy wykupie samochodu nie przysługiwało Zainteresowanemu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to w nawiązaniu do art. 7 ust. 2 i art. 5 ust. 1 pkt 1, przeznaczenie ww. samochodu na cele prywatne nie stanowi dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Zdaniem Wnioskodawcy nie ma znaczenia czy faktura wystawiona była na dane firmy, czy na dane osobowe przedsiębiorcy.

Analogiczne stanowisko, zdaniem Wnioskodawcy, wyraził:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej sygn.: 0112-KDIL1-1.4012.609.2018.4.MW z dnia 23 października 2018 r.,
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej sygn.: 0111-KDIB3-1.4012.442.2018.1.KO z dnia 31 lipca 2018 r.
  
  

Ad 2. (stanowisko do pytania oznaczonego we wniosku nr 3).

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu tymże podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 15 ust. 1 wspomnianej wcześniej ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Z przytoczonych wcześniej przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tylko wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot mający status podatnika, w odniesieniu do danej transakcji, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Wnioskodawca – jako osoba fizyczna (tzn. działająca poza prowadzoną działalnością gospodarczą) nie spełnia definicji podatnika określonej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym nie działając jako podatnik VAT i nie mając prawa do odliczenia podatku naliczonego, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT należnego. Zdaniem Wnioskodawcy do transakcji sprzedaży samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż ww. samochodu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Analogiczne stanowisko, zdaniem Wnioskodawcy, wyraził:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej sygn.: 0112-KDIL1-1.4012.609.2018.4.MW z dnia 23 października 2018 r.,
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej sygn.: 0111-KDIB3-1.4012.442.2018.1.KO z dnia 31 lipca 2018 r.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów, co do zasady, podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynność ta jest wykonywana odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, a także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Podkreślić jednak należy, że dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Zainteresowany prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, opodatkowując uzyskane dochody podatkiem liniowym wg stawki 19% i płaci miesięczne zaliczki na podatek dochodowy w tej formie. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 19 czerwca 2015 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem był samochód. Umowa leasingu została zawarta na okres 35 miesięcy, tj. do dnia 10 maja 2018 r. W okresie trwania umowy leasingu samochód ten wykorzystywany był przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej. Stosownie do postanowień umowy leasingu, w związku z upływem okresu na jaki została zawarta umowa oraz uregulowaniem wszystkich rat leasingowych, Wnioskodawca miał prawo nabycia własności leasingowanego samochodu za uzgodnioną w umowie leasingu opłatą. Z powyższego prawa skorzystał dokonując wykupu przedmiotu leasingu w dniu 10 maja 2018 r. Zgodnie z postanowieniami umowy leasingu, na fakturze wykupu wystawionej przez firmę leasingową widniały dane, pod którymi Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą. Wnioskodawca zdecydowała jednak, że nie będzie dłużej wykorzystywał tego samochodu do celów prowadzonej działalności gospodarczej a jedynie dla celów prywatnych, dlatego nie ujął faktury dotyczącej wykupu w kosztach podatkowych ani ewidencji środków trwałych, nie odliczył także podatku VAT z powyższej faktury. Nie ujmował też innych wydatków eksploatacyjnych tego samochodu w PKPiR oraz ewidencji VAT. W przyszłości prawdopodobne jest zbycie przedmiotowego samochodu.

Wątpliwości Zainteresowanego w pierwszej kolejności dotyczą kwestii, czy przeznaczenie samochodu na cele prywatne w momencie jego wykupu z leasingu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że w myśl art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym, przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin – art. 70916 Kodeksu cywilnego.

Wobec powyższego, umowa leasingu – co do zasady – sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług, leasing jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu – jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością – dostawą towaru – niezwiązaną z samą umową leasingu.

W związku z powyższym, w sytuacji nieodpłatnego przekazania samochodu na cele osobiste koniecznym jest dokonanie analizy, czy – w świetle art. 7 ust. 2 ustawy – zostaną spełnione warunki do uznania przedmiotowej czynności za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa w powołanym przepisie.

Z powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że ustawodawca zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, przy spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie. W ten sposób wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, wchodzi w zakres objęty pojęciem „odpłatnej dostawy towarów”, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, zamiarem Wnioskodawcy już w momencie wykupu samochodu jest przekazanie go do majątku prywatnego, a zatem po wykupie przedmiotowego samochodu, Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał go w prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z tym jego nabycie nie będzie związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. W zaistniałej sytuacji, Zainteresowanemu nie będzie zatem przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy wykupie tego samochodu.

W konsekwencji, przekazanie przez Wnioskodawcę na cele osobiste samochodu osobowego wykupionego z leasingu, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem – z uwagi na zamierzone przekazanie na cele osobiste – nie będzie przysługiwało Zainteresowanemu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca w momencie wykupu przeznaczy samochód na cele osobiste, prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, to postąpi prawidłowo kwalifikując wykupienie samochodu od leasingodawcy jako wydatku niezwiązanego z działalnością gospodarczą, niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało ocenić jako prawidłowe.

W dalszej części wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii, czy zbycie samochodu z majątku prywatnego, po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym do określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. samochód) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu ruchomościami (np. samochodami), która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży samochodu, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług handlu samochodami. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca dokonując w przyszłości sprzedaży (zbycia) samochodu nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, to sprzedaż samochodu stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, Wnioskodawca będzie zbywać samochód, stanowiący jego majątek prywatny, korzystając z przysługującego Wnioskodawcy prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, zamierzona czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że zbycie samochodu z majątku prywatnego, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należało ocenić jako prawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania samochodu wykupionego z leasingu do majątku prywatnego oraz późniejszej jego odsprzedaży. Natomiast w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie, o nr: 0013-KDIPT2-3.4011.132.2019.4.AC w dniu 9 kwietnia 2019 r.

Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. organ wyjaśnia, że powołane interpretacje są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.