Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.871.2018.3.RSZ
z 12 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 października 2018 r. (data wpływu 14 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismami: z 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 31 grudnia 2018 r.), z 24 grudnia 2018 r. znak: … (data wpływu 2 stycznia 2019 r.), z 22 stycznia 2019 r. znak: … (data wpływu 28 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe- w zakresie ustalenia, czy Spółka (Inwestor), zlecając roboty budowlane, wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, do wykonania innym przedsiębiorcom występuje w roli podatnika, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt ustawy o VAT w przypadku, gdy roboty wykonane na jej rzecz przez inne podmioty są przez nią refakturowane na rzecz Spółki A., która wydzierżawia teren, na którym roboty budowlane są wykonywane (pytanie nr 1).
• nieprawidłowe - w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla nabywanych przez Wnioskodawcę od podwykonawców usług (pytanie nr 2).
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie :

• ustalenia, czy Spółka (Inwestor), zlecając roboty budowlane, wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, do wykonania innym przedsiębiorcom występuje w roli podatnika, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt ustawy o VAT w przypadku, gdy roboty wykonane na jej rzecz przez inne podmioty są przez nią refakturowane na rzecz Spółki A., która wydzierżawia teren, na którym roboty budowlane są wykonywane (pytanie nr 1).
• zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla nabywanych przez Wnioskodawcę od podwykonawców usług (pytanie nr 2).
  
  

Ww. wniosek został uzupełnionym pismem z 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 2 stycznia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 grudnia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.871.2018.1.JP oraz pismami: z 24 grudnia 2018 r. znak: … (data wpływu 2 stycznia 2019 r.) potwierdzającym opłatę, z 22 stycznia 2019 r. znak: … (data wpływu 28 stycznia 2019 r.) o podpis.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca („Spółka” lub „Dzierżawca”) jest przedsiębiorstwem świadczącym usługi dla producentów stali. Spółka zajmuje się również przerobem hałdy składowiska odpadów poprodukcyjnych huty. Przerób odbywa się z wykorzystaniem mobilnej linii produkcyjnej, w rezultacie Spółka otrzymuje kruszywa drogowe różnych asortymentów. Ze względu na specyfikę branży, w której działa Spółka, wykorzystuje ona w swej działalności specjalistyczny sprzęt oraz linię produkcyjną. Wnioskodawca prowadzi swą działalności na terenie dzierżawionym od Spółki A. (zwanej dalej również jako: „Wydzierżawiający” lub A.), która jest równocześnie kontrahentem Spółki. Wnioskodawca jest podmiotem zarejestrowanym na potrzeby VAT jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży podlegającej zwolnieniu z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Wnioskodawca zleca innym podmiotom wykonanie robót budowlanych niezbędnych do prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej. Decyzja o potrzebie wykonania robót budowlanych na terenie dzierżawionym przez Spółkę podejmowana jest przez Spółkę lub przez Wydzierżawiającego, który zleca Spółce przeprowadzenie prac budowlanych. Wyboru wykonawców robót budowlanych jak i zlecenia prac dokonuje każdorazowo Spółka. Spółka również jest podmiotem odpowiedzialnym za nadzór nad wykonaniem prac, ich odbiór, zapłatę wynagrodzenia, a także przejęcie uprawnień wynikających z gwarancji. Przed każdym zleceniem wymaganych robót budowlanych Spółka obowiązana jest uzyskać zgodę (przybierającą formę zlecenia) od A., jako podmiotu wydzierżawiającego teren na którym roboty budowlane mają zostać wykonane.

Otrzymanie przez Spółkę powyższego zlecenia jest koniecznym warunkiem do uzyskania możliwości wystawienia przez Spółkę refaktury kosztów poniesionych w związku robotami budowlanymi, chociaż nie stanowi samoistnie o powstaniu takiej możliwości, gdyż każdorazowo to Wydzierżawiający podejmuje decyzję, czy:

• Refakturowane na niego będzie 100% kosztów poniesionych przez Spółkę na rzecz podmiotów świadczących usługi budowlane,
• Refakturowana na niego będzie określona część kosztów poniesionych przez Spółkę na rzecz podmiotów świadczących usługi budowlane,
• Nie będą na niego refakturowane żadne koszty poniesione przez Spółkę na rzecz podmiotów świadczących usługi budowlane.
  
  

Powyższe decyzje Wydzierżawiającego zapadają zarówno przed, jak i po wykonaniu robót budowlanych na wydzierżawianym przez A. terenie, a nawet czasem decyzje te ulegają zmianie. Skutkiem powyższego Spółka w trakcie zlecania robót budowlanych podmiotom świadczącym usługi budowlane nie ma pewności, czy koszty poniesione na te roboty będą refakturowane na A. czy nie.

W uzupełnieniu stanu faktycznego, w odpowiedzi na pytanie:

1. Czy każdorazowo w przypadku zlecenia przez Wnioskodawcę usług budowlanych firmom budowlanym, Wnioskodawca uprzednio otrzymuje takie zlecenie lub zawiera umowę na wykonanie tych robót z Wydzierżawiającym (A.)?
   Wnioskodawca wskazał, że:
   Przed każdym zleceniem wykonanych robót budowlanych Spółka obowiązana jest uzyskać zgodę (przybierającą formę zlecenia) od A., jako podmiotu Wydzierżawiającego teren na którym roboty budowlane mają zostać wykonane. Otrzymanie przez Spółkę powyższego zlecenia jest koniecznym warunkiem do uzyskania możliwości wystawienia przez Spółkę refaktury kosztów poniesionych w związku z robotami budowlanymi.
   Spółka nie zawiera z A. umowy na każdorazowe wykonanie tych robót.
2. Wskazanie symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług dla nabywanych przez Wnioskodawcę usług od innych przedsiębiorców oraz sprzedawanych przez Wnioskodawcę do A.
   Wnioskodawca wskazał, że: Spółka zleca wykonanie robót budowlanych oraz nabywa roboty budowlane wymienione w załączniku nr 14 ustawy o VAT (w szczególności Spółka w ostatnim okresie korzystała z usług o następujących symbolach PKWiU: 4322120, 4312120, 4321101, 4391110).
3. Czy Wnioskodawca refakturując usługi budowlane dolicza marżę?
   Wnioskodawca wskazał, że: Spółka wystawiając refaktury do A. nie dolicza marży.
4. Do jakich konkretnie potrzeb działalności Wnioskodawca nabywa usługi budowlane?
   Wnioskodawca wskazał, że: Spółka nabywa usługi budowlane do potrzeb swojej działalności podstawowej określonej w KRS, sklasyfikowana jako: Naprawa i konserwacja metalowych wyrobów gotowych.
5. Czy zawarta umowa dzierżawy reguluje kwestię świadczenia usług budowlanych przez Wnioskodawcę, jeśli tak, to proszę opisać te regulacje? Wnioskodawca wskazał, że: W umowie dzierżawy poświęcono wiele miejsca regulacjom dot. obowiązków Spółki w zakresie usług związanych zarówno z remontami, utrzymaniem jak i pracami przygotowawczymi wykonywanymi w związku z użytkowaniem nieruchomości będącej przedmiotem dzierżawy.
   Przykładowo w punkcie 2.2 umowy „Koszty związane z przedmiotem dzierżawy” zapisano, że usługi, usługi przygotowawcze oraz warunki ich świadczenia związane z nieruchomościami gruntowymi i budowlanymi są określone w specyfikacji technicznej, harmonogramie i innych dokumentach stanowiących integralną część Kontraktu. Jeżeli zobowiązanie dotyczące osiągania wyników, zgodnie z zawartymi w punkcie 1.2.2. Kontraktu, wymaga od Wydzierżawiającego wykonania dodatkowych usług związanych z nieruchomościami gruntowymi lub budowlanymi, które nie są w jasny sposób określone w specyfikacji technicznej, Dzierżawca jest zobowiązany zwrócić się do wydzierżawiającego z prośbą o wydanie pisemnej zgody jak też przedstawić mu dokładny opis oraz wyliczenie kosztów. Wydzierżawiający po dokonanej analizie może wyrazić pisemną zgodę na wykonanie dodatkowych usług, lub może tej zgody odmówić, be prawa do jakichkolwiek roszczeń ze strony dzierżawcy.
   Niezależnie od powyższych postanowień, wszelkie wydatki związane w szczególności ze zmianą charakteru, funkcji i przeznaczenia przedmiotu dzierżawy, w tym udoskonalenia, takie jak w szczególności modernizacje, przebudowy, budowy nowych budowli, które nie są ściśle związane z realizacją postanowień Kontraktu i usług wymagają od stron zawarcia dodatkowej umowy na piśmie. W umowie zawartej na piśmie strony określają w szczególności zakres, koszty, metody rozliczania wydatków. Jak również zobowiązania obu stron. Wydzierżawiający nie będzie zobowiązany do wyrażenia zgody na wydatki ani też do zawarcia przedmiotowej umowy. Ponadto w umowie dzierżawy zapisano, że wykonywanie jakichkolwiek prac wymaga uprzedniego uzgodnienia z Wydzierżawiającym (w szczególności z przedstawicielami Zakładu Energetycznego, I., K. i S. (oraz poinformowania biura nadzoru właścicielskiego) w celu skoordynowania prac Dzierżawcy z pracą instalacji Wydzierżawiającego. Jeżeli realizacja prac wymaga wyłączenia instalacji Wydzierżawiającego, przed rozpoczęciem prac strony ustalą pisemny harmonogram i uzgodnią inne istotne kwestie. Dodatkowo w punkcie 2.3 umowy dzierżawy określono zakres odpowiedzialności oraz kosztów wszelkich remontów i utrzymania poszczególnych obiektów objętych umową dzierżawy.
6. Kiedy zapada decyzja o refakturowaniu poniesionych kosztów na Wydzierżawiającego; przed zawarciem umowy z przedsiębiorcami, czy po zawarciu umowy z przedsiębiorcami? Wnioskodawca wskazał, że: Decyzje o refakturowaniu są podejmowane przez Wydzierżawiającego i zapadają zarówno przed, jak i po podpisaniu umów z przedsiębiorcami.
7. Czy podmiot, z którym Wnioskodawca zawiera umowę na wykonanie usług budowlanych jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, u którego sprzedaż nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT? Wnioskodawca wskazał, że: Odpowiedź: tak.
8. Czy Wydzierżawiający (A.) jest ostatecznym nabywcą usług budowlanych? Wnioskodawca wskazał, że: A. jest właścicielem nieruchomości, w których i dla których prowadzone są prace budowlane. Niemniej jednak Spółka jako Dzierżawca korzysta z przeprowadzonych prac budowlanych w okresie obowiązywania umowy dzierżawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (przeformułowane w ww. piśmie z 13 grudnia 2018 r.):

1. Czy Spółka (Inwestor), zlecając roboty budowlane, wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, do wykonania innym przedsiębiorcom, nie występuje w roli podatnika, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt ustawy o VAT w przypadku, gdy roboty wykonane na jej rzecz przez inne podmioty są przez nią refakturowane na rzecz Spółki A., która wydzierżawia Spółce teren, na którym roboty budowlane są wykonywane?
2. Czy Spółka, będąc Inwestorem (podmiotem, który nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT), zlecając roboty budowlane do wykonania innym przedsiębiorcom, postępuje prawidłowo odbierając od nich faktury VAT z wykazanym na nich podatkiem VAT w przypadku, gdy roboty wykonane na jej rzecz przez inne podmioty są przez nią refakturowane na rzecz Spółki A., która wydzierżawia Spółce teren, na którym roboty budowlane są wykonywane?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (przedstawione w ww. piśmie uzupełniającym z 21 grudnia 2018 r.):

1. Spółka, zlecając roboty budowlane wymienione w załączniku nr 14 do wykonania innym przedsiębiorcom, może zostać uznana za Inwestora (podmiot, który nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT) w przypadku, gdy roboty wykonane na jej rzecz przez inne podmioty są przez nią refakturowane na rzecz Spółki A., która wydzierżawia Spółce teren, na którym roboty budowlane są wykonywane.
2. Spółka, będąc Inwestorem (podmiotem, który nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT), zlecając roboty budowlane do wykonania innym przedsiębiorcom, postępuje prawidłowo odbierając od nich faktury VAT z wykazanym na nich podatkiem VAT w przypadku, gdy roboty wykonane na jej rzecz przez inne podmioty są przez nią refakturowane na rzecz Spółki A., która wydzierżawia Spółce teren, na którym roboty budowlane są wykonywane.
   
   

Uzasadnienie:

Ad. 1.

Należy zaznaczyć, że aby usługi budowlane podlegały procedurze odwrotnego obciążenia należy spełnić przesłanki podane w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (DZ.U. z 2017 r., poz. 1221, dalej jako: „ustawa o VAT“):

• przedmiotem zakupu są usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy,
• usługodawcą jest czynny podatnik VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, mający status podwykonawcy,
• usługobiorcą jest podmiot zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.
  
  

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług budowlanych z załącznika nr 14 do ustawy o VAT procedurę odwrotnego obciążenia stosuje się jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Usługi budowlane objęte odwrotnym obciążeniem podlegają odpowiedniemu wykazaniu w deklaracjach VAT składanych zarówno przez sprzedawcę jak i przez nabywcę.

Do stosowania mechanizmu odwróconego obciążenia w przypadku transakcji, których przedmiotem jest świadczenie usług budowlanych konieczne jest zatem wykonywanie tych świadczeń w relacji: podwykonawca - generalny wykonawca.

Należy zauważyć, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „inwestora”, „generalnego wykonawcy” oraz „podwykonawcy”, posługując się jedynie tym ostatnim. Podobnie w kodeksie cywilnym ustawodawca posługuje się trzema pojęciami: „inwestora”, „generalnego wykonawcy” oraz „podwykonawcy”. Jednak bez ich definiowania. Brak istnienia definicji legalnych tych pojęć w przepisach prawa nakazuje odwołać się do ich rozumienia potocznego. W tym ujęciu niewątpliwie inwestorem będzie podmiot angażujący środki finansowe w projekt, a generalnym wykonawcą podmiot, który świadczy usługi na rzecz inwestora. Również dla prawidłowego zrozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu słownika języka polskiego, podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”. Na taką samą definicję wskazuje również wykładnia językowa dokonana przez Ministra Finansów (za: „Objaśnienia podatkowe Ministerstwa Finansów z 17 marca 2017 r. „stosowanie mechanizmu odwróconego obciążenia w transakcjach dotyczących świadczenia usług budowlanych”).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że pod pojęciem podwykonawcy rozumieć należy każdy podmiot, który spełniał będzie łącznie dwie przesłanki:

• wykonywał będzie usługę budowlaną w rozumieniu załącznika nr 14 do ustawy o VAT;
• usługa będzie wykonywana na rzecz podmiotu innego niż końcowy odbiorca (inwestor) inwestycji.
  
  

Aby zatem uznać, że w realizacji inwestycji budowlanej uczestniczy podwykonawca, muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń: pierwotne zlecenie udzielone wykonawcy oraz zlecenie udzielone przez tego wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni właśnie funkcję podwykonawcy (a także kolejne zlecenia).

W opisanym stanie faktycznym należy stwierdzić, że Spółka pełni rolę inwestora z dwóch powodów:

• to Spółka jest podmiotem, który zleca wykonanie robót budowlanych na dzierżawionym przez siebie terenie,
• to spółka jest podmiotem angażującym środki finansowe w każdy projekt,
• w opisanym stanie faktycznym występuje de facto wyłącznie jeden rodzaj zlecenia mający znaczenie dla wykonywanych robót budowlanych, tj. zlecenie przez Spółkę (jako inwestora) wykonania prac budowlanych innemu podmiotowi (wykonawcy).
  
  

Należy również wskazać, że Spółki A. nie można w przedstawionym stanie faktycznym uznać za inwestora, ponieważ Spółka dokonuje na nią refaktury zakupionych i zamówionych przez siebie robót budowlanych wyłącznie w momencie subiektywnego uznania przez Spółkę A., że wykonane roboty są wartością dodaną dla terenu dzierżawionego Spółce.

Ad. 2.

W świetle powyższych definicji „inwestora”, „generalnego wykonawcy” oraz „podwykonawcy” mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie do usług budowlanych tylko wówczas, gdy podwykonawca działa na zlecenie generalnego wykonawcy, który wykonuje prace na zlecenie inwestora. Decydującą kwestią jest łańcuch zaangażowanych podmiotów - wystąpienie odwrotnego obciążenia występuje wyłącznie wówczas, gdy w danej transakcji biorą udział co najmniej trzy podmioty.

Powyższe prowadzi do wniosku, że nie są usługami świadczonymi przez podwykonawców usługi budowlane świadczone bezpośrednio na rzecz inwestorów, gdyż są one świadczone bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy usług (a nie wykonawcy). W przypadku gdy inwestor wchodzi w rolę generalnego wykonawcy uniemożliwia to uznanie podmiotu wykonującego pracę na zlecenie inwestora/generalnego wykonawcy za podwykonawcę w rozumieniu przepisów o VAT, a tym samym uniemożliwia zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Należy podkreślić, że w określaniu charakteru podmiotów biorących udział w inwestycji, istotny jest faktycznie wykonywany zakres prac i występujące między nimi relacje, a nie przyjęte nazewnictwo. Na powyższe wskazuje m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 1 grudnia 2017 r. sygn. I SA/Kr 1036/17. W wyroku tym, WSA wskazał, że status podmiotów zaangażowanych w dane przedsięwzięcie budowlane należy oceniać na podstawie całokształtu okoliczności spraw i charakteru wykonywanych usług. Należy zatem ocenić faktycznie dokonane czynności pomiędzy występującymi w sprawie podmiotami. Zatem przy ocenie zasad dotyczących odwrotnego obciążenia, należy brać pod uwagę realne transakcje gospodarcze oraz przepisy prawa budowlanego

W opisanym stanie faktycznym występuje de facto wyłącznie jeden rodzaj zlecenia mający znaczenie dla wykonywanych robót budowlanych, tj. zlecenie przez Spółkę (jako inwestora) wykonania prac budowlanych innemu podmiotowi (wykonawcy). W związku z powyższym, podmiot świadczący na rzecz Spółki (będącej inwestorem) usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, nie działa jako podwykonawca. Tym samym należy uznać, że nie ma w tym przypadku zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia, a co za tym idzie faktury wystawiane na rzecz Spółki powinny zawierać podatek VAT (zgodnie z zasadami ogólnymi). Należy zaznaczyć, że nadzór nad wykonaniem prac, ich odbiór, zapłata wynagrodzenia, przejęcie uprawnień wynikających z gwarancji należy do Spółki jako Dzierżawcy. W istocie więc to Dzierżawca pełni rolę inwestora (podmiotu zamawiającego przedmiotową usługę) - prace, mające na celu dostosowanie dzierżawionego terenu do prowadzonej działalności prowadzone są jego staraniem, ma on wpływ na wybór wykonawcy tych robót. Zatem podmioty, które działają na zlecenie Spółki należy uznać za wykonawców, a nie podwykonawców, ponieważ ich usługi świadczone są bezpośrednio na rzecz inwestora (zleceniodawcy usługi). Późniejsze rozliczenia Dzierżawcy z Wydzierżawiającym nie mają znaczenia dla oceny statusu podmiotów biorących udział w przedmiot owym przedsięwzięciu budowlanym, a co za tym idzie - nie wpływają na powstanie obowiązku zastosowania szczególnych reguł rozliczenia VAT na zasadzie odwrotnego obciążenia. Zwłaszcza, że Spółka na etapie zlecania wykonania robót budowlanych nie może być pewna, czy koszty w związku tym poniesione będą refakturowane na A. Należy poza tym podkreślić, że w sytuacji gdy Dzierżawca na podstawie uzgodnień z Wydzierżawiającym wystawia na Wydzierżawiającego fakturę z tytułu partycypacji w kosztach wykonania prac na dzierżawionym terenie nie mamy do czynienia z odsprzedażą usług budowlanych.

Przyjęcie toku rozumowania, zgodnie z którym zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia zależałoby od wystawienia refaktury na właściciela nieruchomości doprowadziłoby do sytuacji, kiedy w tym samym stanie faktycznym, tj. zamawiającym i korzystającym ze zrealizowanych robót budowlanych jest jeden podmiot, a podwykonawcą drugi, będziemy mieli dwa stany prawne. Refaktura w takim wypadku stanowi jedynie zwrot kosztów, a nie czynne uczestnictwo A. w procesie nabywania/zbywania usług budowlanych. Przemawia za tym również fakt, że w umowie dzierżawy Wydzierżawiający dał Dzierżawcy dużą swobodę w zakresie realizacji robót budowlanych na jego nieruchomościach. Stosując oczywiście mechanizm kontroli oraz zezwoleń zabezpieczający jego interesy jako właściciela.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu, czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Jak bowiem wynika z art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na informacjach wynikających z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności. Natomiast tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie informacji przedstawionych w opisie stanu faktycznego, którego elementem jest wskazana przez Wnioskodawcę klasyfikacja wykonywanych świadczeń.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jednocześnie w myśl art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Przepis do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

I tak w załączniku Nr 14 „Wykaz usług, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy” wskazano w:

• poz. 20 – symbol PKWiU 43.12.12.0 „Roboty ziemne: roboty związane z kopaniem rowów i wykopów oraz przemieszczaniem ziemi”,
• poz. 22 – symbol PKWiU 43.21.10.1 „Roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu”,
• poz. 25 – symbol PKWiU 43.22.12.0 „Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych”,
• poz. 39 – symbol PKWiU 43.91.11.0 „Roboty związane z wykonywaniem konstrukcji dachowych”.
  
  

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że nabywca usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez generalnego wykonawcę na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez generalnego wykonawcę, natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:

• podwykonawcę – jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,
• głównego wykonawcę – jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz
• inwestora – jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.
  
  

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

W związku z ww. przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi budowlanej, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

W przypadku wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Trzeba przy tym zaznaczyć, że fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Ustalenie czy dane świadczenie podlega rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – ma charakter indywidualny.

Oznacza to, że w każdej sytuacji należy zbadać, czy spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
• usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
• dane świadczenie jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz
• usługa jest świadczona przez podwykonawcę.
  
  

Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik obowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług (…).

Zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy faktura nie zawiera, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w punktach 12 – 14 wymieniono:

• stawkę podatku (pkt 12),
• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13),
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14),

a ponadto, w pkt 18 wskazano, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Zatem, w sytuacji gdy podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, wówczas podatnik dokonujący dostaw lub świadczący usługę wystawia na rzecz tego nabywcy fakturę, która nie uwzględnia stawki i kwoty podatku oraz sumy sprzedaży netto, powinna być jednak opatrzona adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca („Dzierżawca”) jest przedsiębiorstwem świadczącym usługi dla producentów stali. Wnioskodawca prowadzi swą działalności na terenie dzierżawionym od Spółki A. („Wydzierżawiający”), która jest równocześnie kontrahentem Spółki. Wnioskodawca jest podmiotem zarejestrowanym na potrzeby VAT jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży podlegającej zwolnieniu z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Podmiot, z którym Wnioskodawca zawiera umowę na wykonanie usług budowlanych jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, u którego sprzedaż nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Wnioskodawca zleca innym podmiotom wykonanie robót budowlanych niezbędnych do prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej. Spółka zleca wykonanie robót budowlanych oraz nabywa roboty budowlane wymienione w załączniku nr 14 ustawy o VAT (w szczególności Spółka w ostatnim okresie korzystała z usług o następujących symbolach PKWiU: 4322120, 4312120, 4321101, 4391110). Spółka wystawiając refaktury do A. nie dolicza marży. Spółka nabywa usługi budowlane do potrzeb swojej działalności podstawowej określonej w KRS, sklasyfikowana jako: Naprawa i konserwacja metalowych wyrobów gotowych.

Przed każdym zleceniem wykonanych robót budowlanych Spółka obowiązana jest uzyskać zgodę (przybierającą formę zlecenia) od podmiotu Wydzierżawiającego teren na którym roboty budowlane mają zostać wykonane. Otrzymanie przez Spółkę powyższego zlecenia jest koniecznym warunkiem do uzyskania możliwości wystawienia przez Spółkę refaktury kosztów poniesionych w związku z robotami budowlanymi.

W umowie dzierżawy zapisano, że wykonywanie jakichkolwiek prac wymaga uprzedniego uzgodnienia z Wydzierżawiającym (w szczególności z przedstawicielami Zakładu Energetycznego, I., K. i S. (oraz poinformowania biura nadzoru właścicielskiego) w celu skoordynowania prac Dzierżawcy z pracą instalacji Wydzierżawiającego. Jeżeli realizacja prac wymaga wyłączenia instalacji Wydzierżawiającego, przed rozpoczęciem prac strony ustalą pisemny harmonogram i uzgodnią inne istotne kwestie. Decyzje o refakturowaniu są podejmowane przez Wydzierżawiającego i zapadają zarówno przed, jak i po podpisaniu umów z przedsiębiorcami.

Wydzierżawiający jest właścicielem nieruchomości, w których i dla których prowadzone są prace budowlane. Niemniej jednak Spółka jako Dzierżawca korzysta z przeprowadzonych prac budowlanych w okresie obowiązywania umowy dzierżawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Spółka (Inwestor), zlecając roboty budowlane wymienione w załączniku nr 14 do wykonania innym przedsiębiorcom, może zostać uznana za Inwestora (podmiot, który nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT) w przypadku, gdy roboty wykonane na jej rzecz przez inne podmioty są przez nią refakturowane na rzecz Spółki A. (Wydzierżawiającego) (pytanie 1).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

W analizowanym przypadku przyjąć zatem należy, że Wnioskodawca (Dzierżawca), który zleca do wykonania innym przedsiębiorcom roboty budowlane wymienione w załączniku nr 14, występuje jako główny wykonawca.

W opisanej sytuacji wystąpią dwa rodzaje zlecenia. Pierwsze zlecenie w postaci zgody Wydzierżawiającego przybierającej każdorazowo formę zlecenia na wykonanie robót budowlanych. Wyrażenie zgody jest warunkiem koniecznym do refakturowania kosztów robót budowlanych na Wydzierżawiającego. Refakturowanie odbywa się bez doliczania marży. W konsekwencji za Inwestora należy uznać Wydzierżawiającego, Wnioskodawcę za głównego wykonawcę, zaś podmioty świadczące usługi wymienione w załączniku Nr 14 do ustawy (poz. 2-48) za podwykonawców. Zatem, drugim zleceniem w opisanej sytuacji jest zlecenie robót przez Wnioskodawcę – podmiotom trzecim, których należy uznać za podwykonawców w związku z art. 17 ust. 1 pkt 8 w powiązaniu z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy (Dzierżawcy), że „Spółka, zlecając roboty budowlane wymienione w załączniku nr 14 do wykonania innym przedsiębiorcom, może zostać uznana za Inwestora (podmiot, który nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT).”, jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także wskazania, czy Spółka, będąc Inwestorem (podmiotem, który nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT), zlecając roboty budowlane do wykonania innym przedsiębiorcom, postępuje prawidłowo odbierając od nich faktury VAT z wykazanym na nich podatkiem VAT w przypadku, gdy roboty wykonane na jej rzecz przez inne podmioty są przez nią refakturowane na rzecz Spółki A. (Wydzierżawiającego).

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy – w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Mając na uwadze treść cytowanych przepisów należy stwierdzić, iż do stosowania mechanizmu odwróconego obciążenia w przypadku transakcji, których przedmiotem jest świadczenie usług budowlanych konieczne jest – oprócz innych warunków – wykonywanie tych świadczeń w relacji: podwykonawca – główny wykonawca, przy czym podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. W konsekwencji nie są usługami świadczonymi przez podwykonawców usługi budowlane świadczone bezpośrednio na rzecz inwestorów. Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te powinny być już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca (Dzierżawca), którego należy uznać za głównego wykonawcę a nie za Inwestora, jest czynnym podatnikiem VAT. Również podmiot, z którym Wnioskodawca zawiera umowę na wykonanie usług budowlanych jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, u którego sprzedaż nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Ponadto jak wskazano, w opisie stanu faktycznego, nabywane przez Wnioskodawcę (Dzierżawcę) usługi, objęte symbolami PKWiU: 4322120, 4312120, 4321101, 4391110 (wymienione pod poz. 20, 22, 25, 39 załącznika nr 14 do ustawy), które następnie są refakturowane na Wydzierżawiającego stanowią usługi wyszczególnione w załączniku nr 14 do ustawy. Jednocześnie mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że inne podmioty (inni przedsiębiorcy) realizując na rzecz Wnioskodawcy (Dzierżawcy) przedmiotowe usługi działają jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. Wnioskodawca (Dzierżawca) bowiem zlecając roboty budowlane, a następnie refakturując koszty tych prac na Wydzierżawiającego, występuje w roli głównego wykonawcy, natomiast inne podmioty świadczące usługi na rzecz Wnioskodawcy w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. Zatem, są spełnione wszystkie warunki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. W konsekwencji zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu świadczonych przez inne podmioty usług stanowiących usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy jest Wnioskodawca (Dzierżawca), jako nabywca tych usług.

Natomiast do refakturowania nabywanych usług na Wydzierżawiającego będą mieć zastosowanie zasady ogólne.

Podsumowując, Wnioskodawcy (Dzierżawcy), należy przypisać status głównego wykonawcy, a w konsekwencji – wobec Wnioskodawcy w tym konkretnym stanie faktycznym mają zastosowanie przepisy dotyczące mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W konsekwencji Wnioskodawca zlecając innym podmiotom roboty budowlane postępuje nieprawidłowo, odbierając od nich faktury z wykazanym na nich podatkiem VAT, w przypadku gdy roboty wykonane na jego rzecz przez inne podmioty są przez niego refakturowane na rzecz Spółki A., która wydzierżawia Spółce teren, na którym roboty budowlane są wykonywane. Faktury wystawiane przez podwykonawców powinny być wystawione zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, bowiem do rozliczenia podatku zobowiązany jest Wnioskodawca na zasadach odwrotnego obciążenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 2, jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanych pytań, stąd wszelkie inne kwestie poruszone we wniosku nie były przedmiotem rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.