Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.930.2018.2.AW
z 1 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 22 lutego 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania planowanej przez Sprzedawcę dostawy składników majątkowych za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Nabywcę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny, uzupełniony w dniu 22 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania planowanej przez Sprzedawcę dostawy składników majątkowych za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Nabywcę.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  
  (…)Sp.j.,
  

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  
  (…)Sp. z o.o.,
  
  

przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

(…) Sp. j. z siedzibą w (…) (dalej: „Wnioskodawca”, „Nabywca”, „Kupujący”) jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i będzie zarejestrowana jako podatnik VAT czynny na moment planowanej, opisanej poniżej transakcji. Drugą stroną transakcji - także zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny (będzie zarejestrowana jako podatnik VAT czynny również na moment planowanej transakcji) - jest (…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: „Sprzedawca”).

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest wynajem nieruchomości. Dnia 13 grudnia 2018 r. Strony zawarły przedwstępną umowę sprzedaży (akt notarialny przed notariusz ….), na mocy której Sprzedawca zobowiązał się sprzedać na rzecz Wnioskodawcy:

1. prawo użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego działkę nr 7 (…) i działkę nr 7(…), położone w X. (…);
2. prawo własności 7 budynków, znajdujących się na ww. nieruchomości, tj. budynków ID nr:
   
   (…),
   
   stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności i ze stanowiącymi część składową tych budynków instalacjami technicznymi i urządzeniami, oraz
   
3. wyposażenie magazynów, w tym w szczególności regały magazynowe,
   
   (dalej łącznie zwane: „Nieruchomość”).
   



Z kolei Nabywca zobowiązał się w ww. terminie nabyć przedmiotowe prawa.

Sprzedawca prowadził i prowadzi na chwilę składania wniosku działalność w zakresie:

• wynajmu Nieruchomości podmiotom trzecim;
• usług logistycznych (przy wykorzystaniu Nieruchomości);
• usług składowania (przy wykorzystaniu Nieruchomości).

Nie wszystkie składniki majątku będące w posiadaniu Sprzedawcy przejdą na Nabywcę - przykładowo wózki widłowe pozostaną u Sprzedawcy, a jest to zaplecze, które umożliwia Sprzedawcy świadczenie usług w dotychczasowej formie.

Zgodnie z powołaną umową przedwstępną, w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej Nabywca przejmie Nieruchomość w posiadanie.

W dniu 13 grudnia 2018 r. Strony zawarły również umowę najmu. Wedle treści rzeczonej umowy najmu, z dniem zawarcia umowy przyrzeczonej Kupujący oddaje Sprzedawcy Nieruchomość do używania na cele działalności w zakresie usług chłodniczych, mrożenia, przechowywania towarów, usług magazynowych, biurowych. Oznacza to, że z dniem zawarcia umowy sprzedaży Kupujący nabędzie własność Nieruchomości i tego samego dnia odda ją Najemcy (tj. Sprzedawcy) do używania. W szczególności Nabywca nie będzie kontynuował dotychczasowej działalności Sprzedawcy. Wolą Nabywcy i Sprzedawcy jest, aby Nabywca nie wszedł w dotychczasowy stosunek najmu Sprzedawcy z obecnymi najemcami. Zgodnie z treścią umowy najmu, strony oświadczają, że ich intencją jest, aby Sprzedawca mógł w dalszym ciągu prowadzić swoje przedsiębiorstwo w dotychczasowym zakresie, tj. z wykorzystaniem Nieruchomości, lecz już jako jej najemca (a nie jako użytkownik wieczysty/właściciel). W szczególności Sprzedawca ma więc prawo w dalszym ciągu: wynajmować (podnajmować) części Nieruchomości innym podmiotom, świadczyć usługi składu, świadczyć kompleksowe usługi logistyczne.

Ponadto na mocy rzeczonej umowy najmu Strony uzgodniły, że ich intencją jest, by umowy najmu, składu i o kompleksowe świadczenie usług logistycznych, które obowiązywały Sprzedawcę w chwili zawarcia umowy najmu, pozostały w mocy pomiędzy dotychczasowymi stronami, przy czym z uwagi na zmianę tytułu prawnego do Nieruchomości, dotychczasowe umowy najmu powinny być traktowane jako umowy podnajmu.

Sprzedawca zobowiązał się zgodnie z umową najmu, podjąć starania, aby dotychczasowi najemcy złożyli oświadczenia, że wyrażają zgodę na kontynuację dotychczasowych umów najmu jako umów podnajmu. Należy wskazać, że na Kupującego z chwilą dokonania transakcji nie przejdą w żadne umowy związane z Nieruchomością. Kupujący w szczególności nie stanie się stroną umowy o media (o energię, ochronę czy umów serwisowych, które zawarte zostały przed planowaną transakcją przez Sprzedawcę w związku z Nieruchomością). Na Kupującego przejdą wyłącznie prawa i obowiązki, których przejście następuje ex lege, z chwilą przeniesienia prawa własności nieruchomości, tj.: obowiązki związane z podatkiem od nieruchomości oraz ubezpieczeniem od żywiołów. To Sprzedawca będzie nadal kontaktować się z dotychczasowymi najemcami (w wyniku umowy sprzedaży - podnajemcami), podpisywał protokoły wydania i zwrotu pomieszczeń, monitorował zabezpieczenia złożone przez najemców (podnajemców), monitorował i ubezpieczał nieruchomość w pozostałym zakresie niż od żywiołów (w tym przykładowo w zakresie OC najemcy związanym z nieprawidłowym wykonaniem umowy najmu). Sprzedawcy będzie wolno podnajmować części Nieruchomości, zawierać umowy składu i o kompleksowe świadczenie usług logistycznych, bez osobnej zgody Kupującego.

Na Kupującego ponadto nie przejdą żadne wartości niematerialne i prawne (tj.: strony internetowe, prawa do domen, bazy potencjalnych kontrahentów, know-how Sprzedawcy, prawa autorskie, prawa do licencji do oprogramowania wykorzystywanego do obsługi Nieruchomości czy prawa ochronne na znaki towarowe). Przeniesieniu prawa do Nieruchomości nie będzie nadto towarzyszyło przejście zakładu pracy, w trybie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917, z późn. zm.). Sprzedawca zatrudnia i będzie nadal zatrudniał pracowników niezbędnych do bieżącego funkcjonowania Nieruchomości (pracowników maszynowni układu chłodniczego) - będzie dla nich pracodawcą. Zgodnie z zawartą umową najmu, to na Sprzedawcy ciążą obowiązki bieżącego utrzymania Nieruchomości, w tym zobowiązania wynikające z funkcjonowania układu chłodniczego i tym samym zatrudniania pracowników maszynowni. W umowie najmu strony wskazały, że „w celu uniknięcia wątpliwości strony wskazują, że zmiana wieczystego użytkownika nie ma wpływu na istniejące stosunki pracy i że dotychczasowi pracownicy (…) pozostają nadal w stosunku pracy z (…) (art. 231 § 1 Kodeksu pracy nie ma zastosowania, gdyż nie dochodzi do przejścia zakładu pracy)”.

Ponadto, wedle umowy najmu, Sprzedawca zobowiązuje się w całości ponosić wszelkie bieżące oraz wszelkie konieczne nakłady na Nieruchomości (w tym na znajdujące się w niej instalacje) i utrzymywać Nieruchomość w stanie niepogorszonym i przydatnym do użytku. W szczególności Sprzedawca będzie utrzymywać Nieruchomość oraz wszystkie urządzenia techniczne znajdujące się na Nieruchomości w odpowiednim stanie technicznym, zgodnie z wymogami ochrony przeciwpożarowej, przepisami sanitarnymi, wskazaniami właściwych urzędów (w tym Urzędu Dozoru Technicznego, Państwowej Inspekcji Pracy, nadzoru budowlanego). Sprzedawca może dokonać nakładów innych niż wskazane powyżej, tylko za zgodą Kupującego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 lutego 2019 r. wskazano:

Sprzedawca nabył aktem notarialnym z dnia 26 sierpnia 1991 r., (…) od Przedsiębiorstwa (…) (tytułem aportu) prawo wieczystego użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z własnością budynków i urządzeń znajdujących się na tych działkach.

Następnie aktem notarialnym z dnia 31 grudnia 2011 r., (…) Sprzedawca sprzedał (…) Sp.j. udział do 4/100 części w wieczystym użytkowaniu nieruchomości oraz we własności budynków, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności oraz własności budynków znajdujących się na tej nieruchomości. Jednocześnie w ramach tego aktu notarialnego zawarto umowę quoad usum – ww. spółka jawna w ramach umowy sprzedaży otrzymała do wyłącznego korzystania z części działki wchodzącej w skład nieruchomości zabudowanej, budynek - magazyn o pow. 232 m2.

Z kolei aktem notarialnym z dnia 26 lutego 2018 r., (…), Sprzedawca ponownie stał się właścicielem ww. udziału (4/100) w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości i własności budynków znajdujących się na tej nieruchomości (na moment tej transakcji zmianie uległa numeracja działek, niemniej transakcja dotyczyła tego samego udziału w prawie użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości). Jednocześnie przestała istnieć umowa quoad usum.

Transakcja (nabycie) nabycia własności poszczególnych budynków aktem notarialnym z dnia 26 sierpnia 1991 r. nastąpiła przed wejściem w życie ustawy o VAT i nie była opodatkowana (poza VAT).

Nabycie udziału do 4/100 do prawa użytkowania nieruchomości zabudowanej i budynków (akt notarialny z dnia 26 lutego 2018 r.) wraz z ustaniem umowy quoad usum, podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT (23%) i było udokumentowane fakturą VAT. W związku z tą czynnością przysługiwało Sprzedawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Jeden z budynków jest wykorzystywany w części przez Sprzedającego - siedziba i biura Sprzedającego, a w części oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeden z budynków został nabyty i przyjęty jako środek trwały w ramach aktu notarialnego nr ... (zakup i zniesienie quoad usum) i od 2018 r. jest przedmiotem najmu. Pozostałe budynki były w całości oddane do użytkowania w ramach umów najmu, umów składu bądź innych o podobnym charakterze, a wykorzystywanie budynków do czynności opodatkowanych trwa dłużej niż 2 lata.

Niektóre z budynków zostały zmodernizowane (Sprzedający poniósł wydatki na ulepszenie środków trwałych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym). W zakresie wydatków modernizacyjnych przysługiwało Sprzedającemu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ulepszenia te stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Każdy budynek w stanie ulepszonym był wykorzystywany do czynności opodatkowanych dłużej niż 2 lata (w tym jeden w części jako siedziba Sprzedającego) po zakończeniu ulepszenia.

Sprzedawca ma prawo do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) i Strony złożą oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

Przedmiotem transakcji poza prawem użytkowania wieczystego gruntów i prawem własności 7 budynków jest również „wyposażenie magazynów” - przykładowo regały. Jest to element stanu faktycznego, który wskazał Wnioskodawca, bowiem uznał, że jest to element istotny opisu transakcji. W ramach tej transakcji dojdzie bowiem do nabycia przez Kupującego nie tylko prawa użytkowania wieczystego gruntu i prawa własności budynków, ale również do nabycia części innych składników majątku (aktywów) Sprzedającego. Przedmiotem zapytania dotyczącego prawa do odliczenia nie jest jednak wyposażenie budynków, do nabycia którego dojdzie w ramach transakcji - stąd stanowisko Wnioskodawcy odnosi się wyłącznie do możliwości zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy planowane nabycie przez nabywcę od Sprzedawcy opisanej w zdarzeniu przyszłym Nieruchomości, nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?
2. Czy po stronie Nabywcy, w związku z opisaną w zdarzeniu przyszłym transakcją, wystąpi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabywanej Nieruchomości?

Zdaniem Zainteresowanych, wyrażonym we wniosku i jego uzupełnieniu:

Ad 1.

Planowana sprzedaż przez Sprzedawcę na rzecz Nabywcy wskazanej Nieruchomości nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 6 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do:

1. transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa;
2. czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Z kolei według art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Na gruncie ustawy o VAT nie została sformułowana definicja „przedsiębiorstwa”. Taka definicja wynika z art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Na gruncie ustawy o VAT mamy zatem do czynienia z przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią, jeżeli spełnione są łącznie wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze w przypadku zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zauważyć należy, iż ustawodawca zdefiniował zorganizowaną części przedsiębiorstwa, używając pojęć nieostrych, a nawet nakazując podatnikowi zbadanie sytuacji hipotetycznej, tj. potencjalnej zdolności wydzielonych składników majątkowych do samodzielnego funkcjonowania (tak w: Wykładnia i stosowanie prawa podatkowego, węzłowe problemy, red. B. Brzeziński, LEX).

Zdaniem judykatury, co wynika także z interpretacji indywidualnych organów podatkowych, warunkiem niezbędnym do uznania określonego zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest wyodrębnienie organizacyjne, funkcjonalne i finansowe.

Z kolei w objaśnieniach podatkowych z dnia 11 grudnia 2018 r. (dalej: „objaśnienia”), ws. opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych wydanych przez Ministra Finansów, wynika, że: „przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT uwzględnić należy następujące okoliczności:

1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Z objaśnień wynika nadto, że „uznać należy daną transakcję za zbycie przedsiębiorstwa lub ZCP, jeżeli na moment transakcji spełnione są łącznie następujące kryteria:

• przenoszony na nabywcę zespół składników zawiera zespół składników majątku (zaplecze) umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę i wystarczający do prowadzenia tej działalności,
• nabywca - w ramach swojej działalności - ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej w dotychczasowym zakresie przez zbywcę przy pomocy szereg składników majątkowych będących przedmiotem transakcji”.

Należy w tym miejscu wskazać, że transakcja opisana w zdarzeniu przyszłym nie powoduje, że Nabywca będzie kontynuował działalność Sprzedawcy. Sprzedawca nadal będzie kontynuował swoją działalność i to nadal przy wykorzystaniu sprzedawanej Nieruchomości. Transakcja zmienia wyłącznie tytuł prawny do dysponowania Nieruchomością. Nabywca nie ma zamiaru kontynuować działalności Sprzedawcy, nie przejmuje zakładu pracy, nie wchodzi w dotychczasowe stosunki cywilnoprawne Sprzedawcy (zawiązane w związku z Nieruchomościami). Sprzedawca będzie dokonywał napraw serwisowych urządzeń i maszyn, znajdujących się w Nieruchomościach. Nabywca nie będzie świadczyć usług składu, usług podnajmu, czy też kompleksowych usług logistycznych jak Sprzedawca. Nabywca zamierza jedynie wynajmować Nieruchomość dla Sprzedawcy i uzyskiwać z tego tytułu czynsz najmu.

W dotychczasowych umowach najmu nie zmienią się Strony - nadal to Sprzedawca będzie udostępniał dotychczasowym najemcom Nieruchomości (czy ich części), lecz - po przejściu własności - już jako najemca (umowy przekształcą się zatem w umowy podnajmu).

Nadto to nadal Sprzedawca będzie ponosił koszty utrzymania nieruchomości (inne niż podatek od nieruchomości oraz opłaty za użytkowanie wieczyste), w tym pokrywał koszty serwisowe urządzeń i maszyn znajdujących się w Nieruchomości. Na Sprzedawcę przejdą wyłącznie obowiązki i uprawnienia, które przechodzą z mocy samego prawa przy przenoszeniu prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że działalność Sprzedawcy koncentrowała się wokół Nieruchomości - to ona była przedmiotem umów generujących jego przychody. Jak wskazywano, Sprzedawca prowadził i prowadzi na chwilę składania wniosku działalność w zakresie:

• wynajmu Nieruchomości podmiotom trzecim,
• usług logistycznych (przy wykorzystaniu Nieruchomości),
• usług składowania (przy wykorzystaniu Nieruchomości).

Należy wskazać, że planowana transakcja (sprzedaży Nieruchomości) nie spowoduje „likwidacji” filaru działalności Sprzedawcy, a jedynie doprowadzi do zmiany tytułu prawnego do dysponowania Nieruchomością. Otóż Sprzedawca nadal będzie kontynuował swoją działalność w takim samym kształcie i niemal na takich samych zasadach jak dotychczas, niemniej nie będzie właścicielem Nieruchomości, a stanie się jej najemcą (a dotychczasowe umowy najmu będą od tej pory funkcjonowały jako podnajem). Nie można uznać, że na Kupującego przechodzi jakakolwiek organizacyjnie wydzielona część działalności Sprzedawcy czy nawet całe przedsiębiorstwo, bowiem - mimo przeniesienia własności Nieruchomości - będzie ona nadal kontynuowana przez Sprzedawcę.

Reasumując, transakcja opisana w zdarzeniu przyszłym nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Sprzedawca nadal będzie prowadził swoje przedsiębiorstwo (swoją działalność) przy pomocy Nieruchomości, a jedyne co zmieni się w zawiązku z planowaną transakcją, to tytuł prawny do dysponowania Nieruchomością.

Ad 2.

Nabywcy - w związku z planowana transakcją, opisaną w zdarzeniu przyszłym - przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktury dokumentującej nabycie Nieruchomości.

Uzasadnienie:

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowani w kwestii dotyczącej zwolnienia od podatku dostawy przedmiotowych budynków wskazali, że zamierzają stosować wykładnię pierwszego zasiedlenia wynikającą z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Dnia 16 listopada 2017 r. zapadł wyrok TSUE w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection Sp. z o.o., z którego wynika m.in., że „(...) kryterium „pierwszego zasiedlenia budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. (...) kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu".

W przypadku niezgodności prawa krajowego z prawem UE, to podatnik może zastosować obowiązujące normy prawa krajowego albo bezpośrednio zastosować przepisy Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionej w wyroku C-308/16, zaś organy podatkowe są obowiązane respektować rozstrzygnięcie Trybunału zawarte w tym wyroku.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Takie oświadczenia Nabywca i Sprzedawca złożą przed planowaną transakcją. Tym samym transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Z kolei zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tym samym, skoro Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych (wynajem), należy uznać tym samym, że przysługuje mu prawo do odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Informuje się, że niniejszą interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że przedmiotem dostawy będą składniki majątkowe (Nieruchomość) niewyodrębnione w przedsiębiorstwie Sprzedawcy pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.