Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.254.2021.2.AZ
z 15 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2021 r. (data wpływu 8 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 11 maja 2021 r. (data wpływu 12 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji publicznej przez sądowy organ egzekucyjny jako niestanowiącej zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji publicznej przez sądowy organ egzekucyjny jako niestanowiącej zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 maja 2021 r. (data wpływu 12 maja 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 4 maja 2021 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.254.2021.1.AZ.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Komornik sądowy we wrześniu 2021 r. będzie przeprowadzać sprzedaż licytacyjną nieruchomości oznaczonej numerem KW nr …. składającej się z działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 należącej do dłużnika X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowana, natomiast zgodnie z Decyzją nr … z dnia 21 kwietnia 2015 r., Decyzją nr …. z dnia 29 stycznia 2016, Decyzją nr … Marszałek Województwa udzielił koncesji na wydobywanie kruszywa naturalnego z części złoża „…” położonego w miejscowości …, gmina …, powiat …, województwo … podmiotowi trzeciemu, który nie jest dłużnikiem, tj. firmie Y Sp. z o.o. Spółka komandytowo-akcyjna.

Dla działek 1, 2, 15, 3, 4, 5, 7, 8, 9, 10, 11, 12 i 13 została wydana decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na „Wydobyciu kruszywa naturalnego ze złoża …”, gm. .., powiat .., województwo .. nr OS.. i 4 wydanej w dniu 4 września 2014 r. przez Burmistrza Miasta i Gminy .. oraz dla działki nr 14 decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na „Zwiększeniu obszaru i terenu górniczego w obrębie złoża kruszywa naturalnego poprzez włączenie w zakresie prac wydobywczych działki nr 14 obręb .., miejscowość ..”, gm. .., powiat .., województwo .. nr .. wydanej w dniu 21 marca 2017 r. przez Burmistrza Miasta i Gminy ...

Zgodnie z zaświadczeniem Burmistrza i Gminy .. nr .. z dnia 6 października 2020 r. dla działek nr 14, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ,8, 9, 10, 11, 12 i 13 położonych w obrębie .., gm. .. nie ma aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. Dotychczasowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego gm. …. utracił ważność z dniem 31 grudnia 2003 r. na podstawie art. 87 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy … - etap II przyjęte uchwała nr … Rady Miasta i Gminy .. z dnia 15 listopada 2011 r. z późn. zm. w obrębie działek przewiduje się następujące przeznaczenie: dz. 14 - oznaczona symbolem II.PK.1 .PI - inwestycyjna produkcyjno-usługowa, 1, 2 oznaczona symbolem II.PK.1 .PI - inwestycyjna produkcyjno-usługowa, 3, 4 oznaczona symbolem II.PK.1.PI - inwestycyjna produkcyjno-usługowa, 5, 6, 7, 8, 9 oznaczona symbolem II.PK.1 .PI - inwestycyjna produkcyjno-usługowa, 10, 11, 12 i 13 oznaczona symbolem II.PK.1 .PI - inwestycyjna produkcyjno-usługowa.

W dniach 4 sierpnia 2020 r., 20 sierpnia 2020 r., 28 sierpnia 2020 r. oraz 20 listopada 2020 r. komornik sądowy wraz biegłym sądowym dokonał oględzin przedmiotowej nieruchomości, gdzie stwierdzono, że złoża zostały praktycznie wydobyte w całości, cała nieruchomość znajduje się pod wodami. Zgodnie z decyzją nr … z dnia 10 stycznia 2018 r. Starosty …nałożono obowiązek rekultywacji przedmiotowych gruntów na Sp. z o.o S.K.A. z/s w .., Osiedle …., jako podmiot prowadzący działalność przemysłową, powodującą utratę wartości użytkowych gruntów. W zakresie rekultywacji gruntów osoba odpowiedzialna za jej wykonanie nie jest właścicielem gruntów. Zgodnie z projektem rekultywacji terenu zdegradowanego ww. działem z czerwca 2017 r. stanowiącego załącznik nr 2 na terenie wyrobiska poeksploatacyjnego planuje się przeprowadzenie rekultywacji w kierunku wodno-rolnym (stawy hodowlane).

Spółka dłużna na przedmiotowej nieruchomości nie prowadziła działalności wydobywczej, sprzedaż w drodze licytacji publicznej będzie dotyczyła jedynie gruntów znajdujących się w większej części pod lustrem wody, komornik sądowy nie będzie prowadził sprzedaży przedsiębiorstwa, ani sprzedaży koncesji wydobywczej wydanej przez Marszałka Województwa. Według oświadczenia dłużnika z dnia 31 sierpnia 2020 r. przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez dłużnika w 2018 r. na podstawie umowy przeniesienia prawa własności w celu zwolnienia się z obowiązku zapłaty świadczenia pieniężnego (akt notarialny sporządzony przez notariusza ….. z dn. 19 lipca 2018 r., Rep….).

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że dla całej przedmiotowej nieruchomości wraz ze wszystkimi działkami nie było wydanej decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie oznaczone nr 1:

Czy opisana w stanie faktycznym przymusowa sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji publicznej przez sądowy organ egzekucyjny powinna zostać uznana za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w konsekwencji przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały do niej zastosowania?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy przymusowe przeniesienie prawa własności w drodze licytacji publicznej przez sadowy organ egzekucyjny na ewentualnego nabywcę nie można uznać za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy przymusowe przeniesienie prawa własności w drodze licytacji publicznej przez sądowy organ egzekucyjny na ewentualnego nabywcę będzie korzystało ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Art. 43 ustawy zawiera katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zdaniem organu egzekucyjnego o przeznaczeniu gruntu rozstrzyga odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jest dokumentem prawa miejscowego. Jak wskazano w stanie faktycznym grunt przeznaczony pod wydobycie, oraz co istotne określony został kierunek rekultywacji na wodno-rolny. Oznacza to, że przedmiotowy grunt nie jest przeznaczony pod zabudowę i jego sprzedaż korzysta ze zwolnienia od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji publicznej przez sądowy organ egzekucyjny jako niestanowiącej zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z art. 2 pkt 27e ustawy, przez którą rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa obejmowała zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – Komornik sądowy we wrześniu 2021 r. będzie przeprowadzać sprzedaż licytacyjną nieruchomości oznaczonej numerem KW nr …. składającej się z działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 należącej do dłużnika X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo-akcyjna. Przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowana, natomiast zgodnie z Decyzją nr …z dnia 21 kwietnia 2015 r., Decyzją nr … z dnia 29 stycznia 2016, Decyzją nr … Marszałek Województwa udzielił koncesji na wydobywanie kruszywa naturalnego z części złoża podmiotowi trzeciemu, który nie jest dłużnikiem, tj. firmie Y Sp. z o.o. Spółka komandytowo-akcyjna. W dniach 4 sierpnia 2020 r., 20 sierpnia 2020 r., 28 sierpnia 2020 r. oraz 20 listopada 2020 r. komornik sądowy wraz biegłym sądowym dokonał oględzin przedmiotowej nieruchomości, gdzie stwierdzono, że złoża zostały praktycznie wydobyte w całości, cała nieruchomość znajduje się pod wodami. Zgodnie z decyzją nr …7 z dnia 10 stycznia 2018 r. Starosty nałożono obowiązek rekultywacji przedmiotowych gruntów na Y Sp. z o.o S.K.A., jako podmiot prowadzący działalność przemysłową, powodującą utratę wartości użytkowych gruntów. W zakresie rekultywacji gruntów osoba odpowiedzialna za jej wykonanie nie jest właścicielem gruntów. Zgodnie z projektem rekultywacji terenu zdegradowanego planuje się przeprowadzenie rekultywacji w kierunku wodno-rolnym (stawy hodowlane). Spółka dłużna na przedmiotowej nieruchomości nie prowadziła działalności wydobywczej, sprzedaż w drodze licytacji publicznej będzie dotyczyła jedynie gruntów znajdujących się w większej części pod lustrem wody, komornik sądowy nie będzie prowadził sprzedaży przedsiębiorstwa, ani sprzedaży koncesji wydobywczej wydanej przez Marszałka Województwa.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że brak jest podstaw do uznania przedmiotu transakcji – sprzedaży niezabudowanej nieruchomości składającej się z działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Jak z wniosku wynika przedmiotem sprzedaży w trybie licytacji komorniczej jest wyłącznie niezabudowana nieruchomość. Nieruchomość nie stanowi po stronie zbywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jak wskazał Wnioskodawca Spółka dłużna na przedmiotowej nieruchomości nie prowadziła działalności wydobywczej, sprzedaż w drodze licytacji publicznej będzie dotyczyła jedynie gruntów.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał” lub „TSUE”) w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C 444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z dnia 21 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316). Zgodnie natomiast z orzecznictwem TSUE (wyrok TSUE z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Christel Schriever, pkt 26) ocena, jakie dobra – ruchome lub nieruchome – są niezbędne do utworzenia przedsiębiorstwa lub ZCP, musi być dokonywana „(…) z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej”.

W rozpatrywanej sprawie zasługuje na uwagę orzeczenie NSA z 24 listopada 2016 r., sygn. I FSK 1316/15, w którym Sąd stwierdził, że „Same w sobie nieruchomości (zabudowane nieruchomości) nie tworzą całości zdolnej do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nie stanowią zatem zorganizowanej części przedsiębiorstw a, nawet jeżeli były wykorzystywane przez sprzedawcę również do działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu tych nieruchomości lub ich części, albo znajdujących się na nich obiektów budowlanych i ich części. (...) Natomiast sprzedaż wyodrębnionych z takiego zakładu pojedynczych lub nawet wszystkich nieruchomości, nie mogłaby być uznana za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Bez całej struktury składającej się na działalność w zakresie wynajmu nieruchomości - wciąż byłaby to jedynie sprzedaż nieruchomości, jako składników majątkowych”. Podobna teza została zawarta w wyroku z 26 stycznia 2018 r., sygn. I FSK 1127/17.

Zatem w okolicznościach przedstawionych we wniosku, planowana sprzedaż prawa własności nieruchomości składającej się z działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 nie będzie stanowiła transakcji wyłączonej z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż ww. nieruchomości będzie stanowić w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji publicznej przez sądowy organ egzekucyjny jako niestanowiącej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, natomiast w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 15 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 15 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.