Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.590.2018.3.MM
z 19 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2018 r. (data wpływu 7 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2019 r. (data wpływu 23 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 11 stycznia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.590.2018.1.MM, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP - w dniu 11 stycznia 2019 r. - identyfikator poświadczenia doręczenia ... (data doręczenia 11 stycznia 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 16 stycznia 2019 r. (data wpływu 23 stycznia 2019 r.), nadanym w dniu 17 stycznia 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług architektonicznych (PKD 71.11.Z). Rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zamierza jednak rozszerzyć zakres prowadzonej działalności poprzez nabywanie nieruchomości (mieszkań) na rynku wtórnym, ich remont a następnie sprzedaż z zyskiem (tzw. flipping).

Tym samym, PKD rozszerzy się o następujące pozycje:

• 43.39.Z (Wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych),
  

• 43.11.Z (Rozbiórka i burzenie obiektów budowlanych),
  

• 43.12.Z (Przygotowanie terenu pod budowę),
  

• 43.21.Z (Wykonywanie instalacji elektrycznych),
  

• 43.22.Z (Wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych),
  

• 43.29.Z (Wykonywanie pozostałych instalacji budowlanych),
  

• 43.31.Z (Tynkowanie),
  

• 43.32.Z (Zakładanie stolarki budowlanej),
  

• 43.33.Z (Posadzkarstwo; tapetowanie i oblicowywanie ścian),
  

• 43.34.Z (Malowanie i szklenie),
  

• 41.10.Z (Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków),
  

• 68.10.Z (Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek).
  
  

Nieruchomości będą nabywane od osób fizycznych bez podatku VAT. Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na remont zakupionej nieruchomości nie więcej niż 30% wartości początkowej zakupionego mieszkania. Prace remontowe będzie wykonywał sam, albo przez wykonawców, z którymi podpisze umowę.

Przy dostawie mieszkań (sprzedaż przez Wnioskodawcę) w odniesieniu do każdego odrębnie nie będzie występowała czynność pierwszego zasiedlenia, gdyż:

• będą one nabywane od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku VAT,
  

• będą ponoszone nakłady na remonty poszczególnych mieszkań nie przekraczające 30% ich wartości początkowej,
  

• mieszkania będą towarem handlowym.
  
  

Mieszkania będą kupione na rynku wtórnym od właścicieli, którzy mieszkali w nich minimum 2 lata, nabyli swoje lokale mieszkalne od spółdzielni, wspólnot mieszkaniowych. Przy nabyciu przedmiotowych lokali mieszkaniowych Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomości nie będą ewidencjonowane jako środki trwałe. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 kwietnia 2014 r. (zgodnie z informacją zawartą w CEiDG). Wnioskodawca prowadzi księgę przychodów i rozchodów oraz podlega opodatkowaniu skalą podatkową.

W mieszkaniach przeprowadzane będą następujące prace:

• renowacja tynków, wykonywanie nowych tynków, wykonywanie gładzi szpachlowych, wykonywanie obudów z płyt gipsowo-kartonowych wraz z ich późniejszą obróbką,
  

• malowanie ścian, tapetowanie ścian, usuwanie zużytych powłok malarskich ze ścian,
  

• montaż sztukaterii, okładzin ściennych, wykonywanie podwieszanych sufitów, montaż parapetów, listew przypodłogowych,
  

• wykonywanie posadzek oraz wylewek, wykonywanie hydroizolacji oraz warstw odcinających, montaż lub renowacja warstw wykończeniowych posadzki – paneli podłogowych, parkietów, desek barlineckich, desek warstwowych, gresów, paneli winylowych, wykładzin PCV,
  

• wykonywanie wewnętrznych instalacji elektrycznych, wymiana wewnętrznych istniejących instalacji elektrycznych, wykonywanie wewnętrznych instalacji telekomunikacyjnych,
  

• wykonywanie wewnętrznych instalacji wodociągowych, remont wewnętrznych instalacji wodociągowych, remont wewnętrznych instalacji grzewczej (ogrzewania wodnego),
  

• wykonywanie wewnętrznych instalacji kanalizacyjnych, remont wewnętrznych instalacji kanalizacyjnych,
  

• montaż armatury łazienkowej - umywalek naściennych, umywalek na szafkach podwieszonych lub w zabudowie, misek ustępowych, bidetów, kabin prysznicowych, brodzików, ścianek prysznicowych, baterii umywalkowych, baterii wannowych, baterii prysznicowych, luster przyklejanych, luster wiszących,
  

• montaż wyposażenia kuchennego - mebli kuchennych w zabudowie, zlewów, baterii kuchennych, montaż AGD w zabudowie - płyt gazowych, płyt indukcyjnych, płyt ceramicznych, płyt elektrycznych, płyt kombinowanych, zmywarek w zabudowie, piekarników w zabudowie, kuchenek mikrofalowych w zabudowie, lodówek w zabudowie,
  

• montaż opraw oświetleniowych, osprzętu elektrycznego (gniazdek, włączników, ramek do osprzętów, gniazd internetowych, telewizyjnych).
  
  

Wnioskodawca nie będzie zatrudniał wykonawców świadczących usługi remontowe - będzie zawierał z nimi umowy zlecenia, o dzieło, o prace remontowe (umowy cywilnoprawne). Część prac będzie też wykonywał samodzielnie. Nie będzie zatem zatrudniał wykonawców na podstawie umowy o pracę.

Wnioskodawca będzie podnosił w związku z remontem następujące wydatki:

• koszt materiałów budowlanych,
  

• koszt zatrudnienia wykonawców na podstawie umów cywilnoprawnych,
  

• koszt wynajmu lub zakupów sprzętu budowlanego,
  

• koszt materiałów wykończeniowych,
  

• koszt wyposażenia mieszkania w armaturę łazienkową, artykuły AGD, meble w zabudowie,
  

• opłaty administracyjne, opłaty za ogrzewanie, opłaty za zużycie wody, opłaty za zużycie prądu,
  

• koszt środków czystości do sprzątania po przeprowadzonych pracach.
  
  

Wnioskodawca będzie ponosił następujące wydatki w związku z zakupem mieszkań:

• koszt obsługi notarialnej,
  

• podatek od czynności cywilnoprawnych,
  

• koszty pośrednictwa w zakupie nieruchomości.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zakup mieszkań od osób fizycznych na poczet prowadzonej działalności będzie podlegał podatkowi od czynności cywilnoprawnych?
2. Czy sprzedaż mieszkań w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT?
3. Czy za koszt podatkowy będzie można uznać podatek od czynności cywilnoprawnej oraz taksę notarialną, jeżeli ich zapłata powstanie w związku z nabywaniem nieruchomości?
4. Czy za koszt podatkowy będzie można uznać cenę, za którą nabyto mieszkanie?
5. Czy za koszt podatkowy będzie można uznać wydatki poniesione na remont mieszkania lub kwoty przeznaczone dla wykonawców świadczących usługi remontowe?
6. Czy Wnioskodawca będzie mógł odliczyć podatek naliczony od towarów i usług, które nabył w związku z remontem zakupionej od osoby fizycznej nieruchomości?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do pytań oznaczonych Nr 3-Nr 5 – dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytań oznaczonych Nr 1 i Nr 2 oraz Nr 6 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 3

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1147/2010, wyjaśniono, że dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy niezbędne jest, aby wydatek ten miał związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, aby został faktycznie poniesiony, by nastąpił w celu uzyskania przychodów, a ponadto aby został należycie udokumentowany.

Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione łącznie. Zwrot „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” oznacza uzależnienie uznania danego wydatku za koszt podatkowy od istnienia pomiędzy tym wydatkiem a przychodem związku o charakterze przyczynowo-skutkowym, albo też gospodarczym.

Nabywane mieszkania nie będą ujmowane jako środek trwały, a jako towary handlowe. Definicja towarów handlowych została przedstawiona w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zalicza się do nich wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym, czyli zakupy dokonane w celu dalszej odsprzedaży.

Natomiast w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dany składnik majątku może zostać uznany za środek trwały, jeśli spełnia łącznie 5 warunków:

1. stanowi własność lub współwłasność podatnika,
2. został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
3. jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. jego przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok,
5. jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
   
   

Na podstawie przytoczonych definicji środka trwałego oraz towaru handlowego łatwo zauważyć, że mieszkanie przeznaczone do odsprzedaży powinno zostać zakwalifikowane do kategorii towarów handlowych. Nie spełnia ono bowiem warunków, aby być uznanym za środek trwały, a dodatkowo przeznaczone jest do sprzedaży.

Mieszkanie zakupione w celach odsprzedaży nie stanowi środka trwałego, ponieważ jest podstawowym przedmiotem obrotu, który generuje przychód w przedsiębiorstwie. Dlatego też, wydatki poniesione na jego zakup powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Takie stanowisko potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2013 r., Nr IPPB1/415-75/13-2/EC, w której wskazano, że: „(...) Wnioskodawca nabywa i zbywa budynki mieszkalne, ich części lub udziały w takich budynkach, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość. (...) Lokale są przeznaczone na sprzedaż i są w księgach podatkowych prowadzonej działalności gospodarczej traktowane jak towary handlowe. Lokale nie są środkami trwałymi w księgach podatkowych Wnioskodawcy oraz nie figurują w ewidencji środków trwałych (...)”.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy podatek od czynności cywilnoprawnych zapłacony przez Niego przy nabyciu nieruchomości, jak również wszelkie koszty z tym związane (taksy notarialne), będą stanowić koszt uzyskania przychodu, ponieważ nabycie tego składnika majątkowego będzie miało związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ad. 4 i 5

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

• nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  

• spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  

• prawa wieczystego użytkowania gruntów - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
  
  

Przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają przy tym zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Tym samym, do kosztów odpłatnego zbycia można zaliczyć koszty pośrednictwa przy sprzedaży lokalu, konsultacje prawne ws. projektu do umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości.

Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o dokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6f ww. ustawy, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

W świetle powołanych przepisów prawa podatkowego przychodem ze sprzedaży przedmiotowych nieruchomości jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Definicję kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia nieruchomości oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Koszt nabycia, co do zasady określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia będzie zatem cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży, niezależnie od tego, czy zakup nieruchomości jest sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jej zakup pochodzą z oszczędności nabywcy. Kosztem nabycia oprócz ceny nabycia są również wydatki notarialne czyli wydatki związane ze sporządzeniem aktu notarialnego związanego z nabyciem nieruchomości.

Ponadto, do katalogu kosztów uzyskania przychodu w świetle art. 22 ust. 6c ww. ustawy, należy również zaliczyć udokumentowane koszty wytworzenia oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości, poczynione w czasie jej posiadania. Jednakże wysokość tych nakładów musi być udokumentowana fakturami VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych. Wniosek ten znajduje swoje potwierdzenie również w art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty remontu lokali przeznaczonych do sprzedaży (a więc towarów) należy uznać za koszty bezpośrednie. A zatem znajdzie w tym wypadku zastosowanie wskazana regulacja, zgodnie z którą: „U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b”. Tym samym, nakłady poniesione bezpośrednio przez samego Wnioskodawcę, czy wynagrodzenie za prace remontowe świadczone przez podmioty trzecie, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Podsumowując, za koszt uzyskania przychodu w świetle art. 22 ust. 1, ust. 5 i ust. 6c należy uznać cenę, za jaką Wnioskodawca nabędzie nieruchomość oraz nakłady (w tym wynagrodzenie podmiotu trzeciego - wykonawców prac remontowych) poniesione na nabytą nieruchomość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będą zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.