Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.77.2019.1.SR
z 26 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2019 r. (data wpływu 5 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania środków finansowych w ramach programu Mobilność Plus– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania środków finansowych w ramach programu Mobilność Plus.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów osiąganych na terytorium RP. Wnioskodawczyni pozostaje w stosunku pracy z Uniwersytetem … w … (zatrudniona jest na stanowisku asystenta w …).

Na mocy decyzji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 6 listopada 2017 r., Nr …, Uniwersytetowi … przyznano środki finansowe, ogółem 88 000 zł, przeznaczone na finansowanie w 2018 r. udziału uczestnika (Wnioskodawczyni) w programie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pt.: „Mobilność Plus”. W dniu 21 grudnia 2017 r. podpisano umowę Nr … pomiędzy Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Uniwersytetem ….

Zgodnie z decyzją ww. środki finansowe przekazywane będą na podstawie umowy określającej warunki finansowania i realizacji uczestnictwa w programie oraz rozliczania tych środków. Wyżej wskazana umowa określała warunki finansowania i realizacji uczestnictwa w programie „Mobilność Plus” oraz rozliczania środków finansowych przyznanych na finansowanie zagranicznego pobytu Wnioskodawczyni w zagranicznym ośrodku w celu udziału w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych w ramach projektu pt.; „…”. Strony zgodnie postanowiły, że zrealizują umowę zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2016 r., poz. 2045, z późn. zm.) oraz zasadami określonymi w komunikacie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. o ustanowieniu programu pod nazwą „Mobilność Plus” (M. P. z 2012 r., poz. 254), zmienionym komunikatem z dnia 20 grudnia 2016 r. o zmianie zasad finansowania programu pod nazwą „Mobilność Plus” (M. P. z 2016 r., poz. 1242) i ogłoszeniem o konkursie w ramach programu pod nazwą „Mobilność Plus” ‒ V edycja z dnia 28 grudnia 2016 r. oraz postanowieniami ww. umowy.

Zgodnie z umową środki finansowe przyznane decyzją Ministra z dnia 6 listopada 2017 r., Nr … w wysokości 88 000 zł, przekazane będą w 2018 r., w tym: koszty pobytu 80 000 zł, koszty podróży 8 000 zł.

Umowa stanowiła również, że środki, o których mowa powyżej przeznaczone są na pokrycie kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz kosztów podróży uczestnika Programu i członków jego rodziny (małżonka, niepełnoletnich dzieci) pomiędzy miejscowością zamieszkania uczestnika Programu a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek, zgodnie z kalkulacją wielkości przyznanych kwot zryczałtowanych stanowiącą załącznik nr 1 do umowy. Zgodnie z umową kwota stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą zryczałtowaną, a kwotą faktycznie wydatkowaną na odbytą podróż, pozostaje do dyspozycji uczestnika Programu do wykorzystania na cele, o których mowa powyżej. Jeśli podróż, w danym 6-miesięcznym okresie pobytu, na który ryczałt na podróże został przyznany, się nie odbędzie, kwota przysługująca na podróż podlega zwrotowi na rachunek Ministerstwa na zasadach określonych w pkt 7 ust. 4 przedmiotowej umowy.

Zgodnie z umową, w pierwszym roku realizacji zadania środki finansowe będą przekazane jednorazowo. W kolejnych latach, przekazywanie środków finansowych odbywać się będzie w sposób następujący:

1. do dnia 31 stycznia danego roku Ministerstwo przekaże Jednostce środki finansowe przyznane na dany rok w kwocie stanowiącej wartość finansowania pobytu za pierwszy kwartał oraz środki finansowe stanowiące maksymalnie jedną zryczałtowaną kwotę na podróże w danym roku dla uczestnika Programu i członków jego rodziny (małżonka, niepełnoletnich dzieci),
2. pozostałe środki finansowe w danym roku Ministerstwo przekaże Jednostce po zatwierdzeniu przez Ministra sprawozdania rocznego za rok poprzedni, na podstawie pozytywnej oceny Zespołu interdyscyplinarnego do spraw programu „Mobilność Plus”, zwanego dalej „Zespołem”.
   
   

Termin rozpoczęcia realizacji zadania strony ustaliły na dzień 1 stycznia 2018 r., a zakończenia na dzień zakończenia udziału uczestnika Programu w Programie, tj. na dzień 31 sierpnia 2018 r. Do okresu podlegającego finansowaniu, o którym mowa powyżej, mogą być wliczane okresy uzasadnionych przerw w pobycie w ośrodku zagranicznym nie dłuższe niż 21 dni kalendarzowych na każde 6 miesięcy pobytu, liczone od daty rozpoczęcia udziału w Programie, jeżeli przerwy te nie spowodują utrudnień w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych, w których bierze udział uczestnik Programu. Do dni przerwy zalicza się m.in. przyjazdy w celach prywatnych, w celach służbowych niezwiązanych z realizowanym w ramach Programu projektem. Dni przerwy przysługujące w kolejnym 6-miesięcznym okresie uczestniczenia w Programie nie mogą być wykorzystane awansem w okresie bieżącym. Dni przerwy niewykorzystane w okresie 6 miesięcy nie przechodzą na kolejny okres. Środki finansowe mogą być wypłacane uczestnikowi Programu w okresie przerwy w realizacji przez niego badań naukowych lub prac rozwojowych w zagranicznym ośrodku, związanej z urodzeniem lub przysposobieniem dziecka uczestnika Programu, nie dłuższej niż odpowiadająca okresowi urlopu macierzyńskiego oraz dodatkowego urlopu macierzyńskiego lub urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego oraz dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego lub urlopu ojcowskiego, jeżeli przerwa ta, w opinii przedstawiciela zagranicznego ośrodka, pełniącego funkcję opiekuna wobec uczestnika Programu oraz opinii Zespołu, nie spowoduje utrudnień w uczestnictwie w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych w ramach Programu.

Umowa stanowiła, że dopuszcza się zatrudnienie uczestnika Programu w zagranicznym ośrodku naukowym w minimalnym miesięcznym wymiarze czasu pracy lub za minimalne miesięczne wynagrodzenie, jeżeli jest to warunkiem koniecznym do uzyskania przez uczestnika Programu ubezpieczenia zdrowotnego, OC lub NNW za granicą. W trakcie uczestnictwa w Programie nie dopuszcza się otrzymywania przez uczestnika Programu środków finansowych na pokrycie tych samych kosztów z innego źródła (np. inne programy, granty). Podjęcie pracy zarobkowej przez współmałżonka wyjeżdżającego z uczestnikiem Programu do zagranicznego ośrodka naukowego jest równoznaczne z rezygnacją z przyznanych na niego środków finansowych w ramach Programu w trakcie okresu jego zatrudnienia.

W związku z koniecznością zmiany terminu wyjazdu uczestnika Programu, do umowy został dołączony aneks nr 1 podpisany w dniu 22 października 2018 r. przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, reprezentowane przez …, … oraz Uniwersytet … reprezentowany przez …, ….

Zgodnie z ww. aneksem w umowie wprowadzono następujące zmiany:

1. W 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „Środki finansowe przyznane decyzją Ministra z dnia 6 listopada 2017 r., Nr …, zmienionej decyzją z dnia 10 września 2018 r., Nr … w wysokości 88 000 zł, z tego: w 2018 r. w kwocie 21 666 zł 67 gr, w tym koszty pobytu 18 666 zł 67 gr, koszty podróży 8 000 zł; w 2019 r. w kwocie 61 333 zł 33 gr, w tym: koszty pobytu 61 333 zł 33 gr, koszty podróży 0 zł”.
2. W 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „Termin rozpoczęcia realizacji zadania, o którym mowa w 1, strony ustalają na dzień 5 listopada 2018 r., a zakończenia na dzień zakończenia udziału uczestnika Programu w Programie, tj. na 4 lipca 2019 r.”.
3. Dotychczasowy załącznik nr 1 do umowy otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego aneksu.

Pozostałe postanowienia umowy nie uległy zmianie.

Wnioskodawczyni zatrudniona jest na Uniwersytecie … na podstawie umowy o pracę. Wyjazd Wnioskodawczyni nie jest realizowany na postawie wystawionego przez pracodawcę polecenia podróży służbowej (wyjazdu służbowego). Wnioskodawczyni został udzielony płatny urlop szkoleniowy.

W dniu 30 października 2018 r. pomiędzy Wnioskodawczynią i Uniwersytetem …, zawarta została umowa nr … o finansowanie uczestnictwa w programie „Mobilność Plus”. Przedmiotem umowy było finansowanie zagranicznego pobytu Uczestnika, obejmującego udział w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych, pt. „…”, realizowanych w zagranicznym ośrodku: …, …, w ramach programu „Mobilność Plus”, na podstawie umowy nr …, zawartej pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Uniwersytetem …. Zgodnie z umową realizacja ww. zadania odbędzie się w terminie od dnia 5 listopada 2018 r. do dnia 4 lipca 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy środki finansowe, które Wnioskodawczyni otrzymała w 2018 r. (26 666 zł 67 gr) i otrzyma w 2019 r. (61 333 zł 33 gr) w ramach programu „Mobilność Plus” korzystają ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, program „Mobilność Plus” został ustanowiony komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego o ustanowieniu programu pod nazwą „Mobilność Plus” z dnia 26 kwietnia 2012 r. (M. P. z 2012 r., poz. 254) ogłoszonym na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2010 r., Nr 96, poz. 615).

Celem programu „Mobilność Plus” jest umożliwienie młodym naukowcom, zwanym dalej „uczestnikami programu”, udział w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych, zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie. Program zapewnia finansowanie pobytu uczestnika we wskazanej jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe oraz podróży pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek.

Program ma pomóc uczestnikom programu w dalszym rozwoju kariery naukowej przez zdobycie doświadczenia i wiedzy dzięki udziałowi w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych realizowanych przy wykorzystaniu aparatury i metod niedostępnych w kraju. O przyznanie środków mogą ubiegać się jednostki naukowe, określone w art. 2 ust. 9 pkt a)-e) ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki. Środki finansowe w ramach programu przyznawane są jednostce naukowej na podstawie decyzji ministra właściwego do spraw nauki, z przeznaczeniem dla uczestnika programu. Uczestnikowi programu ww. środki finansowe są przekazywane na podstawie umowy zawartej między jednostką naukową a uczestnikiem programu.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o zasadach finansowania nauki, w sprawie finansowania zadań określonych w art. 5 pkt 4, 6-10b i 11a Minister rozstrzyga, w drodze decyzji, na podstawie wniosków złożonych przez uprawnione podmioty, po zasięgnięciu opinii właściwego zespołu, o którym mowa w art. 52 ust. 1-3 ww. ustawy.

W myśl art. 26 ust. 1 ww. ustawy, finansowanie programów lub przedsięwzięć ustanawianych przez Ministra obejmuje działania dotyczące realizacji określonych przez Ministra zadań wynikających z polityki naukowej i naukowo-technicznej państwa. Minister właściwy do spraw nauki w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” ogłasza komunikaty o ustanowieniu programu i przedsięwzięcia, z zastrzeżeniem ust. 3, 3a i 3f (art. 26 ust. 2 ww. ustawy). Wskazać należy, że zgodnie z art. 26 ust. 4 ustawy o zasadach finansowania nauki, środki finansowe przeznaczone na finansowanie programów lub przedsięwzięć, o których mowa w ust. 2 i 3, są przekazywane jednostce naukowej lub innemu uprawnionemu podmiotowi na podstawie umowy.

Środki finansowe, które Wnioskodawczyni otrzymała w 2018 r. (26 666 zł 67 gr) i otrzyma w 2019 r. (61 333 zł 33 gr) w ramach programu „Mobilność Plus” korzystają ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), bowiem opisany w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wyjazd i pobyt Wnioskodawczyni w zagranicznym ośrodku w ramach programu „Mobilność Plus” należy zakwalifikować jako odbycie podróży służbowej przez pracownika w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, środki finansowe przyznane Wnioskodawczyni na pokrycie kosztów podróży i kosztów pobytu w zagranicznym ośrodku powinny być na mocy powołanego wyżej przepisu zwolnione z podatku dochodowego do wysokości sumy diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika, a więc do wysokości sumy:

• diet (stawka dzienna),
  

• udokumentowanego kosztu przejazdów do i z ośrodka zagranicznego,
  

• udokumentowanego kosztu noclegów, obliczonej z zastosowaniem stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.
  
  

Zgodnie z jednolitym orzecznictwem oraz szeregiem interpretacji indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (przykładowo interpretacja z dnia 3 sierpnia 2018 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.209.2018.4.KR), wypłata pieniężna otrzymana od uczelni na realizację projektu w ramach programu „Mobilność Plus” stanowi przychód z tytułu stosunku pracy, bowiem odpowiada definicji przychodu zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa w art. 10 ust. 1 źródła przychodów. Przyporządkowanie przychodu do konkretnego źródła ma istotne znaczenie przy przyjętej konstrukcji tego podatku, zgodnie z którą, gdy podatnik osiąga przychody z „różnych źródeł”, opodatkowaniu podlega suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednym ze źródeł przychodów jest stosunek pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Za pracownika uznaje się m.in. osobę pozostającą w stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy). Stosownie do ww. regulacji prawnych kryterium decydującym o tym, czy dane świadczenie jest świadczeniem ze stosunku pracy nie jest źródło finansowania wydatku przez pracodawcę, ale okoliczność, czy świadczenie to może otrzymać wyłącznie pracownik, czy też inna osoba niezwiązana z pracodawcą stosunkiem pracy i czy między świadczeniem a stosunkiem pracy istnieje związek faktyczny i prawny.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni podała, że została skierowana do udziału w programie naukowym przez swojego pracodawcę ‒ Uniwersytet …. W ramach programu „Mobilność Plus” Wnioskodawczyni bierze udział w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych, pt. „…”, realizowanych w zagranicznym ośrodku. Ww. zadania Wnioskodawczyni realizuje poza miejscem stałego zatrudnienia. W związku z powyższym udział w programie badawczym ma cechy podróży służbowej.

W konsekwencji środki finansowe, o których mowa w postawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przez Wnioskodawczynię pytaniu, podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl powołanego wyżej przepisu wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem.

‒ do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W przypadku pracowników, dla zdefiniowania pojęcia podróży służbowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odwołać się do art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917, z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Przyjmując za powyższym przepisem, podróż służbowa charakteryzuje się tym, że jest odbywana (1) poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, (2) na polecenie pracodawcy, (3) w celu wykonania określonego przez pracodawcę zadania i (4) w określonym czasie.

Wyjazd Wnioskodawczyni do Argentyny w celu prowadzenia badań naukowych ma w związku z tym cechy podróży skutkującej możliwością skorzystania z dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto ww. stanowisko Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził m.in. w wyrokach: z dnia 12 października 2012 r., sygn. akt II FSK 309/11; z dnia 3 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 44/14; z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 516/14; z dnia 8 września 2016 r., sygn. akt II FSK 3073/14; z dnia 12 października 2016 r., sygn. akt II FSK 2514/14; z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3114/14; z dnia 28 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1490/14; z dnia 2 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1892/15; z dnia 12 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3509/15; z dnia 26 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 1179/16; z dnia 3 lipca 2018 r., sygn. akt II FSK 1854/16; z dnia 12 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3509/15.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.