2019.02.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.910.2018.1.MN
z 11 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz sposobu ustalenia wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz sposobu ustalenia wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod PKD 68.31 Z - „Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami”, podklasa ta obejmuje między innymi działalność związaną z szacowaniem wartości nieruchomości. Jako rzeczoznawca majątkowy Wnioskodawca wykonuje zawód prowadząc we własnym imieniu działalność gospodarczą jednoosobowo. Wnioskodawca nie wykonuje czynności pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, doradztwa oraz żadnych czynności wymienionych w „ art. 133 ust. 13” ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnik –jako drobny przedsiębiorca – korzysta z prawa do zwolnienia podmiotowego z VAT „a rt. 113.1” ustawy o VAT (Dz.U z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.). W związku wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w prowadzonej działalności gospodarczej, dla których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w roku podatkowym kwoty 200.000 zł, podatnik prowadzi ewidencję sprzedaży przedsiębiorcy, zgodnie z „ art. 109.1” ustawy o VAT .

Jednocześnie jako biegły sądowy, poza działalnością gospodarczą Wnioskodawca wykonuje „ad hoc” opinie dla sądów na podstawie postanowień – zleceń sądu (których wykonywania nie może odmówić zgodnie z „ art. 174.5” ustawy o gospodarce nieruchomościami). Osiąga z tego tytułu przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w „ art. 10.1.2) ustawy o p.d. od os. fiz.”. Sądy jako płatnicy podatku od osób fizycznych wypłacają biegłemu wynagrodzenie po potrąceniu podatku przy uwzględnieniu kosztów ryczałtowych, a na koniec roku wystawiają biegłemu PIT-11, określając uzyskany „przychód z działalności wykonywanej osobiście o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o p.d. od os. fiz.”.

Za wykonane opinie dla sądów powszechnych i prokuratury związane z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym biegły wystawia imienne faktury/rachunki.

W prowadzonej ewidencji zgodnie z „ art. 109.1” ustawy o VAT podatnik w „wartości sprzedaży przedsiębiorcy” Wnioskodawca ujmuje tylko przychody z działalności gospodarczej. Przychody z działalności osobistej ewidencjonuje odrębnie, poza ewidencją prowadzoną zgodnie z art. „109.1” ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wykonując działalność gospodarczą jak wyżej oraz niezależnie działalność osobistą –wykonując „ ad hoc” opinie dla sądów powszechnych i prokuratury związane z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym, podatnik winien ujmować w prowadzonej ewidencji sprzedaży przedsiębiorcy, zgodnie z „ art. 109.1” ustawy o VAT wartość sprzedaży z działalności gospodarczej oraz przychody z działalności osobistej wykazywane w PIT-11?

Zdaniem Wnioskodawcy, na potrzeby określenia wartości sprzedaży łącznej, o której mowa w „ art. 113 ust. 13” ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), w prowadzonej ewidencji sprzedaży przedsiębiorcy zgodnie z „ art. 109.1” tej ustawy, ujmuje się tylko wartość sprzedaży przedsiębiorcy uzyskiwaną w ramach działalności gospodarczej. Nie łączy się jej z przychodem z działalności osobistej, bo są to inne kategorie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 109 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
1. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
2. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany wyżej przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Należy jednak zauważyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Tak więc, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

W konsekwencji, nie budzi wątpliwości, że czynności biegłych w postępowaniu sądowym lub przygotowawczym stanowią usługi. Wskazuje na to w szczególności powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Ich istotą jest dokonanie na zlecenie określonego świadczenia – wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną – odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 tej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 15 ust. 3 ww. ustawy za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.);
(uchylony);
z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Z zakresu podmiotowego ustawy o podatku od towarów i usług wyłączone zostały podmioty osiągające przychody, o których stanowi art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje niezbędny warunek, aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Warunek ten dotyczy związania wykonującego czynność ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności. Oznacza to, że wyłączenie z opodatkowania jest możliwe tylko wówczas kiedy przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a stosunek prawny istniejący pomiędzy zleceniodawcą a zleceniobiorcą, oprócz wynagrodzenia oraz warunków wykonywania czynności będzie określał odpowiedzialność tego pierwszego względem osób trzecich. Przy czym, kryteria te muszą zostać spełnione łącznie.

Należy zauważyć, że niewątpliwie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy nawiązuje do konstrukcji umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia i umów o podobnym charakterze. Jednakże przy powoływaniu biegłego przez organ procesowy, nawet przy przyjęciu, że organ jest zlecającym wykonanie czynności nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności. Powołanie biegłych stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonywania takich czynności. Na powołanych zaś osobach, a nie na zlecającym spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności. Tak więc w przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego.

Organy procesowe (sąd, prokuratura) „odpowiadają” za podjęte przez siebie rozstrzygnięcie w danej sprawie. Nie ma natomiast tożsamości czynności organów i biegłego, których odbiorcą byłby uczestnik postępowania sądowego. Organy wydając rozstrzygnięcie dokonują oceny przedstawionych im dowodów, nie mogą zatem wpływać na treść opinii wydanej przez biegłego sądowego. To, że zarówno organy procesowe, bez względu na fazę postępowania (postępowanie przygotowawcze, postępowanie przed sądem), jak i powołani biegli sądowi są uczestnikami tego samego postępowania, nie wprowadza jakichkolwiek zależności (co do treści opinii, ekspertyzy) między tymi podmiotami, chociaż występują tu niewątpliwie zdarzenia mogące być określone wzajemnymi relacjami. Zatem w przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego.

Należy również wskazać, że prawo do wykonywania funkcji biegłego sądowego nabywane jest w określonym trybie i po spełnieniu ściśle określonych warunków wynikających z przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15, poz. 133). Biegły sądowy jest osobą, która posiada teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w danej dziedzinie, potwierdzone stosownym dokumentem i w pełni samodzielnie sporządza zleconą mu opinię (ekspertyzę), kierując się wyłącznie posiadaną wiedzą w tym zakresie. Opinia wydana przez biegłego jest dowodem w postępowaniu sądowym. Przed objęciem funkcji biegły składa przyrzeczenie, że powierzone mu obowiązki wykonywać będzie z całą sumiennością i bezstronnością. Nikt zatem nie powinien mieć wpływu na treść jego pracy (sporządzenia stosownej opinii).

W kontekście powyższej analizy, czynności wykonywane przez biegłych nie korzystają z wyłączenia z zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Nie jest spełniony jeden z warunków określonych w powołanym wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczący odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę. Należy więc uznać, że czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, tym samym konsekwentnie stanowią – w świetle art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług – sprzedaż.

Ponadto zaznaczyć należy, że czynności wykonywane przez biegłych podlegają, co do zasady, opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tj. nie korzystają ze zwolnienia od podatku (poza oczywiście sytuacją korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług).

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
  ‒ jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca będący rzeczoznawcą majątkowym prowadzi działalność gospodarczą jednoosobowo. Wnioskodawca nie wykonuje czynności pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, doradztwa oraz żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto – jako drobny przedsiębiorca – korzysta z prawa do zwolnienia podmiotowego z VAT art. 113 ust. 1 ustawy. W związku z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w prowadzonej działalności gospodarczej, dla których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w roku podatkowym kwoty 200.000 zł., Wnioskodawca prowadzi ewidencję sprzedaży przedsiębiorcy, zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy o VAT .

Jednocześnie jako biegły sądowy, poza działalnością gospodarczą, Wnioskodawca wykonuje „ad hoc” opinie dla sądów na podstawie postanowień – zleceń sądu. Osiąga z tego tytułu przychód z działalności wykonywanej osobiście. Sądy jako płatnicy podatku od osób fizycznych wypłacają biegłemu wynagrodzenie po potrąceniu podatku przy uwzględnieniu kosztów ryczałtowych, a na koniec roku wystawiają biegłemu PIT-11, określając uzyskany przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w prowadzonej ewidencji sprzedaży przedsiębiorcy, o której mowa w art. 109 ust. 1 tej ustawy, należy ujmować, poza przychodami z działalności gospodarczej, również przychody z tytułu wykonywania opinii dla sądów powszechnych i prokuratury związanych z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym, które Wnioskodawca traktuje jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano wcześniej, art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

Z analizowanego wniosku Wnioskodawca wykonuje czynności na rzecz sądów i prokuratur, za które otrzymuje wynagrodzenie. Jak wskazano wyżej, czynności te – zgodnie z normami wyznaczonymi przepisami art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy – mieszczą się w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, jako biegłego sądowego objęte są przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem VAT oraz Wnioskodawca z tytułu ich wykonywania działa w charakterze podatnika tego podatku.

Tym samym prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, powinna zawierać poza sprzedażą z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej również sprzedaż z tytułu wykonywania opinii dla sądów powszechnych i prokuratury związanych z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym, które Wnioskodawca traktuje jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody te bowiem w świetle ustawy o podatku od towarów i usług stanowią sprzedaż dokonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie wartość sprzedaży z tytułu wykonywania opinii dla sądów powszechnych i prokuratury związanych z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym, które Wnioskodawca traktuje jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinna być uwzględniona przy wyliczaniu kwoty uprawniającej do zwolnienia, określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. 200.000 zł, po przekroczeniu której Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia począwszy od czynności, którą przekroczy tę kwotę, w myśl art. 113 ust. 5 ustawy.

Jak bowiem wynika z wcześniejszych rozważań, przychody z tytułu wykonywania opinii dla sądów powszechnych i prokuratury, związanych z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym, które Wnioskodawca traktuje jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią przychody uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - do kwoty 200.000 zł, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, oprócz przychodu osiągniętego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego należy wliczać również przychody z tytułu wykonywania opinii dla sądów powszechnych i prokuratury związanych z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym, które Wnioskodawca traktuje jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę jako biegłego sądowego na rzecz sądów i prokurator spełniają przesłankę przedmiotową i podmiotową w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Dlatego też czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jako sprzedaż – w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy – powinny być ujęte przy liczeniu wartości sprzedaży uprawniającej do zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania i przedstawionego stanowiska dotyczących podatku od towarów i usług. Inne kwestie nie objęte pytaniem i zawarte w opisie sprawy, w tym poprawności kwalifikacji na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów z tytułu wykonywania opinii dla sądów powszechnych i prokuratury związanych z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym, jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Niniejszą interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że jeżeli w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej, zostanie ustalony odmienny od przedstawionego we wniosku stan faktyczny, niniejsza interpretacja nie wywrze skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin