Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.605.2018.2.SŻ
z 6 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2018 r. (data wpływu 14 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2019 r. (data wpływu 24 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego rozliczenia dla osoby samotnie wychowującej dziecko i ulgi na dziecko – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego rozliczenia dla osoby samotnie wychowującej dziecko i ulgi na dziecko.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 9 stycznia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.605.2018.1.SŻ, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 10 stycznia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 stycznia 2019 r.). W dniu 24 stycznia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 23 stycznia 2019 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od maja 2016 r. Wnioskodawczyni jest rozwiedziona. Rozwód uprawomocnił się w dniu 26 maja 2016 r. Wnioskodawczyni ze związku małżeńskiego posiada jedno dziecko urodzone w 2013 r. Syn zgodnie z wyrokiem sądu zamieszkuje z Wnioskodawczynią, która wraz z byłym mężem posiada pełną władzę rodzicielską.

Ojciec syna mieszka sam. Sąd zasądził od ojca alimenty na rzecz syna. Kwestię widzeń ojca z synem Wnioskodawczyni uzgodniła bez angażowania sądu, w następujący sposób: syn przebywa u ojca w co drugi weekend, dwa tygodnie ferii letnich, święta spędza po połowie u każdego z rodziców. Ze względu na specyfikę pracy ojca dziecka (częste wyjazdy w delegację obejmujące również weekend), wizyty u ojca bywają rzadsze, jednakże na prośbę ojca lub syna, jeżeli istnieje taka możliwość (kiedy ojciec nie wyjeżdża w delegację), czasem spędza dni w tygodniu. Ojciec dziecka w roku podatkowym 2018 widywał się z synem w co drugi weekend, jeżeli sprawy zawodowe na to pozwalały. Ojciec dziecka ze względu na rodzaj wykonywanej pracy przebywa w delegacji od poniedziałku do piątku, czasem również w soboty, więc dziecko przebywa z Wnioskodawczynią. W roku podatkowym 2018 taka sytuacja zdarzyła się raz. Syn Wnioskodawczyni w lipcu wyjechał z ojcem na dwa tygodnie wakacji, ojciec zapewnił mu w ww. okresie opiekę oraz uczestniczył w jego wychowaniu. W roku podatkowym 2018 syn Wnioskodawczyni tylko jeden raz przebywał u ojca poza weekendem oraz poza wakacjami w lipcu.

Wnioskodawczyni ma pełną opiekę rodzicielską nad dzieckiem. Na co dzień Wnioskodawczyni mieszka sama z synem sprawując nad nim codzienną opiekę, dbając o jego rozwój duchowy, umysłowy i fizyczny (zajęcia z j. angielskiego, nauka pływania). Wnioskodawczyni organizowała wyjazdy na wakacje, zabezpieczała sprawy związane z utrzymaniem syna, jego przedszkolem, leczeniem oraz dostarczała mu niezbędnych dóbr materialnych. Syn Wnioskodawczyni w 2018 r. nie otrzymywał zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego ani renty socjalnej. Syn jest jedynym dzieckiem Wnioskodawczyni, wobec którego w 2018 r. wykonywała władzę rodzicielską. Wnioskodawczyni nie posiada innych dzieci własnych ani przysposobionych, wobec których wykonywałaby władzę rodzicielską.

W roku podatkowym 2018 nie miały wobec Wnioskodawczyni oraz Jej syna zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym ani ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W rozliczeniu rocznym za 2016 r. Wnioskodawczyni skorzystała z ulgi prorodzinnej na dziecko, ponieważ Jej dochód nie przekroczył kwoty 56 000 zł. W rozliczeniu za 2017 r. Wnioskodawczyni nie korzystała z ulgi prorodzinnej na dziecko, ponieważ Jej dochód przekroczył 56 000 zł. Wnioskodawczyni rozliczając się z dochodów za 2018 r. zamierza rozliczyć się według zasad dla osób samotnie wychowujących dzieci oraz skorzystać z ulgi na dzieci według zasad dotyczących osób samotnie wychowujących dzieci. Jedynym dochodem Wnioskodawczyni jest wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę. W roku podatkowym 2018 dochody Wnioskodawczyni były opodatkowane według skali podatkowej, zgodnie z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę, tj. pobrano i odprowadzono zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni oczekuje interpretacji indywidualnej za 2018 r. w zakresie preferencyjnego rozliczenia dla osoby samotnie wychowującej dziecko oraz w zakresie ulgi na dziecko.

Wnioskodawczyni ustnie uzgodniła z byłym mężem, że ulgę na dziecko będzie stosowała Ona, ponieważ ma stałe dochody z tytułu umowy o pracę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy począwszy od zeznania o wysokości osiągniętego dochodu za 2018 r. oraz za lata następne, Wnioskodawczyni może rozliczyć się w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy począwszy od zeznania o wysokości osiągniętego dochodu za 2018 r. oraz za lata następne, Wnioskodawczyni może zastosować ulgę prorodzinną na dziecko jako osoba samotnie wychowująca dziecko, zgodnie z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, począwszy od zeznania o wysokości osiągniętego dochodu za 2018 r. może Ona rozliczać się wybierając sposób opodatkowania jako matka samotnie wychowująca dziecko, na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, począwszy od zeznania o wysokości osiągniętego dochodu za 2018 r. może Ona korzystać z ulgi prorodzinnej na jedno dziecko, ponieważ dochód Jej nie przekracza 112 000 zł, na podstawie art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym ni

• podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.
  
  

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 powołanej ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy stanowi, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Cytowane przepisy wprowadzają wyjątek od zasady dokonywania indywidualnego rozliczenia zobowiązania podatkowego podatników poprzez ustalenie preferencyjnego sposobu rozliczenia. W konsekwencji, aby móc rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko należy spełniać wszystkie warunki określone w stosownych przepisach.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
  

• wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),
  

• nieuzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych,
  

• nieuzyskiwania przez pełnoletnie dzieci (dziecko) dochodów powyżej 3 089 zł (z wyjątkiem przewidzianych ustawą),
  

• wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.
  
  

Należy jednak wskazać, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

Jednocześnie przepisy powyższej ustawy nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że od maja 2016 r. Wnioskodawczyni jest rozwiedziona. Wnioskodawczyni ze związku małżeńskiego posiada jedno dziecko urodzone w 2013 r. Syn zgodnie z wyrokiem sądu zamieszkuje z Wnioskodawczynią, która wraz z byłym mężem posiada pełną władzę rodzicielską.

Ojciec syna mieszka sam. Sąd zasądził od ojca alimenty na rzecz syna. Kwestię widzeń ojca z synem Wnioskodawczyni uzgodniła bez angażowania sądu, w następujący sposób: syn przebywa u ojca w co drugi weekend, dwa tygodnie ferii letnich, święta spędza po połowie u każdego z rodziców. Ze względu na specyfikę pracy ojca dziecka (częste wyjazdy w delegację obejmujące również weekend), wizyty u ojca bywają rzadsze, jednakże na prośbę ojca lub syna, jeżeli istnieje taka możliwość (kiedy ojciec nie wyjeżdża w delegację), czasem spędza dni w tygodniu. Ojciec dziecka w roku podatkowym 2018 widywał się z synem w co drugi weekend, jeżeli sprawy zawodowe na to pozwalały. Ojciec dziecka ze względu na rodzaj wykonywanej pracy przebywa w delegacji od poniedziałku do piątku, czasem również w soboty, więc dziecko przebywa z Wnioskodawczynią. W roku podatkowym 2018 taka sytuacja zdarzyła się raz. Syn Wnioskodawczyni w lipcu wyjechał z ojcem na dwa tygodnie wakacji, ojciec zapewnił mu w ww. okresie opiekę oraz uczestniczył w jego wychowaniu. W roku podatkowym 2018 syn Wnioskodawczyni tylko jeden raz przebywał u ojca poza weekendem oraz poza wakacjami w lipcu.

Wnioskodawczyni ma pełną opiekę rodzicielską nad dzieckiem. Na co dzień Wnioskodawczyni mieszka sama z synem sprawując nad nim codzienną opiekę, dbając o jego rozwój duchowy, umysłowy i fizyczny (zajęcia z j. angielskiego, nauka pływania). Wnioskodawczyni organizowała wyjazdy na wakacje, zabezpieczała sprawy związane z utrzymaniem syna, jego przedszkolem, leczeniem oraz dostarczała mu niezbędnych dóbr materialnych. Syn Wnioskodawczyni w 2018 r. nie otrzymywał zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego ani renty socjalnej. Syn jest jedynym dzieckiem Wnioskodawczyni, wobec którego w 2018 r. wykonywała władzę rodzicielską.

W roku podatkowym 2018 nie miały wobec Wnioskodawczyni oraz Jej syna zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym ani ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Wnioskodawczyni rozliczając się z dochodów za 2018 r. zamierza rozliczyć się według zasad dla osób samotnie wychowujących dzieci oraz skorzystać z ulgi na dzieci według zasad dotyczących osób samotnie wychowujących dzieci. Jedynym dochodem Wnioskodawczyni jest wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę. W roku podatkowym 2018 dochody Wnioskodawczyni były opodatkowane według skali podatkowej, zgodnie z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę, tj. pobrano i odprowadzono zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni ustnie uzgodniła z byłym mężem, że ulgę na dziecko będzie stosowała Ona, ponieważ ma stałe dochody z tytułu umowy o pracę.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ww. ustawy od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Jak wynika z art. 27f ust. 7 cyt. ustawy podatkowej, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Jeżeli kwota przysługującego odliczenia na podstawie ust. 2, 3 i 4 jest wyższa od kwoty odliczonej z tytułu, o którym mowa w ust. 1, w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podatnikowi przysługuje kwota stanowiąca różnicę między kwotą przysługującego podatnikowi odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym (art. 27f ust. 8 ustawy).

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

W świetle powołanych przepisów w celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni jest uprawniona do skorzystania z ulgi, należy zbadać wysokość dochodu z uwzględnieniem statusu Wnioskodawczyni, a w konsekwencji jaki limit wynikający z art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy przysługuje Wnioskodawczyni.

Limit ma różną wysokość w zależność od tego, czy uprawnieni do ulgi są podatnicy pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, czy osoby samotnie wychowujące dzieci, czy też osoby, które wprawdzie nie pozostają w związku małżeńskim, ale jednocześnie nie są także osobami samotnie wychowującymi dzieci.

Zgodnie z wyżej cytowanym przepisem art. 27f ust. 2 pkt 1 w przypadku wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do jednego małoletniego dziecka możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej przez podatnika uzależniona jest od jego dochodów w roku podatkowym.

W przypadku podatnika pozostającego w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, limit dochodów podatnika i jego małżonka nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty 112 000 zł, a w przypadku podatnika niepozostającego w związku małżeńskim, w również przez część roku podatkowego, limit dochodów warunkujących możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej wynosi 56 000 zł. Natomiast w przypadku osoby samotnie wychowującej dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – kwota dochodów podatnika w roku podatkowym nie może przekroczyć kwoty 112 000 zł.

Mając na uwadze powyższe oraz opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni spełnia wszystkie warunki określone w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego Wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko za 2018 r. i lata następne, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

Wobec powyższego, należy wskazać, że jeżeli Wnioskodawczyni przez cały rok była osobą samotnie wychowującą dziecko i dochody Jej w roku podatkowym 2018 nie przekroczyły kwoty 112 000 zł, to za rok 2018 i lata następne (o ile nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego)  po spełnieniu pozostałych przesłanek wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych  Wnioskodawczyni przysługuje prawo do dokonania odliczenia ulgi prorodzinnej na małoletnie dziecko.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 i nr 2 uznano za prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Końcowo tutejszy Organ wskazuje, że opłata od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w wysokości 40 zł, stanowiąca część opłaty uiszczonej w łącznej kwocie 120 zł na konto Krajowej Informacji Skarbowej, stanowi nadpłatę i zostanie zwrócona na wskazany we wniosku rachunek bankowy Wnioskodawczyni, w terminie określonym w art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.