Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPP1/4512-52/15-2/MN
z 27 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1450/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 27 listopada 2018 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 sierpnia 2018 r. sygn. akt I FSK 449/16 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 stycznia 2015 r. (data wpływu 21 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu 24 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi organizacji imprezy wyjazdowej dla swoich klientów – jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług noclegowych i gastronomicznych w ramach organizowanej przez Wnioskodawcę imprezy wyjazdowej dla swoich klientów – jest nieprawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie pozostałych usług w ramach organizowanej przez Wnioskodawcę imprezy wyjazdowej dla swoich klientów – jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych przez Wnioskodawcę nagród przekazywanych uczestnikom konkursów oraz upominków wręczanych klientom w wybranych okresach np. świątecznych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2015 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych przez Wnioskodawcę towarów i usług. Wniosek został uzupełniony pismem 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu 24 kwietnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IBPP1/4512-52/15/LSz z 8 kwietnia 2015 r.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 6 maja 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną znak: IBPP1/4512-52/15/LSz, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za:

• nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w ramach organizowanej przez Wnioskodawcę imprezy wyjazdowej dla swoich klientów,
• prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych przez Wnioskodawcę nagród przekazywanych uczestnikom konkursów oraz upominków wręczanych klientom w wybranych okresach np. świątecznych.
  
  

Wnioskodawca na pisemną interpretację indywidualną prawa podatkowego z 6 maja 2015 r. znak: IBPP1/4512-52/15/LSz, wniósł pismem z 25 maja 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 24 czerwca 2015 r. znak: IBPP1/4512-1-27/15/LSz stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 6 maja 2015 r. złożył skargę z 29 lipca 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 19 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1450/15 uchylił zaskarżoną interpretację z 6 maja 2015 r. nr IBPP1/4512-52/15/LSz w części dotyczącej braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w ramach organizowanej przez Wnioskodawcę imprezy wyjazdowej dla swoich klientów.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 19 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1450/15, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 3 sierpnia 2018 r. sygn. akt I FSK 449/16 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w ramach organizowanej przez Wnioskodawcę imprezy wyjazdowej dla swoich klientów, wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 21 kwietnia 2015 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą prawną prowadzącą działalność głównie w zakresie handlu wyrobami sanitarno-instalacyjnymi. Odbiorcami towarów oferowanych przez Wnioskodawcę są przede wszystkim instalatorzy – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą oraz małe spółki.

W celu zwiększenia przychodów dla klientów, którzy w określonym przedziale czasowym osiągną określony pułap obrotów, Wnioskodawca organizuje imprezy wyjazdowe, podczas których zaproszeni goście mają zapewnione przejazdy, zakwaterowanie, wyżywienie oraz atrakcje turystyczne, kulturalne i rozrywkowe – np. pokaz laserowy, koncert, udział w wydarzeniach sportowych itp. Zdarza się, że podczas takiej imprezy odbywają się konkursy z nagrodami.

Ponadto w wybranych okresach, np. świątecznych zakupy klientów osiągające określoną kwotę są premiowane upominkami zdarza się, że jest to alkohol. Każdorazowo taka akcja promocyjna jest dokumentowana regulaminem.

Spółka posiada też dokumentację związaną ze spełnieniem warunków przyznania nagrody, a zakupy są udokumentowane fakturami VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT od 1997 r. z tytułu wykonywania działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży wyrobów sanitarnych.
   
2. Imprezy są organizowane we własnym zakresie, we współpracy z organizatorem bądź nabywane w całości od organizatora, impreza jest organizowana w celach turystycznych, poza tym ma na celu promocję marki G.
   
3. Pomiędzy Wnioskodawcą, a organizatorem nie zawarto żadnej umowy ramowej, umowy są zawierane w ramach poszczególnych imprez, a ich zakres jest różny, w zależności od stopnia zaangażowania organizatora oraz rodzaju imprezy, usługi: transport, zakwaterowanie, wyżywienie, atrakcje kulturalne, rozrywkowe, sportowe itp.
   
4. Zdarza się, że przedmiotem nabycia jest kompleksowa usługa obejmująca przejazdy, noclegi, wyżywienie, atrakcje kulturalne, rozrywkowe, sportowe itp. Zachodzą też sytuacje, kiedy Wnioskodawca kupuje poszczególne usługi odrębnie od różnych podmiotów zewnętrznych, tj. osobno usługa transportu, osobno hotelowa, osobno bilety wstępu itp. Wnioskodawca nie świadczy tych usług we własnym zakresie, są one nabywane od osób trzecich.
   
5. Na pytanie tut. Organu „Czy Wnioskodawca w związku z usługą dotyczącą imprezy wyjazdowej dokonuje nabycia odrębnych usług noclegowych lub gastronomicznych, jeśli tak to należy wskazać dla każdej z usług symbol PKWiU zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207 poz. 1293 ze zm.)”, Wnioskodawca odpowiedział, że „56.21.19.0; 56.10.11.0; 56.10.13.0; 55.10.10.0.”.
   
6. Wnioskodawca zapewnia uczestnikowi wyjazdu kompleksową obsługę w zakresie transportu, zakwaterowania, wyżywienia, atrakcji itp. Dokonując zakupu usług w celu organizacji wyjazdu działa we własnym imieniu i na własny rachunek, nabywa towary i usługi dla bezpośredniej korzyści uczestników wyjazdu oraz własnych w zakresie promocji swojej marki.
   
7. Na pytanie tut. Organu „Czy Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników wyjazdów oraz czy posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty”, Wnioskodawca odpowiedział, że nie.
   
8. Na pytanie tut. Organu „Czy zakup towarów i usług dotyczący imprezy wyjazdowej dokumentowany jest fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę, jeśli tak to czy ww. zakupy służą celom prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (jakie to cele?)”, Wnioskodawca odpowiedział, że tak, faktury są wystawiane na Wnioskodawcę, zakupy te służą celom działalności gospodarczej – cele promocyjne, uczestnikami wyjazdów są osoby wyłonione w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę sprzedażą premiową oraz reklamowe.
   
9. Uczestnicy wyjazdów nie muszą ponosić żadnych wydatków związanych z wyjazdem (poza wydatkami osobistymi np. pamiątki itp.).
   
10. Wydawane w ramach konkursów nagrody są nabywane przez Wnioskodawcę we własnym imieniu i na własny rachunek, zakupy są dokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę. Do wydawania nagród nie jest zobowiązany organizator rozumiany jak podmiot zewnętrzny, robi to Wnioskodawca we własnym zakresie.
    
11. Jeżeli Wnioskodawca powierza organizację wyjazdu podmiotowi zewnętrznemu, to podmiotowi temu jest wypłacane wynagrodzenie. Nagrody rzeczowe są przekazywane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, a ich wartość nie jest wkalkulowana w wynagrodzenie organizatora.
    
12. Nagrody są z reguły rzeczowe np. zegarki, polary itp., mogą to być również np. wycieczki, bilety wstępu na imprezy sportowe itp. Nagrodami nie są bony na zakupy u Wnioskodawcy.
    
13. Na pytanie tut. Organu „Czy nieodpłatnie przekazane nagrody w ramach konkursu mają wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy – jeśli tak to jaką? Czy nagrody te są opatrzone logo firmy Wnioskodawcy”, Wnioskodawca odpowiedział, że nagrody mogą mieć wartość użytkową dla uczestnika, np. bluza polarowa, zegarek, smycz do telefonu/kluczy, sprzęt agd, aparaty fotograficzne, narzędzia itp. Nagrody te są opatrzone logo firmy Wnioskodawcy.
    
14. Na pytanie tut. Organu „Czy nabycie usługi zorganizowania imprezy wyjazdowej (lub towarów, usług składających się na ww. imprezę), w której uczestniczą Klienci Wnioskodawcy, związane jest wyłącznie z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych, czy też innych (jakich – zwolnionych, niepodlegających opodatkowaniu)”, Wnioskodawca odpowiedział, że nabycie usługi jest związane wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych.
    
15. Nabycie upominków jest związane wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych.
    
16. W okresach świątecznych zakupy są premiowane upominkami w postaci np. słodyczy, kawy, alkoholu, kalendarzy, gadżetów, narzędzi itp. Nabycie jest dokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę.
    
17. Wydanie jest dokumentowane fakturą wewnętrzną.
    
18. Na pytanie tut. Organu „Czy nieodpłatnie przekazane upominki mają wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy – jeśli tak to jaką? Czy upominki te są opatrzone logo firmy Wnioskodawcy”, Wnioskodawca odpowiedział, że można przyjąć, że upominki mają wartość dla klienta – może je zjeść, bądź korzystać z otrzymanego gadżetu. Nie wszystkie produkty są opatrzone logo Wnioskodawcy (np. kawa, czy słodycze nie posiadają logo Wnioskodawcy, gadżety z reguły są oznaczone), jednak są one opakowane w sposób eksponujący logo Wnioskodawcy.
    
19. Na pytanie tut. Organu „Czy wyjazdy, upominki są wydawane klientom wyłącznie w związku z osiągnięciem określonego pułapu obrotów w określonym przedziale czasowym (wybranym okresie) i nie wiążą się z żadnymi innymi czynnościami np. odpowiednim eksponowaniem towarów, posiadaniem pełnego asortymentu towarów, reklamą towarów, innymi czynnościami (jakimi?), wykonywanymi przez klientów na rzecz Wnioskodawcy”, Wnioskodawca odpowiedział, że nagrody są wydawane w związku z osiągnięciem oznaczonego pułapu obrotów w określonym czasie.
    
20. Niektóre upominki, np. kalendarze mogą stanowić prezenty o małej wartości, jednak w dużej mierze znacznie przekraczają określone w ustawie kryteria.
    
21. Na pytanie tut. Organu „Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do nieodpłatnego przekazania upominków, nagród na podstawie jakichś umów, porozumień, zobowiązań zawartych z klientami, czy też wydanie to odbywa się wyłącznie na podstawie dobrej woli Wnioskodawcy”, Wnioskodawca odpowiedział, że wydanie odbywa się w celu zwiększenia sprzedaży, zobowiązaniem Wnioskodawcy względem klientów jest regulamin, z którego wynikają zasady danej akcji promocyjnej. Z kolei w przypadku upominków świątecznych jest to w dużej mierze, dobra wola Wnioskodawcy, jednak ukierunkowana na zwiększenie sprzedaży.
    
22. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji osób otrzymujących upominki świąteczne, bądź drobne upominki, z kolei w przypadku np. wycieczek, Wnioskodawca posiada dane osób obdarowanych.
    
23. Łączna wartość przekazanych nagród i upominków dla jednego klienta w roku podatkowym może wynosić od kilku złotych do kilku tysięcy złotych.
    
    

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca może pomniejszyć podatek należny o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług stanowiących nagrody w sprzedaży premiowej.

Zgodnie z powołanym powyżej przepisem „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego sprawy – towary i usługi stanowiące nagrody w sprzedaży premiowej są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, albowiem wpływają na poziom sprzedaży towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy nawet w sytuacji uznania przedmiotowych wydatków za poniesione na reprezentację, nie wpływa to na prawo do pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ich zakupem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi organizacji imprezy wyjazdowej dla swoich klientów – jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług noclegowych i gastronomicznych w ramach organizowanej przez Wnioskodawcę imprezy wyjazdowej dla swoich klientów – jest nieprawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie pozostałych usług w ramach organizowanej przez Wnioskodawcę imprezy wyjazdowej dla swoich klientów – jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych przez Wnioskodawcę nagród przekazywanych uczestnikom konkursów oraz upominków wręczanych klientom w wybranych okresach np. świątecznych – jest prawidłowe.
  
  

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 19 listopada 2015 r. i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 sierpnia 2018 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 154 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b cyt. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku pomiędzy dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną generującą podatek należny.

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami, a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, ze zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ww. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca, czynny podatnik podatku VAT, prowadzi działalność głównie w zakresie handlu wyrobami sanitarno-instalacyjnymi. Odbiorcami towarów oferowanych przez Wnioskodawcę są przede wszystkim instalatorzy – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą oraz małe spółki. W celu zwiększenia przychodów dla klientów, którzy w określonym przedziale czasowym osiągną określony pułap obrotów, Wnioskodawca organizuje imprezy wyjazdowe, podczas których zaproszeni goście mają zapewnione przejazdy, zakwaterowanie, wyżywienie oraz atrakcje turystyczne, kulturalne i rozrywkowe – np. pokaz laserowy, koncert, udział w wydarzeniach sportowych itp. Zdarza się, że podczas takiej imprezy odbywają się konkursy z nagrodami.

Imprezy są organizowane we własnym zakresie, we współpracy z organizatorem bądź nabywane w całości od organizatora, impreza jest organizowana w celach turystycznych, poza tym ma na celu promocję marki G. Pomiędzy Wnioskodawcą a organizatorem nie zawarto żadnej umowy ramowej, umowy są zawierane w ramach poszczególnych imprez, a ich zakres jest różny, w zależności od stopnia zaangażowania organizatora oraz rodzaju imprezy, usługi: transport, zakwaterowanie, wyżywienie, atrakcje kulturalne, rozrywkowe, sportowe itp.

Zdarza się, że przedmiotem nabycia jest kompleksowa usługa obejmująca przejazdy, noclegi, wyżywienie, atrakcje kulturalne, rozrywkowe, sportowe itp. Zachodzą też sytuacje, kiedy Wnioskodawca kupuje poszczególne usługi odrębnie od różnych podmiotów zewnętrznych, tj. osobno usługa transportu, osobno hotelowa, osobno bilety wstępu itp. Wnioskodawca nie świadczy tych usług we własnym zakresie, są one nabywane od osób trzecich. Dokonując zakupu usług w celu organizacji wyjazdu Wnioskodawca działa we własnym imieniu i na własny rachunek, nabywa towary i usługi dla bezpośredniej korzyści uczestników wyjazdu oraz własnych w zakresie promocji swojej marki. Zakup towarów i usług dotyczący imprezy wyjazdowej dokumentowany jest fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę. Uczestnicy wyjazdów nie ponoszą żadnych wydatków związanych z wyjazdem.

Zakupy te służą celom działalności gospodarczej – cele promocyjne, uczestnikami wyjazdów są osoby wyłonione w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę sprzedażą premiową oraz reklamowe.

Wydawane w ramach konkursów nagrody są nabywane przez Wnioskodawcę we własnym imieniu i na własny rachunek, zakupy są dokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę. Do wydawania nagród nie jest zobowiązany organizator rozumiany jak podmiot zewnętrzny, robi to Wnioskodawca we własnym zakresie. Jeżeli Wnioskodawca powierza organizację wyjazdu podmiotowi zewnętrznemu, to podmiotowi temu jest wypłacane wynagrodzenie. Nagrody rzeczowe są przekazywane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, a ich wartość nie jest wkalkulowana w wynagrodzenie organizatora.

Ponadto w wybranych okresach, np. świątecznych zakupy klientów osiągające określoną kwotę są premiowane upominkami, zdarza się, że jest to alkohol. Każdorazowo taka akcja promocyjna jest dokumentowana regulaminem. W okresach świątecznych zakupy są premiowane upominkami w postaci np. słodyczy, kawy, alkoholu, kalendarzy, gadżetów, narzędzi itp. Nabycie jest dokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę. Nabycie usługi (imprezy wyjazdowej) i upominków jest związane wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem wskazanych towarów i usług.

W tym miejscu należy wyraźnie zaznaczyć, że dokonując rozstrzygnięcia w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z organizowaną przez Wnioskodawcę dla swoich klientów imprezą wyjazdową, należy w pierwszej kolejności ustalić czy świadczona przez Wnioskodawcę we własnym imieniu i na własny rachunek na rzecz klientów impreza wyjazdowa obejmująca przejazdy, zakwaterowanie, wyżywienie oraz atrakcje turystyczne, kulturalne i rozrywkowe, będzie podlegała opodatkowaniu według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy o VAT.

Przy czym, dokonując rozstrzygnięcia w sprawie, trzeba mieć na uwadze stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w orzeczeniu z 3 sierpnia 2018 r. sygn. akt I FSK 449/16 oraz stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie przedstawione w wyroku z 19 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1450/15.

Jak wskazał WSA w Krakowie przyczyną uchylenia zaskarżonej w części interpretacji było naruszenie przepisów art. 119 oraz art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pogląd ten podzielił również NSA stwierdzając, że „w rozpoznanej sprawie prawidłowo Sąd pierwszej instancji przyjął, iż organ podatkowy naruszył art. 86 i art. 119 u.p.t.u. (należało jedynie doprecyzować, które z jednostek redakcyjnych zostały naruszone, o czym dalej), aczkolwiek z innych przyczyn niż odnotowane przez ten Sąd i zakwestionowane w skardze kasacyjnej. Zakres tego naruszenia objął bowiem przepisy pomieszczone w art. 119 ust. 3 pkt 2 ab initio i ust. 4 u.p.t.u. przez pominięcie elementu normy prawnej tkwiącej w pierwszym z nich i w konsekwencji nieprawidłowe odniesienie drugiego ze wskazanych przepisów do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku (i jego uzupełnieniu) Spółki o wydanie interpretacji, zaś w następstwie nieuprawnionego zastosowania tego ostatniego wykluczenie możliwości zastosowania art. 86 ust. 1 u.p.t.u.

Zgodnie z art. 119 ust. 3 pkt 2 u.p.t.u.: „Przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek”. Natomiast według ust. 1: „Podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.”

Należało zatem zauważyć, że jednym z warunków stosowania procedury VAT marża dla usługi turystyki jest to, aby podatnik działał we własnym imieniu i na własny rachunek ale „na rzecz nabywcy usługi”. Działając właśnie na jego rzecz (tj. nabywcy usługi turystyki) podatnik ów przy jej świadczeniu nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (art. 119 ust. 3 pkt 3 u.p.t.u.) Element działania na rzecz nabywcy usługi (turysty) został jednak pominięty w rozważaniach organu podatkowego oraz Sądu pierwszej instancji.

Tymczasem w rozpoznanej sprawie podatnikiem była Skarżąca, a turystami mieli być jej klienci, którzy zrealizują założony na dany czas poziom zakupów wyrobów sanitarno-instalacyjnych u Spółki. Skarżąca dokonując nabyć towarów i usług od innych podatników dla zorganizowania imprezy wyjazdowej jako nagrody, którą przeznacza dla swoich klientów spełniających kryteria przewidziane w regulaminie określającym zasady danej akcji promocyjnej, nie działała jednak na rzecz tych klientów, lecz na własną rzecz. Przecież owi klienci (rozumiani jako nabywcy wyrobów sanitarno-instalacyjnych), według opisanego stanu faktycznego, nie zlecili jej nabycia czegokolwiek dla zorganizowania imprezy wyjazdowej, ani też przygotowania tego rodzaju wyjazdu. Co więcej, z wniosku w żaden sposób nie wynikało również, aby mieli jakikolwiek wpływ na to, co zostanie im zaoferowane jako nagroda. Nie mogli w tej mierze zatem czegokolwiek żądać, lecz tylko i wyłącznie mogli przyjąć nagrodę, o której rodzaju decydowała Spółka. To wszystko tkwi zresztą w samym pojęciu nagrody (tu: będącej imprezą wyjazdową). Aby zatem móc ją zaoferować Spółka działała „na siebie”. Dokonywała określonych zakupów (usług i towarów) składających się na wycieczkę (imprezę wyjazdową) po to, by najpierw ją przygotować a następnie samodzielnie nią rozdysponować (zgodnie z regulaminem), czyli przeznaczyć jako nagrodę dla tego jej klienta, który spełni założone kryteria objęte taką nagrodą. Powodem zakupów przeznaczonych na zorganizowanie wyjazdu nie było to, że od razu działa na rzecz swojego konkretnego klienta, lecz to, iż musiała stworzyć dla swojej dyspozycji tego rodzaju nagrodę, aby wywiązać się z warunków regulaminu i przyznać ją temu, kto osiągnął obrót na określonym poziomie i w określonym czasie, na co też zwracała uwagę w opisie stanu faktycznego.

W takim stanie rzeczy, nie został więc spełniony przewidziany w art. 119 ust. 3 pkt 2 ab initio u.p.t.u. warunek działania na rzecz nabywcy usługi turystyki.

Ocena wyrażona w poprzednim punkcie prowadzić musiała do wniosku, że Spółka nie była podatnikiem, o którym mowa w art. 119 ust. 3 u.p.t.u. Tym samym wyłączenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty, wyrażone w art. 119 ust. 4 u.p.t.u. i odnoszące się do podatników z ust. 3 tego artykułu, nie mogło dotyczyć Spółki. W konsekwencji mylne przyjęcie, że zachodziło zastrzeżenie przewidziane w art. 119 ust. 4 u.p.t.u., nie mogło stanowić o wykluczeniu możliwości zastosowania art. 86 ust. 1 u.p.t.u. Innymi słowy, brak prawa do odliczenia na podstawie tego ostatniego przepisu nie mógł być motywowany wyłączeniem przewidzianym w art. 119 ust. 4 u.p.t.u.”.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt przedmiotowej sprawy przypomnieć należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 sierpnia 2018 r. sygn. akt I FSK 449/16 orzekł, że w opisanym przypadku nie może mieć zastosowania procedura opodatkowania na zasadzie VAT marża.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia WSA w Krakowie oraz NSA, należy uznać, że w przedmiotowej sprawie nie będzie miała zastosowania procedura opodatkowania na zasadzie VAT marża, która oznaczałaby wyłączenie możliwości odliczenia podatku VAT od dokonanych zakupów.

W myśl cyt. wcześniej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Odnosząc się więc do wątpliwości Spółki dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie usług związanych z organizacją imprezy wyjazdowej dla swoich klientów, wskazać należy, że jak podała spółka w opisie stanu faktycznego – zakupy usług dotyczące organizacji imprezy wyjazdowej służą celom działalności gospodarczej – cele promocyjne, uczestnikami wyjazdów są osoby wyłonione w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę sprzedażą premiową oraz reklamowe. Nabycie usługi zorganizowania imprezy wyjazdowej (pojedynczych usług składających się na ww. imprezę), w której uczestniczą Klienci Wnioskodawcy, związane jest wyłącznie z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych

Uwzględniając przedstawione powyżej okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów ustawy dotyczących odliczenia podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że zakupy związane z organizacją imprezy wyjazdowej dla klientów Wnioskodawcy, mają pośredni związek z wykonywaną działalnością gospodarczą, przez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości – budowanie pozytywnego wizerunku oraz renomy, poprawę relacji z kontrahentami – są związane ze sprzedażą opodatkowaną.

Jednakże, jak wynika z opisu stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dwiema odmiennymi sytuacjami. W pierwszej sytuacji Wnioskodawca nabywa kompleksową usługę organizacji „imprezy wyjazdowej dla swoich klientów” od jej organizatora (nabycie usługi w całości od organizatora), natomiast w drugiej sytuacji Wnioskodawca sam organizuje „imprezę wyjazdową dla swoich klientów”, Wnioskodawca kupuje poszczególne usługi odrębnie od różnych podmiotów zewnętrznych, tj. osobno usługa transportu, osobno hotelowa, osobno bilety wstępu itp.

W odniesieniu do usługi kompleksowej w zakresie organizacji imprezy wyjazdowej obejmującej m.in. przejazdy, noclegi, wyżywienie, atrakcje kulturalne, rozrywkowe, sportowe, należy zauważyć, że dana usługa jest usługą złożoną, jeśli składa się z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Zatem pojedyncza usługa jest traktowana jak element usługi kompleksowej wówczas jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Jedna transakcja występuje zatem wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (por. np. wyrok TSUE z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd – pkt 29, ww. wyrok C-392/11 – pkt 16; ww. wyrok TSUE C-224/11 – pkt 30; lub też wyrok TSUE z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie C-155/12 RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland sp. z o.o. – pkt 21).

Jak wyżej wskazano w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabywa kompleksową usługę organizacji „imprezy wyjazdowej dla swoich klientów” od jej organizatora (nabycie usługi w całości od organizatora), która jest związana ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy.

Zauważyć należy, że w przypadku nabycia usługi składającej się z kombinacji różnych czynności, można mówić o jednym świadczeniu głównym – organizacji imprezy wyjazdowej dla klientów Wnioskodawcy, na które składają się inne świadczenia pomocnicze stanowiące elementy usługi kompleksowej, takie usługi jak przejazdy, noclegi, wyżywienie, atrakcje kulturalne, rozrywkowe, sportowe. Dlatego też nabywaną przez Spółkę usługę, należy traktować jako jedną usługę kompleksową, zaś czynności składające się na usługę główną są traktowane jako usługi pomocnicze.

Co prawda w świetle powołanego art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, podatek naliczony z tytułu nabycia usług noclegowych i gastronomicznych – co do zasady – nie podlega odliczeniu, jednakże powyższe ograniczenie nie ma zastosowania w sytuacji, gdy przedmiotem zakupu jest usługa kompleksowa, czyli co do istoty jedna usługa, na którą składają się poszczególne elementy, w tym usługi gastronomiczne oraz usługi noclegowe.

W rezultacie, skoro nabycie usługi kompleksowej związanej z organizacją imprezy wyjazdowej dla klientów Wnioskodawcy wykazuje związek z prowadzonymi czynnościami opodatkowanymi, to na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia tej usługi, z uwzględnieniem przesłanek wykluczających to prawo określonych w art. 88 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest prawidłowe.

Odnośnie natomiast drugiej sytuacji, gdy Wnioskodawca sam organizuje „imprezę wyjazdową dla swoich klientów”, tj. kupuje poszczególne usługi odrębnie od różnych podmiotów zewnętrznych, Wnioskodawcy również będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu, jednakże z wyłączeniem usług gastronomicznych i noclegowych – tj. usług wskazanych w art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT.

Jak już wcześniej wskazano, lista wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony została określona w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń wskazane zostało w cytowanym wyżej art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób. Oznacza to, że ograniczenie możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony ma zastosowanie w przypadku usług noclegowych i gastronomicznych.

Jeszcze raz należy zaznaczyć, że podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia czyli sprzedażą generującą podatek należny. Przy analizie tej należy również obligatoryjnie uwzględnić określoną przez ustawodawcę w art. 88 ustawy, listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do odliczenia.

Tymczasem, jak wynika z opisu sprawy, w związku z organizacją imprezy wyjazdowej dla klientów wśród usług, które Wnioskodawca nabywa osobno od różnych podmiotów zewnętrznych, dokonuje również nabycia usług noclegowych lub gastronomicznych.

Wnioskodawca wskazał, że według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, usługi noclegowe mieszczą się pod symbolem 55.10.10.0 – jako „usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe”.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, stwierdzić należy, że w odniesieniu do wydatków związanych z zakupem usług noclegowych dokonanych w związku z organizacją wyjazdów, które są związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, zastosowanie znajdzie cytowany art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, określający jeden z wyjątków pozbawiających podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zatem biorąc pod uwagę przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy od zakupu ww. usług noclegowych, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z kolei wśród nabywanych przez Wnioskodawcę usług gastronomicznych – jak wynika z opisu stanu faktycznego – występują 3 rodzaje świadczonych usług:

• usługi sklasyfikowane przez Wnioskodawcę pod symbolem PKWiU 56.10.11.0 jako „usługi przygotowania i podawania posiłków w restauracjach”;
• usługi sklasyfikowane przez Wnioskodawcę pod symbolem PKWiU 56.10.13.0 jako „usługi przygotowania i podawania posiłków w lokalach samoobsługowych”;
• usługi sklasyfikowane przez Wnioskodawcę pod symbolem PKWiU 56.21.19.0 jako „usługi przygotowania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (katering)”.
  
  

Zatem, w odniesieniu do wydatków związanych z zakupem usług gastronomicznych dokonanych w związku z organizacją wyjazdów, które są związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, sklasyfikowanych przez Wnioskodawcę pod symbolem PKWiU 56.10.11.0 jako „usługi przygotowania i podawania posiłków w restauracjach” oraz pod symbolem PKWiU 56.10.13.0 jako „usługi przygotowania i podawania posiłków w lokalach samoobsługowych”, również zastosowanie znajdzie cytowany art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Dodać należy, że w przypadku usług sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 56.21.19.0 jako „usługi przygotowania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (katering)” nie znajdzie zastosowania wyłączenie wskazane w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje ani pojęcia usług gastronomicznych, ani pojęcia usług kateringowych. Posiłkując się definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku na miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Katering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby Spółki.

Uwzględniając klasyfikacje PKWiU oraz definicję ww. pojęć stwierdzić należy, że usługi kateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych i z uwagi na odmienny charakter tych usług nie można uznać, że do usług kateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Tym samym, mając na uwadze fakt, że zakupy dokonane w celu organizacji przez Wnioskodawcę wyjazdów, służą celom jego działalności gospodarczej, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakupy usług dokonywanych przez wnioskodawcę odrębnie od różnych podmiotów zewnętrznych w celu organizacji imprezy wyjazdowej dla klientów, z wyłączeniem nabywanych przez Wnioskodawcę usług noclegowych (55.10.10.0) i gastronomicznych (56.10.11.0 oraz 56.10.13.0) w związku z art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT.

Odnośnie natomiast prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych przez Wnioskodawcę nagród przekazywanych uczestnikom konkursów wydawanych w czasie trwania imprezy wyjazdowej oraz upominków wręczanych klientom w wybranych okresach np. świątecznych należy wskazać, że zgodnie z ogólnymi regułami konstrukcyjnymi VAT odliczeniu może podlegać tylko ten podatek naliczony (ta jego część), który związany jest z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Ustawa stanowi, że podatek winien być wyodrębniony w przypadku, gdy podatnik wykonuje zarówno czynności dające prawo do odliczenia, jak i czynności, w związku z którymi nie przysługuje takie prawo. Obowiązek wyodrębnienia kwot podatku przypisywanych do poszczególnych rodzajów czynności (opodatkowane, zwolnione, niepodlegające opodatkowaniu), ma charakter bezwzględny.

Cytowany powyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, stwierdza jednoznacznie, że prawo do odliczenia przysługuje w tym zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Nie przysługuje ono zatem w zakresie wykonywania czynności niepodlegających w ogóle podatkowi oraz w zakresie wykonywania czynności zwolnionych z podatku.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że w wybranych okresach, np. świątecznych premiuje klientów osiągających określoną kwotę zakupów upominkami w postaci słodyczy, kawy, alkoholu, kalendarzy, gadżetów, narzędzi, które są opakowane w sposób eksponujący logo Wnioskodawcy. Ponadto w trakcie organizowanych ww. wyjazdów Wnioskodawca wręcza uczestnikom konkursów nieodpłatnie nagrody rzeczowe we własnym imieniu i na własny rachunek (np. zegarki, polary itp., mogą to być również np. wycieczki, bilety wstępu na imprezy sportowe itp.). Wręczane nagrody rzeczowe są opatrzone logo firmy Wnioskodawcy i są przekazywane bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Nagrody nabywane przez Wnioskodawcę są dokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę. Nabycie upominków oraz usługi w postaci imprezy wyjazdowej, w ramach której są wręczane nagrody rzeczowe jest związane wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Z powyższego wynika, że ww. przekazania związane są pośrednio z czynnościami opodatkowanymi.

Zaznaczyć należy, że ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży lub też są niezbędne do wytworzenia towarów lub wykonania usług będących przedmiotem sprzedaży. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy (przedsiębiorstwa) – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami.

Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika, np. poprzez odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości. Powyższe regulacje oznaczają, że aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać wyłącznie związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten musi mieć charakter niewątpliwy, lecz niekoniecznie bezpośredni. Podatnik musi jednak wykazać związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków mających pośredni związek z działalnością opodatkowaną, jako jeden z aspektów zasady neutralności podatku VAT było także przedmiotem licznych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę Wnioskodawcy przy nabyciu przedmiotowych nagród i upominków wskazanych we wniosku przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – o ile faktycznie – nabycie to jest związane z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych przez Wnioskodawcę nagród przekazywanych uczestnikom konkursów oraz upominków wręczanych klientom w wybranych okresach, jest prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi organizacji imprezy wyjazdowej dla swoich klientów – jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług noclegowych i gastronomicznych w ramach organizowanej przez Wnioskodawcę imprezy wyjazdowej dla swoich klientów – jest nieprawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie pozostałych usług w ramach organizowanej przez Wnioskodawcę imprezy wyjazdowej dla swoich klientów – jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych przez Wnioskodawcę nagród przekazywanych uczestnikom konkursów oraz upominków wręczanych klientom w wybranych okresach np. świątecznych – jest prawidłowe.
  
  

Końcowo należy zauważyć, że dokonując czynności nieodpłatnego przekazania (wydania klientom nieodpłatnie nagród w postaci imprezy wyjazdowej wraz z nagrodami wręczanymi w czasie konkursów organizowanych na imprezach wyjazdowych oraz upominków przekazywanych w wybranych okresach) Wnioskodawca winien mieć na względzie regulacje dotyczące opodatkowania tych czynności wynikające z przepisów art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

Tut. organ wydając przedmiotową interpretację nie ustosunkował się do powyższej kwestii ponieważ Wnioskodawca nie przedstawił w tym zakresie pytania ani swojego stanowiska.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.