Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.32.2019.2.AW
z 19 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 14 stycznia 2019 r. (data wpływu 21 stycznia 2019 r.) – uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2019 r. (data wpływu 20 lutego 2019 r.) – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty biegu pięcioletniego okresu nabycia udziałów w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty biegu pięcioletniego okresu nabycia udziałów w nieruchomości. Został on następnie uzupełniony – w odpowiedzi na wezwanie organu – w dniu 20 lutego 2019 r. (data wpływu).

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  
  Panią M.C.;
  

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  
  Pana A.P.
  

przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem ewentualnego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest sprzedaż nieruchomości położonej w K, stanowiącej samodzielny lokal mieszkalny znajdujący się na drugiej kondygnacji budynku przy ul. F., dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę numer …

Przedmiotowy lokal w przeszłości stanowił współwłasność ustawową małżeńską rodziców Wnioskodawców H. i S. P.

H.P. zmarła 20 listopada 1988 r., a spadek po niej na podstawie ustawy nabył mąż S.P. w 5/20 częściach oraz pięcioro dzieci, każde po 3/20 części.

S.P. zmarł 20 maja 1989 r., a spadek po nim na podstawie ustawy nabyły dzieci, każde po 1/5 części.

W efekcie ww. dziedziczenia cała przedmiotowa nieruchomość stała się współwłasnością w częściach ułamkowych pięciorga dzieci spadkodawców, każdego po 1/5 części.

29 listopada 2016 r. spadkobiercy dokonali działu spadku.

Mając na uwadze okoliczność, że spadkobiercy J.P, B.P i Z.P już za życia rodziców otrzymali od nich na własność inne nieruchomości, spadkobiercy zgodnie przyznali ww. nieruchomość spadkową na własność po 1/2 części spadkobiercom M.C i A.P bez jakichkolwiek spłat i dopłat.

W dniu 28 sierpnia 2018 r. spadkobiercy M.C. i A.P. dokonali sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W uzupełnieniu stanu faktycznego Zainteresowani podają:

• W skład masy spadkowej wchodził wyłącznie lokal mieszkalny opisany we wniosku;
• Przedmiotem działu spadku była wyłącznie nieruchomość, o której mowa we wniosku;
• Wartość otrzymanego przez Panią M.C. oraz A.P. udziału w nieruchomości w drodze działu spadku wynosiła 1/2 i przekraczała ich udziały w spadku, które wynosiły po 1/5 części;
• Odpłatne zbycie nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Na tle opisanego stanu faktycznego po stronie Wnioskodawców powstała wątpliwość, czy ciąży na nich obowiązek podatkowy obejmujący zapłatę podatku dochodowego od osób fizycznych. W szczególności Wnioskodawcy mają wątpliwość, kiedy w ich przypadku nastąpiło nabycie zbytej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Zainteresowanych, nabycie przez nich przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w datach śmierci ich rodziców, tj. w 1988 r. i w 1989 r., natomiast w dacie dokonania działu spadku nastąpiła tylko formalna konkretyzacja składników masy spadkowej należnych poszczególnym spadkobiercom, przy uwzględnieniu wcześniejszych darowizn dokonanych przez ich rodziców.

Takie stanowisko uzasadnia stwierdzenie, że po stronie Wnioskodawców nie zaistniał obowiązek podatkowy dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych, w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment nabycia tej nieruchomości.

Użyty w ww. przepisie termin „nabycie” oznacza każde uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub każde uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa) bez względu na fakt czy jest to nabycie w części ułamkowej czy w całości. Poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika. Nabyć nieruchomość lub prawo majątkowe można np. zakupując je, bądź uzyskując pod tytułem darmym (w formie darowizny, w drodze spadku). W przypadku zaś ograniczonych praw rzeczowych również zawierając umowę o ustanowieniu tego prawa.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 28 sierpnia 2018 r. Zainteresowani dokonali zbycia nieruchomości stanowiącej samodzielny lokal (każdy z Zainteresowanych zbył 1/2 udziału w nieruchomości).

Udziały w przedmiotowym lokalu nabyte w drodze spadkobrania:

• w dniu 20 listopada 1988 r. – w spadku po H.P. (na podstawie ustawy spadek nabył mąż S.P. w 5/20 częściach oraz pięcioro dzieci, każde po 3/20 części);
• w dniu 20 maja 1989 r. – w spadku po S.P. (na podstawie ustawy spadek nabyły dzieci, każde po 1/5 części).

W efekcie ww. dziedziczenia cała przedmiotowa nieruchomość stała się współwłasnością w częściach ułamkowych pięciorga dzieci spadkodawców, każdego po 1/5 części.

W dniu 29 listopada 2016 r. spadkobiercy dokonali nieodpłatnego działu spadku – Zainteresowani otrzymali nieruchomość spadkową na własność po 1/2 części. W skład masy spadkowej wchodził wyłącznie lokal mieszkalny opisany we wniosku. Wartość otrzymanego w drodze działu spadku przez każdego z Zainteresowanych udziału w nieruchomości wynosiła 1/2 i przekraczała ich udziały w spadku, które wynosiły po 1/5 części.

W odniesieniu do wskazanego sposobu nabycia spadku (udział w nieruchomości) wskazać należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Stosownie do art. 211 i 212 tej ustawy, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić poprzez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wartości udziałów współwłaścicieli.

Z przepisów prawa cywilnego wynika zatem, że spadkobiercy nabywają spadek w chwili jego otwarcia i z tą chwilą powstaje pomiędzy nimi wspólność majątku spadkowego. Wspólność ta powstaje z mocy prawa i dotyczy majątku spadkowego traktowanego jako całość. Natomiast wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy w rozumieniu prawa cywilnego.

Analizując skutki nabycia spadku i działu spadku na gruncie przepisów podatkowych, należy wskazać, że na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ukształtował się pogląd, wedle którego w sytuacji, gdy nieruchomość lub prawo do nieruchomości przypada danej osobie w wyniku działu spadku, za datę nabycia tej nieruchomości lub prawa należy przyjąć datę ich nabycia w wyniku spadkobrania, ale tylko wówczas, jeżeli dział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość nieruchomości lub praw otrzymanych przez daną osobę w wyniku tego działu mieściła się w udziale, jaki temu spadkobiercy przysługiwał w majątku spadkowym.

Jeżeli natomiast dokonany dział odbył się w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez jednego ze spadkobierców nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku spadkowym, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub prawie, który przekracza udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano działu spadku.

Innymi słowy, wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być powinny w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem), jak też stan jej majątku osobistego. W tej części, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w spadku, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. Dla oceny, czy w wyniku działu spadku doszło do nabycia „ponad udział w spadku” należy porównać udział w spadku z udziałem wartości majątku otrzymywanego na wyłączną własność w wyniku działu spadku do wartości całej masy dzielonego majątku.

Proste przełożenie wskazanych przepisów materialnych prawa cywilnego odnoszących się do współwłasności na sytuację współspadkobierców dziedziczących nieruchomość prowadzi więc do wniosku, że w wypadku, gdy spadkobierca nabędzie w drodze działu spadku nieruchomość (udział w nieruchomości), której wartość przekracza udział przysługujący w spadku, w stosunku do części przekraczającej wartość tego udziału, dochodzi do nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie – jak wskazali Zainteresowani – wartość otrzymanych udziałów w nieruchomości w wyniku działu spadku na dzień dokonania tej czynności przekraczała dotychczasowy udział jaki przysługiwał im w spadku. Skoro zatem udział Zainteresowanych w masie spadkowej w wyniku działu spadku uległ powiększeniu, tj. przekroczył udział nabyty w spadku w 1988 r. i 1989 r., tym samym w tym zakresie doszło w tym momencie do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wartość otrzymanego prawa nie mieści się w udziale, jaki przysługiwał Zainteresowanym w wyniku nabycia spadku.

Zatem, w sytuacji opisanej we wniosku nabycie prawa w nieruchomości nastąpiło w trzech datach:

• w dniu 20 listopada 1988 r.;
• w dniu 20 maja 1989 r.;
• w dniu 29 listopada 2016 r.

W konsekwencji termin pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 wyżej powołanej ustawy, należy liczyć odrębnie dla każdej z tych dat, tj. od końca 1988 r., od końca 1989 r. oraz od końca 2016 r.

Tym samym, w przypadku zbycia udziałów w nieruchomości w 2018 r., w stosunku do części przekraczającej wartość udziału przysługującego Zainteresowanym w spadku, powstaje źródło przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy. Na niniejsze nie ma wpływu okoliczność podnoszona przez Zainteresowanych, że pozostali spadkobiercy już za życia rodziców otrzymali od nich na własność inne nieruchomości.

Wobec powyższego stanowisko Zainteresowanych jest nieprawidłowe.

Wskazać także należy, że w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

• dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
• dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są natomiast dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy również podnieść, że z treści uregulowań Ordynacji podatkowej wynika, że zakres żądania dotyczącego wydania interpretacji indywidualnej wyznacza:

• stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
• stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
• zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko wnioskodawcy.

Ze względu zatem na zakres żądania Zainteresowanych ocenie interpretacyjnej organu podlegało wyłącznie zagadnienie przedstawione w pytaniu interpretacyjnym dotyczące ustalenia daty biegu pięcioletniego okresu nabycia udziałów w nieruchomości, które miało miejsce w drodze spadku oraz w drodze działu spadku, bez rozstrzygania skutków podatkowych zbycia tej nieruchomości w 2018 r. (kwestii rozpoznania kosztów uzyskania przychodu, ustalenia dochodu oraz ewentualnego zwolnienia tego dochodu od podatku dochodowego).

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska dokonano wyłącznie na podstawie opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Nadmienić należy, że od dnia 1 stycznia 2019 r. – ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) – została zmieniona treść przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości/udziału w nieruchomości. Jednakże w myśl art. 16 wskazanej ustawy zmieniającej przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. (…). W związku z tym, że sprzedaż opisanych we wniosku udziałów w nieruchomości nastąpiła w 2018 r. to zastosowanie znajdą przepisy powołane w treści interpretacji, a więc w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.