Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.420.2021.1.DS
z 10 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 20 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanej infrastruktury Gminy (…) szansą na aktywizację społeczności lokalnej - Rewitalizacja obiektów sportowych” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

18 czerwca 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanej infrastruktury Gminy (…) szansą na aktywizację społeczności lokalnej - Rewitalizacja obiektów sportowych”. Złożony wniosek uzupełniono pismem z 20 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (…)- jednostka samorządu terytorialnego będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, realizuje zadanie inwestycyjne pn.: „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanej infrastruktury Gminy (…) szansą na aktywizację społeczności lokalnej - Rewitalizacja obiektów sportowych”.

Zadanie współfinansowane jest ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) (kwota dofinansowania projektu wynosi 300 000 zł). Projekt obejmuje modernizację kompleksu boisk Orlik 2012 w (…).

W jego zakresie przewiduje się:

• wymianę zniszczonej nawierzchni sportowej obiektu,
  

• odtworzenie zdegradowanej części ogrodzenia, bram i furtek wejściowych,
  

• wykonanie altany drewnianej o powierzchni do 35m2 każda (konstrukcja słupowa drewniana),
  

• modernizację oświetlenia obiektu (energooszczędne źródła światła typu LED o większym natężeniu).
  
  
  

Efektem realizacji operacji będzie zmodernizowany obiekt infrastruktury sportowej i rekreacyjnej.

Gmina (…) w związku z faktem, iż jako wnioskodawca chce zaliczyć koszty podatku VAT realizacji zadania do kosztów kwalifikowanych projektu i tym samym otrzymać do nich dofinansowanie, musi wykazać iż podatek VAT nie będzie mógł być przez Wnioskodawcę odzyskany w całości zarówno podczas realizacji zadania jak i po jego zakończeniu. Tylko w takiej sytuacji można zaliczyć podatek VAT poniesiony na realizację projektu jako wydatek kwalifikowany.

Po zakończeniu zadania wytworzony majątek pozostanie własnością Gminy (…) i nie zmieni swojego pierwotnego przeznaczenia, w dalszym ciągu będzie to kompleks sportowo- rekreacyjny. Po zakończeniu realizacji zadania Gmina (…) będzie ponosiła bieżące koszty związane z utrzymaniem kompleksu.

Projekt związany jest z realizacją zadań własnych gminy określonych w art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.) tj. w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

W trakcie realizacji zadania oraz po jego zakończeniu zarówno, kompleks sportowo-rekreacyjny nie będzie służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W ocenie podatnika, w związku z tym, że kompleks sportowo-rekreacyjny w całości ani części nie będą w trakcie projektu ani po jego zakończeniu służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Gminie (…) nie będzie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z poniesionymi nakładami inwestycyjnymi (nie zajdą przesłanki o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do realizowanego projektu Gmina (…) będzie miała możliwość odliczenia podatku VAT w części lub całości (tj. czy będzie miała możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację projektu)?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie (…) w odniesieniu do poniesionych nakładów na realizację projektu nie będzie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony ponieważ nie zajdą przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów u usług. W trakcie realizacji zadania oraz po jego zakończeniu kompleks sportowo-rekreacyjny nie będzie wykorzystywany przez Gminę (…) do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (cały teren objęty projektem ani jego części nie będzie przedmiotem umów najmu, dzierżaw itp.) w związku z czym Podatnikowi nie będzie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (w związku z poniesionymi nakładami inwestycyjnymi).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np.: czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Należy nadmienić, że gmina, w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r., poz. 1372), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina - jednostka samorządu terytorialnego będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, realizuje zadanie inwestycyjne pn.: „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanej infrastruktury Gminy (…) szansą na aktywizację społeczności lokalnej - Rewitalizacja obiektów sportowych”.

Zadanie współfinansowane jest ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…). Projekt obejmuje modernizację kompleksu boisk Orlik 2012 w (…). W jego zakresie przewiduje się: wymianę zniszczonej nawierzchni sportowej obiektu, odtworzenie zdegradowanej części ogrodzenia, bram i furtek wejściowych, wykonanie altany drewnianej o powierzchni do 35 m2 każda, modernizację oświetlenia obiektu. Efektem realizacji operacji będzie zmodernizowany obiekt infrastruktury sportowej i rekreacyjnej.

Po zakończeniu zadania wytworzony majątek pozostanie własnością Gminy i nie zmieni swojego pierwotnego przeznaczenia, w dalszym ciągu będzie to kompleks sportowo-rekreacyjny. Po zakończeniu realizacji zadania Gmina będzie ponosiła bieżące koszty związane z utrzymaniem kompleksu.

W trakcie realizacji zadania oraz po jego zakończeniu kompleks sportowo-rekreacyjny nie będzie służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w odniesieniu do realizowanego projektu Gmina będzie miała możliwość odliczenia podatku VAT w części lub całości.

Odnosząc się do prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od wydatków związanych z przedsięwzięciem pn.: „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanej infrastruktury Gminy (…) szansą na aktywizację społeczności lokalnej - Rewitalizacja obiektów sportowych”, należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dany podmiot ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Zatem dla określenia, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego niezwykle istotny jest charakter związku występującego między zakupami, a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym, samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Należy jednakże zaznaczyć, że nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim przy dokonywaniu świadczeń opodatkowanych, lecz oczywistość oraz bezsporność tego powiązania z dokonywaną przez Wnioskodawcę sprzedażą opodatkowaną, może dopiero dać uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Wnioskodawca wskazał bowiem jednoznacznie, że kompleks sportowo-rekreacyjny nie będzie w trakcie projektu ani po jego zakończeniu służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Projekt związany jest z realizacją zadań własnych gminy określonych w art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym tj. w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Gmina (…) nie będzie miała możliwości odliczenia podatku VAT, z tytułu realizacji zadania inwestycyjnego pn.: „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanej infrastruktury Gminy (…) szansą na aktywizację społeczności lokalnej - Rewitalizacja obiektów sportowych”, gdyż efekty tego projektu nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podsumowując, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, Gminie (…) w odniesieniu do ponoszonych nakładów na realizację ww. projektu nie będzie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu kwalifikacji, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.