Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.120.2019.1.BS
z 5 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2019 r. (data wpływu 25 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków inwestycyjnych poniesionych przez Gminę przy zastosowaniu wskaźników proporcji ustalonych odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych, właściwych dla tych jednostek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków inwestycyjnych poniesionych przez Gminę przy zastosowaniu wskaźników proporcji ustalonych odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych, właściwych dla tych jednostek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina (dalej jako: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm., dalej jako: ustawa o samorządzie gminnym) Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych.

Gmina realizuje zadania własne określone w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym. Stosownie do art. 9 ustawy o samorządzie gminnym w celu wykonywania zadań, Gmina może tworzyć jednostki organizacyjne.

Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454 ze zm.; dalej jako: Ustawa o centralizacji) od 1 stycznia 2017 r. Gmina scentralizowała rozliczenia VAT i w konsekwencji dla celów VAT rozlicza się wspólnie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi. Przy czym w przypadku wykorzystywania przez Gminę oraz jej jednostki organizacyjne nabywanych towarów i usług zarówno do działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, Gmina kwotę podatku naliczonego, odlicza zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej (tzw. prewspółczynnik VAT).

Na podstawie § 3 ust. 1 Rozporządzenia każda jednostka organizacyjna Gminy (tj. urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, jednostki i zakład budżetowy) posiada odrębnie ustalony prewspółczynnik VAT.

Obecnie Gmina realizuje wspólnie z gminami A., B. oraz C. projekt pn. „Odnawialne źródła Energii w gminach: Gmina, A., B., C.” (dalej jako: Projekt), współfinansowany z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi Priorytetowej IV „Przejście na gospodarkę niskoemisyjną”, Działania 4.1 „Odnawialne źródła energii (OZE)”, Regionalnego Programu Operacyjnego Programu Województwa na lata 2014-2020, którego była beneficjentem.

Program polega m.in. na montażu systemów fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych (dalej jako: instalacje OZE) na budynkach użyteczności publicznej będących własnością Gminy i znajdujących się na wyposażeniu jej jednostek organizacyjnych.

W ramach Projektu Gmina zainstalowała instalacje OZE m.in. na budynkach:

• będących na wyposażeniu
  
  • Szkoły Podstawowej w D.;
    
  • Szkoły Podstawowej w E.;
    
  • Szkoły Podstawowej w F.;
    
  • Szkoły Podstawowej w G.;
    
  • Szkoły Podstawowej w H.;
    
  • Szkoły Podstawowej w I.;
    
  • Szkoły Podstawowej w J.
    

• będących na wyposażeniu Gminnego Zakładu Gospodarki Komunalnej:
  
  • Stacji uzdatnia wody K.;
    
  • Stacji uzdatniania wody L.;
    
  • Stacji uzdatniania wody G.;
    
  • Stacji uzdatniania wody Ł;
    
  • Przepompowni M.;
    

• będących na wyposażeniu Urzędu Gminy:
  
  • budynku Gminnego w N.;
    
  • budynku Urzędu Gminy;
    
  • budynku socjalno-sportowego.
    
  
  

Wydatki inwestycyjne związane z Projektem, są udokumentowane wystawionymi przez wykonawców fakturami VAT, na których Gmina oznaczona jest jako nabywca przedmiotowych instalacji.

Ww. budynki użyteczności publicznej są wykorzystywane przez Gminę i jej jednostki organizacyjne zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT jak i do działalności innej niż gospodarcza.

Wnioskodawca podkreśla, że zarówno Gmina jak i jej jednostki organizacyjne nie są w stanie przypisać wydatków związanych z Projektem do poszczególnych rodzajów wykonywanych czynności.

Gmina nie wyklucza, także sytuacji, w której prewspółczynnik jednej lub więcej jednostek organizacyjnych, na których wyposażeniu znajdują się budynki na których zainstalowano instalacje OZE nie przekroczy 2% (dotyczy to w szczególności szkół).

W takim stanie faktycznym Gmina powzięła wątpliwości co do sposobu odliczenia podatku VAT w związku z wydatkami związanymi z Projektem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do nabytych przez Gminę instalacji OZE w ramach Projektu, a zainstalowanych na budynkach będących na wyposażeniu jednostek organizacyjnych, Gmina powinna zastosować odrębnie ustalony prewspółczynnik odliczenia VAT dla każdej z jednostek organizacyjnych (wyliczony zgodnie z § 3 ust. 2, 3 i 4 Rozporządzenia na podstawie danych właściwych dla danej jednostki organizacyjnej Gminy)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Gminy w odniesieniu do nabytych przez Gminę instalacji OZE w ramach Projektu, a zainstalowanych na budynkach będących na wyposażeniu jednostek organizacyjnych, Gmina powinna zastosować odrębnie ustalony prewspółczynnik odliczenia VAT dla każdej z jednostek organizacyjnych (wyliczony zgodnie z § 3 ust. 2, 3 i 4 Rozporządzenia na podstawie danych właściwych dla danej jednostki organizacyjnej Gminy).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zatem nie ulega wątpliwości, że w przypadku, gdy Gmina realizuje należące do niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, powinna być traktowana jako podatnik VAT, gdyż przykładowo w zakresie dostarczania usług wodno-kanalizacyjnych, wynajmu powierzchni, świadczenia usług komunalnych działa ona de facto jako przedsiębiorca.

W myśl z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższego wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje, gdy spełnione są łącznie dwa warunki:

• odliczenia dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik VAT, oraz
  

• gdy nabyte towary i usługi, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (tzn. takich których następstwem jest określenie podatku należnego – powstanie zobowiązania podatkowego).
  
  
  

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT świadczącym odpłatne usługi. Powyższe oznacza, iż w analizowanym przypadku nie ma zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT i tym samym Gmina w związku ze świadczeniem usług na rzecz mieszkańców występuje jako podatnik VAT. Konsekwentnie, pierwsza z wymienionych przesłanek jest spełniona.

Dodatkowo określone czynności jakie wykonuje Gmina stanowią odpłatne świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż spełnione są obie przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zdaniem Gminy, przysługuje jej wyłącznie częściowe prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od ponoszonych wydatków, ponieważ jak wskazano w opisie stanu faktycznego, zainstalowane przez Gminę instalacje OZE będą wykorzystywane przez jednostki organizacyjne zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT jak i do działalności innej niż gospodarcza. Jednocześnie, Gmina oraz jej jednostki organizacyjne nie są w stanie dokonać tzw. alokacji bezpośredniej, tj. przyporządkowania ponoszonych wydatków do poszczególnych rodzajów wykonywanej działalności, tj. do czynności opodatkowanych VAT jak i do celów innych niż działalność gospodarcza.

W świetle art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Natomiast w myśl art. 86 ust 2b ustawy o VAT, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane, oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Art. 86 ust. 22 ustawy o VAT precyzuje, iż Minister właściwy do spraw finansów publicznych może w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzonej działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Dla jednostek samorządu terytorialnego sposób ten określony został w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników. Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Równocześnie, w świetle:

• § 3 ust. 2 Rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego sposób ustalony według wzoru:
  
  
  

A x 100

X = ---------------

Dujst

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

DUJST - dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

• § 3 ust. 3 Rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku jednostki budżetowej sposób ustalony według wzoru:
  

A x 100

X = --------------

D

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez jednostkę budżetową, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D – dochody wykonane jednostki budżetowej.

• § 3 ust. 4 Rozporządzenia jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku zakładu budżetowego sposób ustalony według wzoru:
  

A x 100

X = -------------

P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez zakład budżetowy, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

P – przychody wykonane zakładu budżetowego.

Należy zwrócić uwagę, że w celu określenia danych niezbędnych do wyliczenia prewspółczynnika według sposobu wynikającego z Rozporządzenia, (odpowiednio dochody wykonane urzędu/jednostki budżetowej lub przychody wykonane zakładu budżetowego) ustawodawca odwołuje się do treści ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1870 ze zm., dalej jako: ustawa o finansach publicznych).

Stosowanie zaś do przepisów ustawy o finansach publicznych, podstawą gospodarki finansowej zarówno jednostki budżetowej jak i zakładu budżetowego jest roczny plan dochodów/przychodów i wydatków, czyli plan finansowy. Jednocześnie, przepisy gospodarki finansowej nie sprzeciwiają się wykorzystaniu wydatku przez inną jednostkę organizacyjną niż ta, która przewidziała ten wydatek w swoim planie finansowym, i która faktycznie poniosła ten wydatek. Ponadto, Gmina pragnie podkreślić, że przepisy ustawy o VAT dotyczące prewspółczynnika wymagają, aby sposób określenia proporcji odpowiadał najbardziej specyfice prowadzonej działalności i dokonywanych nabyć.

Zdaniem Wnioskodawcy sposób określenia proporcji stosowany do nabycia instalacji OZE, które zostały zainstalowane na budynkach znajdujących się na wyposażeniu jednostek organizacyjnych, w celu wykonywania działalności w imieniu Gminy odpowiada najbardziej specyfice wykonywanej przez podatnika działalności tylko w sytuacji, gdy zastosowany zostanie prewspółczynnik jednostki organizacyjnej, która wykorzystuje instalacje OZE. W świetle przytoczonych przepisów prewspółczynnik VAT ma na celu odzwierciedlenie faktycznego wykorzystania dokonanych zakupów, a w przypadku instalacji OZE wykorzystywanych przez jednostki organizacyjne, to jednostka organizacyjna korzysta z wydatków na instalacje OZE, choć ponosi je Gmina.

Innymi słowy, jeżeli jednostka samorządu terytorialnego ponosi tzw. wydatki „mieszane”, to przy odliczeniu VAT naliczonego od tego typu nabyć zastosowanie powinien znaleźć prewspółczynnik właściwy dla jednostki organizacyjnej (wyliczony na podstawie danych właściwych dla jednostki organizacyjnej), która wykorzystuje te wydatki zarówno do działalności opodatkowanej jak i będącej poza zakresem ustawy o VAT. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, przez jednostkę wykorzystującą wydatki do celów „mieszanych” należy rozumieć jednostkę, która wykorzystuje instalacje OZE, bez względu na formę przekazania.

W praktyce zatem, Gmina do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem instalacji OZE i zainstalowanej na budynku stanowiącym wyposażenie:

• szkół – powinna zastosować prewspółczynnik VAT obliczony dla danej szkoły będącej jednostką budżetową (przy czym w przypadku szkół obliczony prewspółczynnik VAT może być niższy niż 2%, co na podstawie art. 86 ust. 2g w zw. z art. 90 ust 10 ustawy o VAT może powodować, że Gmina uzna iż prewspółczynnik ten wynosi 0%);
  

• urzędu obsługującego Gminę – powinna zastosować prewspółczynnik VAT obliczony dla urzędu;
  

• Gminnego Zakładu Gospodarki Komunalnej – powinna zastosować prewspółczynnik Zakładu.
  
  
  

Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w analogicznych stanach faktycznych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 maja 2017 r. nr 2461-IBPP3.4512.150. 2017.1.MN wskazano, że „W rozpoznawanej sprawie jednostka budżetowa, o której mowa we wniosku, w oparciu o wysokość zrealizowanego przez nią obrotu z działalności gospodarczej, odniesionego do dochodów wykonanych, ustala reprezentatywny dla niej wskaźnik, który posłuży do wyliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu. Takie podejście zapewni najpełniej realizację wymogu ustawowego, aby odliczenie podatku następowało wyłącznie z odniesieniu do opodatkowanej VAT-em działalności gospodarczej. Ponieważ obrót uzyskiwany przez Gminę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie realizowany bezpośrednio przez jednostkę wykorzystującą przedmiotową inwestycję tj. Zespół Szkół, w konsekwencji w przypadku inwestycji służącej działalności opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu VAT, odliczenie VAT naliczonego od tej inwestycji powinno nastąpić według prewspółczynnika ustalonego dla tej jednostki (tj. jednostki wykorzystującej rzeczową inwestycję)”. Z kolei w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 lutego 2018 r. nr 0115-KDIT1-2.4012.21.2018.1.AJ Dyrektor w całości uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, w którym: „w ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy Gmina ponosi wydatki inwestycyjne i wydatki bieżące dotyczące Inwestycji, która została przekazana na rzecz jednostki organizacyjnej, Wnioskodawca dokonując odliczenia VAT od tego typu wydatków powinien zastosować prewspółczynnik jednostki organizacyjnej Gminy, której została przekazana Inwestycja (która zarządza tą Inwestycją)”.

Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 5 stycznia 2018 r. nr 0115-KDIT1-2.4012.804.2017.3.KK, interpretacji indywidualnej z 15 lutego 2018 r. nr 0113-KDIPT1-1.4012.54.2018.1.MSU, interpretacji indywidualnej z 10 lipca 2017 r., nr. 0112-KDIL1-1.4012.171.2017.I.OA, interpretacji indywidualnej z 28 marca 2017 r., nr. 1061-IPTPP1.4512.78.2017.1.MW, interpretacji a także w interpretacji indywidualnej z 9 listopada 2017 r. nr 0114-KDIP4.4012.554.2017.2.IT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do nabytych i zainstalowanych na budynkach użyteczności publicznej w ramach Projektu instalacji OZE a wykorzystywanych przez jednostki organizacyjne Gminy, Gmina powinna zastosować prewspółczynnik właściwy dla danej jednostki organizacyjnej (wyliczony zgodnie z § 3 ust. 2, 3 i 4 Rozporządzenia na podstawie danych właściwych dla jednostki organizacyjnej). A zatem, podatek naliczony w związku z realizacją Projektu powinien być odliczony według odrębnie ustalonego prewspółczynnika VAT dla każdej z jednostek organizacyjnych która wykorzystuje instalacje OZE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy dodać, że jeżeli w ramach działalności gospodarczej jednostki występują również czynności zwolnione z VAT, a Gmina nie jest w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania wydatków inwestycyjnych do odpowiednich rodzajów działalności, obok prewspółczynnika jest również obowiązana do zastosowania proporcji z art. 90 wyliczonej dla jednostki organizacyjnej która wykorzystuje inwestycję.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.