Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.26.2019.3.PM
z 29 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2019 r. (data wpływu 17 stycznia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 lutego 2019 r. (data wpływu 28 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej stawki podatku,
• prawidłowe – w części dotyczącej odliczenia podatku naliczonego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego oraz stawki podatku.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 lutego 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oraz o stosowną opłatę za wydanie interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi Gospodarstwo Ogrodnicze i jest czynnym podatnikiem VAT (rozlicza VAT za okresy miesięczne), podatek dochodowy rozlicza z działów specjalnych produkcji rolnej (PIT-6). Wnioskodawca przymierza się do dokonania zakupu apartamentu nad morzem pod wynajem turystom oraz skorzystanie z usługi pośrednika, który będzie zarządzał i udostępniał lokal turystom oraz przygotowywał do wynajmu (tj. sprzątanie, pobieranie opłat itp.).

W piśmie stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na zadane poniżej pytania:

1. Jaka jest klasyfikacja statystyczna dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług w zakresie wynajmu krótkoterminowego – według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2011 r. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – według symbolu PKWiU siedmiocyfrowego.
   Klasyfikacja statystyczna dla świadczonych usług w zakresie wynajmu krótkoterminowego to: symbol PKWiU 55.10.10.0) (stawka VAT 8% – poz. 163 zał. nr 3 do ustawy o VAT) nazwa grupowania: Usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe. Grupowanie to obejmuje: zakwaterowanie w umeblowanych pokojach, apartamentach wraz z usługami towarzyszącymi zakwaterowaniu – zakwaterowanie i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty, centra odnowy biologicznej i inne obiekty hotelowe (np. wotele, botele, novotele, airtele, zajazdy, zamki). Grupowanie to obejmuje zapewnienie zakwaterowania w cyklu dziennym lub tygodniowym.
2. Czy Wnioskodawca będzie świadczył usługi wynajmu wyłącznie na rzecz turystów, czy też usługi te świadczone będą przez Wnioskodawcę również na rzecz pośrednika?
   Usługa wynajmu lokalu będzie świadczona na rzecz pośrednika (zarządcy apartamentu) w celu podnajmu. Będzie to:
   • świadczenie usług wynajmu przez właściciela apartamentu na rzecz pośrednika oraz
   • świadczenie usług podnajmu przez pośrednika na rzecz osób korzystających z lokalu, tj. turystom.
3. Jeśli Wnioskodawca nie będzie świadczył na rzecz pośrednika usługi wynajmu, to jakiego rodzaju świadczenie będzie realizowane w tym zakresie (należy szczegółowo wyjaśnić)?
   Usługa będzie świadczona na rzecz pośrednika (zarządcy), będzie zawarta umowa o zarządzanie lokalem (apartamentem) w celu ich podnajmu. Będą to pobyty krótkoterminowe, w cyklach dziennych lub tygodniowych. Prowizja za obsługę będzie wynosić np. 30%, a wynagrodzenie właściciela apartamentu będzie wynosić np. 70% kwoty netto z tytułu wynajmu tego lokalu. Usługi wynajmu apartamentów na okresy krótkoterminowe są opodatkowane stawką VAT 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 163 załącznika nr 3 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT. Dotyczy to również wynajmu w celu podnajmu apartamentu. W związku z tym właściciel apartamentu wystawia fakturę VAT na pośrednika (zarządcę) z tytułu wynajmu lokalu ze stawką VAT 8% na kwotę należnego mu wynagrodzenia z tytułu wynajmu, tj. np. 70 % ceny netto podnajmu lokalu przez pośrednika. Zarządca zobowiązany będzie do zapłaty właścicielowi należności w wysokości stanowiącej kwotę odpowiadającą np. 70% kwoty netto czynszu najmu należnego zarządcy od klientów (turystów). Pozostała należność z tytułu podnajmu stanowić będzie wynagrodzenie pośrednika (zarządcy) za zarząd apartamentem. Kwota należna właścicielowi od pośrednika (zarządcy) płatna będzie na podstawie faktury VAT wystawionej przez właściciela apartamentu w oparciu o udostępnione mu przez zarządcę dokumenty rozliczeniowe. Wnioskodawca nadmienia jeszcze, że rola pośrednika będzie mieć zadanie organizacyjne, zastępuje on właściciela w całej obsłudze związanej z wynajmem krótkoterminowym.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT naliczony od zakupu apartamentu (oraz wszelkie wydatki związane z wyposażeniem, remontem itp.), który będzie służył czynnościom opodatkowanym jakim jest najem krótkoterminowy?
2. Jaką należy zastosować stawkę VAT na wynajem ww. nieruchomości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

• Ad. 1 (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu do wniosku z dnia 25 lutego 2019 r.)
  Osoby fizyczne prowadzące, czy też nie, działalność gospodarczą, mają możliwość otrzymania zwrotu podatku VAT przy zakupie apartamentu. W sytuacji osób fizycznych, które chcą zainwestować w zakup apartamentu zgodnie z ustawą o VAT, mogą odliczyć podatek VAT. Wynika to bezpośrednio z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
• Ad. 2
  Usługi związane z zakwaterowaniem mieszczą się w grupowaniu PKWiU 55.20.Z, w związku z tym wg załącznika nr 3 do ustawy o VAT stawka podatku VAT wynosi 8%, art. 120 ust. 2 i 3, czy również ta stawka będzie obowiązywać jeśli zostanie zawarta umowa na pośrednictwo wynajmu. Zainteresowany nadmienia, że obecność pośrednika ma mieć zadanie organizacyjne, czyli rola pośrednika ma zastąpić właściciela w czynnościach związanych z wynajmem krótkoterminowym co wiąże się z faktem, iż właściciel nieruchomości czerpie korzyści z najmu pomimo, że nie bierze udziału w bezpośrednim kontakcie z klientem, dlatego uważa, iż powinna być to stawka VAT 8%.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej stawki podatku,
• prawidłowe – w części dotyczącej odliczenia podatku naliczonego.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego „Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (obecnie 8%), wymienione zostały pod symbolem PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i zamierza dokonać zakupu apartamentu pod wynajem turystom. Usługa wynajmu będzie świadczona na rzecz pośrednika w celu dalszego podnajmu. Wnioskodawca wystawiał będzie na pośrednika faktury VAT z tytułu wynajmu lokalu. Pośrednik świadczył będzie usługi wynajmu na rzecz turystów. Będą to pobyty krótkoterminowe w cyklach dziennych lub tygodniowych. Wnioskodawca wyjaśnił, że klasyfikacja statystyczna dla świadczonych przez niego usług w zakresie wynajmu krótkoterminowego to PKWiU 55.10.10.0.

Z zadanego pytania nr 2 wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania stawki podatku VAT dla czynności wynajmu nieruchomości.

Należy wskazać, że Wnioskodawca (w uzupełnieniu do wniosku) jednoznacznie poinformował, iż świadczy na rzecz pośrednika usługi wynajmu apartamentu (odpowiedź na zadane w wezwaniu pytanie oznaczone nr 2). W związku z powyższym, w niniejszej interpretacji przyjęto, że zadane przez Wnioskodawcę we wniosku pytanie w zakresie stawki podatku, dotyczy ww. świadczenia.

Zauważyć trzeba, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), PKWiU 55 zawiera usługi związane z zakwaterowaniem.

Wg wyjaśnień Głównego Urzędu Statystycznego do PKWiU, dział ten obejmuje:

• usługi w zakresie zapewnienia krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym,
• usługi w zakresie zakwaterowania na dłuższy okres studentów, osób pracujących i pozostałych osób.
  
  

Niektóre usługi dotyczą zapewnienia miejsca zakwaterowania lub zakwaterowania łącznie z wyżywieniem i/lub możliwością korzystania z obiektów rekreacyjnych.

Dział ten nie obejmuje:

• usług w zakresie zapewnienia długotrwałego zakwaterowania jako głównego miejsca pobytu w obiektach takich jak: apartamenty, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w odpowiednich grupowaniach Sekcji L.
  
  

Natomiast grupowanie PKWiU 68.20.11.0 obejmuje: wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi, takimi jak:

• domy, budynki mieszkalne i mieszkania,
• budynki o wielorakim wykorzystaniu, które przede wszystkim przeznaczone są na cele mieszkalne,
• miejsca pod przewoźne domy mieszkalne,
• grunty należące do właścicieli nieruchomości będących we współwłasności.
  
  

Grupowanie to nie obejmuje:

• usług związanych z zakwaterowaniem w hotelach, motelach, internatach szkolnych, na polach kempingowych oraz w innych tego typu obiektach, sklasyfikowanych w odpowiednich grupowaniach działu 55.
  
  

W świetle powołanych przepisów prawa oraz powyższych wyjaśnień nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przedstawionych okolicznościach dla świadczonej usługi wynajmu apartamentu na rzecz pośrednika znajdzie zastosowanie preferencyjna stawka podatku 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa pkt 2 i poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, przewidziana dla usług związanych z zakwaterowaniem, gdyż Wnioskodawca wynajmując lokal na cele krótkotrwałego zakwaterowania, nie staje się przez to podmiotem świadczącym usługi zakwaterowania.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że to pośrednik zajmuje się zakwaterowaniem osób tam zamieszkujących, natomiast Wnioskodawca świadczy typowe usługi wynajmu.

Reasumując, skoro zastosowanie obniżonej stawki 8% jest wykluczone, wynajem przez Wnioskodawcę lokalu – apartamentu na rzecz pośrednika powinien być opodatkowany według stawki podstawowej, tj. 23% podatku VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

W dalszej kolejności rozpatrzenia wymaga kwestia, czy Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem apartamentu oraz wszelkimi wydatkami związanymi z jego wyposażeniem i remontem (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7. Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z powyższych unormowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz zamierza kupić apartament. Wykorzystując przedmiotowy lokal będzie on świadczył usługi wynajmu na rzecz pośrednika.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu apartamentu oraz wszelkich wydatków związanych z jego wyposażeniem i remontem.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a zakupiony apartament będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, jakim jest świadczona na rzecz pośrednika usługa wynajmu, opodatkowana 23% stawką VAT.

Odpowiadając zatem na pytanie oznaczone we wniosku nr 1 należy stwierdzić, że Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT naliczony od zakupu apartamentu (oraz wszelkie wydatki związane z wyposażeniem, remontem itp.), który będzie służył czynnościom opodatkowanym.

Podkreślenia wymaga jednak, że Wnioskodawca będzie mógł zrealizować prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zaznacza się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz odliczenia podatku naliczonego. Natomiast, w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu została wydana interpretacja indywidualna.

Z kolei wniosek dotyczący pytania oznaczonego przez Wnioskodawcę nr 1 w części dotyczącej możliwości prowadzenia działalności jako najem prywatny bez konieczności jej rejestracji w CEiDG, został załatwiony postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania w dniu 29 marca 2019 r., nr 0112-KDIL1-2.4012.150.2019.1.PM.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.