Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.63.2019.1.KP
z 2 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2019 r. (data wpływu 5 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy oraz uwzględnienia faktury korygującej w deklaracji VAT-7 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy oraz uwzględnienia faktury korygującej w deklaracji VAT-7.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 2 października 2017 r. rozpoczął jako osoba fizyczna działalność gospodarczą dokonując wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności gospodarczej jako przeważającej Wnioskodawca wskazał kod PKD 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne i 74.10.Z Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania.

Rozpoczynając działalność od 2 października 2017 r. Wnioskodawca nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, wybierając zwolnienie podmiotowe z VAT-u, ze względu na limit obrotów, ponieważ w tym czasie Wnioskodawca nie zamierzał wykonywać działalności w zakresie doradztwa technicznego. W okresie od października do grudnia 2017 r. Wnioskodawca wykonywał usługi w zakresie projektowania zgodnie z wystawionymi fakturami.

W wystawionych fakturach za miesiąc październik, listopad i grudzień 2017 r. Wnioskodawca popełnił błąd naliczając stawkę VAT 23% zamiast stawki zwolnionej zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT. Po otrzymaniu informacji od firmy, z którą Wnioskodawca współpracuje w dniu 19 stycznia 2018 r. Wnioskodawca wystawił faktury korygujące na błędnie wystawione faktury dotyczące stawki VAT z adnotacją, że Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego.

W dniu 22 stycznia 2018 r. Wnioskodawca udał się do Urzędu Skarbowego celem zgłoszenia VAT-R zaznaczając obowiązek podatkowy w poz. 33 o rezygnacji ze zwolnienia od 23 stycznia 2018 r. Składając to zgłoszenie urzędniczka zakwestionowała zaznaczoną poz. 33 w VAT R i wskazała poz. 29 argumentując, że ponieważ w ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawca zaznaczył PKD 71.12.Z. działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne jako przeważająca działalność, Wnioskodawca nie ma prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, obowiązek VAT powstał od października 2017 r. i deklaracje VAT powinny być złożone od października 2017 r.

Mimo wyjaśnień Wnioskodawcy, że w tym okresie nie wykonywał działalności doradczej, lecz działalność w zakresie projektowania, o czym świadczą wystawione faktury, argumenty Wnioskodawcy nie zostały uznane.

W związku z powyższym mimo wątpliwości, które Wnioskodawca ma do tej pory w dniu 22 stycznia 2018 r. złożył deklaracje VAT -7 za październik, listopad i grudzień 2017 r. wykazując podatek należny, nie uwzględniając faktur korygujących. W dalszym ciągu mimo prób ustalenia w oparciu o przepisy i informację podatkową Wnioskodawcy nie udało się ustalić jak ma zaksięgować wystawione faktury korygujące i postanowił złożyć wniosek o interpretację ponieważ Wnioskodawca chciałby zamknąć tą sprawę.

Wnioskodawca nadmienia ponadto, że w 2017 r. osiągnął przychód netto 29.780,00 zł i nie przekroczył limitu do zwolnienia z VAT z tytułu usług projektowych, ponieważ zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 nie wykonywał usług w zakresie doradztwa.

Biorąc pod uwagę powyższe wykonywanie usług projektowania w okresie od października do grudnia 2017 r. podlegało zwolnieniu z podatku VAT zgodnie z powołanymi przepisami.

W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej, zasadności skorzystania ze zwolnienia podmiotowego zgodnie z powołanymi przepisami. Jednocześnie Wnioskodawca prosi o informację, czy złożone deklaracje, w których został wykazany podatek należny podlegają skorygowaniu w związku z wystawionymi fakturami korygującymi związanymi z błędnie naliczonym VAT-em.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w okresie od października do grudnia 2017 r. przysługiwało Wnioskodawcy prawo do zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT?
2. Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym złożone deklaracje VAT-7 za październik, listopad i grudzień 2017 r, w których został wykazany podatek należny podlegają skorygowaniu na podstawie wystawionych faktur korygujących związanych z błędnie naliczoną stawką VAT na zwolniony podmiotowo zgodnie z art. 113 ust. 9 w związku z art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca uważa, że w okresie od października do grudnia 2017 r. zgodnie z art. 113 ust. 9 i ust. 13 pkt 2 Wnioskodawca mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego, ponieważ nie wykonywał w tym okresie usług doradczych, a tylko usługi projektowe, co jest potwierdzone w wystawionych fakturach.

Wystawione błędnie faktury z naliczoną stawką VAT za miesiąc październik, listopad, grudzień 2017 r. zostały skorygowane wystawionymi fakturami korygującymi, w których została skorygowana stawka VAT na zwolnioną zgodnie z art. 113 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, i które zostały dostarczone do kontrahenta za potwierdzeniem.

Biorąc pod uwagę wyżej przedstawiony stan faktyczny Wnioskodawca uważa, że złożone deklaracje VAT-7 za miesiąc październik, listopad, grudzień 2017 r. podlegają skorygowaniu na podstawie posiadanych faktur korygujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Ad 1 i 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na mocy art. 96 ust. 3 ustawy – podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Jak stanowi art. 103 ust. 1 ustawy podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

W myśl art. 108 ust. 1 ustawy – w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast, stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Z powołanych przepisów wynika, że podatnik korzystający ze zwolnienia podmiotowego wskazanego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy nie jest zobowiązany do wystawiania faktur dokumentujących dokonaną sprzedaż towarów lub usług jako zwolnioną z podatku VAT.

Należy wskazać, że faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Podatnik wystawia fakturę m.in. w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy, to w takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
      
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub i usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   
   

Należy zauważyć, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Warunkiem obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej jest posiadanie przez wystawcę potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
      

– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 10 ustawy).

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b) ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

W świetle powołanego przepisu, podatnik świadczący usługi m.in. w zakresie doradztwa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „doradztwo”. W potocznym rozumieniu termin ten obejmuje szereg usług doradczych, np. podatkowe, prawne, finansowe, techniczne i inne.

Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 2 października 2017 r. rozpoczął jako osoba fizyczna działalność gospodarczą dokonując wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności gospodarczej jako przeważającej Wnioskodawca wskazał kod PKD 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne i 74.10.Z Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania. Rozpoczynając działalność Wnioskodawca nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, wybierając zwolnienie podmiotowe z VAT-u, ze względu na limit obrotów, ponieważ w tym czasie Wnioskodawca nie zamierzał wykonywać działalności w zakresie doradztwa technicznego. W okresie od października do grudnia 2017 r. Wnioskodawca wykonywał usługi w zakresie projektowania, które udokumentował wystawionymi fakturami za miesiąc październik, listopad i grudzień 2017 r. z zastosowaniem stawki VAT 23% zamiast zwolnienia z podatku VAT. Po otrzymaniu informacji od firmy, z którą Wnioskodawca współpracuje w dniu 19 stycznia 2018 r. Wnioskodawca wystawił faktury korygujące wystawione faktury z podatkiem VAT z adnotacją, że Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego. W dniu 22 stycznia 2018 r. Wnioskodawca udał się do Urzędu Skarbowego celem złożenia VAT-R i urzędniczka zakwestionowała zaznaczoną poz. 33 w VAT-R i wskazała poz. 29 argumentując, że skoro w ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawca zaznaczył PKD 71.12.Z. działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne jako przeważająca działalność, to Wnioskodawca nie ma prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9 i obowiązek VAT powstał od października 2017 r. oraz powinny być złożone deklaracje VAT od października 2017 r. Mimo wyjaśnień Wnioskodawcy, że w tym okresie nie wykonywał działalności doradczej, lecz działalność w zakresie projektowania, o czym świadczą wystawione faktury, argumenty Wnioskodawcy nie zostały uznane. W związku z powyższym, Wnioskodawca w dniu 22 stycznia 2018 r. złożył deklaracje VAT -7 za październik, listopad i grudzień 2017 r. wykazując podatek należny, nie uwzględniając faktur korygujących. Wnioskodawca nadmienia ponadto, że w 2017 r. osiągnął przychód netto 29.780,00 zł i nie przekroczył limitu do zwolnienia z VAT z tytułu usług projektowych, ponieważ zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 nie wykonywał usług w zakresie doradztwa.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy w okresie od października do grudnia 2017 r. przysługiwało Wnioskodawcy prawo do zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113. ust. 9 ustawy o VAT oraz czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym złożone deklaracje VAT-7 za październik, listopad i grudzień 2017 r, w których został wykazany podatek należny podlegają skorygowaniu na podstawie wystawionych faktur korygujących związanych z błędnie naliczoną stawką VAT na zwolniony podmiotowo zgodnie z art. 113 ust. 9 w związku z art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że w sytuacji gdy w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykonywał czynności doradczych (ani innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy), co do zasady miał On prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy w okresie październik – grudzień 2017 r. i nadal w 2018 r., gdyż wartość sprzedaży nie przekroczyła, w proporcji do okresu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w 2017 r., kwoty określonej w art. 113 ust. 9 ustawy.

Jak wyżej wskazano zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, jednakże stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie m.in. art. 113 ust. 9 ustawy. Zatem w sytuacji, gdy dokonywana sprzedaż jest zwolniona z podatku na podstawie m.in. art. 113 ust. 9 ustawy, to Wnioskodawca nie powinien wystawiać faktur z podatkiem VAT.

Jednakże jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca za świadczone usługi projektowania wystawił faktury ze stawką podatku VAT 23% oraz nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, w którym dokonałby wyboru zwolnienia podmiotowego. Dodatkowo Wnioskodawca złożył deklaracje VAT-7 za miesiące od października do grudnia 2017 r. oraz zapłacił należny podatek VAT. Zatem okoliczności te wskazują, że Wnioskodawca pomimo formalnego braku rejestracji do podatku VAT zachowywał się jak zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT, tj. wystawiał faktury i naliczał podatek od wykonywanych czynności. Takie zachowanie wskazuje, że Wnioskodawca od chwili rozpoczęcia działalności zachował się jak czynny podatnik podatku VAT, pomimo, że nie dopełnił, wynikającego z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, formalnego obowiązku złożenia dokumentów rejestracyjnych.

Zatem w odpowiedzi na zadane pytanie tut. Organ wskazuje, że Wnioskodawca nie ma prawa do zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy za okres od października do grudnia 2017 r. nie z uwagi na zakres wykonywanych czynności wskazanych w zgłoszeniu rejestracyjnym do ewidencji działalności gospodarczej - tj. PKD 71.12.Z. działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne jako przeważająca działalność, bez faktycznego wykonywania usług doradczych, lecz w związku z tym, że Wnioskodawca wystawił faktury za ten okres i naliczał podatek oraz prawidłowo złożył deklaracje VAT-7. Ponieważ, jak wyżej wskazano, pomimo formalnego braku rejestracji do podatku VAT Wnioskodawca wykonując powyższe czynności zachowywał się jak zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca po otrzymaniu informacji od firmy, z którą współpracuje w dniu 19 stycznia 2018 r. wystawił faktury korygujące na błędnie wystawione faktury dotyczące stawki VAT z adnotacją, że Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego. Ww. faktury korygujące zostały dostarczone do kontrahenta za potwierdzeniem.

Jak wyżej wskazał tut. Organ, faktury korygujące wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Wnioskodawca wystawiając faktury za wykonane usługi w okresie od października do grudnia 2017 r. z podatkiem VAT i składając deklaracje dla podatku VAT za ww. okresy postępował jako czynny zarejestrowany podatnik VAT. W związku z tym Wnioskodawca nie ma możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego za ten okres stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy. Tym samym należy stwierdzić, że Wnioskodawca nieprawidłowo wystawił faktury korygujące do pierwotnych faktur, w których została skorygowana stawka podatku VAT z adnotacją, że Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że powyższe faktury korygujące zostały wprowadzone do obrotu prawnego, zatem Wnioskodawca powinien wystawić faktury korygujące do pierwotnych faktur korygujących i ponownie wykazać stawkę podatku VAT w wysokości 23%.

W związku z tym, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że złożone deklaracje VAT-7 za miesiące od października do grudnia 2017 r. podlegają skorygowaniu na podstawie posiadanych faktur korygujących z adnotacją, że Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego.

W konsekwencji tut. Organ wskazuje, że Wnioskodawca za okres od października do grudnia 2017 r. nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, ponieważ jak wyżej wskazano wykonując ww. czynności zachowywał się jak zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT tj. wystawił faktury oraz złożył deklaracje Vat-7. Tym samym Wnioskodawca nie powinien korygować deklaracji VAT-7 za ww. okres lecz powinien wystawić faktury korygujące do pierwotnych faktur korygujących i ponownie opodatkować wykonanie usługi projektowe stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja odnosi się do przepisów prawa podatkowego w przedstawionym stanie faktycznym, a nie dotyczy kwestii związanych z postępowaniem Urzędu Skarbowego.

Ponadto tut. Organ podnosi, że Wnioskodawca przedstawiając opis stanu faktycznego, zadając pytanie oraz przedstawiając własne stanowisko w niniejszej sprawie wskazuje przepis art. 113 ust. 1 pkt 9 ustawy potraktowano jako oczywistą omyłkę i uznano, że niniejszy przepis powinien brzmieć: art. 113 ust. 9 ustawy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.