INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2011 r. (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.) o potwierdzenie dokonania brakującej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest agentem turystycznym i biletowym. Pośredniczy on w sprzedaży biletów lotniczych zarówno krajowych, jak i zagranicznych. W zakresie pośrednictwa w sprzedaży biletów rejsowych jest on zrzeszony w IATA (akredytacja) – Międzynarodowym Stowarzyszeniu Przewoźników Lotniczych. Za usługi wyszukania połączenia i dokonania rezerwacji Spółka pobiera od klienta opłatę serwisową „transaktion fee” (TF), doliczając ją do ceny biletu. Faktura składa się z dwóch pozycji: biletu (sprzedaż w imieniu i na rzecz linii lotniczej) oraz TF. Dodatkowo, Zainteresowany uzyskuje prowizje od linii lotniczej za pośrednictwo w sprzedaży biletów lotniczych.

Spółka planuje wprowadzić do sprzedaży nowy rodzaj produktu w postaci pakietów skierowanych dla firm (P, G, S). Zgodnie z klasyfikacją PKWiU usługa została określona jako numer 79.11.11.0 – „usługi organizowania rezerwacji biletów lotniczych”.

Przystąpienie do pakietu będzie gwarantowało uzyskanie zniżek na opłatę serwisową (TF) przy zakupie biletów, ale cena biletu nie zmieni się. Dodatkowo, klient w ramach poszczególnych pakietów nabywa dodatkowe przywileje, np. będzie miał dedykowaną osobę do kontaktu, może korzystać z odroczonego terminu płatności – warunki uzależnione są od pakietu i mogą się zmieniać.

Przykładowa oferta pakietu G:

• do 50% zniżki opłat serwisowych,
• do 25% zniżki na obsługę posprzedażową,
• doradca A specjalnie dla firmy,
• odroczony termin płatności.
  
  

Po podpisaniu umowy na pakiety (przystąpienie do pakietu), Wnioskodawca będzie wystawiał klientowi fakturę za pakiet (raz w miesiącu z góry). Następnie w trakcie miesiąca w przypadku zamówienia biletów będzie on wystawiał faktury za bilety, jak do tej pory (faktura za każdy bilet +TF), z tym że opłata serwisowa będzie naliczana z uwzględnieniem warunków pakietu. Opłata za pakiet jest bezzwrotna, w przypadku braku zamówień na rezerwacje biletów Zainteresowany nie będzie korygować faktury, ani zwracać dokonanych wpłat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stosowanie na fakturze następującego nazewnictwa usług sprzedaży pakietów: „Pakiet A: S/G/P za okres …”...

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowana nazwa jest nazwą handlową i w połączeniu z ofertą wystarczająco definiuje rodzaj usługi. Dodatkowo z każdym klientem zawierana jest szczegółowa umowa definiująca zakres usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Spółka jest m.in. agentem biletowym. Planuje ona wprowadzić do sprzedaży nowy rodzaj produktu w postaci pakietów skierowanych dla firm (P, G, S), które będą gwarantowały uzyskanie zniżek na opłatę serwisową (TF). Dodatkowo, klient w ramach poszczególnych pakietów nabywa dodatkowe przywileje, np. będzie miał dedykowaną osobę do kontaktu, może korzystać z odroczonego terminu płatności – warunki uzależnione są od pakietu i mogą się zmieniać. Usługę sprzedaży pakietów Zainteresowany zaklasyfikował do grupowania PKWiU – 79.11.11.0 – „Usługi organizowania rezerwacji biletów lotniczych”.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania nazwy wykonywanej usługi na fakturze.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Zasady te zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanym dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z przytoczonego powyżej przepisu § 5 ust. 1 rozporządzenia wynika, jakie minimalne wymagania musi spełniać faktura VAT. Jednym z nich jest wymóg zamieszczania nazwy (rodzaju) towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru/usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany opisać na fakturze każdy towar/usługę i podać jego nazwę. Umieszczona na fakturze VAT nazwa towaru winna oznaczać określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru czy rodzajową usługi, tak aby do użytej nazwy towaru/usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem/usługą, a nadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedawanego towaru/usługi.

W związku z powyższym, nazwa usługi zawarta na fakturze VAT winna określać usługę będącą przedmiotem świadczenia.

Zdaniem Zainteresowanego, zastosowanie przez niego na fakturze nazwy „Pakiet A: S/G/P za okres …” jest nazwą handlową i w połączeniu z ofertą wystarczająco definiuje rodzaj usługi.

Zatem, prawidłowe będzie stosowanie na fakturze nazewnictwa usług sprzedaży pakietów: „Pakiet A: S/G/P za okres …”, bowiem użyta nazwa będzie zgodna z będącą przedmiotem obrotu usługą.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

W przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie wystawiania faktur. Natomiast kwestia dotycząca stawki podatku została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 29 listopada 2011 r. nr ILPP4/443 -598/11-4/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.