Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.77.2019.2.KK
z 25 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2019 r. (data wpływu 13 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 marca 2019 r. (data wpływu 7 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2018 r. (pytanie nr 1 dotyczące stanu faktycznego) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 22 lutego 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.77.2019.1.KK, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 22 lutego 2019 r. (data doręczenia 1 marca 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 3 marca 2019 r. (data wpływu 7 marca 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 5 marca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Córka Wnioskodawczyni urodziła się w dniu 18 czerwca 2002 r. Od 2008 r. nie mieszka z ojcem. W 2010 r. zostały zasądzone alimenty, a w 2011 r. nastąpił rozwód bez orzekania o winie. Zostały ograniczone prawa ojca co do wyboru szkoły, czy sposobu leczenia dziecka. Córka Wnioskodawczyni w 2018 r. skończyła trenować piłkę ręczną. Trenowała ją przez 6 lat. Przez cały ten czas ojciec nie interesował się jej osiągnięciami, czy niepowodzeniami. Nie był na żadnym jej meczu. W 2016 r. córka Wnioskodawczyni zachorowała na boreliozę. Po rozmowie jaką Wnioskodawczyni przeprowadziła z byłym mężem, odmówił on pomocy i nie interesował się leczeniem. Gdy córka Wnioskodawczyni zaczęła sprawiać coraz większe problemy wychowawcze, pod koniec wakacji 2018 r. Wnioskodawczyni skontaktowała się z jej ojcem. Pomimo jego zapewnień, że zacznie uczestniczyć w wychowaniu córki, w dalszym ciągu nie uczestniczy. Córka widziała się z ojcem w dniu jego urodzin, tj. W dniu 29 września 2018 r., gdy pojechała do B... na imprezę urodzinową. Widywał się z nią czasami ,,przy okazji”, gdy Wnioskodawczyni zawoziła córkę do dziadków (rodziców jej ojca) do K.... , a ojciec córki akurat przebywał u nich w odwiedzinach. Córka korzysta z pomocy psychologa oraz chodzi na zajęcia, na których pracuje ze swoimi emocjami. Nie radzi sobie z faktem, że jej ojciec nie wykazuje zainteresowania nią, a czas woli poświęcić swojej nowej rodzinie. Niestety, postawa ojca sprawia, że córka ma bardzo niskie poczucie własnej wartości. Ojciec przy bardzo sporadycznych kontaktach telefonicznych obiecuje, np. Że przyjedzie i spędzi z nią cały dzień, po czym kontakt się urywa i przestaje się odzywać na kolejne miesiące. To sprawia, że terapia z psychologiem jest naprawdę żmudna. Ojciec dziecka nie uczestniczy w wychowaniu córki. Nie załatwia żadnych spraw związanych z córką, nie decyduje w żadnej kwestii, która jej dotyczy, nie bierze też udziału w jej procesie nauki. Ponadto, nie organizuje córce wypoczynku, czy zajęć pozalekcyjnych. Nie ma pojęcia o jej zdrowiu, czy życiu szkolnym (np. nie uczestniczył nigdy w żadnej wywiadówce). Zarówno ferie, jak i wakacje Wnioskodawczyni sama organizuje córce. Ojciec ogranicza się jedynie do płacenia alimentów (600 zł miesięcznie). Dodatkowo w 2018 r. przelał z okazji świąt Wielkanocnych, urodzin córki i świąt Bożego Narodzenia po 50 zł (łącznie 150 zł). Nie ponosi żadnych innych kosztów związanych z wychowaniem córki.

W piśmie z dnia 3 marca 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni podała, że związek małżeński został rozwiązany z ..... przez Sąd Okręgowy w ..... w dniu 9 czerwca 2011 r. W 2018 r. Wnioskodawczyni nie pozostawała w związku małżeńskim. Jej dochody w 2018 r. nie przekroczyły 56 000 zł, wyniosły:

1. z tytułu stosunku pracy w X….Sp. z o.o. 38 529,90 zł oraz
2. przychód z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (sprzedaż internetowa) rozliczanej na zasadzie 3% ryczałtu 6 688 zł 08 gr.
   
   

Wnioskodawczyni nie zawarła porozumienia z byłym mężem dotyczącego wysokości odliczenia ulgi prorodzinnej, gdyż od czasu rozmowy o wychowaniu córki we wrześniu 2018 r. nie ma z nim kontaktu. W 2012 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła się z K....do S...., aby pomóc bratu, który został wdowcem i został z dwójką małych dzieci. Dlatego też, Wnioskodawczyni zrezygnowała z pracy zawodowej na rzecz opieki nad tymi dziećmi. W tymże roku bodajże, Wnioskodawczyni została wezwana do Urzędu Skarbowego w C.... w celu weryfikacji odliczenia ulgi prorodzinnej za rok 2011 r. Wnioskodawczyni rozliczyła wówczas 6 miesięcy, natomiast były mąż odliczył cały rok, stąd wezwanie do Urzędu Skarbowego. Od tamtego roku, Wnioskodawczyni nie korzystała z ulgi, gdyż jak wspomniała, nie pracowała zawodowo. W dniu 2 listopada 2015 r. Wnioskodawczyni otworzyła działalność gospodarczą, jednakże w dalszym ciągu ulga prorodzinna nie była przez Nią rozliczana, gdyż rozliczała się na zasadach 3% ryczałtu. Wnioskodawczyni nie posiada wiedzy w jakiej wysokości były mąż odliczał ulgę prorodzinną przez cały ten okres. W dniu 18 stycznia 2018 r. Wnioskodawczyni podjęła pracę w X Sp. z o.o., czyli osiągnęła i będzie osiągać dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, którą rozlicza na zasadzie 3% ryczałtu i w dalszym ciągu zamierza prowadzić działalność na tych zasadach. W stosunku do Wnioskodawczyni nie miały i nie będą miały zastosowania przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy z uwagi na istniejący stan faktyczny, w zeznaniu podatkowym za rok 2018 Wnioskodawczyni może odliczyć 100% ulgi na dziecko?
2. Czy w przyszłych latach Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć w zeznaniach podatkowych całą ulgę na dziecko zakładając, że sytuacja się nie zmieni?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące stanu faktycznego, natomiast w zakresie pytania nr 2 dotyczącego zdarzenia przyszłego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi do wniosku, że koniecznie jest wychowywanie dziecka, czyli wykonywanie nad nim pieczy i reprezentowanie. Przy czym, przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem, o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami i kolegami dziecka, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu. A tego córka niestety nie otrzymuje ze strony ojca. Nie wydaje się sprawiedliwe odliczenie połowy ulgi przez jednego z rodziców, który nie mieszka z dzieckiem, nie poświęca mu czasu, ani uwagi i jest tzw. rodzicem tylko na papierze. Ulga prorodzinna wymaga, by władza rodzicielska była faktycznie sprawowana (zwrot brzmi: „wykonuje władzę rodzicielską”), a nie jedynie posiadana. Istotą ulgi prorodzinnej jest pomoc rodzicom w stwarzaniu dzieciom warunków do zdobywania wiedzy i rozwoju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. poz. 1509, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   
   
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 cyt. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Z wniosku wynika, że córka Wnioskodawczyni urodziła się w dniu 18 czerwca 2002 r. Od 2008 r. nie mieszka z ojcem. W 2010 r. zostały zasądzone alimenty, a w 2011 r. nastąpił rozwód bez orzekania o winie. Zostały ograniczone prawa ojca co do wyboru szkoły, czy sposobu leczenia dziecka. Ojciec dziecka nie uczestniczy w wychowaniu córki. Nie załatwia żadnych spraw związanych z córką, nie decyduje w żadnej kwestii, która jej dotyczy, nie bierze tez udziału w jej procesie nauki. Ponadto, nie organizuje córce wypoczynku, czy zajęć pozalekcyjnych. Nie ma pojęcia o jej zdrowiu, czy życiu szkolnym. Zarówno ferie, jak i wakacje Wnioskodawczyni sama organizuje córce. Ojciec ogranicza się jedynie do płacenia alimentów. Nie ponosi żadnych innych kosztów związanych z wychowaniem córki. W 2018 r. Wnioskodawczyni nie pozostawała w związku małżeńskim. Jej dochody w 2018 r. nie przekroczyły 56 000 zł. Wnioskodawczyni nie zawarła porozumienia z byłym mężem dotyczącego wysokości odliczenia ulgi prorodzinnej, gdyż od czasu rozmowy o wychowaniu córki we wrześniu 2018 r. nie ma z nim kontaktu. W dniu 2 listopada 2015 r. Wnioskodawczyni otworzyła działalności gospodarczą, jednakże ulga prorodzinna nie była przez Nią rozliczana, gdyż rozliczała się na zasadach 3% ryczałtu. Wnioskodawczyni nie posiada wiedzy w jakiej wysokości były mąż odliczał ulgę prorodzinną przez cały ten okres. W dniu 18 stycznia 2018 r. Wnioskodawczyni podjęła pracę, czyli osiągnęła i będzie osiągać dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, którą rozlicza na zasadzie 3% ryczałtu i w dalszym ciągu zamierza prowadzić działalność na tych zasadach. W stosunku do Wnioskodawczyni nie miały i nie będą miały zastosowania przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W myśl art. 58 § 1 ww. ustawy, w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

Jak stanowi art. 58 § 1a cyt. ustawy, w braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 ww. ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (art. 107 § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy).

W związku z powyższym, wskazać należy, że warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi prorodzinnej w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka (postanowienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności fakt, że w 2018 r. małoletnia córka mieszkała z Wnioskodawczynią i to Ona sprawowała nad nią faktyczną pieczę, zapewniała córce opiekę uznać należy, że w okresie tym, to wyłącznie Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do swojej małoletniej córki w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, samo płacenie alimentów, czy też sporadyczne kontakty ojca z małoletnią córką nie jest wystarczające dla uznania, że faktycznie wykonywał on władzę rodzicielską.

Reasumując, stwierdzić należy, że skoro w 2018 r. władzę rodzicielską w stosunku do małoletniej córki wykonywała tylko Wnioskodawczyni bez udziału drugiego rodzica, to za ten rok przysługiwało Jej wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) do odliczenia ulgi prorodzinnej na małoletnią córkę w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…………., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.