Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.577.2018.1.AS
z 25 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2018 r. (data wpływu 26 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu określenia wysokości kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia przez Spółkę zależną Certyfikatów Inwestycyjnych w celu ich umorzenia przez FIZ – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu określenia wysokości kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia przez Spółkę zależną Certyfikatów Inwestycyjnych w celu ich umorzenia przez FIZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prawną mającą siedzibę na terytorium Polski, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy CIT.

Wnioskodawca posiada udziały w zagranicznej spółce kapitałowej z siedzibą w UE („Spółka Zależna”).

Spółka Zależna posiada certyfikaty inwestycyjne (dalej: „Certyfikaty Inwestycyjne”) w polskim funduszu inwestycyjnym zamkniętym (dalej: „Fundusz”).

Spółka Zależna nabyła powyższe Certyfikaty Inwestycyjne w ramach emisji (o określonej wartości emisyjnej, rozumianej jako cena ich objęcia, odzwierciedlająca ich wartość na moment objęcia − dalej: „Wartość Emisyjna”), które to Certyfikaty Inwestycyjne (ich Wartość Emisyjna) została pokryta (opłacona) w formie przeniesienia przez Spółkę Zależną na rzecz Funduszu własności udziałów lub akcji w innych spółkach.

Aktualnie, Spółka Zależna planuje dokonać umorzenia Certyfikatów Inwestycyjnych w Funduszu.

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przeszłości (z końcem roku podatkowego) Spółka Zależna spełni przesłanki wymienione w art. 24a ust. 3 pkt 3 ustawy CIT, co mogłoby się wiązać z uznaniem, że Spółka Zależna jest w stosunku do Wnioskodawcy zagraniczną spółką kontrolowaną oraz nie można wykluczyć, w takim przypadku, że Wnioskodawca byłby zobowiązany do uiszczenia podatku od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej, o którym mowa w art. 24a ust. 1 ustawy CIT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, w jaki sposób należałoby określić koszt uzyskania przychodu z tytułu umorzenia Certyfikatów Inwestycyjnych należących do Spółki Zależnej (jako potencjalnej zagranicznej spółki kontrolowanej przez Wnioskodawcę) na potrzeby oceny spełnienia przesłanki wymienionej w art. 24a ust. 3 pkt 3 lit. c ustawy CIT oraz ustalenia ew. dochodu Spółki Zależnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszt uzyskania przychodu w przypadku umorzenia przez Spółkę Zależną Certyfikatów Inwestycyjnych należy określić w wysokości Wartości Emisyjnej Certyfikatów Inwestycyjnych z dnia ich objęcia?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt uzyskania przychodu w przypadku umorzenia przez Spółkę Zależną Certyfikatów Inwestycyjnych należy określić w wysokości Wartości Emisyjnej Certyfikatów Inwestycyjnych z dnia ich objęcia.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji objęcia przez Spółkę Zależną Certyfikatów Inwestycyjnych, wydatkami na objęcie tych Certyfikatów powinna być ich Cena Emisyjna (w przedmiotowej sprawie pokrywana poprzez przeniesienie przez Spółkę Zależną na rzecz Funduszy własności udziałów lub akcji w innych spółkach).

Wnioskodawca wskazał, że w doktrynie przyjmuje się, iż pojęcie „wydatku” należy interpretować szeroko, tj. nie tylko jako wydatek w pieniądzu (rozumiany jako wydatkowanie określonej sumy pieniężnej), ale również jako wydatek o charakterze niepieniężnym.

Istotne jest natomiast, by poniesiony wydatek spełniał przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy CIT, w szczególności aby był definitywny i poniesiony przez podatnika, tj. powodował uszczuplenie jego majątku. Uwzględnienie danego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów uzależnione jest zatem od jego faktycznego i definitywnego poniesienia, a przez poniesienie wydatku należy rozumieć ogólne obciążenie majątku (aktywów) podatnika w sensie ekonomicznym, co nie musi oznaczać uszczuplenia zasobów finansowych (gotówkowych) podatnika.

W analizowanym przypadku Spółka Zależna poniosła wydatek w postaci udziałów (akcji) posiadanych wcześniej w innych spółkach, co bezsprzecznie spowodowało uszczuplenie majątku (aktywów) Spółki Zależnej. W konsekwencji doszło do poniesienia wydatku przez Wnioskodawcę.

Konsekwentnie, zdaniem Wnioskodawcy, koszt uzyskania przychodu w przypadku umorzenia przez Spółkę Zależną Certyfikatów Inwestycyjnych należy określić w wysokości Wartości Emisyjnej certyfikatów inwestycyjnych z dnia ich objęcia przez Spółkę Zależną.

Powyższe stanowisko potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 lutego 2017 r. (sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.1022.2016.2.JW), w której czytamy: „należy stwierdzić, że w przypadku odpłatnego zbycia lub umorzenia certyfikatów inwestycyjnych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów łączną cenę emisyjną rozumianą jako wydatki poniesione w formie gotówkowej jak i uregulowane w formie przekazu z potrąceniem do wysokości faktycznie zrealizowanej w związku z tym przekazem, które Wnioskodawca może udokumentować”.

Analogicznie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 grudnia 2016 r. (sygn. IPPB3/4510-908/16-4/JBB), w której czytamy: „kosztem uzyskania przychodu Wnioskodawcy na moment zbycia certyfikatów inwestycyjnych lub otrzymania wynagrodzenia za ich umorzenie w związku z ich wykupem przez Emitenta, które Wnioskodawca opłacił Udziałami i środkami pieniężnymi, będą wydatki na nabycie certyfikatów, które należy przyjąć w wysokości wartości certyfikatów inwestycyjnych z dnia ich objęcia (nabycia), czyli jest to iloczyn ilości certyfikatów inwestycyjnych, które nabędzie Wnioskodawca oraz ceny emisyjnej każdego certyfikatu”.

W świetle przywołanych argumentów, Spóła zwróciła się z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione stanowisko i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest osobą prawną mającą siedzibę na terytorium Polski, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy CIT. Wnioskodawca posiada udziały w zagranicznej spółce kapitałowej z siedzibą w UE („Spółka Zależna”).

Spółka Zależna posiada certyfikaty inwestycyjne (dalej: „Certyfikaty Inwestycyjne”) w polskim funduszu inwestycyjnym zamkniętym (dalej: „Fundusz”), które nabyła w ramach emisji (o określonej wartości emisyjnej, rozumianej jako cena ich objęcia, odzwierciedlająca ich wartość na moment objęcia − dalej: „Wartość Emisyjna”). Wartość Emisyjna Certyfikatów Inwestycyjnych została pokryta (opłacona) w formie przeniesienia przez Spółkę Zależną na rzecz Funduszu własności udziałów lub akcji w innych spółkach.

Jak przedstawiono we wniosku, Spółka Zależna planuje dokonać umorzenia Certyfikatów Inwestycyjnych w Funduszu.

Z uwagi na obowiązujące przepisy dotyczące ustroju funduszy inwestycyjnych zamkniętych należy jednak zauważyć, że jest to swoisty „skrót myślowy”, ponieważ to nie Spółka będzie mogła dokonać umorzenia certyfikatów inwestycyjnych, ale Fundusz jako ich emitent.

W złożonym wniosku ORD-IN Wnioskodawca nie wyklucza, że w przeszłości (z końcem roku podatkowego) Spółka Zależna spełni przesłanki wymienione w art. 24a ust. 3 pkt 3 ustawy CIT, a więc może ona stanowić zagraniczną spółkę kontrolowaną Wnioskodawcy.

W takim przypadku Wnioskodawca byłby zobowiązany do uiszczenia podatku od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej, o którym mowa w art. 24a ust. 1 ustawy CIT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, w jaki sposób należałoby określić koszt uzyskania przychodu z tytułu umorzenia Certyfikatów Inwestycyjnych należących do Spółki Zależnej (jako potencjalnej zagranicznej spółki kontrolowanej przez Wnioskodawcę) na potrzeby oceny spełnienia przesłanki wymienionej w art. 24a ust. 3 pkt 3 lit. c ustawy CIT oraz ustalenia ew. dochodu Spółki Zależnej.

Oznacza to, że Wnioskodawca może mieć obowiązek określenia − na ostatni dzień roku podatkowego zagranicznej spółki kontrolowanej − nadwyżki przychodów zagranicznej spółki kontrolowanej i kosztów ich uzyskania. Jednocześnie przychody te i koszty należy ustalić zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Kwestie dotyczące działania funduszy inwestycyjnych, w tym m.in. nabywania i możliwości zbywania certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez fundusz inwestycyjny zamknięty, reguluje ustawa z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1355, z późn. zm.; dalej: „ufi”).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ufi, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Na mocy art. 4 ust. 1 tej ustawy, fundusz inwestycyjny jest tworzony, zarządzany i reprezentowany w stosunkach z osobami trzecimi przez towarzystwo. Organem funduszu inwestycyjnego jest towarzystwo, utworzone zgodnie z przepisami ustawy.

Uczestnikami funduszy mogą być osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawne. Prawa majątkowe uczestników funduszu, określone ustawą i statutem funduszu inwestycyjnego, reprezentują jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne (art. 6 ust. 1-2 ufi).

Na mocy art. 7 omawianej ustawy, wpłaty do funduszu inwestycyjnego są dokonywane w formie pieniężnej. Jednocześnie, do funduszu inwestycyjnego mogą być wniesione:

1. zdematerializowane papiery wartościowe - jeżeli statut funduszu tak stanowi, lub
2. inne niż zdematerializowane papiery wartościowe, udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością lub prawa, o których mowa w art. 147 ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2

− jeżeli ustawa oraz statut funduszu tak stanowią.

Przy czym, ilekroć w ustawie jest mowa o wpłatach, rozumie się przez to również ww. wniesienie do funduszu praw majątkowych.

Pod pojęciem papiery wartościowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ufi – rozumie się papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem instrumentów pochodnych.

Papierami wartościowymi w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2286, z późn. zm.), są natomiast:

1. akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577 oraz z 2018 r., poz. 398, 650 i 1544), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego,
2. inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienie do nabycia lub objęcia papierów wartościowych określonych w lit. a, lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego (prawa pochodne).
   
   

Stosownie do art. 28 ust. 2 ufi, w przypadku wpłat do funduszu inwestycyjnego, dokonywanych w innych niż zdematerializowane papierach wartościowych, udziałach w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością lub w prawach, o których mowa w art. 147 ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2, osoba zapisująca się na certyfikaty inwestycyjne przenosi, w drodze umowy, zgodnie z odrębnymi przepisami, prawa z tych papierów, udziałów lub prawa, o których mowa w art. 147 ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2, na towarzystwo oraz składa u depozytariusza kopię tej umowy, a w przypadku papierów wartościowych, także te papiery lub, jeżeli papiery wartościowe nie mają formy dokumentu, dokument potwierdzający ich posiadanie wydany na podstawie właściwych przepisów.

Fundusz inwestycyjny zamknięty emituje certyfikaty inwestycyjne (art. 117 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 121 ust. 1 tej ustawy certyfikaty inwestycyjne funduszu inwestycyjnego zamkniętego mogą być papierami wartościowymi imiennymi lub na okaziciela, z tym że certyfikaty inwestycyjne publicznego funduszu inwestycyjnego zamkniętego mogą być wyłącznie papierami wartościowymi na okaziciela.

W myśl art. 128 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych statut funduszu inwestycyjnego może przewidywać dokonywanie wpłat na certyfikaty inwestycyjne papierami wartościowymi, udziałami w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością lub prawami, o których mowa w art. 147 ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2. W takim przypadku, papiery wartościowe, udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością i prawa, o których mowa w art. 147 ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2, będą wyceniane według metody przyjętej przez fundusz dla wyceny aktywów (art. 128 ust. 2).

Przechodząc do meritum rozpatrywanego wniosku ORD-IN należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: „ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, koszt uzyskania przychodów stanowić mogą jedynie koszty poniesione w celu osiągnięcia tych przychodów. Przyjęta na gruncie ww. ustawy konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oznacza, że do podatkowych kosztów podatnik zaliczać może jedynie wydatki przez niego poniesione (z wyjątkiem wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT).

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.

Z powyższego wynika, że możliwość rozpoznania wydatków na objęcie certyfikatów inwestycyjnych jako kosztu podatkowego jest odroczona w czasie do momentu zbycia (umorzenia) tych certyfikatów.

Użycie przez ustawodawcę określenia „wydatki na nabycie” oznacza przy tym, że do kosztów uzyskania przychodów – z chwilą zbycia (umorzenia) certyfikatów – zalicza się wydatki bezpośrednio warunkujące ich objęcie, tj. takie, bez których poniesienia skuteczne objęcie certyfikatów nie byłoby możliwe.

Koszt uzyskania przychodów będą bowiem stanowić − stosownie do przywołanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy CIT − wydatki związane z nabyciem certyfikatów inwestycyjnych, odpowiadające wartości, za jaką nastąpiło nabycie certyfikatów.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane powyżej przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie należy zatem stwierdzić, że w przypadku zbycia przez Spółkę Zależną Certyfikatów Inwestycyjnych w celu ich umorzenia przez FIZ, kosztem uzyskania przychodu będzie wartość certyfikatów inwestycyjnych z dnia ich nabycia przez Spółkę Zależną.

Zatem koszt uzyskania przychodu w przypadku zbycia przez Spółkę Zależną Certyfikatów Inwestycyjnych w celu ich umorzenia przez FIZ należy określić w wysokości Wartości Emisyjnej Certyfikatów Inwestycyjnych z dnia ich objęcia, rozumianej jako cena ich objęcia, odzwierciedlająca ich wartość na moment objęcia.

W związku z powyższym, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.