2021.05.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.191.2021.2.DM
z 28 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2021 r. (data wpływu 23 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 4 maja 2021 r. (doręczone dnia 4 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a usług w zakresie wyceny aktywów Funduszy Inwestycyjnych Otwartych, dokonywanych na zlecenie Funduszu, działającego poprzez Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych jako pomiotu zarządzającego FIO – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a usług w zakresie wyceny aktywów Funduszy Inwestycyjnych Otwartych, dokonywanych na zlecenie Funduszu, działającego poprzez Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych jako pomiotu zarządzającego FIO. Złożony wniosek uzupełniony został na wezwanie tutejszego organu z dnia 4 maja 2021 r. (doręczone dnia 4 maja 2021 r.) pismem z dnia 11 maja 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, świadczącym usługi polegające m.in. na profesjonalnej wycenie innych podmiotów gospodarczych, w szczególności wycenie aktywów nienotowanych funduszy inwestycyjnych (w tym funduszy inwestycyjnych zamkniętych, specjalistycznych funduszy inwestycyjnych otwartych oraz alternatywnych spółek inwestycyjnych). Wnioskodawca rozważa rozszerzenie działalności o dokonywanie wycen aktywów Funduszy Inwestycyjnych Otwartych (FIO).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 95 ze zm. z dnia 21 stycznia 2020 r.; dalej: ustawa FIZAFI), fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Fundusz inwestycyjny może przy tym prowadzić działalność jako:

fundusz inwestycyjny otwarty;
alternatywny fundusz inwestycyjny: specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty albo fundusz inwestycyjny zamknięty.

Towarzystwo funduszy inwestycyjnych posiada osobowość prawną oraz odpowiada za utworzenie funduszu (w tym FIO).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy FIZAFI, towarzystwo tworzy fundusz inwestycyjny, zarządza nim i reprezentuje fundusz w stosunkach z osobami trzecimi.

Towarzystwo, w drodze umowy zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności, może przekazać spółce zarządzającej prowadzącej działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zarządzanie funduszem inwestycyjnym otwartym i prowadzenie jego spraw (art. 4 ust. 1a ustawy FIZAFI).

Tak jak każda jednostka wspólnego inwestowania, FIO podlega restrykcjom wyszczególnionym w ustawie FIZAFI. Jednym z obowiązków, jest konieczność dokonywania wycen aktywów będących w posiadaniu FIO. Fundusz inwestycyjny dokonuje wyceny aktywów funduszu, ustalenia wartości aktywów netto oraz wartości aktywów netto przypadających na jednostkę uczestnictwa lub certyfikat inwestycyjny - wartość aktywów netto funduszu ustala się pomniejszając wartość aktywów funduszu o jego zobowiązania (art. 8 ust. 1 i 2 ustawy FIZAFI).

Szczegółowe zasady wyceny aktywów Funduszy Inwestycyjnych Otwartych reguluje rozporządze-nie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy inwestycyjnych (Dz. U. z 2007 r. nr 249 poz. 1859 z dnia 31 grudnia 2007 r. - dalej Rozporządzenie). 1 stycznia 2021 r. Ustawodawca dokonał szeregu zmian odnoszących się m.in. do wyceny aktywów funduszy inwestycyjnych, na mocy Rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 grudnia 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy inwestycyjnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 2436 z dnia 31 grudnia 2020 r.).

Znowelizowane przepisy odnoszą m.in. do zasad wyceny instrumentów dłużnych. Nowe podejście do wyceny takich instrumentów zakłada wykorzystanie wartości godziwej, zgodne z przyjętym w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości (MSR/MSSF). Zgodnie z treścią uzasadnienia do projektu nowelizacji Rozporządzenia, określenie wartości godziwej powinno następować w pierwszej kolejności na podstawie wartości rynkowej. W sytuacji braku ceny rynkowej, wartość godziwa szacowana byłaby modelem opartym o parametry rynkowe obserwowalne bezpośrednio i pośrednio, tj. uwzględniającym np. ceny obligacji tego samego emitenta, emitentów z tej samej branży, tego samego rynku, wysokości stóp procentowych przy ustalaniu stopy dyskontowania przyszłych przepływów z wycenianego instrumentu. W wyjątkowych przypadkach dopuszczalna jest przy tym wycena w oparciu o model oparty o dane nieobserwowalne (towarzyszyłby temu obowiązek dodatkowych ujawnień). Jednocześnie dopuszczalność zastosowania metody wyceny według skorygowanej ceny nabycia z wykorzystaniem efektywnej stopy procentowej zostanie ograniczona do instrumentów o pierwotnym terminie zapadalności krótszym niż 92 dni. Oznacza to, że instrument o terminie zapadalności dłuższym niż 3 miesiące, powinien być wyceniany według wartości rynkowej albo z wykorzystaniem modelu opartego o parametry rynkowe.

Rozporządzenie wskazuje, iż fundusz inwestycyjny jest zobowiązany zawrzeć stosowane metody wyceny w dokumentacji, o której mowa w art. 10 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm. z dnia 1 lutego 2021 r.). Dotyczy to między innymi: metod wycen stosowanych przy każdym rodzaju aktywów, modeli wyceny i ich głównych cech, powodów wyboru i uzasadnienia ich stosowania, częstotliwości dokonywania przeglądu poszczególnych wycen aktywów niebędących przedmiotem obrotu na aktywnym rynku i częstotliwości i zasad przeglądu danych wejściowych wykorzystywanych w modelach. Opis technik wyceny oraz zakres stosowanych danych obserwowanych i nieobserwowalnych muszą być ujawnione w informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego funduszu, w tym FIO. Aktywa wycenia się przy tym wg wartości godziwej.

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca planuje świadczyć usługi na rzecz Funduszu Inwestycyjnego Otwartego, na zlecenie towarzystwa funduszy inwestycyjnych (jako podmiotu zarządzającego FIO w myśl przytoczonego wyżej art. 4 ust. 1a ustawy FIZAFI), jako podmiot zewnętrzny dokonujący wyceny aktywów FIO.

Wnioskodawca przewiduje, że znowelizowane przepisy Rozporządzenia, koncentrujące się na bardziej sformalizowanej oraz dokładniejszej metodologii wyceny aktywów funduszy inwestycyjnych (również bardziej skomplikowanej), prowadzić będą do częstej sytuacji, w której towarzystwo funduszy inwestycyjnych (podmiot zarządzający FIO) będzie poszukiwać podmiotów profesjonalnie świadczących usługi wyceny aktywów, a więc podmiotów o profilu działalności takiej jaką prowadzi Wnioskodawca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie usług przez Wnioskodawcę w zakresie wyceny aktywów Funduszy Inwestycyjnych Otwartych, dokonywane na zlecenie Funduszu, działającego poprzez Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych jako podmiotu zarządzającego FIO, będące realizacją obowiązku przeprowadzania ich wyceny według wartości godziwej przez TFI, podlega zwolnieniu podatkowemu z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi polegające na dokonywaniu wyceny aktywów Funduszy Inwestycyjnych Otwartych, dokonywane na zlecenie Funduszu, działającego poprzez Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych jako podmiotu zarządzającego FIO, będące realizacją obowiązku wynikającego z art. 8 ust. 1 ustawy FIZAFI oraz szczegółowych zasad wyceny aktywów zawartych w przepisach Rozporządzenia, należy klasyfikować jako usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12 lit a ustawy o VAT i jako takie podlegają zwolnieniu podatkowemu przewidzianego w niniejszym przepisie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepisy ustawy o VAT wprowadzają zatem generalną zasadę opodatkowania świadczenia usług. Ustawa o VAT przewiduje jednakże szereg zwolnień podatkowych, które podatnik powinien za każdym razem brać pod uwagę dokonując interpretacji przepisów pod kątem świadczonej przez siebie usługi.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT przewiduje zwolnienie podatkowe dla świadczenia usług zarządzania:

funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi,
portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,
ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,
otwartymi funduszami emerytalnymi oraz dobrowolnymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Fundu-szem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów,
pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych,
obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami.

Analizując opisane w stanie faktycznym czynności, jakie ma zamiar wykonywać Wnioskodawca, należy zatem rozważyć czy stanowią one usługi zarządzania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT.

W celu właściwej subsumpcji powyższej normy prawnej, w ocenie Wnioskodawcy konieczna jest wykładnia pojęcia „zarządzanie", jak również ustalenie przedmiotowego zakresu stosowania zwolnienia do świadczenia usług zarzadzania funduszami inwestycyjnymi oraz alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

W ocenie Wnioskodawcy, bezpośrednie odesłanie w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT do znaczenia pojęcia „zarządzania funduszami oraz alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi” do przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi nakazuje poszukiwać przedmiotowego charakteru zwolnienia w czynnościach jakie podejmują podmioty, zajmujące się zarządzaniem funduszami na podstawie przepisów ustawy o FIZAFI.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o FIZAFI, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. W myśl ust. 3 przywołanego przepisu, fundusz inwestycyjny może prowadzić działalność jako:

fundusz inwestycyjny otwarty;
alternatywny fundusz inwestycyjny: specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty albo fundusz inwestycyjny zamknięty.

Do kategorii funduszy inwestycyjnych zalicza się ponadto alternatywną spółkę inwestycyjną (ASI) - art. 8a ust. 1 ustawy FIZAFI.

Należy zatem uznać, już na etapie analizy językowej wykładni funduszu inwestycyjnego, że usługi zarządzania funduszami, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT, obejmują swoim zasięgiem również zarządzanie Funduszami Inwestycyjnymi Otwartymi.

Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych posiada osobowość prawną oraz odpowiada za utworzenie funduszu (w tym FIO).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy FIZAFI, TFI tworzy fundusz inwestycyjny, zarządza nim i reprezentuje fundusz w stosunkach z osobami trzecimi.

Szczegółowe zasady wyceny aktywów Funduszy Inwestycyjnych Otwartych reguluje Rozporządze-nie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy inwestycyjnych (Dz. U. z 2007 r. nr 249 poz. 1859 z dnia 31 grudnia 2007 r. - dalej Rozporządzenie). 1 stycznia 2021 r. Ustawodawca dokonał szeregu zmian odnoszących się m.in. do wyceny aktywów funduszy inwestycyjnych, na mocy Rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 grudnia 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy inwestycyjnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 2436 z dnia 31 grudnia 2020 r.).

TFI jako podmiot zarządzający FIO ma przy tym obowiązek dokonywania wyceny aktywów FIO w zgodzie z obowiązującymi go normami prawnymi ustawy o FIZAFI oraz Rozporządzenia. Towarzystwo ma przy tym dowolność, czy przy podejmowaniu czynności polegających na wycenie aktywów posłuży się profesjonalnym zewnętrznym podmiotem wyceniającym aktywa, czy też dokona wyceny we własnym zakresie.

W następnej kolejności Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na dorobek prawodawstwa Unii Europejskiej oraz orzecznictwo TSUE, odnoszące się do prezentowanego zagadnienia.

W wyroku TSUE z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie Abbey National plc i Inscape lnvestment Fund przeciwko Commissioners of Customs & Excise (sygn. C-169/04), który wyznacza kierunek wykładni analizowanego terminu, skład orzekający stwierdził: Pojęcie „zarządzania” funduszami powierniczymi, o którym mowa w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG (...) jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie. Ponadto w tym samym orzeczeniu TSUE stwierdził, iż pojęcie „zarządzani(a) specjalnymi funduszami powierniczymi (zarządzania funduszami powierniczymi)”, o którym mowa w tym przepisie, obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i - jeśli je oceniać globalnie - są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami. Przedmiotowy wyrok dotyczył czynności zarządzania funduszem wykonywanych na bazie Dyrektywy UCITS (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe - Dz. U. UE. L. 2009.302.32 z dnia 17 listopada 2009 r.), a więc trzonu prawnego prawa wspólnotowego, który odnosi się do polskich przepisów regulujących tworzenie, funkcjonowanie oraz zarządzanie Funduszami Inwestycyjnymi Otwartymi.

Wobec powyższego, wykładnię art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT należy dokonać w oparciu o prawo wspólnotowe. Polska ustawa FIZAFI, w zakresie regulacji dotyczącej FIO, ma swoje podstawy w Dyrektywie UCITS, która jest dyrektywą harmonizującą zasady działania przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. W tym kontekście należy zauważyć, iż definicja zarządzania funduszem została zawarta w art. 6 ust. 2, zgodnie z którym spółka zarządzająca nie angażuje się w działalność inną niż zarządzanie UCITS, którym wydano zezwolenie na podstawie niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem dodatkowego zarządzania przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania, które nie są objęte niniejszą dyrektywą i w odniesieniu do których spółka zarządzająca podlega nadzorowi ostrożnościowemu i których jednostki nie mogą być wprowadzane do obrotu w innych państwach członkowskich na mocy niniejszej dyrektywy. Działalność związana z zarządzaniem UCTIS obejmuje, do celów niniejszej dyrektywy, obowiązki, o których mowa w załączniku II.

Jednocześnie Załącznik nr II Dyrektywy UCITS, jako usługi zarządzania wymienia:

funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem:

zarządzanie inwestycjami,
administracja:
1. obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;
2. zapytania klientów;
3. wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);
4. monitorowanie przestrzegania uregulowań;
5. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;
6. wypłata zysków;
7. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;
8. rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);
9. prowadzenie ksiąg,
wprowadzanie do obrotu.

Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, że analogiczne regulacje zawiera również Dyrektywa ZAFI, odnosząca się do alternatywnych form zbiorowego inwestowania, które w polskiej ustawie o FIZAFI zostały skalsyfikowane jako SFIO (Specjalistyczne Fundusze Inwestycyjne Otwarte), FIZ (Fundusze Inwestycyjne Zamknięte) oraz ASI (Alternatywna Spółka Inwestycyjna).

W myśl art. 4 ust. 1 lit. w) Dyrektywy ZAFI, zarządzanie funduszami inwestycyjnymi oznacza wykonywanie przynajmniej funkcji w zakresie zarządzania portfelem, o których mowa w pkt 1 lit. a) lub b) załącznika I, na rzecz jednego lub większej liczby AFI. Jednocześnie Załącznik nr I Dyrektywy ZAFI, jako usługi zarządzania wymienia:

Minimalny zakres funkcji w zakresie zarządzania inwestycyjnego, które musi wykonywać ZAFI, zarządzając AFI:
1. zarzadzanie portfelami inwestycyjnymi;
2. zarzadzanie ryzykiem.
Inne funkcje, które ZAFI może dodatkowo wykonywać w trakcie wspólnego zarządzania AFI:
1. administrowanie:
  1. obsługa prawna i usługi w zakresie rachunkowości w zarzadzaniu funduszami;
  2. zapytania klientów;
  3. wycena i wyznaczanie ceny w tym zeznania podatkowe;
  4. monitorowanie przestrzegania uregulowań;
  5. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa i udziałów;
  6. podział dochodu;
  7. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa i udziałów;
  8. ustalenia umowne, w tym wysyłanie świadectw;
  9. przechowywanie ksiąg;
2. wprowadzanie do obrotu;
3. działalność związana z aktywami AFI, a mianowicie usługi niezbędne do wypełniania funkcji powierniczej ZAFI, zarzadzanie infrastrukturą, działalność w zakresie administrowania nieruchomościami, porady dla przedsiębiorstw w zakresie struktury kapitałowej, strategii inwestycyjnej i spraw związanych, porady i usługi związane z łączeniem i nabywaniem przedsiębiorstw i inne usługi związane z zarzadzaniem AFI oraz spółkami i innymi aktywami w które zainwestowali.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa konstrukcja przepisów wskazuje, że wymienione w załączniku II Dyrektywy UCITS oraz załączniku I Dyrektywy ZAFI czynności administrowania, mieszczą się w pojęciu zarządzania funduszem. Punkty 2-gie obu załączników zawierają zwroty odnoszące się wprost do połączenia pojęcia zarządzania funduszem oraz dokonywania wyceny aktywów funduszu, odpowiednio: „funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem” oraz „w trakcie wspólnego zarządzania AFI”. Przedmiotowe zwroty odnoszą się zatem bezpośrednio do terminu zarzadzanie. Należy ponownie podkreślić, iż definicja zarzadzania w art. 6 ust. 2 Dyrektywy UCITS ustanawia wyłącznie minimalny zakres czynności składających się na zarządzanie. Natomiast inne czynności, które są uznawane za części składowe zarządzania, zostały wymienione w Załączniku nr II Dyrektywy UCITS (odpowiednio również w Dyrektywie ZAFI).

W myśl zatem wspólnotowych przepisów regulujących zarządzanie funduszami zbiorowego inwestowania, w ramach czynności zarządczych podejmowanych przez zarządzającego funduszem, mieszczą się m.in. takie czynności jak obsługa prawna funduszu, księgowość, czy wycena aktywów funduszu.

Powyższy wynik wykładni literalnej ma także swoje odzwierciedlenie w wykładni celowościowej art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT. Zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie ATP PensionService A/S przeciwko Skatteministeriet (sygn. C-464/12) wykładnia tego przepisu powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki ów przepis się wpisuje, celów oraz struktury tej dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje.

Natomiast samo ratio legis omawianego przepisu zostało wyjaśnione przez TSUE w tym samym wyroku: celem zwolnienia transakcji związanych z zarzadzaniem specjalnymi funduszami inwestycyjnymi jest między innymi ułatwienie inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, oraz że objęte tym zwolnieniem są transakcje, które są właściwe dla działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe regulacje prawa wspólnotowego wraz z ich konkretyzacją przedstawianą w wyrokach TSUE, bezspornie nakazują uznać, że czynności polegające na wycenie aktywów funduszu inwestycyjnego (w tym FIO, opartego na polskiej ustawie FIZAFI oraz wspólnotowej Dyrektywie UCITS) należą do czynności zarządczych podmiotu zarządzającego funduszem.

Zarządzający funduszem zbiorowego inwestowania ma przy tym dowolność, czy przy podejmowaniu tego typu czynności posłuży się zewnętrznym profesjonalnym podmiotem (outsourcing), czy też dokona wyceny aktywów we własnym zakresie.

Końcowo Wnioskodawca wskazuje, że podobne stany faktyczne, odnoszące się do czynności zarządczych funduszami alternatywnymi (SFIO, FIZ, ASI) wykonywanych przez zewnętrznych profesjonalistów, były już przedmiotem wydanych interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego oraz wyroków sądów administracyjnych.

Interpretacja z dnia 16 grudnia 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0114-KDIP4.4012.100.2019.9.MP:
Jak wskazuje Wnioskodawca, Spółka będzie świadczyć usługi na zlecenie Zarządzającego ASI, polegające na wykonaniu profesjonalnej wyceny aktywów ASI. W analizowanej sprawie spełniony zostanie więc również warunek podmiotowy, uprawniający do zastosowania zwolnienia od podatku.
Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane powyżej przepisy i orzecznictwo, należy stwierdzić, że ww. usługi które zamierza świadczyć Wnioskodawca będą mieścić się w zakresie czynności zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, a tym samym będą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT.
Interpretacja z dnia 7 września 2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, znak IPPP1/4512-658/16-2/MPe:
Zdaniem Wnioskodawcy przedstawione wyżej regulacje w zakresie charakteru wyceny aktywów funduszu, zakres odpowiedzialności za należyte wykonanie wyceny oraz znaczenie wycen dla działalności funduszu [FIZ] powodują, że usługi wyceny świadczone przez Wnioskodawcę w obecnym stanie prawnym są niewątpliwie usługami dotyczącymi specyficznych i istotnych elementów związanych z zarządzaniem funduszami.
Uwzględniając powyższe, należy uznać, że usługi wyceny aktywów funduszy świadczone na rzecz funduszy mieszczą się w definicji zarządzania funduszami inwestycyjnymi, w konsekwencji są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT.
Interpretacja z dnia 1 grudnia 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0114-KDIP4-3.4012.478.2020.1.DS
W ramach usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz ASI (w przypadku ASI wewnętrznie zarządzanych) oraz na rzecz ZASI (w tym pośrednio na rzecz ASI, jako zewnętrznie zarządzanych), Wnioskodawca będzie wykonywał następujące czynności: [m.in.] kompleksowa obsługa finansowo - księgowa ASI, w tym:
- przygotowywanie polityki rachunkowości ASI;
- bieżąca wycena aktywów i pasywów ASI;
- prowadzenie ksiąg rachunkowych ASI;
- audyt dokumentów księgowych ASI;
  (...)
W analizowanej sprawie wymienione usługi będą bezpośrednio dotyczyły czynności zarządzania alternatywnym funduszem inwestycyjnym. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi obejmują po szczególne zadania o charakterze zarządczym, realizowane przez ZASI jako zewnętrznie zarządzającego i mają istotne znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania ASI. Biorąc pod uwagę specyfikę ww. czynności, należy uznać, że mają one znaczenie wyłącznie z punktu widzenia podmiotu prowadzącego działalność inwestycyjną. Spełniony został zatem warunek podmiotowy warunkujący za stosowanie zwolnienia od podatku.
Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane powyżej przepisy i orzecznictwo, należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz wewnętrznie i zewnętrznie zarządzających ASI będą mieścić się w zakresie czynności zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT i w związku z tym będą zwolnione od podatku na podstawie ww. artykułu.
Interpretacja z dnia 10 lutego 2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu znak ILPP1/4512-1-861/15-3/NS:
Z uwagi na powyższe przepisy oraz powołane orzecznictwo wspólnotowe uznać należy, że świadczone usługi, o których mowa we wniosku, noszą znamiona usług w zakresie zarządzania funduszami, dotyczą istotnych czynności związanych z administrowaniem, sprawozdawczością i rachunkowością tych funduszy. Ponadto usługi te tworzą odrębną całość oraz są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami. Zatem w świetle wniosków płynących z przytoczonego wyżej orzeczenia TSUE w sprawie C-169/04 niewątpliwie mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, a zatem objęte są na mocy tego przepisu zwolnieniem od podatku.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że opisane usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Funduszy polegające na prowadzeniu rachunkowości funduszy inwestycyjnych korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy.
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 czerwca 2020 r. sygn. III SA/Wa 1519/19
Czynności w zakresie wyceny aktywów alternatywnego funduszu inwestycyjnego, wykonywane przez stronę jako podmiot niezależny, należy uznać za usługi zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. W konsekwencji te świadczenia będą podlegały zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a u.p.t.u.
Reasumując, w przekonaniu Sądu, wynik wykładni systemowej i funkcjonalnej nakazuje uznać, że wycena aktywów stanowi cechę funkcji zarządczej, mimo że załącznik I do Dyrektywy ZAFI literalnie zdaje się przypisywać wycenę do funkcji administracyjnych (...).
Tym samym, mając na uwadze cel wprowadzenia zwolnienia, jego przedmiotowy charakter, orzecznictwo TSUE, a także brzmienie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz Dyrektywy ZAFI, Sąd za zasadny uznał podniesiony w skardze zarzut błędnej wykładni art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a u.p.t.u.
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 października 2019 r., sygn. III SA/Wa 530/19

W ocenie Sądu, skoro „wycena aktywów” została wymieniana w załączniku nr I pkt 2 Dyrektywy ZAFI, jako przykład innej funkcji, które ZAFI może dodatkowo wykonywać w trakcie wspólnego zarządzania AFI, to kwestie zwolnienia tej usługi z opodatkowania należy ocenia z uwzględnieniem powołanego orzecznictwa TSUE.

Co równie istotne, jak wynika z samej ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzający alternatywnymi spółkami inwestycyjnymi ma: obowiązek wyceny aktywów spółki (art. 70h ust. 1) i jednoczenie przedmiotem jego działalności może być wyłącznie zarządzanie alternatywną spółką inwestycyjną (art. 70e ust. 1). Może on również na warunkach wynikających z ustawy dokonać przekazania tych czynność na rzecz podmiotów trzecich (art. 70g ust. 1).

Tym samym również wykładnia tych przepisów potwierdza, że wycena aktywów stanowi element zarządzania alternatywną spółką inwestycyjną.

W ocenie Sądu, czynności wskazane we wniosku, czyli usługi wyceny aktywów ASI i periodycznej aktualizacji takiej wyceny są nierozerwalnie związane z czynnością zarządzania portfelem inwestycyjnym i ryzykiem funduszu. Bez tych czynności nie jest możliwe poprawne funkcjonowanie AFI na rynku, zatem nie jest możliwe świadome inwestowanie przez fundusz środków powierzonych przez inwestorów.

Tym samym, mając na uwadze cel wprowadzenia zwolnienia, jego przedmiotowy charakter, orzecznictwo TSUE, a także brzmienie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz Dyrektywy ZAFI, Sąd za zasadny uznał podniesiony w skardze zarzut błędnej wykładni art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a i b ustawy, zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi,
portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią.

Na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Stosowanie zwolnień od podatku lub stawek preferencyjnych ma charakter wyjątkowy i nie podlega wykładni rozszerzającej. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług lub stawki obniżonej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, świadczącym usługi polegające m.in. na profesjonalnej wycenie innych podmiotów gospodarczych, w szczególności wycenie aktywów nienotowanych funduszy inwestycyjnych (w tym funduszy inwestycyjnych zamkniętych, specjalistycznych funduszy inwestycyjnych otwartych oraz alternatywnych spółek inwestycyjnych). Wnioskodawca rozważa rozszerzenie działalności o dokonywanie wycen aktywów Funduszy Inwestycyjnych Otwartych (FIO).

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca planuje świadczyć usługi na rzecz Funduszu Inwestycyjnego Otwartego, na zlecenie towarzystwa funduszy inwestycyjnych (jako podmiotu zarządzającego FIO w myśl art. 4 ust. 1a ustawy FIZAFI), jako podmiot zewnętrzny dokonujący wyceny aktywów FIO.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT dla świadczenia usług w zakresie wyceny aktywów Funduszy Inwestycyjnych Otwartych, dokonywanych na zlecenie Funduszu, działającego poprzez Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych jako podmiotu zarządzającego FIO, będące realizacją obowiązku przeprowadzania ich wyceny według wartości godziwej przez TFI.

W odniesieniu do kwestii, objętej zakresem pytania, należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy, uzależnione jest od łącznego spełnienia dwóch warunków:

przedmiotowego – świadczone usługi powinny być kwalifikowane jako usługi zarządzania oraz
podmiotowego – ww. usługi zarządzania powinny być świadczone w odniesieniu m.in. do funduszy inwestycyjnych, alternatywnych funduszy inwestycyjnych i zbiorczych portfeli papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Wskazać należy, że przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia usług zarządzania. Jednakże przepis art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 ze zm.), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku VAT podlega zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie. W kontekście ww. przepisu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE, TSUE wielokrotnie wskazywał, że jego wykładnia powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki się wpisuje, celów oraz układu tej dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje. TSUE przypominał ponadto, że zwolnienia od podatku stanowią wyjątki od ogólnej zasady, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie usługi świadczone odpłatnie przez podatnika, wobec czego należy dokonywać ich ścisłej wykładni. Ponadto zauważono, że zwolnienia przewidziane w art. 13 Szóstej Dyrektywy stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a zatem powinny zostać zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, co ma na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich.

W kwestii wyjaśnienia pojęcia „zarządzania funduszem” można wskazać, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE (m.in. w sprawach C-169/04, C-275/11, C-595/13) wynika, że celem zwolnienia z opodatkowania transakcji związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi, przewidzianego w art. 13 część B lit. d) pkt 6 Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE), jest w szczególności ułatwienie małym inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pomocą przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Celem pkt 6 tego przepisu jest zapewnienie neutralności podatkowej wspólnego systemu podatku VAT w kwestii wyboru między inwestowaniem bezpośrednim w papiery wartościowe, a inwestowaniem za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Z powyższego wynika, że transakcje, których dotyczy to zwolnienie, są typowe dla działalności, jaką wykonują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania. Zatem art. 13 część B lit. d) pkt 6 Szóstej Dyrektywy poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu zbiorowym portfelem obejmuje czynności, które polegają na zarządzaniu samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, takie jak te zamieszczone w załączniku II do zmienionej Dyrektywy Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (85/611/EWG) w rubryce „Administracja”, które są czynnościami właściwymi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania. Dyrektywa 85/611/EWG została zastąpiona dyrektywą 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS).

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Dyrektywy 2009/65/WE, działalność związana z zarządzaniem przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) obejmuje obowiązki, o których mowa w załączniku II.

Załącznik II do tej dyrektywy określa funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem. Są to odpowiednio:

zarządzanie inwestycjami,
administracja:
1. obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;
2. zapytania klientów;
3. wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);
4. monitorowanie przestrzegania uregulowań;
5. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;
6. wypłata zysków;
7. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;
8. rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);
9. prowadzenie ksiąg,
wprowadzanie do obrotu.

Należy ponadto wskazać, że ww. definicja zarządzania ma zastosowanie również w odniesieniu do specjalnych funduszy inwestycyjnych innych niż objęte dyrektywą UCITS. W pkt 38 wyroku w sprawie C-595/13 TSUE stwierdził, że spółki takie jak będące przedmiotem postępowania głównego, które zostały utworzone przez wielu inwestorów wyłącznie w celu zainwestowania zgromadzonego majątku w nieruchomości, nie mogą zostać uznane za przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania w rozumieniu dyrektywy UCITS. W takich okolicznościach faktycznych, tj. w odniesieniu do funduszy innych niż objętych dyrektywą UCITS, TSUE przytoczył definicję zarządzania funduszami, którą podał w wyroku C-169/04, a więc nawiązującą do dyrektywy UCITS. W ww. wyroku w sprawie C-595/13 TSUE wskazał, że poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu portfelem do szczególnych funkcji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania należą funkcje administrowania samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania, takie jak te wymienione w załączniku II do dyrektywy UCITS w rubryce „Administracja”. Zdaniem TSUE, nie tylko zarządzanie inwestycjami, wiążące się z wyborem i zbywaniem aktywów będących przedmiotem takiego zarządzania, lecz również usługi administracyjne i rachunkowe, takie jak obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu, wycena aktywów, rachunkowość, przygotowywanie deklaracji w celu podziału dochodów, dostarczanie informacji i dokumentacji na temat rachunków okresowych i deklaracji podatkowych, statystyk i podatku VAT, a także opracowywanie prognoz przychodów wchodzą w zakres pojęcia „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 Szóstej Dyrektywy.

Biorąc powyższe pod uwagę, uznać należy że Usługi (wyceny aktywów) mieszczą się w definicji zarządzania w rozumieniu tego określenia zdefiniowanego przez TSUE. Opisane Usługi zawierają się w ww. załączniku II do dyrektywy 2009/65/WE.

Usługi te będą podlegać zwolnieniu od podatku pod warunkiem, że spełnione będzie kryterium podmiotowe. Drugim bowiem warunkiem określonym w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT jest warunek podmiotowy. Ww. zwolnieniu podlegają usługi zarządzania świadczone na rzecz funduszy inwestycyjnych, alternatywnych funduszy inwestycyjnych lub zbiorczych portfeli papierów wartościowych w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Wskazać należy, że działalność funduszy inwestycyjnych jest regulowana przepisami ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2021 r. poz. 605) zwanej dalej „ustawą o funduszach inwestycyjnych”.

Jeżeli zatem usługi zarządzania świadczone są m.in. na rzecz funduszy inwestycyjnych lub alternatywnych funduszy inwestycyjnych w rozumieniu przepisów ww. ustawy, to zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Stosownie do art. 3 ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny prowadzi działalność, ze szczególnym uwzględnieniem interesu uczestników, przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie.

W myśl art. 3 ust. 4 ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny może prowadzić działalność jako:

fundusz inwestycyjny otwarty;
alternatywny fundusz inwestycyjny: specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty albo fundusz inwestycyjny zamknięty.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, towarzystwo tworzy fundusz inwestycyjny, zarządza nim i reprezentuje fundusz w stosunkach z osobami trzecimi.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny dokonuje wyceny aktywów funduszu, ustalenia wartości aktywów netto oraz wartości aktywów netto przypadających na jednostkę uczestnictwa lub certyfikat inwestycyjny.

Zgodnie z art. 45a ust. 1 ww. ustawy o funduszach inwestycyjnych, z zastrzeżeniem art. 47 ust. 6 oraz z uwzględnieniem art. 75-82 rozporządzenia 231/2013, towarzystwo może, w drodze umowy zawartej w formie pisemnej, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie czynności związanych z działalnością prowadzoną przez to towarzystwo.

W niniejszej sprawie Usługi będą świadczone na rzecz funduszy inwestycyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych na zlecenie Funduszu, działającego poprzez Towarzystwo Funduszy inwestycyjnych jako podmiotu zarządzającego FIO, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych.

Mając na uwadze powołane przepisy ustawy o funduszach inwestycyjnych należy uznać, że również przesłanka podmiotowa dotycząca świadczenia opisanych Usług na rzecz opisanego pomiotu – została spełniona.

Z uwagi zatem na okoliczności sprawy oraz powołane powyżej przepisy i orzecznictwo TSUE, należy stwierdzić, że Usługi świadczone przez Wnioskodawcę na zlecenie Funduszy będą mieściły się w zakresie czynności zarządzania funduszami inwestycyjnymi wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy, gdyż jak wskazano wyżej, Usługi te będą spełniały zarówno warunek podmiotowy jak i przedmiotowy określony w tym przepisie. W konsekwencji, świadczenie opisanych Usług korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie wskazanego przepisu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w(…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin