2019.03.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.15.2019.1.KS
z 11 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 10 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Składników Majątku w tym Pracowników za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną jego część, a w konsekwencji uznanie ich przeniesienia za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Składników Majątku w tym Pracowników za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną jego część, a w konsekwencji uznanie ich przeniesienia za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X oraz Y (dalej łącznie: „Spółki”) są spółkami prawa polskiego należącymi do grupy A (dalej: „Grupa”).

Obie Spółki są czynnymi podatnikami podatku VAT.

Y wchodzi w skład Podatkowej Grupy Kapitałowej (dalej: „PGK”). Y jest spółką reprezentującą PGK.

Głównym przedmiotem działalności spółki Y jest produkcja wyrobów celulozowo-papierniczych (…). X pełni funkcję centrum usług wspólnych oferującego wsparcie dla spółek z Grupy, w tym Y, w takich obszarach jak usługi IT oraz obsługa klienta, łańcuch dostaw, finanse, itd.

W ramach realizowanych zadań X świadczy obecnie na rzecz Y również usługi agencyjne i marketingowe. Z tego tytułu X przysługuje od Y wynagrodzenie w formie prowizji agencyjnej, liczonej jako procent od sprzedaży określonych produktów sprzedawanych przez Y na określonych rynkach do określonych klientów. Sprzedaż produktów dokonywana jest bezpośrednio z Y do odbiorców (X nie staje się właścicielem produktów Y). W przyszłości planowane jest przeniesienie tych funkcji do Y, która to spółka ma przejąć ww. zadania od X i w konsekwencji realizować działania związane ze sprzedażą oraz marketingiem produktów, które dotychczas realizowane były przez X, we własnym zakresie.

Działalność agencyjno-marketingowa X

Na podstawie umowy o współpracy zawartej pomiędzy X a Y, działalność agencyjno-marketingowa X obejmuje obecnie przede wszystkim: pozyskiwanie nowych klientów w zakresie sprzedaży produktów; utrzymywanie kontaktów z klientami Y; negocjowanie umów z klientami Y; opracowanie metod promocji produktów Y; wdrażanie programów marketingowych wspierających marki produktów Y; przygotowanie i przeprowadzenie dystrybucji materiałów promocyjnych dla klientów Y; prowadzenie i koordynowanie akcji sponsoringowych wspierających wizerunek Y; organizację wystaw, targów, konferencji, akcji promocyjnych, szkoleń i imprez integracyjnych dla klientów Y; prowadzenie badań rynkowych związanych z produktami oraz klientami Y; współpracę przy promocji wizerunku Y na rynku polskim; prowadzenie innych działań marketingowych na rzecz Spółki.

Powyższe czynności wykonywane są przez zespół pracowników w X odpowiedzialny za realizację działań agencyjno-marketingowych. Zespół ten obecnie składa się z kilkunastu osób, w tym m.in. menedżerów sprzedaży, kierowników sprzedaży, kierowników ds. kluczowych klientów oraz kierowników i specjalistów zajmujących się marketingiem produktów Y (dalej: „Pracownicy”). Pracownicy posiadają znaczące doświadczenie i wiedzę w zakresie działań agencyjno-marketingowych w branży celulozowo-papierniczej, wypracowane modele współpracy i wieloletnie relacje handlowe z kontrahentami oraz potwierdzoną skuteczność w realizacji sprzedaży i marketingu produktów Y.

Większość Pracowników pracuje w oddziale X w W., który został zarejestrowany w rejestrze przedsiębiorców KRS. W oddziale X w W. pracuje także pracownik działu HR oraz pracownik zajmujący się sprzedażą produktów innej spółki z Grupy, którzy nie pełnią jednak żadnych funkcji związanych ze sprzedażą i marketingiem produktów Y.

Pozostali Pracownicy wykonują swoje zadania z siedziby X w K.

Z uwagi na to, że w ramach Grupy struktura poszczególnych działów ma charakter rozproszony, część funkcji w zakresie sprzedaży i marketingu produktów Y wykonywana jest również przez osoby niezatrudnione w X. Dotyczy to przede wszystkim dyrektora sprzedaży i marketingu zatrudnionego w zagranicznej spółce z Grupy, odpowiedzialnego m.in. za zarządzanie pracami zespołu Pracowników X i nadzór nad realizacją działań agencyjno-marketingowych X, a także innych zagranicznych biur sprzedaży.

Podstawowymi narzędziami pracy Pracowników wykorzystywanymi w działalności agencyjno-marketingowej są na ten moment:

powierzchnie biurowe oddziału X w W. oraz siedziby X – X korzysta z obu biur na podstawie zawartych umów najmu z podmiotami trzecimi;
samochody służbowe – X korzysta z samochodów na podstawie umów leasingu zawartych z podmiotami trzecimi;
zestawy komputerowe, urządzenia peryferyjne, telefony służbowe, meble i pozostałe wyposażenie biurowe – stanowiące majątek X;
różnego rodzaju materiały reklamowe i próbki.

W celu świadczenia usług marketingowych i agencyjnych na rzecz Y, X korzysta również z usług agencji reklamowych i marketingowych, jak również z usług związanych z obsługą biura i pozostałymi czynnościami administracyjnymi (np. w zakresie usług sprzątania, usług kurierskich, usług telekomunikacyjnych, usług tłumaczenia). Należy przy tym zaznaczyć, że w niektórych przypadkach współpraca z podmiotami trzecimi odbywa się na zasadzie pojedynczych zleceń lub zamówień; jedynie z częścią podmiotów X posiada zawarte umowy regulujące zasady współpracy w formie pisemnej.

Obecnie w X:

zespół Pracowników stanowi dział ze strukturą hierarchiczną (przy czym, jak wskazano powyżej, dyrektor sprzedaży i marketingu odpowiedzialny za dział jest zatrudniony w innej spółce z Grupy);
X nie podjęła formalnej decyzji (np. w postaci uchwały zarządu) o wyodrębnieniu działalności agencyjno-marketingowej w ramach struktury X;
ponadto, zespół Pracowników działa nie tylko w oddziale X w W., ale też część Pracowników wykonuje zadania z siedziby X w K. Oddział X w W. nie jest też stricte przypisany do działalności marketingowo-agencyjnej (jak wskazano powyżej, w oddziale X w W. pracuje też pracownik działu HR oraz pracownik zajmujący się sprzedażą produktów innej spółki z Grupy);
X nie prowadzi wyodrębnionych ksiąg rachunkowych dla działalności agencyjno-marketingowej;
X nie wyodrębnia dla działalności agencyjno-marketingowej aktywów i pasywów, w tym należności i zobowiązań;
do działalności agencyjno-marketingowej nie są przypisane też żadne wartości niematerialne i prawne;
jeśli chodzi o środki trwałe, to mimo iż nie istnieje odrębny rejestr środków trwałych przypisanych do działalności agencyjno-marketingowej X, teoretycznie możliwe byłoby przypisanie, które środki trwałe X są wykorzystywane przez Pracowników;
na podstawie struktury centrów zysków (PC) i miejsc powstawania kosztów (MPK) teoretycznie możliwe byłoby przypisanie do działalności agencyjno-marketingowej samych przychodów i kosztów;
X nie opracowuje jednak odrębnego rachunku przepływów pieniężnych, bilansu czy rachunku zysków i strat dla działalności agencyjno-marketingowej;
dla działalności agencyjno-marketingowej opracowywane są odrębne budżety i plany sprzedażowe;
dla działalności agencyjno-marketingowej nie zostały założone odrębne rachunki bankowe.

Przeniesienie działalności agencyjno-marketingowej do Y

W przyszłości Spółki planują przeniesienie ww. funkcji związanych ze sprzedażą i marketingiem produktów w zakresie, w jakim obecnie odpowiedzialna jest za nie spółka X, do Y. Celem planowanych działań jest przede wszystkim poprawa efektywności działania służb sprzedażowych oraz zarządzania i kontroli nad sprzedażą produktów, a także bezpośrednie wykorzystanie w ramach struktur Y potencjału, doświadczenia oraz relacji biznesowych Pracowników.

W tym celu nastąpi m.in. przejęcie przez Y Pracowników X odpowiedzialnych za świadczenie dotychczas usług agencyjnych i marketingowych, w trybie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (dalej: „Kodeks pracy”), co zostanie potwierdzone w zawartym pomiędzy Spółkami porozumieniu w sprawie przejścia Pracowników (dalej: „Porozumienie”). Zgodnie z Porozumieniem, Y stanie się z mocy prawa stroną stosunków pracy z Pracownikami, którzy będą kontynuować w Y wykonywanie zadań, które wykonują w ramach części zakładu pracy.

Spółki nie mogą całkowicie wykluczyć, że po przejściu części zakładu pracy niektórzy Pracownicy skorzystają z przysługującego im prawa do rozwiązania stosunku pracy zgodnie z art. 23¹ § 4 Kodeksu pracy.

Planowane jest, że przeniesienie funkcji w zakresie sprzedaży i marketingu produktów Y będzie obejmować oprócz przeniesienia Pracowników również m.in.:

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych – w taki sposób, że funkcjonujący w Y zwiększy się w części przypadającej na liczbę przejmowanych pracowników, o równowartość środków pieniężnych Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych X, skorygowanych odpowiednio o należności i zobowiązania Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – według stanu na ostatni dzień miesiąca, w którym nastąpi przejście;
zobowiązania urlopowe wobec Pracowników;
cesję leasingów samochodów osobowych wykorzystywanych do realizacji działalności agencyjno-marketingowej;
cesję umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych dotyczących numerów telefonów wykorzystywanych przez Pracowników;
przejęcie relacji z agencjami reklamowymi i marketingowymi;

(dalej łącznie jako: „Składniki Majątku”).

Spółki planują, że na ten moment przedmiotem transferu do Y nie będzie/nie będą:

pracownik działu HR X i pracownik zajmujący się sprzedażą produktów innej spółki z Grupy, wykonujący pracę w biurze w W.;
pozostałe osoby związane z działalnością agencyjno-marketingową, które nie są zatrudnione w X;
umowa najmu biura w W. – biuro ma być w dalszym ciągu wynajmowane przez X, która po przejściu Pracowników będzie świadczyć na rzecz Y usługi podnajmu powierzchni biurowych. W przyszłości możliwa jest ewentualna cesja tej umowy na Y;
umowa najmu biura w K. – biuro ma być w dalszym ciągu wynajmowane przez X, która po przejściu Pracowników będzie obciążać Y kosztami najmu powierzchni biurowych;
umowy związane z obsługą biura i pozostałymi czynnościami administracyjnymi, np. w zakresie usług sprzątania czy usług kurierskich – stroną tych umów w dalszym ciągu pozostanie X, która będzie refakturować odpowiednią ich część na Y. W przyszłości możliwa jest ewentualna cesja tych umów na Y lub zawarcie nowych umów bezpośrednio z podmiotami trzecimi przez Y;
umowy marketingowe dotyczące stałej współpracy – stroną tych umów pozostanie X, która będzie refakturować te koszty na Y. W przyszłości możliwa jest ewentualna cesja tych umów na Y lub zawarcie nowych umów bezpośrednio z podmiotami trzecimi przez Y;
zestawy komputerowe i telefony służbowe – ich właścicielem ma pozostać X, natomiast Y ma wyposażyć Pracowników we własny sprzęt;
meble i pozostałe wyposażenie biurowe – pozostaną własnością X i po transferze będą wynajmowane na rzecz Y;
różnego rodzaju materiały reklamowe i próbki;
należności i zobowiązania – jeżeli na moment transferu w X będą występowały jakiekolwiek otwarte (niespłacone) pozycje w zakresie należności i zobowiązań, zostaną one uregulowane przez X po transferze Pracowników do Y.

Dodatkowo, w związku z przeniesieniem funkcji sprzedażowych i marketingowych do Y, dojdzie do rozwiązania umowy o współpracy w zakresie świadczenia przez X usług agencyjnych i marketingowych na rzecz Y.

Biorąc pod uwagę, że w wyniku wskazanego wyżej przejścia Pracowników, spółka Y pozyska zespół Pracowników oraz dostęp do ich wiedzy, doświadczenia i relacji biznesowych potrzebnych do efektywnego prowadzenia działań sprzedażowych i marketingowych oraz w związku z tym, że wraz z przejściem Pracowników oraz Składników Majątku nastąpi transfer istotnych funkcji sprzedażowych i marketingowych z X do Y, Spółki planują, że X otrzyma od Y wynagrodzenie za transfer (dalej: „Opłata za Transfer”). Wysokość Opłaty za Transfer ma odpowiadać rynkowej wartości transferowanych funkcji, aktywów i ryzyk.

Y będzie wykorzystywała przejęte Składniki Majątku, w tym Pracowników, do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach działalności gospodarczej Spółki, w szczególności przejęci Pracownicy będą odpowiedzialni za pozyskiwanie nowych klientów i utrzymywanie kontaktów z obecnymi klientami Y, a także za prowadzenie działań marketingowych mających na celu promocję produktów Y, a w efekcie zwiększenie sprzedaży produktów Y.

Przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe dotyczące transakcji pomiędzy spółkami Y a X. Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę, iż:

otrzymał on interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 października 2018 r., 0111-KDIB2-3.4010.243.2018.4.KB (w załączeniu), wydaną na wniosek wspólny Wnioskodawcy wraz z Y i PGK w odniesieniu do tego samego zdarzenia przyszłego, w której organ zgodził się m.in. z argumentacją, że na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych Składników Majątku, w tym Pracowników, nie można kwalifikować jako przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części;
dnia 3 grudnia 2018 r. Wnioskodawca wraz z Y i PGK otrzymali postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 października 2018 r., 0115-KDIT1-2.4012.625.2018.2.PS, 0111-KDIB4.4014.285.2018.3.PM, odmawiające wszczęcia postępowania w zakresie VAT i PCC w sprawie z wniosku wspólnego Wnioskodawcy, Y i PGK z tego względu, że zdaniem organu PGK nie był zainteresowany w sprawie. W postanowieniu wskazano, że „wydanie niniejszego postanowienia nie pozbawia – Y oraz X, prawa do złożenia we wskazanym powyżej zakresie wniosku ORD-WS o wydanie interpretacji indywidualnej”, co Wnioskodawca wraz z Y uczynili odrębnym wnioskiem;
z ostrożności procesowej i chcąc uniknąć dalszej zwłoki Wnioskodawca oraz Y zdecydowali się również dodatkowo na złożenie wniosków samodzielnie.

Z ostrożności informujemy także, że w PGK prowadzone jest postępowanie kontrolne w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 r. oraz kontrole celno-skarbowe w zakresie tego podatku za 2011 r. i 2012 r. W trakcie postępowania kontrolnego oraz kontroli celno-skarbowych weryfikowane były również transakcje pomiędzy podmiotami powiązanymi, w tym usługi agencyjno-marketingowe świadczone przez X na rzecz Y. Ponieważ wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy zdarzenia przyszłego dotyczącego planowanej przyszłej i nowej transakcji, oraz postępowanie prowadzone jest w PGK, a nie u Wnioskodawcy, w ocenie Wnioskodawcy elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są objęte przedmiotem toczącego się postępowania kontrolnego ani kontroli celno-skarbowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wskazane w opisie zdarzenia przyszłego Składniki Majątku, w tym Pracownicy, które zostaną przeniesione z X do Y, nie będą stanowiły przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT?
Czy przeniesienie wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego Składników Majątku X, w tym Pracowników, do Y za wynagrodzeniem w postaci Opłaty za Transfer będzie podlegało opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wskazane w opisie zdarzenia przyszłego Składniki Majątku, w tym Pracownicy, które zostaną przeniesione z X do Y, nie będą stanowiły przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT.
Przeniesienie wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego Składników Majątku X, w tym Pracowników, do Y za wynagrodzeniem w postaci Opłaty za Transfer będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie w zakresie pytania oznaczone we wniosku nr 1

a) Brak przesłanek do uznania Składników Majątku, w tym Pracowników, za przedsiębiorstwo

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji legalnej przedsiębiorstwa. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, należy posłużyć się definicją zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 2 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (dalej: „Kodeks cywilny”).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Kodeks cywilny zawiera wyliczenie elementów jakie zawiera przedsiębiorstwo. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z kolei w myśl art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych.

W konsekwencji należy przyjąć, że sprzedaż przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie istotne wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego elementy zostaną przekazane nabywcy w ramach danej transakcji. W przeciwnym razie, jeżeli jakiekolwiek istotne składniki tworzące przedsiębiorstwo nie zostaną przeniesione na nabywcę, transakcji takiej nie należy postrzegać jako zbycia przedsiębiorstwa. Pojęciem przedsiębiorstwa nie może bowiem zostać objęty przypadkowy zbiór składników majątku danego podatnika. W celu uznania, że dane składniki majątku tworzą przedsiębiorstwo, niezbędne jest bowiem, aby te składniki tworzyły funkcjonalną całość, służącą prowadzeniu określonej działalności gospodarczej.

Tym samym dla uznania, że dany zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo, kluczowe jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany zbiór rzeczy, praw i obowiązków, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W szczególności, istotne jest, aby zespół taki, po nabyciu przez kupującego umożliwiał kontynuowanie działalności gospodarczej prowadzonej przez zbywającego. Konsekwentnie, w zbywanym zespole składników materialnych i niematerialnych powinny być zachowane funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, aby przekazany zespół składników umożliwiał kontynuowanie dotychczasowej działalności. Występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości, zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy, stanowi wręcz „czynnik konstytuujący” przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym (tak np. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I CSK 703/09).

Należy zatem przyjąć, że zbycie przez podatnika tylko części jego aktywów nie może być zakwalifikowane jako zbycie przedsiębiorstwa, choćby nawet przedmiotem zbycia była zdecydowana większość składników majątkowych funkcjonującego przedsiębiorstwa, jeżeli aktywa te nie będą stanowiły całości pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Opisana we wniosku transakcja przeniesienia Składników Majątku, w tym Pracowników, z X do Y nie obejmie kluczowych elementów konstytuujących przedsiębiorstwo w rozumieniu Kodeksu cywilnego, tj.:

oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwy przedsiębiorstwa);
własności nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz innych praw rzeczowych do nieruchomości lub ruchomości;
praw wynikających z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości;
wierzytelności, praw z papierów wartościowych i środków pieniężnych;
koncesji, licencji i zezwoleń;
patentów i innych praw własności przemysłowej;
majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych;
tajemnicy przedsiębiorstwa;
ksiąg i dokumentów związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, skoro w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym dojdzie do transakcji zbycia jedynie wybranych składników majątku X, które nie spełniają przesłanek do zakwalifikowania ich jako przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ KC, to nie sposób uznać, że w świetle przepisów ustawy o VAT dojdzie do zbycia przedsiębiorstwa X na rzecz Y.

b) Brak przesłanek do uznania Składników Majątku X, w tym Pracowników, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powyższej regulacji wynika, że ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa mamy do czynienia, jeżeli łącznie są spełnione następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące wyżej wymienione zadania gospodarcze.

W dotychczasowych poglądach organów podatkowych i sądów administracyjnych wielokrotnie podkreślano, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników, za pomocą którego można prowadzić odrębną działalność (tak np. Dyrektor Krajowej Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 13 lipca 2018 r., 0111-KDIB3-2.4012.444.2018.1.SR, oraz z dnia 26 czerwca 2018 r., 0111-KDIB3-2.4012.267.2018.3.AZ). Oznacza to, że składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W celu ustalenia, czy Składniki Majątku X, w tym Pracownicy, które zostaną przeniesione do Y, stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa, należy przeanalizować, czy zostały spełnione wszystkie przesłanki uznania ich za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Brak istnienia zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań

Jak wskazano powyżej, dla uznania zbywanego majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa podstawowym wymogiem jest to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań.

Art. 2 pkt 27e ustawy o VAT posługuje się bowiem sformułowaniem „zespół”, czym wskazuje na pewną organiczną całość, którą muszą tworzyć jego części, tj. składniki materialne, niematerialne i zobowiązania w procesie wykorzystywania ich do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół ten powinien obejmować zarówno składniki materialne jak i niematerialne, w tym również zobowiązania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku Składniki Majątku, w tym Pracownicy, które zostaną przeniesione z X do Y, nie będą stanowiły zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań.

Przedmiotem transferu do Y będą wyłącznie niektóre, wybrane aktywa i pasywa X, a nie cały ich zespół. W szczególności transfer nie będzie obejmował żadnych składników materialnych, które są własnością X (np. zestawów komputerowych, telefonów służbowych, mebli i wyposażenie, materiałów reklamowych i próbek) i które w dalszym ciągu pozostaną własnością X.

Transfer nie będzie obejmował również żadnych wartości niematerialnych i prawnych.

Ponadto, Y w ramach transakcji nie przejmie od X istniejących na moment transferu należności i zobowiązań handlowych, które zostaną uregulowane bezpośrednio przez X.

Planowana transakcja nie będzie obejmować również części umów, z których korzysta X przy świadczeniu na rzecz Y usług agencyjno-marketingowych, w tym przede wszystkim umów najmu biura w W. i K., umów związanych z obsługą biura i pozostałymi czynnościami administracyjnymi oraz umów marketingowych dotyczących stałej współpracy.

Co istotne, Y nie przejmie wszystkich pracowników związanych z działalnością agencyjno-marketingową, bowiem osoby, które nie są zatrudnione w X (np. dyrektor sprzedaży i marketingu), w dalszym ciągu pozostaną poza strukturą Y.

W związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w odniesieniu do Składników Majątku X, w tym Pracowników, które zostaną przeniesione do Y, nie można mówić o zespole składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, a jedynie o zbiorze indywidualnych składników majątkowych.

Brak wyodrębnienia organizacyjnego

Kolejnym warunkiem uznania przedmiotu transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to dotyczy trzech płaszczyzn: płaszczyzny organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna mieć swoje miejsce w strukturze organizacyjnej danego podmiotu jako dział, wydział czy oddział itp. Wyodrębnienie organizacyjne powinno zostać dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze (tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 czerwca 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.215.2017.1.MD, czy Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 7 sierpnia 2014 r., sygn. ITPB3/423-251a/14/DK). Ocena odrębności w tej płaszczyźnie powinna polegać na analizie umiejscowienia zespołu składników majątkowych w ramach struktury przedsiębiorstwa oraz ich zorganizowania i możliwości alokacji do zadań, których wykonywaniu mają służyć.

W analizowanej sprawie należy podkreślić, że mimo iż zespół Pracowników stanowi dział ze strukturą hierarchiczną, to:

dyrektor sprzedaży i marketingu odpowiedzialny za dział jest zatrudniony w innej spółce z Grupy;
X nie podjęła formalnej decyzji (np. w postaci uchwały zarządu) o wyodrębnieniu działalności agencyjno-marketingowej w ramach struktury X;
zespół Pracowników działa nie tylko w oddziale X w W., ale też część Pracowników wykonuje zadania z siedziby X w K.;
oddział X w W. nie jest stricte przypisany do działalności marketingowo-agencyjnej – w oddziale X w W. pracuje też pracownik działu HR oraz pracownik zajmujący się sprzedażą produktów innej spółki z Grupy;
przedmiotem transferu będą jedynie wybrane składniki niematerialne wykorzystywane przez Pracowników do świadczenia usług agencyjno-marketingowych, a także transakcja nie obejmie żadnych składników materialnych. Oznacza to, że Składniki Majątku, które zostaną przeniesione do Y, nie będą cechowały się wyodrębnieniem organizacyjnym w strukturze przedsiębiorstwa X. Składnikom tym nie przysługuje bowiem wyodrębnienie organizacyjne w ramach wewnętrznej struktury przedsiębiorstwa, w szczególności nie są one uznane za pododdział, czy inną jednostkę organizacyjną na podstawie jakiegokolwiek aktu wewnętrznego przedsiębiorstwa X.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że Składniki Majątku X, w tym Pracownicy, które zostaną przeniesione do Y, nie zostały wyodrębnione na płaszczyźnie organizacyjnej.

Brak wyodrębnienia finansowego

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów zorganizowanej części przedsiębiorstwa od jego pozostałej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Nie oznacza to jednocześnie, że możliwość przypisania np. kosztów do danego składnika majątkowego na podstawie prowadzonych ewidencji podatkowych stanowi o istniejącym wyodrębnieniu finansowym (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2014 r., sygn. ITPB3/423-251a/14/DK; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 3 lutego 2015 r., sygn. IBPB1/2/423-1284/14/IŻ).

Mając na uwadze, że:

X nie prowadzi wyodrębnionych ksiąg rachunkowych dla działalności agencyjno-marketingowej;
X nie wyodrębnia dla działalności agencyjno-marketingowej aktywów i pasywów, w tym należności i zobowiązań;
do działalności agencyjno-marketingowej nie są przypisane też żadne wartości niematerialne i prawne;
nie istnieje odrębny rejestr środków trwałych przypisanych do działalności agencyjno-marketingowej X;
X nie przypisuje na bieżąco do działalności agencyjno-marketingowej przychodów i kosztów;
X nie opracowuje odrębnego rachunku przepływów pieniężnych, bilansu czy rachunku zysków i strat dla działalności agencyjno-marketingowej;
dla działalności agencyjno-marketingowej nie zostały założone odrębne rachunki bankowe;

zdaniem Wnioskodawcy, nie sposób uznać, że Składniki Majątku, w tym Pracownicy, które zostaną przeniesione do Y, zostały wyodrębnione w X na płaszczyźnie finansowej.

Brak wyodrębnienia funkcjonalnego

Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa (tak np. Dyrektor Krajowej Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 13 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.444.2018.1.SR, oraz z dnia 12 lipca 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.353.2018.1.KP).

O wyodrębnieniu funkcjonalnym zorganizowanej części przedsiębiorstwa świadczy zatem przypisanie do niej odpowiednich zasobów (składników majątku trwałego oraz majątku obrotowego, zasobów ludzkich), przyjęte w jednostce gospodarczej rozwiązania organizacyjne i finansowe, które umożliwiają realizację przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa określonej działalności gospodarczej, niezależnie od pozostałych jednostek w ramach danego podmiotu gospodarczego, bez konieczności ponoszenia dodatkowych nakładów na wyposażenie lub wprowadzania istotnych zmian organizacyjnych w celu umożliwienia samodzielnego wykonywania funkcji gospodarczych po wyodrębnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa z takiego podmiotu.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym Składniki Majątku X, w tym Pracownicy, które zostaną przeniesione do Y nie byłyby w stanie w pełni, bez dokonywania określonych zmian i uzupełnień, funkcjonować na rynku jako samodzielne przedsiębiorstwo. Nabywane Składniki Majątku samodzielnie nie umożliwiają Y podjęcia (kontynuowania) działalności gospodarczej wykonywanej dotychczas przez X. W ujęciu funkcjonalnym, aby działalność, jaka była prowadzona przez X w ramach świadczenia usług agencyjno-marketingowych, mogła być prowadzona przez Y, konieczne jest dokonanie dostosowań takich jak zakup nowych zestawów komputerowych dla Pracowników, zawarcie nowych umów regulujących stosunki między Y i podmiotami trzecimi oraz Y i X.

Należy zwrócić uwagę, że prowadzenie działań sprzedażowych i marketingowych przez Y będzie w dalszym ciągu zależne częściowo od X, która zostanie stroną istotnych umów związanych z tą działalnością, a także od innych spółek z Grupy, w których są zatrudnieni pozostali pracownicy odpowiedzialni za sprzedaż i marketing produktów Y.

Bez tych dodatkowych czynności Y nie byłby w stanie wykorzystywać w pełni nabywanych Składników Majątku, w tym Pracowników, do prowadzenia działalności gospodarczej, ani też same te Składniki Majątku nie mogłyby funkcjonować na rynku jako samodzielne przedsiębiorstwo. Są to bowiem elementy niewystarczające, aby można było uznać, że przedmiot transakcji stanowi funkcjonujące przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, która może samodzielnie prowadzić lub kontynuować prowadzenie działalności gospodarczej. Fakt, że Pracownicy pełnią określone funkcje i Y powierzy im realizację określonych działań sprzedażowych i marketingowych, nie powoduje, że są oni wyodrębnieni w istniejącym przedsiębiorstwie X jako jego zorganizowana część.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, Składniki Majątku X, w tym Pracownicy, które zostaną przeniesione do Y, nie spełniają warunku wyodrębnienia funkcjonalnego.

Podsumowanie

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Składniki Majątku X, w tym Pracownicy, które zostaną przeniesione do Y, nie stanowią przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT.

Przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w podobnych do zaprezentowanego stanach faktycznych, przykładowo:

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 marca 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.75.2018.1.KM;
w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 października 2017 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.563.2017.1.AT;
w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 czerwca 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.13.2017.2.LG;
w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 lipca 2015 r., sygn. IPPP1/4512-416/15-2/MPe.

Uzasadnienie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przy czym na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak wskazano powyżej, w ocenie Wnioskodawcy, Składniki Majątku X, w tym Pracownicy, które zostaną przeniesione do Y, nie stanowią przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT, a zatem transakcja ich zbycia nie będzie wyłączona z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z tym należy rozważyć, czy transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z ustawą o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu, istotne jest zatem określenie czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Oznacza to konieczność weryfikacji, czy:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

W niniejszej sprawie, Y zawrze umowę z X, na mocy której Pracownicy X zostaną przeniesieni (przejęci) do Y zgodnie z art. 231 Kodeksu pracy. W związku z tym przeniesieniem Y przejmie obowiązki i zobowiązania dotyczące przenoszonych Pracowników. Planowane jest, że przeniesienie funkcji w zakresie sprzedaży i marketingu produktów Y będzie obejmować również m.in.:

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych – w taki sposób, że funkcjonujący w Y zwiększy się w części przypadającej na liczbę przejmowanych pracowników, o równowartość środków pieniężnych Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych X, skorygowanych odpowiednio o należności i zobowiązania Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – według stanu na ostatni dzień miesiąca, w którym nastąpi przejście;
cesję leasingów samochodów osobowych wykorzystywanych do realizacji działalności agencyjno-marketingowej;
cesję umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych dotyczących numerów telefonów wykorzystywanych przez Pracowników;
przejęcie relacji z agencjami reklamowymi i marketingowymi.

W związku z powyższym, X otrzyma od Y wynagrodzenie za transfer w postaci Opłaty za Transfer, której wysokość będzie odpowiadać rynkowej wartości transferowanych funkcji, aktywów i ryzyk.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy zatem uznać, że z jednej strony będzie występowało świadczenie X na rzecz Y (w formie przeniesienia części zakładu pracy, zgody na cesję wybranych umów), a z drugiej strony świadczonej usłudze będzie odpowiadać świadczenie wzajemne ze strony Y w postaci Opłaty za Transfer.

W konsekwencji należy przyjąć, że przeniesienie Składników Majątku X, w tym Pracowników, do Y stanowić będzie odpłatne świadczenie usług przez X, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W analizowanym przypadku istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, gdyż Spółki uzgodnią Opłatę za Transfer w zamian za dokonany transfer Składników Majątku, w tym Pracowników.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego Składników Majątku X, w tym Pracowników, do Y za wynagrodzeniem w postaci Opłaty za Transfer będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięć, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto tutejszy organ informuje, że aktualnie obowiązujący publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług to: Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej – składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z powyższego wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin