Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.284.2018.5.MZA
z 21 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) − Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.), uzupełnionym 29 stycznia i 6 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budowlą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budowlą.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 22 stycznia 2019 r., Znak: 0112-KDIL1-2.4012.789.2018.3.DC oraz 0111-KDIB2-2.4014.284.2018.4.MZA wezwano Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono 29 stycznia i 6 lutego 2019 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  W. I. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Sprzedający);
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  E. I. Spółka akcyjna (Kupujący)
  
  

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W. I. sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania, dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką realizującą inwestycje budowlane (przeważające PKD Spółki to 41.20.Z – Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych).

W dniu 11 marca 2015 r. Spółka nabyła prawo użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa, stanowiącego działki nr 3/13 oraz 3/18 o obszarze 0,2915 ha (dalej łącznie jako: „Nieruchomość”). Poprzednim użytkownikiem wieczystym Nieruchomości była spółka Q. sp. z o. o.

Spółka korzysta z Nieruchomości na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Nieruchomość nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2052 ze zm.).

W dniu 2 maja 2010 r. pomiędzy poprzednim użytkownikiem wieczystym Nieruchomości, spółką Q. sp. z o.o. (jako wynajmującym) a firmą A. (jako najemcą) zawarta została umowa najmu nieruchomości, składającej się z działki nr 3/18. W umowie najmu podkreślono, że najemca bierze w użytkowanie utwardzoną działkę gruntu pod parking samochodowy oraz dodatkowo zobowiązuje się dostosować teren dla potrzeb prowadzenia parkingu na własny koszt.

Strony umowy najmu ustaliły miesięczny czynsz najmu w kwocie 1.500,00 zł netto powiększony o podatek od towarów i usług, płatny na podstawie faktur VAT.

W dacie zawarcia umowy najmu z 2 maja 2010 r. na terenie działki 3/18 znajdował się wyasfaltowany plac, natomiast dostosowanie terenu wynajętej nieruchomości dla potrzeb prowadzenia parkingu przez najemcę polegało na postawieniu elementów infrastruktury parkingowej niezwiązanych trwale z gruntem (ogrodzenie, słupki, budka dla ochrony).

W dniu nabycia przez Spółkę prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości na terenie działki nr 3/18 wciąż znajdował się ww. plac wraz z elementami infrastruktury parkingowej, a dodatkowo Spółka po nabyciu Nieruchomości nie czyniła żadnych wydatków na ulepszenie parkingu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w tym w szczególności nie poniosła wydatków, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej parkingu.

W dniu 1 czerwca 2017 r., po nabyciu przez Spółkę prawa do użytkowania wieczystego Nieruchomości, zawarta została kolejna umowa najmu nieruchomości składającej się z działki nr 3/18, tym razem pomiędzy Spółką jako wynajmującym a S. jako najemcą. W umowie najmu z 1 czerwca 2017 r. również wskazano, że przedmiotem najmu jest utwardzona działka gruntu, a strony umowy ustaliły miesięczny czynsz najmu w kwocie 1.500 zł netto powiększony o podatek od towarów i usług, płatny na podstawie faktur VAT.

Według stanu na dzień składania niniejszego wniosku na całej Nieruchomości, tj. na działkach gruntu nr 3/13 oraz 3/18, stwierdzono istnienie:

1. wyasfaltowanego placu (plac wyasfaltowany powierzchnią bitumiczną), trwale związanego z gruntem, stanowiącego budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 ze zm., dalej: „PB”) – jako parking na więcej niż 10 samochodów, zaliczany do obiektów inżynierii lądowej i wodnej zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB);
2. tymczasowej (nietrwale związanej z gruntem) budki dla ochrony („stróżówka”), która spełnia definicję tymczasowego obiektu budowlanego stanowiącego budowlę w rozumieniu przepisów PB, nieobjętą PKOB (PKOB obejmuje wyłącznie obiekty budowlane stanowiące konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały);
3. tymczasowego (nietrwale związanego z gruntem) ogrodzenia z siatki, które również spełnia definicję tymczasowego obiektu budowlanego stanowiącego budowlę w rozumieniu przepisów PB, nieobjętą PKOB (z tego samego względu, co budka dla ochrony).
   
   

Fakt zabudowania Nieruchomości budowlą w postaci parkingu (a także dalszymi budowlami w postaci budki dla ochrony oraz ogrodzenia z siatki) potwierdza dokumentacja zdjęciowa, stosowna opinia biegłego inżyniera z zakresu budownictwa lądowego, a także treść umów najmu z 2010 r. oraz z 2017 r. (gdzie wprost wskazano, że przedmiotem najmu jest utwardzona działka gruntu z przeznaczeniem wynajmowanej nieruchomości pod parking samochodowy).

Bez względu na opisaną powyżej rzeczywistą zabudowę Nieruchomości, powyższy stan faktyczny nie znajduje odzwierciedlenia w dokumentacji będącej w posiadaniu Stron:

1. zgodnie z wypisem i wyrysem z ewidencji gruntów i budynków z dnia 17 października 2018 r. działka nr 3/13 została oznaczona jako inne tereny zabudowane (oznaczenie Bi), natomiast działka nr 3/18 została oznaczona jako zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy (oznaczenie Bp);
2. zgodnie z księgą wieczystą prowadzoną dla Nieruchomości obie działki 3/13 oraz 3/18 są zabudowane budynkami biurowymi i magazynowymi;
3. w dniu 6 maja 2003 r. dla działki numer 3/13 wydana została decyzja o pozwoleniu na rozbiórkę budynku handlowo-magazynowego.
   
   

W dniu 28 lutego 2013 r. dodatkowo dla działki numer 3/18 złożony został wniosek o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie stałego parkingu na 99 miejsc postojowych. Postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy zostało jednak zawieszone postanowieniem z 9 maja 2013 r. na wniosek strony. Ponieważ w okresie 3 lat od daty zawieszenia żadna ze stron nie wniosła o podjęcie przedmiotowego postępowania, Prezydent Miasta 10 maja 2016 r. wydał decyzję o jego umorzeniu.

W rezultacie cała Nieruchomość (w tym również działka nr 3/13) jest faktycznie zabudowana parkingiem stanowiącym budowlę w rozumieniu przepisów PB, niemniej taki stan faktyczny nie znajduje odzwierciedlenia m.in. w wypisie i wyrysie z ewidencji budynków, zgodnie z którym tylko działka nr 3/13 jest terenem zabudowanym natomiast działka nr 3/18 stanowi teren niezabudowany. Dodatkowo w świetle dokumentów będących w posiadaniu Stron nie można wykluczyć, że przedmiotowa budowla została wybudowana bez wymaganego pozwolenia na budowę lub bez wymaganego zgłoszenia do organu administracji architektoniczno-budowlanej (stanowiąc tzw. samowolę budowlaną).

Spółka jako sprzedający oraz E. I. Spółka Akcyjna (Zainteresowany niebędący stroną postępowania, dalej: „E.”) jako kupujący zamierzają przystąpić do umowy sprzedaży Nieruchomości. W tym celu 9 listopada 2018 r. Zainteresowani podpisali przedwstępną umowę sprzedaży, w której zobowiązali się zawrzeć umowę sprzedaży Nieruchomości pod warunkiem niewykonania prawa pierwokupu. Zainteresowani planują zawarcie warunkowej umowy sprzedaży Nieruchomości nie później niż 1 kwietnia 2019 r., a następnie – po niewykonaniu prawa pierwokupu – zawarcie przyrzeczonej umowy sprzedaży Nieruchomości najpóźniej w maju 2019 r. Faktyczne wydanie Nieruchomości na rzecz E. nastąpi na podstawie przyrzeczonej umowy sprzedaży Nieruchomości.

Spółka E. jest spółką zajmującą się obrotem nieruchomościami (przeważające PKD spółki to 68.10.Z – Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek). E. zamierza kupić Nieruchomość w celu zrealizowania na niej inwestycji budowlanej. Zakupiona Nieruchomość będzie wykorzystywana do wykonywania przez Spółkę czynności opodatkowanych.

Dla terenu, na którym znajduje się Nieruchomość, nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Na datę złożenia niniejszego wniosku dla Nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (dalej: „decyzja WZ”). Przed datą zawarcia umowy przyrzeczonej Spółka E. planuje wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (dalej: „decyzja WZ”) w stosunku do Nieruchomości. Nie jest zatem wykluczone, że do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej taka decyzja zostanie wydana. Spółka E. nie zamierza przystąpić do procesu inwestycyjnego na Nieruchomości przed jej zakupem.

Strony do transakcji przystąpią jako zarejestrowani czynni podatnicy VAT.

Dostawa Nieruchomości nie spowoduje transferu składników majątkowych i niemajątkowych innych niż sama Nieruchomość, w tym w szczególności nie dojdzie do transferu zobowiązań Spółki (przede wszystkim umowa najmu działki nr 3/18 z 1 czerwca 2017 r. zostanie rozwiązana), a zatem przedmiotem planowanej transakcji w żadnym wypadku nie będzie dostawa zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Końcowo wskazać należy, iż opis zdarzenia przyszłego, który został przedstawiony przez Zainteresowanych w treści uzupełnienia wniosku z 29 stycznia 2019 r. (data wpływu do Organu 6 lutego 2019 r.) jako, że dotyczy zagadnienia objętego podatkiem od towarów i usług przedstawiony został w interpretacji Znak: 0112-KDIL1-2.4012.789.2018.4.DC obejmującej swym zakresem ocenę stanowiska Zainteresowanych w zakresie podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytania nr 1 lub 2 i objęcia dostawy całości Nieruchomości podatkiem od towarów i usług – czy dostawa Nieruchomości nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych (PCC) na podstawie art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o PCC jako czynność cywilnoprawna, która będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Zainteresowanych, pozytywna odpowiedź na pytanie nr 1 lub 2 i objęcie dostawy całości Nieruchomości podatkiem od towarów i usług będzie oznaczać, że dostawa Nieruchomości nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych (PCC) na podstawie art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o PCC jako czynność cywilnoprawna, która będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do dyspozycji art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o PCC, podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Jednocześnie, stosownie do art. 4 pkt 1 ustawy o PCC, obowiązek podatkowy z zastrzeżeniem art. 5, przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie zaś z art. 2 pkt 4 ustawy o PCC, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z powyższych regulacji ustawy o PCC wynika, że z opodatkowania PCC wyłączone są wszystkie transakcje sprzedaży nieruchomości, które są opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku dostawa całości Nieruchomości w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 będzie objęta VAT na skutek złożenia odpowiedniego oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia z VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W rezultacie dostawa Nieruchomości nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o PCC jako czynność cywilnoprawna, która będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego, co do zasady transakcja sprzedaży Nieruchomości w opisanych okolicznościach nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych i w związku z tym na E. nie będzie ciążyć obowiązek zapłaty tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Zainteresowanych tylko i wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 21 lutego 2019 r. Znak: 0112-KDIL1-2.4012.789.2018.4.DC, w której na podstawie informacji wynikających z uzupełnienia wniosku przyjęto, że interpretacja ta dotyczy wyłącznie kwestii związanej z dostawą nieruchomości, na którą składają się działki nr 3/18 i nr 3/13 zabudowane budowlą w postaci wyasfaltowanego placu (parkingu) trwale związanego z gruntem.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1150 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – podatkowi temu podlegają m.in. umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy – podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – stawki podatku od umowy sprzedaży wynoszą:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym − 2%,
2. innych praw majątkowych − 1%.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów – umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona. Przy czym, mimo zwolnienia z podatku od towarów i usług, wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie będzie miało miejsca wówczas, gdy czynność będzie dotyczyć m.in. umowy sprzedaży a jej przedmiotem będzie m.in. nieruchomość lub prawo użytkowania wieczystego.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania zamierza sprzedać na rzecz Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania Nieruchomość, tj. prawo wieczystego użytkowania gruntów – działek nr 3/13 i 3/18 – zabudowanych budowlami. W tym celu Zainteresowani podpisali 9 listopada 2018 r. przedwstępną umowę sprzedaży, w której zobowiązali się zawrzeć umowę sprzedaży Nieruchomości pod warunkiem niewykonania prawa pierwokupu. Zainteresowani planują zawarcie warunkowej umowy sprzedaży Nieruchomości nie później niż 1 kwietnia 2019 r., a następnie – po niewykonaniu prawa pierwokupu – zawarcie przyrzeczonej umowy sprzedaży Nieruchomości najpóźniej w maju 2019 r. Faktyczne wydanie Nieruchomości na rzecz Kupującego nastąpi na podstawie przyrzeczonej umowy sprzedaży Nieruchomości.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek powyższe zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umowy sprzedaży podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy sprzedaży podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności opodatkowaniem w podatku od towarów i usług skutkuje bowiem wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 lutego 2019 r. Znak: 0112-KDIL1-2.4012.789.2018.4.DC, wydanej dla Zainteresowanych w zakresie podatku od towarów i usług, wskazano, że: „(…) sprzedaż nieruchomości zabudowanej wyasfaltowanym placem (parkingiem), będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż spełnione zostaną warunki wymienione w tym przepisie.

(…) również w przypadku dostawy gruntu, na którym posadowiona jest przedmiotowa budowla w postaci wyasfaltowanego placu (parking), zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 2 pkt 14 ustawy.

(…) Wobec powyższego Wnioskodawca dokonując dostawy całej Nieruchomości zabudowanej budowlą w postaci parkingu będzie mógł zrezygnować ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i wybrać opodatkowanie planowanej dostawy, jednakże pod warunkiem spełnienia przesłanek wskazanych w art. 43 ust. 10 oraz art. 43 ust. 11 ustawy.

(…) W przypadku gdy Strony transakcji, tj. Kupujący oraz Sprzedający skorzystają z możliwości wyboru opodatkowania, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, wówczas planowana transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT, tj. 23%.”

A zatem, skoro transakcja sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów zabudowanego budowlą będzie podlegała faktycznemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (według stawki 23% podatku od towarów i usług) i nie będzie z tego podatku zwolniona gdyż zgodnie z wolą stron transakcji nastąpi rezygnacja z prawa do zwolnienia, to w powyższej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W takim przypadku na Kupującym nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia ww. umowy.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.