Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.53.2019.2.RS
z 16 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2019 r. (data wpływu 28 stycznia 2019 r.), uzupełnionym w dniach 29 stycznia i 20 marca 2019 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla nieodpłatnego przekazania nieruchomości na rzecz wspólników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 29 stycznia i 20 marca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla nieodpłatnego przekazania nieruchomości na rzecz wspólników.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcą jest spółką komandytową działającą pod firmą „X”, z siedzibą w K.; nr wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego …; NIP … (dalej „Spółka”). Przedmiotem przeważającej działalności przedsiębiorcy jest sprzedaż hurtowa mięsa i wyrobów z mięsa. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Majątek Spółki stanowi głównie mienie wniesione do niej jako wkład przez wspólników oraz inne nabyte w trakcie jej trwania. W dniu 14 sierpnia 2001 r. komplementariusz działający w jej imieniu nabył lokal użytkowy o powierzchni użytkowej 488,70 m², położony na trzech kondygnacjach w budynku „C”, składający się z: dwóch pomieszczeń (numer 1 i 2), dwóch magazynów (numer 1 i 2), dwóch chłodni (numer 1 i 2) i biura - znajdujących się w piwnicy, sześciu pomieszczeń (numer 1, 2, 3, 4, 5, 9 i 8) - znajdujących się na parterze oraz jednego pomieszczenia znajdującego się na strychu - położony w K., przy ulicy O. wraz ze związanym z nim udziałem wynoszącym 166/1000 w częściach wspólnych budynku i prawie użytkowania wieczystego gruntu. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa została zaliczona do środków trwałych i wprowadzona do ewidencji środków trwałych, zgodnie z wymogami przepisów rachunkowych i podatkowych. Obecnie nieruchomość jest wykorzystywana przez Spółkę do prowadzonej działalności gospodarczej.

Z tytułu nabycia nieruchomości Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT. Spółka dokonała ulepszenia, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczyły 30% wartości początkowej. Następnie obiekt został oddany do użytkowania i wprowadzony do środków trwałych. Od ww. nakładów Spółka w części odliczyła podatek naliczony, gdyż szereg prac wykonywanych było przez podatników niebędących czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Podjęta została decyzja, że część z tych aktywów zostanie przekazana do majątku wspólników w sposób nieodpłatny, mający postać wycofania składnika majątku z majątku Spółki do majątku osobistego jej wspólników, proporcjonalnie do posiadanego przez nich udziału w zysku. Podstawą przeniesienia będzie jednomyślna uchwała wspólników wyrażająca zgodę wspólników na przekazanie składnika majątku Spółki do ich majątków osobistych. Wykonanie uchwały nastąpi przez zawarcie umowy nieodpłatnego przekazania, w wyniku której nastąpi przekształcenie prawa własności przysługującego Spółce we współwłasność ułamkową wspólników. Umowa ta sporządzona zostanie w celu wykonania postanowień zawartych w uchwale i nie będzie umową darowizny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm., dalej „k.c”). Umowa ta będzie umową nienazwaną, zawierającą oświadczenie Spółki o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników prawa własności składnika majątku w części proporcjonalnej do udziału każdego z nich w zyskach Spółki oraz oświadczenie wspólników o jego przyjęciu. Spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia tego aktywa. Nakłady na ulepszenie były dokonywane w latach 2000-2006. W lipcu 2016 r. budynek został przyjęty do używania. (W 2000 r. jako przedmiot umowy najmu). Ww. ulepszenie nie skutkowało istotnymi zmianami przeprowadzonymi w celu zmiany wykorzystania lokalu użytkowego lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia. Nie zwiększono powierzchni budynku, nie dobudowano nowych części. Wcześniej budynek zajmowany był jako magazyn. Zakres prac obejmował ocieplenie chłodni, doprowadzenie mediów: kanalizacji, prądu, naprawę dachu, otynkowanie budynku. Modernizacja składała się z dwóch etapów: pierwszy to część odtworzeniowa dolnej kondygnacji (chłodnie). Drugi etap obejmował adaptacje strychu na pomieszczenia biurowe bez istotnej zmiany substancji pomieszczeń.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy planowanie wycofanie składnika majątku będącego środkiem trwałym - Nieruchomości ze Spółki i nieodpłatne przekazanie Wspólnikowi 1 oraz Wspólnikowi 2 do odrębnych majątków, w części odpowiadającej udziałom w zyskach Spółki na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług będzie korzystała ze zwolnienia przedmiotowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane wycofanie majątku - Nieruchomości i jego nieodpłatne przekazanie do prywatnych majątków wspólników będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z dnia 24 czerwca 2017 r., z późn. zm.). W myśl powołanych wyżej przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 13, art. 109 ust. 21, art. 11, wynosi 23%. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone w art. 43 ustawy o VAT. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Wskazany przepis tworzy podstawową regułę, jaką jest dostawa budynków, dokonywana po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z treścią prezentowanych przepisów wycofanie nieruchomości jest zwolnione od podatku od towarów i usług. Po nabyciu nieruchomości nastąpiło jej ulepszenie w wysokości poniesionych nakładów przewyższających 30% wartości początkowej nieruchomości. Wobec tego zastosowanie zwolnienia przy wycofaniu środka trwałego, uzależnione jest od ustalenia, kiedy doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o VAT. Analizując stanowisko „Pierwszego zasiedlenia” należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, pierwsze używanie. Potwierdzeniem tego stanowiska jest:

• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 maja 2016 r. ILPP/4512-1-224/16-3/SJ: „Pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie.” W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.”
• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2016 r.. IPPP2/4512/153/16-4/JO: „Z wniosku wynika, że w odniesieniu do budowli (wiaty) znajdującej się na przedmiotowej działce nie doszło do jej pierwszego zasiedlenia. Jak wskazano w treści wniosku, budowla ta została nabyta w 1994 r. bez podatku VAT. Wnioskodawca przedmiotową budowle wprowadził do ewidencji środków trwałych, jednakże z racji swojego położenia na uboczu była ona nie używana. Budowla nie była ulepszana ani modernizowana. Zatem w tym przypadku nie doszło do korzystania z budowli. Uwzględniając treść powołanego przez Stronę wyroku I FSK 382/14 należy stwierdzić, że Wnioskodawca mimo, że nabył budowlę (wiatę) do działalności gospodarczej to jej w niej nie wykorzystywał, a więc nie można twierdzić, że wiata ta była użytkowana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W konsekwencji dopiero sprzedaż budowli, tj. stalowej wiaty znajdującej się na działce w dniu 14 września 2015 r dokonana została w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 u.p.t.u.”

Podobne stanowisko przywołuje:

• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2016 r., IPPP3/4512-179/16/3/JZ: „Wobec powołanych wyżej przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że planowana sprzedaż nieruchomości opisanej we wniosku będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. Z wniosku wynika, że w odniesieniu do Budynków znajdujących się na przedmiotowej nieruchomości doszło do ich pierwszego zasiedlenia bowiem doszło do korzystania z tych budynków w prowadzonej działalności gospodarczej.”
• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2016 r., IPPP3/4512/873/15-3/S/RD: „Jak wskazał Wnioskodawca planowana sprzedaż nieruchomości będzie dokonywana po ich wybudowaniu bądź kwalifikowanym ulepszeniu tj. gdy wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości przy czym co istotne planowana sprzedaż będzie dokonywana po upływie co najmniej dwóch lat prowadzenia w danej nieruchomości działalności gospodarczej licząc od wybudowania lub dokonania kwalifikowanego ulepszenia. Tym samym w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości (budynku, budowli lub ich części w tym wyodrębnionych lokali) wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej (w części zwolnionej w części opodatkowanej) doszło do pierwszego zasiedlenia.”

Na uwagę zasługuje wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 2168/15: „Na gruncie ustawy o VAT każda forma korzystania z budynku, budowli lub ich części, spełnia drugi przewidziany w art. 2 pkt 14 u.p.t.u., warunek konieczny do uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia. Jeżeli chodzi natomiast o trzeci, przewidziany w art. 2 pkt 14 u.p.t.u., warunek - aby wydanie nastąpiło na rzecz „pierwszego nabywcy lub użytkownika” budynków, budowli lub ich części, to należy go postrzegać jako niezbędny do określenia momentu, od którego liczony jest okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. W tym sensie definicję użytkownika będzie spełniał podmiot, który rozpoczął korzystanie z budynków, budowli lub ich części.”

Wyrok NSA z dnia 14 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 382/14 wskazuje: „Porównując zakresy definicji „pierwszego zasiedlenia” wynikające z u.p.t.u. i Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - dalej Dyrektywa VAT, należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa Dyrektywy VAT wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie.” Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 u.p.t.u."

„Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom Dyrektywy VAT stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) u.p.t.u. z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 Dyrektywy VAT, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy VAT. Mowa tutaj o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) u.p.t.u warunku „w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego zróżnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w tych dwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku, w pozostałym zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) u.p.t.u i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

Analizując powołane przepisy przez „pierwsze zasiedlenie” rozumie się sam fakt zajęcia przed podatnika nieruchomości do używanej w prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z powyższym skoro wycofanie nieruchomości nastąpi po dwóch latach od wybudowania korzysta ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w myśl dyspozycji art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W ust. 2 powołanego artykułu wskazano, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

− jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powyższych przepisów wynika, że aby doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług,
• przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
• przekazanie lub użycie towaru następuje na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
• przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie ust. 2 ww. artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 października roku następującego po roku, dla którego zostały spełnione warunki określone w ust. 1.

Jednakże, zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności zwolnione od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z treści art. 2 pkt 14 ustawy wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. W przeciwieństwie do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług Dyrektywa 2006/112/WE, nie definiuje tego pojęcia i nie wprowadza dodatkowych warunków określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem,
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Jak stanowi art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również dostawa gruntu, w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego, korzysta ze zwolnienia od podatku.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz powołanych regulacji pozwala stwierdzić, że skoro – jak wynika z treści wniosku i jego uzupełnienia – Spółce częściowo przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonanych w lokalu użytkowym ulepszeń, jego planowane nieodpłatne przekazanie na rzecz wspólników wypełni przesłanki wynikające z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uznające ww. czynność za odpłatną dostawę towarów. Zatem czynność ta – w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy – będzie podlegała opodatkowaniu. Jednak planowana dostawa ww. lokalu i związany z nim udział w częściach wspólnych budynku korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ zostanie dokonana po upływie dwóch lat od pierwszego jego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ww. ustawy. Z uwagi na fakt, że dostawa ta będzie zwolniona od podatku, również zbycie udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowiony jest ww. budynek – w myśl art. 29a ust. 8 ustawy –będzie również korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.