Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.653.2018.1.JKT
z 15 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 28 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dla ustalenia kwoty wydatków kwalifikowanych dla Spółki prowadzącej działalność na terenie SSE, prawidłowe jest przeliczanie kwot zaliczek na środki trwałe, definitywnie poniesionych i tym samym stanowiących część wydatków w późniejszym okresie, tj. po dniu ich zapłaty, wyrażonych w walucie obcej (EUR) na walutę polską (PLN) zgodnie z kursem obowiązującym dla przeprowadzenia operacji gospodarczej, rozumianym jako dzień płatności zaliczek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dla ustalenia kwoty wydatków kwalifikowanych dla Spółki prowadzącej działalność na terenie SSE, prawidłowe jest przeliczanie kwot zaliczek na środki trwałe, definitywnie poniesionych i tym samym stanowiących część wydatków w późniejszym okresie, tj. po dniu ich zapłaty, wyrażonych w walucie obcej (EUR) na walutę polską (PLN) zgodnie z kursem obowiązującym dla przeprowadzenia operacji gospodarczej, rozumianym jako dzień płatności zaliczek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. z siedzibą w X (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), zajmuje się przede wszystkim produkcją pojazdów użytkowych. Ponadto, Spółka produkuje części do samochodów (zarówno do samochodów użytkowych, jak i osobowych).

Wnioskodawca prowadzi część działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „SSE” lub „Strefa”), na podstawie zezwolenia nr (…) z dnia 17 listopada 2017 r. Zezwolenie obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy:

• pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli,
• pozostałych części i akcesoriów do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli,
• usług w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych (surowce wtórne).
  
  

Zwolnienie określa minimalną wysokość kosztów kwalifikowanych w przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu kosztów nowej inwestycji. W ramach wydatków Wnioskodawcy nabywane są środki trwałe. W przypadku niektórych umów z dostawcami Wnioskodawca uzgodnił płatności zaliczkowe, przy czym zaliczki na poszczególne wydatki są wyrażone też w walucie obcej (EUR). Same zaliczki nie stanowią wydatków kwalifikowanych. Zaliczane są do tej kategorii dopiero w momencie rozliczenia umów na środki trwałe, jako ostatecznie poniesione.

Wnioskodawca wskazał, że treść zezwolenia otrzymanego przez Spółkę określa wartość wydatków inwestycyjnych wyliczanych dla potrzeb ustalenia wartości puli pomocy publicznej w walucie polskiej (PLN).

Z kolei, kwota wydatków inwestycyjnych determinuje wielkość dostępnego zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Należy zaznaczyć, że przepisy nie regulują kwestii przeliczania wydatków poniesionych w innej walucie niż określonej w Zezwoleniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym dla ustalenia kwoty wydatków kwalifikowanych dla Spółki prowadzącej działalność na terenie SSE, prawidłowe jest przeliczanie kwot zaliczek na środki trwałe, definitywnie poniesionych i tym samym stanowiących część wydatków w późniejszym okresie, tj. po dniu ich zapłaty, wyrażonych w walucie obcej (EUR) na walutę polską (PLN) zgodnie z kursem obowiązującym dla przeprowadzenia operacji gospodarczej, rozumianym jako dzień płatności zaliczek?

Zdaniem Wnioskodawcy, specjalną strefą ekonomiczną jest wyodrębniona zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010 z późn. zm.; dalej jako: „ustawa o SSE”) niezamieszkała część terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na której terenie może być prowadzona działalność gospodarcza na zasadach określonych ustawą (art. 2 ustawy o SSE).

W Strefie możliwe jest prowadzenie działalność gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o czym stanowi art. 12 ustawy o SSE. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną.

Podstawą do korzystania z takiej formy pomocy publicznej jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy, o czym stanowi art. 16 ustawy o SSE. Ponadto, zezwolenie określa przedmiot i warunki prowadzenia działalności (m.in. maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji).

Wielkość zwolnienia, o której mowa powyżej, jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków określono w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465 z późn. zm.; dalej jako: „rozporządzenie”).

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”), stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Natomiast § 3 ust. 4 rozporządzenia stanowi, że przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwate oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa.

Za wydatki kwalifikujące do objęcia pomocą uznaje się, w myśl § 6 ust. 1 rozporządzenia, koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie Strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Mając na względzie cytowane powyżej przepisy należy stwierdzić, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się wydatki spełniające następujące warunki:

• wydatek stanowi koszt inwestycji,
• musi być on faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zwolnienia strefowego,
• musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie SSE,
• musi być przeznaczony na cele wymienione w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
• musi być zaliczony do wartości początkowej środków trwałych.
  
  

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego, w trakcie realizacji inwestycji ponosi on wydatki o charakterze inwestycyjnym w postaci zapłaty zaliczek związanych z nabyciem środków trwałych wchodzących w skład inwestycji Zaliczki te rozliczane są również w walucie obcej (EUR). Płatności zaliczek dokonywane są przed ostatecznym oddaniem do używania środka trwałego Zaliczki będą stanowiły część wartości początkowej środków trwałych w momencie rozliczenia umów na te środki trwałe.

Zaliczka jest kwotą wpłaconą na poczet przyszłego zobowiązania powstałego w związku z nabyciem środka trwałego. Stanowi ona część całkowitej należności i po realizacji umowy podlega zaliczeniu na poczet należnej ceny. W rezultacie staje się wydatkiem kwalifikowanym w momencie rozliczenia umowy, w ramach której dochodzi do zapłaty zaliczki.

Jako, że zaliczki dokonywane są w niektórych przypadkach w walucie obcej (EUR), a żaden przepis ustawy o SSE i rozporządzenia nie reguluje kwestii przeliczania wydatków poniesionych w innej walucie niż ta określona w zezwoleniu, po stronie Wnioskodawcy pojawiły się wątpliwości w zakresie zastosowania prawidłowego kursu waluty.

W myśl § 6 ust. 4 rozporządzenia, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 395 z póżn zm.; dalej jako: „UoR”).

Przepis art. 28 ust. 8 UoR stanowi, że cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia do używania, w tym również:

1. niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy;
2. koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z nimi różnice kursowe, pomniejszony o przychody z tego tytułu.
   
   

Natomiast art. 21 ust. 3 UoR stanowi, że dowód księgowy opiewający na waluty obce powinien zawierać przeliczenie ich wartości na walutę polską według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej. Wynik przeliczenia zamieszcza się bezpośrednio na dowodzie, chyba że system przetwarzania danych zapewnia automatyczne przeliczenie walut obcych na walutę polską, a wykonanie tego przeliczenia potwierdza odpowiedni wydruk.

W ocenie Wnioskodawcy, skoro zaliczki na środki trwałe w momencie ich definitywnego poniesienia będą stanowić część ceny nabycia środka trwałego, a przepisy UoR przewidują obowiązek przeliczania dowodów księgowych, opiewających na koszty wyrażone w walucie obcej, według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej, którym w ocenie Spółki jest dzień dokonania płatności z tytułu zaliczki, to ten sam kurs należy przyjąć także na potrzeby określenia wielkości pomocy publicznej.

Zdaniem Wnioskodawcy, podkreślenia wymaga fakt, że po wykonaniu umowy, z tytułu której dochodzi do zapłaty zaliczki, kwoty te nie zostaną ponownie wydatkowane (nie dojdzie do ponownego przepływu środków pieniężnych), a jedynie staną się definitywnie częścią ceny nabycia środka trwałego, a w konsekwencji zostaną zaliczone do wydatków kwalifikowanych. Tym samym przeliczenie zaliczki na walutę polską z dnia dokonania operacji gospodarczej, polegającej na zapłacie zaliczki, stanie się przeliczeniem ostatecznym na moment realizacji umowy, na poczet której zaliczka została zapłacona przez Wnioskodawcę.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Spółki, dla celów ustalania kwoty wydatków kwalifikowanych w Strefie prawidłowe jest przeliczanie wydatków wyrażonych w walucie obcej (EUR) po kursie z dnia przeprowadzenia operacji gospodarczej, rozumianego jako dzień płatności tych zaliczek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.