Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.32.2019.1.MS
z 1 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2019 r. (data wpływu 12 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania PDOP na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania PDOP na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „PDOP”) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka prowadzi działalność gospodarczą za pośrednictwem wyodrębnionych organizacyjnie zakładów położonych w A oraz w B. Wnioskodawca prowadzi działalność na podstawie otrzymanych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze … Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa” lub „SSE”) z 2009 r., 2014 r. oraz z 2018 r. (dalej: „Zezwolenia”). Mając na uwadze zmianę przepisów dotyczącą SSE, Spółka nie wyklucza możliwości ubiegania się w przyszłości o odpowiednik zezwolenia, jakim aktualnie jest decyzja o wsparciu.

Zakład w A położony jest na terenie Strefy i prowadzi działalność gospodarczą polegającą przede wszystkim na produkcji wyrobów mieszczących się w grupowaniach PKWiU wskazanych w treści Zezwoleń. Mając na uwadze treść Zezwoleń oraz przepisy ustawy o PDOP, uzyskane przez Spółkę dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE w zakresie grupowań PKWiU określonych w Zezwoleniach korzystaj ze zwolnienia z opodatkowania PDOP.

Przedmiotem strefowej działalności Spółki jest m.in. produkcja urządzeń dźwignicowych takich jak żurawie, ciągniki terminalowe, suwnice, mobilne wózki kontenerowe oraz wozidła kontenerowe. Z uwagi na gabaryty wybranych produktów strefowych, które uniemożliwiają dokonanie ich transportu do miejsca dostawy w całości, Spółka zmuszona jest do dokonania ich transportu z terenu SSE we fragmentach (dalej: „Wyroby Strefowe” lub „Wyroby”). Przykładowo Wnioskodawca chciałby wskazać na ograniczenia logistyczne wynikające między innymi z dopuszczalnej ładowności środków transportu drogowego oraz rozmiarów i kształtów Wyrobów Strefowych Spółki, które uniemożliwiają wykorzystanie Środków transportu drogowego (przykładowo, z uwagi na wysokość Wyrobów Spółki czy kwestie związane z zabezpieczeniem samych wyrobów w czasie transportu jak i bezpieczeństwem pozostałych użytkowników dróg).

Konsekwencją powyższego jest również konieczność dokonania montażu sprzedawanych Wyrobów Strefowych w miejscu dostawy. Montaż Wyrobów Strefowych jest elementem kompleksowego zlecenia wykonywanego na rzecz klientów z uwagi na fakt, że montaż zgodny z normami oraz zasadami bezpieczeństwa może zostać zapewniony tylko przy wykorzystaniu specjalistycznej wiedzy oraz pod nadzorem producenta. Powyższe działania są przedmiotem jednego kompleksowego zlecenia. Ponadto, wartościowy udział transportu oraz montażu Wyrobów Strefowych w stosunku do wartości całego kompleksowego zlecenia dotyczącego Wyrobu Strefowego jest nieznaczny.

Wnioskodawca chciałby wskazać, że część wyprodukowanych w A produktów, w tym Wyrobów Strefowych jest i będzie w przyszłości zbywana przez Spółkę za pośrednictwem zakładu w B (dalej: „Oddział”) oraz wyodrębnionej w strukturze Spółki jednostki handlowej (dalej: „Jednostka handlowa”). Oddział jak i Jednostka handlowa (dalej łącznie: „Jednostki”) zlokalizowane są poza obszarem Strefy oraz zajmują się sprzedażą zarówno produktów Spółki wytworzonych w SSE, jak i zakupionych od innych producentów funkcjonujących w ramach grupy, w tym podmiotów zagranicznych. Dodatkowo, Jednostki wykonują usługi serwisowe oraz niekiedy prace związane z pierwszym uruchomieniem Wyrobów oraz ich montażem (w sytuacjach wskazanych powyżej).

W tym miejscu Spółka chciałaby wskazać, że w dniu 20 czerwca 2013 r. w odpowiedzi na jej wniosek została wydana interpretacja indywidualna (nr ITPB3/423-139/13/DK), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał za prawidłowe stanowisko Spółki, zgodnie z którym, działalność Oddziału (polegająca w szczególności na obsłudze klientów, przyjmowaniu i realizacji zamówień, wydawaniu wyrobów strefowych klientom, a także umieszczeniu wyrobu strefowego na pojeździe wskazanym przez klienta) stanowi działalność pomocniczą w stosunku do działalności prowadzonej na terenie Strefy, w konsekwencji czego dochód uzyskany przez Oddział ze sprzedaży wyprodukowanych w SSE wyrobów korzysta i będzie korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w celu kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania PDOP na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP Spółka powinna uwzględnić całą wartość przychodów osiąganych ze sprzedaży Wyrobów Strefowych (uwzględniającą również transport i montaż tych Wyrobów w miejscu ich dostawy) oraz łączną wartość kosztów związanych z ich wytworzeniem ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania PDOP na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP Spółka powinna uwzględnić całą wartość przychodów osiąganych ze sprzedaży Wyrobów Strefowych (uwzględniającą również transport i montaż tych Wyrobów w miejscu ich dostawy) oraz łączną wartość kosztów związanych z ich wytworzeniem.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei, w myśl art. 12 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, na zasadach określonych w przepisach o PDOP lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z § 5 ust. 5 Rozporządzenia SSE, zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji oraz tworzenia nowych miejsc pracy przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Wskazane przepisy ustawy o PDOP, ustawy o SSE, czy Rozporządzenia SSE, nie zawierają jednak definicji legalnej pojęcia „działalności prowadzonej na terenie strefy”. Definicja działalności gospodarczej jest natomiast zawarta w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu „ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej rozumie się przez to każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. poz. 646), w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność ̶ do przedsiębiorców”.

Na podstawie natomiast art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. ̶ Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2018 r., poz. 646) „działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły”. Biorąc pod uwagę powyższe definicje, w ocenie Spółki należy uznać, że działalność gospodarcza „rozumiana jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa” w ramach określonych pozycji PKWiU składa się z szeregu czynności bezpośrednio poprzedzających, towarzyszących oraz następujących po czynnościach stanowiących działalność podstawową.

W praktyce gospodarczej, złożoność i wysoka specjalizacja procesów produkcyjnych realizowanych przez przedsiębiorców prowadzących działalność na terenie SSE niejednokrotnie prowadzi do tego, że konieczne jest wykonanie pewnych czynności terytorialnie zlokalizowanych poza obszarem SSE. Działalność podstawowa, ujęta wprost w zezwoleniach strefowych nie może bowiem istnieć bez szeregu czynności pomocniczych.

Przepisy ustawy o PDOP oraz przepisy regulujące prowadzenie działalności na terenie SSE nie definiują pojęcia działalności pomocniczej. W związku z tym, Spółka chciałaby posłużyć się definicją zawartą w Rozporządzeniu Rady (EWG) nr 696/93 z dnia 15 marca 1993 r. w sprawie jednostek statystycznych do celów obserwacji i analizy systemu produkcyjnego we Wspólnocie (Dz. U. UE. L 93.76.1, dalej: „Rozporządzenie EWG”).

Zgodnie z treścią Rozporządzenia EWG „działalność pomocnicza w ramach danej jednostki prowadzona jest w celu umożliwienia lub ułatwienia produkcji określonych towarów i usług przez daną jednostkę na rzecz stron trzecich. Produkty działalności pomocniczej nie są jako takie dostarczane stronom trzecim”.

Dodatkowo, zgodnie z pkt B pkt 1 Sekcji IV Rozporządzenia EWG, „Za działalność pomocniczą uznaje się taką działalność, która spełnia wszystkie następujące warunki:

1. służy tylko jednostce, do której się odnosi; innymi słowy wytworzone towary lub usługi nie mogą być sprzedawane w obrocie;
2. porównywalna działalność na podobną skalę realizowana jest w podobnych jednostkach produkcyjnych;
3. wytwarza usługi lub wyjątkowo dobra nietrwałe, które nie wchodzą w skład produktu końcowego jednostki (np. drobne narzędzia lub rusztowania);
4. wpływa na koszty bieżące samej jednostki, tzn. nie powoduje tworzenia Środków trwałych brutto”.
   
   

Ponadto, zgodnie z pkt B pkt 1 Sekcji IV Rozporządzenia EWG regułą jest, że ponieważ procesy produkcyjne zwykle nie mogą istnieć bez wsparcia określonej liczby rodzajów działalności pomocniczej, te rodzaje działalności pomocniczej nie powinny być wydzielane w odrębne jednostki, nawet jeżeli są prowadzone przez odrębną osobę prawną lub w odrębnym miejscu i nawet gdy prowadzona jest dla nich odrębna rachunkowość.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję działalności pomocniczej, w ocenie Spółki, czynności polegające na transporcie Wyrobów Strefowych oraz dokonywaniu ich montażu w miejscu dostawy mogą zostać uznane za działalność pomocniczą, gdyż:

1. działalność ta służy tylko Spółce w ten sposób, że stanowi uzupełnienie działalności podejmowanej na terenie SSE i prowadzi efektywnie do wydania kompletnego Wyrobu nabywcy;
2. analogiczna działalność wykonywana jest przez inne podmioty produkcyjne (w tym również prowadzące działalność na terenie SSE), które z uwagi na specyficzne gabaryty produkowanych wyrobów dokonują ich transportu oraz montażu w miejscu dostawy.
   Na poparcie swojego stanowiska Spółka chciałaby powołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 14 czerwca 2017 r. (sygn. akt II FSK 1438/15), wydany w sprawie producenta konstrukcji stalowych, który dokonywał transportu (dostawy) oraz instalacji i montażu poza terenem strefy elementów konstrukcji stalowych, które zostały wyprodukowane na terenie strefy. NSA orzekł, że czynności związane z transportem oraz montażem tych konstrukcji, które obiektywnie muszą być wykonywane poza terenem strefy, stanowią działalność pomocniczą. Zdaniem NSA pomiędzy tymi czynnościami a działalnością podstawową istnieje ścisły i nierozerwalny, funkcjonalny związek, a zatem stanowią one integralną część działalności strefowej spółki.
   
   Powyższe orzeczenie dowodzi, że podmioty o zbliżonym profilu działalności, borykające się z podobnymi utrudnieniami logistycznymi realizują analogiczną działalność na podobną skalę, jak również, że prezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko jest zgodne z orzecznictwem NSA. Przykładowo, Wnioskodawca chciałby wskazać, że analogiczny stan faktyczny był również przedmiotem wyroku NSA z dnia 15 grudnia 2011 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 1139/10;
3. w wyniku wykonywanych poza SSE czynności nie są wytwarzane całe komponenty wchodzące w skład Wyrobu Strefowego ̶ wykonywane czynności są skutkiem uwarunkowań fizycznych, w szczególności ograniczeniami logistycznymi, które uniemożliwiają przetransportowanie wielkogabarytowych Wyrobów w całości przy wykorzystaniu transportu drogowego. Konsekwencją powyższego jest również konieczność dokonania montażu sprzedawanych Wyrobów w miejscu dostawy;
4. wynikiem działalności nie jest wytworzenie nowych środków trwałych jednostki czy też produktów wchodzących w skład Środków trwałych Spółki, a koszty czynności wykonywanych poza SSE stanowią bieżące koszty działalności;
5. czynności wykonywane poza SSE mają pomocniczy (akcesoryjny) charakter, stanowią niewielki, uzupełniający udział w całym, złożonym procesie produkcji, będąc jednocześnie na tyle ściśle z nim związane, że byłyby zbędne, w sytuacji, gdyby Spółka nie prowadziła podstawowej działalności produkcyjnej na terenie SSE. Nie można byłoby mówić o transporcie czy montażu jakichkolwiek Wyrobów, gdyby nie zostały one w pierwszej kolejności wytworzone na terenie SSE.
   
   

W tym miejscu Spółka pragnie zaznaczyć, że fakt dokonywania transportu oraz montażu Wyrobów wyprodukowanych przez Spółkę na terenie SSE w miejscu ich dostawy nie pozbawia takich Wyrobów przymiotu „produktu strefowego”. Podejmowane przez Wnioskodawcę czynności nie zmieniają „strefowego” charakteru Wyrobów, w szczególności nie następuje zmiana ich klasyfikacji dla celów PKWiU. Podkreślenia wymaga, że transport wielkogabarytowych Wyrobów we fragmentach, a następnie ich montaż w miejscu dostawy są konsekwencją wynikającego z postanowień umownych zobowiązania Spółki do dostarczenia nabywcy wyrobu o pełnej funkcjonalności. Specyfika i złożoność wytwarzanych przez Spółkę Wyrobów powoduje, że w celu zapewnienia możliwości ich wykorzystania, niezbędne jest dokonanie montażu lub instalacji tych Wyrobów pod nadzorem producenta. Spółka będąca producentem przedmiotowych wyrobów niewątpliwie dysponuje kadrą posiadającą najpełniejszą wiedzę techniczną umożliwiającą prawidłowy, zgodny z normami oraz zasadami bezpieczeństwa montaż produkowanych Wyrobów. Wspomniany, montaż Wyrobów Strefowych odbywa się natomiast w miejscu ich dostawy wyłącznie z uwagi na fakt, że transport Wyrobów Strefowych w całości nie jest możliwy. Dodatkowo, należy zauważyć, że skoro transport i montaż tych Wyrobów jest wykonywany przez kadrę posiadającą specjalistyczną wiedzę oraz pod nadzorem producenta, to należy uznać, że działalność w tym zakresie jest integralną częścią działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę na terenie Strefy.

Powyższe dowodzi, że transport oraz montaż Wyrobów Strefowych w miejscu ich dostawy są elementem kompleksowego zlecenia wykonywanego przez Spółkę w ramach działalności strefowej a także, że pomiędzy tymi czynnościami a działalnością podstawową, jaką jest działalność produkcyjna realizowana na terenie SSE, istnieje ścisły, funkcjonalny i nierozerwalny związek. Jednocześnie działalność wykonywana poza terenem SSE ma charakter akcesoryjny w stosunku do działalności wykonywanej w zakładzie w SSE.

W tym miejscu Wnioskodawca chciałby zauważyć, że w dniu 20 czerwca 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał na jego wniosek interpretację indywidualną (nr ITPB3/423-139/13/DK), w której potwierdził prawidłowość stanowiska Spółki stwierdzając, że fakt sprzedaży wyrobów wyprodukowanych przez Spółkę na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zgodnie z zezwoleniem przez własny oddział poza terenem strefy, nie pozbawia tych towarów przymiotu «produktu strefowego»”. W konsekwencji Organ uznał, że dochód uzyskany ze sprzedaży wyprodukowanych na terenie SSE wyrobów za pośrednictwem Oddziału korzysta i będzie korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP. We wniosku Spółka wskazała, że działalność Oddziału polega w szczególności na obsłudze klientów, przyjmowaniu i realizacji zamówień, wydawaniu wyrobów strefowych klientom, a także umieszczeniu wyrobu strefowego na pojeździe wskazanym przez klienta (co sprowadza się do takich czynności jak przytwierdzenie wyrobu do pojazdu czy też połączenie go z pojazdem).

Zdaniem Wnioskodawcy, analogicznie należy traktować i kwalifikować przedstawione w niniejszym wniosku czynności związane z wykonywaniem transportu oraz montażu Wyrobów Strefowych w miejscu ich dostawy, które w ocenie Spółki stanowią działalność pomocniczą w stosunku do działalności produkcyjnej prowadzonej przez Wnioskodawcę na terenie SSE. W konsekwencji, zdaniem Spółki przy kalkulacji dochodu korzystającego ze zwolnienia przewidzianego dla przedsiębiorców strefowych Spółka powinna uwzględnić całą wartość przychodów osiąganych ze sprzedaży Wyrobów Strefowych (uwzględniającą również transport i montaż tych Wyrobów w miejscu ich dostawy) oraz łączną wartość kosztów związanych z ich wytworzeniem.

W tym miejscu Wnioskodawca chciałby podkreślić, że stanowisko zgodnie z którym działalność polegająca na wykonywaniu poza terenem SSE transportu oraz montażu i instalacji wyrobów o specyficznych gabarytach stanowi działalność pomocniczą znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie NSA, jak i w znanych Spółce interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe. Przykładowo, Spółka chciałaby powołać:

• wyrok NSA z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt II FSK 1438/15, w którym skład orzekający stwierdził, że „Wykonywanie transportu i montażu związane z zamontowaniem tych konstrukcji stalowych ̶ przypis Spółki), które obiektywnie muszą być wykonywane poza terenem strefy są czynnościami pomocniczymi. Pomiędzy tymi czynnościami a działalnością podstawową istnieje ścisły i nierozerwalny, funkcjonalny związek a zatem stanowią one integralną część działalności strefowej spółki”;
  

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 września 2017 r. (nr IBPBI/2/423-347/14-1/AK) wydaną w następstwie powołanego powyżej orzeczenia NSA (o sygn. akt II FSK 1438/15), w której organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika zgodnie z którym czynności transportu i montażu konstrukcji stalowych wykonywane poza terenem SSE powinny być uwzględniane przy kalkulacji dochodu zwolnionego od PDOP na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, w szczególności z uwagi na fakt, że stanowią konieczne uzupełnienie działalności produkcyjnej prowadzonej na terenie SSE oraz spełniają przesłanki do uznania ich za działalność pomocniczą;
  

• wyrok z dnia 15 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1139/10, w którym NSA potwierdził, że „Zwolnieniu podatkowemu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 podlegać będą nie tylko przychody i związane z nim koszty uzyskania przychodów będące bezpośrednio wynikiem działalności na terenie strefy ekonomicznej, ale także przychody i koszty ich uzyskania z każdej inne działalności pomocniczej niezbędnej do jej prowadzenia”.;
  

• interpretację indywidualną z dnia 23 kwietnia 2012 r. (nr IBPBI/2/423-59/12/MO) wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w następstwie powołanego powyżej orzeczenia NSA (o sygn. akt II FSK 1139/10), w której Organ potwierdził, że „Spółka może uwzględnić przy kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustaw o podatku dochodowym od osób prawnych całość przychodów uzyskiwanych z tytułu realizacji kontraktu, w tym z tytułu czynności transportu i montażu konstrukcji stalowych wyprodukowanych na terenie SSE, które Świadczy poza jej terenem”.
  
  
  

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację Spółka stoi na stanowisku, że transport oraz montaż wielkogabarytowych Wyrobów w miejscu ich dostawy należy uznać za działalność pomocniczą w stosunku do działalności produkcyjnej prowadzonej przez Wnioskodawcę na terenie SSE i w związku z tym Spółka nie ma obowiązku wydzielenia organizacyjnego działalności prowadzonej poza SSE przewidzianego w § 5 ust. 5 Rozporządzenia SSE.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, przy kalkulacji dochodu korzystającego ze zwolnienia przewidzianego dla przedsiębiorców strefowych Wnioskodawca będzie mógł uwzględnić całą wartość przychodów ze sprzedaży przedmiotowych Wyrobów Strefowych (uwzgledniającą również transport i montaż tych Wyrobów w miejscu ich dostawy) oraz łączną wartość kosztów związanych z ich wytworzeniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawców.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu ziszczenia się zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidulana wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.