Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.19.2019.1.AD
z 1 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania otrzymanego dofinasowania na realizację projektu pn. „…” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania otrzymanego dofinasowania na realizację projektu pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Gmina S. (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest jednostką samorządu terytorialnego zarejestrowaną na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej również: VAT), jako podatnik VAT czynny.

Gmina realizuje obecnie projekt, pn. „…", współfinansowany ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w G. (dalej: „WFOŚiGW”). Podstawowym celem przedsięwzięcia jest uzyskanie konkretnego efektu ekologicznego poprzez ograniczenie emisji zanieczyszczeń. W praktyce, projekt polega na wymianie pieców w budynkach mieszkalnych należących do mieszkańców Gminy, którzy zdecydowali się na udział w projekcie.

W związku z realizacją projektu, Gmina zawarła dwie umowy:

1. umowę z WFOŚiGW o dofinansowanie wymiany źródła ciepła. Na podstawie ww. umowy WFOŚiGW zobowiązał się do przekazania dotacji na realizację projektu. Kwota dotacji uzależniona jest od rodzaju paliwa zastosowanego w miejsce węgla lub koksu. W zależności od przyjętego rozwiązania, może ona wynosić nie więcej niż 30% kosztów kwalifikowanych.
2. umowę o przekazanie beneficjentowi pomocy finansowej w formie dotacji. Na podstawie ww. umowy, Gmina zobowiązuje się do przekazania dotacji z WFOŚiGW przystępującemu do projektu mieszkańcowi. Mieszkaniec zostaje tym samym tzw. odbiorcą ostatecznym dotacji.

Powyższe oznacza, że otrzymane dofinansowanie na wymianę źródeł ciepła Gmina przekazuje w formie pieniężnej do odbiorcy ostatecznego, tj. mieszkańca. Gmina jest więc tylko pośrednikiem w przekazywaniu dotacji z WFOŚiGW do tzw. odbiorcy końcowego.

To mieszkaniec jest stroną umowy z wykonawcą wymiany pieca i to on ponosi pierwotnie całkowity koszt wykonania umowy. Dopiero później, część kosztów dotacji jest refundowana ze środków WFOŚiGW, przekazywanych w formie pieniężnej przez Gminę. Całkowity koszt wymiany pieca jest więc finansowany ze środków mieszkańca oraz dotacji z WFOŚiGW.

W kosztach realizacji projektu nie będzie natomiast uczestniczyła Gmina (nie uiszcza żadnej opłaty/wkładu własnego oraz nie ponosi żadnych kosztów związanych z projektem).

Na obecnym etapie została zawarta tylko jedna umowa dotycząca wymiany pieca u mieszkańca Gminy, który przystąpił do projektu. W przypadku zainteresowania kolejnych mieszkańców, Gmina zawrze kolejne umowy o dofinansowanie z WFOŚiGW na analogicznych warunkach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymywane przez Gminę w ramach projektu dotacje z WFOŚiGW, które zostaną przekazane tzw. beneficjentom ostatecznym, podlegają opodatkowaniu VAT w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy, otrzymywane w ramach projektu dotacje z WFOŚiGW, które zostaną przekazane tzw. beneficjentom ostatecznym, nie podlegają opodatkowaniu VAT w myśl art. 29a ust. 1 ustawy.

Uzasadnienie stanowiska.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Wymaga wyjaśnienia, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, pod pewnymi zastrzeżeniami, które nie mają zastosowania w sprawie, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę, obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi. Co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) podlegają, czy też nie podlegają opodatkowaniu, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania. Z treści powołanych wyżej przepisów wynika więc, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi.

Zatem podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku dotacja przekazywana przez Gminę na rzecz ostatecznego beneficjenta nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, bowiem nie jest związana ze świadczeniem przez Gminę jakichkolwiek usług lub dostawą towarów, które podlegałoby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W opisywanym przypadku Gmina nie świadczy w istocie żadnych usług na rzecz partycypującego w projekcie mieszkańca, lecz jedynie przekazuje mu środki pieniężne. Usługa jest natomiast świadczona bezpośrednio przez wykonawcę na rzecz mieszkańca (bez udziału Gminy). Samo przekazanie środków pieniężnych nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT. Prowadziłoby to w istocie do podwójnego opodatkowania tej samej usługi.

W opinii Wnioskodawcy, jedynie w sytuacji, w której dokonywałaby świadczenia usług na rzecz mieszkańca, który to płaciłby za wymianę źródła ciepła, wystąpiłaby konieczność opodatkowania nie tylko ceny, którą musiałby Gminie zapłacić mieszkaniec, lecz także dofinansowania otrzymanego z WFOŚiGW, dzięki któremu wymiana źródła ciepła stała się tańsza dla mieszkańca.

Przyjęcie powyższego stanowiska wspierane jest przez szereg argumentów, tj.:

• to mieszkaniec Gminy sam wybiera wykonawcę wymiany pieca i zawiera z nim umowę,
• faktura jest wystawiana przez przedsiębiorcę dokonującego wymiany na mieszkańca Gminy,
• mieszkaniec jest właścicielem ww. pieca,
• Wnioskodawca nie angażuje się w realizację przedmiotowej inwestycji w żaden sposób,
• pomiędzy stronami, tj. Wnioskodawcą i mieszkańcami, nie ma żadnych innych płatności ani świadczeń.

Oznacza to, że pomiędzy Gminą a partycypującym w projekcie mieszkańcem dochodzi jedynie do zwrotu części kosztów wymiany pieca.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów skarbowych np. w interpretacji z dnia 31 sierpnia 2018 r. sygn. 0112-KDIL4.4012.253.2018.2.NK. W zbliżonym stanie faktycznym Dyrektor KIS wskazał, że: „W konsekwencji dofinasowanie, które Gmina otrzyma w związku z realizacją opisanego Projektu, nie będzie stanowiło dotacji, subwencji lub innej dopłaty o podobnym charakterze mającej bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, gdyż w przedmiotowej sytuacji Gmina nie będzie nabywać towarów ani usług i nie będzie odsprzedawać ich dalej na rzecz Grantobiorcy. Zatem nie dojdzie po stronie Zainteresowanego do odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług. Oznacza to, że przedmiotowe dofinansowanie nie będzie mieć na celu sfinansowania ceny sprzedaży. Tym samym otrzymane dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego na realizację Projektu będącego przedmiotem wniosku, nie zwiększy podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług."

Powyższe stanowisko zostało również zaprezentowane przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej o sygn.: 0115-KDIT1-1.4012.726.2018.1.KM, w której stwierdził on, że: „Przede wszystkim, należy zwrócić uwagę, iż podstawę opodatkowania mogą stanowić tylko środki faktycznie otrzymane przez podatnika i dotyczące konkretnej transakcji. W przypadku dotacji z UE przekazanej Stowarzyszeniu, Gmina nie jest faktycznym beneficjentem dofinansowania, a jedynie pełni funkcję podmiotu koordynującego przekazanie dotacji i zapewniającego instytucjonalny nadzór nad tym procesem. Beneficjentem dotacji jest Stowarzyszenie. W konsekwencji, środków z dotacji nie można uznać za środki otrzymane przez podatnika w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Środki te zostają faktycznie przekazane na rachunek bankowy Gminy, jednak pozostają tam w formie depozytu do momentu przekazania ich Stowarzyszeniu. Zatem nie stanowią dla niej żadnego faktycznego przysporzenia z tytułu wykonanych usług.".

W podobnym tonie wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej wydanej 16 września 2015 r., sygn. IPPP1/4512-710/15-2/AS, w której stwierdzono że: „W opisanej sytuacji wystąpi zatem dotacja o charakterze zakupowym, a nie dotacja mająca na celu dofinansowanie ceny sprzedaży usług. W związku z realizacja przedsięwzięcia w części sfinansowanego dotacją. Wnioskodawca nie będzie otrzymywać zapłaty za świadczone usługi w rozumieniu przepisów ustawy, a jedynie zwrot ponoszonych kosztów. Z uwagi na fakt, że otrzymane kwoty dofinansowania nie stanowią bezpośredniej dopłaty do ceny usług świadczonych przez Wnioskodawcę jako partnera w ramach zamierzonego przedsięwzięcia, nie zostanie spełniony warunek, określony w art. 29a ust. 1 ustawy dotyczący bezpośredniego wpływu dofinansowania (dotacji na cenę świadczonych usług. W konsekwencji, dotacja unijna pozyskiwana przez Miasto, a następnie przekazywana Wnioskodawcy na pokrycie kosztów realizacji przedsięwzięcia w ramach umowy partnerskiej, nie stanowi elementu kalkulacyjnego podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy. Zatem nie będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.".

Mając na uwadze powołane przepisy, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane dofinansowanie z WFOŚiGW nie będzie podlegało opodatkowaniu w myśl art. 29a ust. 1 ustawy. Nie ma ono bowiem związku z jakąkolwiek usługą świadczoną przez Gminę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.