Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.605.2018.1.JG
z 25 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2018 r. (data wpływu 27 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do Wynagrodzenia z tytułu nabycia Licencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku zastosowania ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do Wynagrodzenia z tytułu nabycia Licencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT, będącej światowym liderem w dziedzinie realizacji specjalistycznych robót budowlanych.

Spółka zajmuje się realizacją projektów związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 41, 20, Z), budową dróg oraz autostrad (PKD 42, 11), dróg szynowych i kolei podziemnej (PKD 42, 12), oraz mostów i tuneli (PKD 42, 13, Z), a także pozostałych obiektów inżynierii lądowej i wodnej (PKD 42, 91, Z).

Zasadniczym przedmiotem działalności Spółki jest realizacja projektów budowlanych związanych ze specjalistycznymi robotami ziemnymi obejmującymi głębokie fundamentowanie wraz ze stabilizacją lub utwardzeniem podłoża, wykonywanymi w szczególności przy użyciu określonych technologii budowlanych (np. budowy ścian szczelinowych).

W ramach wskazywanej działalności budowlanej, celem utrzymania jednolitych, wysokich standardów realizacji robót budowlanych, Spółka ma prawo do korzystania z szeregu wartości niematerialnych i prawnych (np. patentów, technologii, know-how, systemów itp.) nabywanych od pozostałych podmiotów grupy.

Spółka nabywa prawo do korzystania z tych wartości niematerialnych i prawnych w celu wykorzystywania ich w prowadzonej działalności Spółki i stanowią one jej kluczowy element. Korzystanie z tych wartości, tj. korzystanie z odpowiedniej technologii, patentu, czy systemu, może okazać się niezbędne w procesie ubiegania się o wykonanie danego zadania inwestycyjnego (udziału w przetargach budowlanych), a następnie udziału w procesie realizacji specjalistycznych robót budowlanych o odpowiednich właściwościach (określonych dla danej technologii, np.: wykonywania odwiertów, wierceń, wykopów, nasypów, wzmocnień podłoża, budowy ścian szczelinowych, kotwienia lub fundamentowania).

Dodatkowo, biorąc pod uwagę specyfikę branży budowlanej, chrakteryzującą się silną konkurencją, niezwykłym tempem rozwoju, udoskonalania i różnorodności określonych kategorii prac ziemnych, geologicznych, geotechnicznych i innych robót specjalistycznych, wykorzystywanie sprawdzonych, jednolitych i rozpoznawalnych na danym rynku rozwiązań technologicznych – technologii budowlanych – Spółka uznaje za podstawowe i niezbędne ogniwo generujące jej zyski.

Jedną z kategorii powoływanych powyżej wartości niematerialnych i prawnych jest licencja na korzystanie z technologii budowlanych (dalej: „Licencja”), nabywana na mocy umowy licencji technologicznej, zawartej w 2010 roku z francuskim podmiotem grupy – S z siedzibą w R (dalej: „Licencjodawca”).

Licencjodawca bezustannie uzyskuje patenty oraz inwestuje w badania w celu opracowywania odpowiednich systemów, technik, procesów oraz metod związanych m.in. z realizacją robót budowlanych w wyspecjalizowanych obszarach (np. fundamentowania).

Nabywana przez Spółkę Licencja obejmuje w szczególności prawa do użytkowania określonych technologii budowlanych opatentowanych lub nieopatentowanych, a także know-how w dziedzinie technik, procesów oraz metod budowlanych, m.in. w zakresie pali, mikropali, ścian szczelinowych, spięć, podbudowy fundamentów, kotwienie, dostawiania, wykopów, drążenia tuneli, otworów wiertniczych, wierceń, iniekcji cementowych, uszczelniania, wstrzykiwania, osuszania, projektowania i produkcji specjalistycznego sprzętu itd.

Zgodnie z umową zawartą pomiędzy Spółką a Licencjodawcą, Spółka może wykorzystywać Licencje na terytorium Polski, na zasadach wyłączności na eksploatowanie, wykorzystywanie oraz sprzedaż (tj. sprzedaż usług realizowanych przy wykorzystaniu Licencji). Jednocześnie Spółka ma prawo do wykorzystywania Licencji w ramach kolejnych opracowań lub modyfikacji określonych technologii budowlanych lub ich zastosowań.

Z tytułu udzielenia Licencji, Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Licencjodawcy opłaty licencyjnej (dalej: „Wynagrodzenie”).

Wynagrodzenie stanowi 1,5% całkowitego rocznego obrotu, z wyłączeniem transakcji wewnętrznych między spółkami z grupy podmiotów powiązanych.

Zgodnie z umową, dla celów tego wyliczenia Wynagrodzenia wyżej wskazany obrót oznacza przychody, jakie Spółka otrzymała za świadczenie usług (bez podatku VAT).

Tym samym, wielkość obrotu stanowi czynnik determinujący wysokość Wynagrodzenia należnego Licencjodawcy. Jednocześnie Spółka uznaje, iż Wynagrodzenie jest ściśle związane z oferowanymi usługami Spółki. Licencja obejmująca unikalne wzorce postępowania, niezbędne w ramach realizacji poszczególnych prac budowlanych, niewątpliwie ma kluczowe znaczenie dla wielkości obrotów.

Na marginesie warto zaznaczyć, że biorąc pod uwagę opisywaną zależność pomiędzy wielkością obrotu a wartością Wynagrodzenia Licencjodawcy, Licencjodawca ma prawo do przeprowadzenia audytu i weryfikacji sprzedaży Spółki.

Nabyte wartości niematerialne i prawne (Licencja) nie zostały wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, a zatem Spółka nie dokonuje od nich odpisów amortyzacyjnych. Dla celów sprawozdawczości rachunkowej omawiane koszty stanowią koszty działalności operacyjnej Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty poniesione na Wynagrodzenie z tytułu nabycia Licencji podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ustawy o CIT ?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę koszty Wynagrodzenia Licencjodawcy z tytułu nabycia Licencji, tj. należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, bezsprzecznie mieszczą się w kategorii kosztów, o których mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 CIT.

Niemniej, w ocenie Wnioskodawcy sposób wyliczenia wartości Wynagrodzenia oraz ścisły związek nabywanych Licencji z przychodami z działalności budowlanej, przesądza o uznaniu kosztu Wynagrodzenia za koszt bezpośrednio związany ze świadczeniem specjalistycznych usług budowlanych, a co za tym idzie uprawnia do zastosowania wyłączenia, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 CIT.

Uzasadniając powyższe Wnioskodawca wskazuje co następuje.

Z dniem 1 stycznia 2018 roku, na mocy art. 2 pkt 18 w zw. z art. 15 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U.2018.2175, dalej: „Nowelizacja"), do ustawy o CIT został dodany nowy art. 15e.

Zgodnie z treścią art. 15e ust. 1 CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W efekcie, w myśl art. 15e ust. 1 pkt 2 CIT przedmiotem opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości obejmują:

1. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
2. licencje,
3. prawa własności przemysłowej (wynalazek, wzór użytkowy, wzór przemysłowy, znak towarowy, topografia układu scalonego i oznaczenie geograficzne),
4. równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (tzw. „know-how”),

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Jak wynika z uzasadnienia do projektu Nowelizacji, celem art. 15e ust. 1 CIT jest ograniczenie wysokości zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów kwot związanych z wymienionymi w tym przepisie usługami i wartościami o charakterze niematerialnym.

Należy jednak wskazać, że zgodnie z wolą ustawodawcy analizowane ograniczenie nie ma zastosowania do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 15 ust. 11 pkt 1 CIT, ograniczenie o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o CIT nie definiuje sformułowania: „koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi”.

Zdaniem Wnioskodawcy kluczowym w przedmiotowym zakresie są wyjaśnienia Ministerstwa Finansów opublikowane 24 kwietnia 2018 r., dotyczące sposobu interpretowania art. 15e Ustawy CIT („Koszty uzyskania przychodów związanych z nabyciem niektórych rodzajów usług i praw”).

Zgodnie z powołanymi wyjaśnieniami regulacja art. 15e ust. 11 pkt 1 CIT nie dotyczy sposobu związania kosztu z przychodami, a zatem nie odnosi się do kosztów bezpośrednich, ale do bezpośredniego związku tych kosztów z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi.

Wyjaśnienia te wskazują wprost:

„Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT – w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. – nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W myśl art. 15e ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop wskazano:

• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  

• licencje,
  

• prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
  

• wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).
  
  
  

W tym miejscu wyjaśnić należy, że odesłanie w art. 15e ust. 1 pkt 2 updop do art. 16b ust. 1 pkt 4-7 tej ustawy służy do określenia rodzaju praw i wartości, od których opłaty podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych.

Stosownie do art. 15e ust. 11 pkt 1 updop, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Wprowadzenie przepisów limitujących wysokość kosztów uzyskania przychodów podatników związanych z umowami, które generowały opłaty za korzystanie z wartości niematerialnych i prawnych na rzecz podmiotów powiązanych miało na celu uszczelnienie systemu podatku dochodowego i przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania. Jednocześnie jednak ustawodawca w art. 15e ust. 11 pkt 1 wyłączył z zakresu kosztów podlegających limitowaniu na podstawie art. 15e ust. 1 updop, koszty usług i praw bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru albo świadczeniem usługi. Kluczowe dla odczytania zakresu omawianego wyłączenia jest zatem precyzyjne ustalenie znaczenia pojęcia kosztów „bezpośrednio związanych” z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 updop odnosi się do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadzi do wniosku, że chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy stwierdzić, że koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usług lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi. Konieczność doszukiwania się związku kosztu z produktem, towarem i usługą wyklucza z zakresu omawianego wyłączenia koszty ogólnie służące działalności podatnika, ponoszone bez związku z konkretnym towarem lub usługą.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT, będącej światowym liderem w dziedzinie realizacji specjalistycznych robót budowlanych. Spółka zajmuje się realizacją projektów związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, budową dróg oraz autostrad, dróg szynowych i kolei podziemnej, oraz mostów i tuneli, a także pozostałych obiektów inżynierii lądowej i wodnej. Zasadniczym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest realizacja projektów budowlanych związanych ze specjalistycznymi robotami ziemnymi.

Na mocy umowy licencji technologicznej Spółka nabywa licencję na korzystanie z technologii budowlanych, która obejmuje w szczególności prawa do użytkowania określonych technologii budowlanych opatentowanych lub nieopatentowanych, a także know-how w dziedzinie technik, procesów oraz metod budowlanych.

Spółka może wykorzystywać Licencje na terytorium Polski, na zasadach wyłączności na eksploatowanie, wykorzystywanie oraz sprzedaż (tj. sprzedaż usług realizowanych przy wykorzystaniu Licencji). Jednocześnie Spółka ma prawo do wykorzystywania Licencji w ramach kolejnych opracowań lub modyfikacji określonych technologii budowlanych lub ich zastosowań.

Zgłoszona przez Spółkę wątpliwość dotyczy zastosowania art. 15e ust. 11 pkt 1 updop w odniesieniu do Wynagrodzenia z tytułu nabycia Licencji.

Jak wskazała Spółka w opisie stanu faktycznego Wynagrodzenie za Licencje stanowi 1,5% całkowitego rocznego obrotu, z wyłączeniem transakcji wewnętrznych między spółkami z grupy podmiotów powiązanych. Obrót oznacza przychody, jakie Spółka otrzymała za świadczenie usług (bez podatku VAT). Tym samym, wielkość obrotu stanowi czynnik determinujący wysokość Wynagrodzenia należnego Licencjodawcy.

Wynagrodzenie jest ściśle związane z oferowanymi usługami Spółki. Licencja obejmująca unikalne wzorce postępowania, niezbędne w ramach realizacji poszczególnych prac budowlanych, niewątpliwie ma kluczowe znaczenie dla wielkości obrotów.

Na podstawie powyższego uznać należy, że opisane powyżej koszty poniesione na Wynagrodzenie z tytułu nabycia Licencji stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług, w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 updop. Na powyższe wskazuje m.in. opisany sposób kalkulacji Wynagrodzenia. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, bez ponoszenia kosztów z tytułu nabycia Licencji, Spółka nie mogłaby realizować prac budowlanych.

Ze względu na powyższe, do ww. opłat nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 updop.

W konsekwencji stwierdzić należy, że stanowisko Spółki w zakresie zastosowania wyłączenia o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do kosztów poniesionych na Wynagrodzenie z tytułu nabycia Licencji, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Niezależnie od powyższego tytułem uwagi wskazać należy, że z dniem 1 stycznia 2019 r. na podstawie ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 23 listopada 2018 r.) uległy zmianie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.