2021.04.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.881.2020.1.IK
z 27 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 listopada 2020 r. (data wpływu 13 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a usług wyceny aktywów Funduszu realizowanych na rzecz Funduszu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a usług wyceny aktywów Funduszu realizowanych na rzecz Funduszu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącą działalność na podstawie ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych. Spółka na dzień dzisiejszy nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) Korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (Dz.U. z 2004 Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”). Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest: pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.19.Z - główny przedmiot działalności), pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD 70.22.Z), działalność związana z zarządzaniem funduszami (PKD 66.30.Z), pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 74.90.Z), pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 64.99.Z) oraz pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 85.59.B). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi wyceny na rzecz funduszy inwestycyjnych zamkniętych. Usługi te będą polegały na wycenie wartości godziwej składników portfela inwestycyjnego funduszu, według stanu na dzień wyceny, w rozumieniu statutu funduszu oraz dokonywaniu innych czynności niezbędnych dla wypełnienia ciążącego na funduszach inwestycyjnych ustawowego obowiązku wyceny aktywów funduszu oraz należytego zabezpieczenia interesów uczestników funduszu. Zakres tych czynności, oprócz wyceny składników lokat, będzie obejmował przeprowadzanie kwartalnych przeglądów aktywów funduszów oraz dokonywanie innych czynności jakie towarzystwo lub depozytariusz uzna za konieczne, w celu właściwego wypełnienia ustawowego obowiązku wyceny aktywów. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z towarzystwem funduszy inwestycyjnych, zarządzającym funduszami inwestycyjnymi zamkniętymi przy udziale tych funduszy umowy, których przedmiotem będą opisane usługi wyceny. Fundusze inwestycyjne są osobami prawnymi, których działalność regulowana jest ustawą z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U. z 2020 r. poz. 95 tj. z późn. zm., dalej: „ustawa FIZAFI”). Zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy FIZAFI fundusz inwestycyjny zamknięty jest rodzajem alternatywnego funduszu inwestycyjnego. Wyłącznym przedmiotem działalności funduszy na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy FIZAFI jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Fundusz inwestycyjny może być utworzony wyłącznie przez towarzystwo. Towarzystwo tworzy fundusz inwestycyjny, zarządza nim i reprezentuje fundusz w stosunkach z osobami trzecimi. Przedmiotem działalności towarzystwa jest wyłącznie tworzenie funduszy inwestycyjnych lub funduszy zagranicznych i zarządzanie nimi. Towarzystwo może, w drodze umowy zawartej w formie pisemnej, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie czynności związanych z działalnością prowadzoną przez to towarzystwo. Zgodnie z art. 8 ustawy FIZAFI jedynym z obowiązków funduszu jest dokonywanie wyceny aktywów funduszu. Zgodnie natomiast z art. 36a ustawy FIZAFI czynności wyceny funduszu inwestycyjnego zamkniętego przeprowadza towarzystwo (pod specjalnymi jednak warunkami zapewnienia niezależności wyceny od zarządzania portfelem) lub „zewnętrzny podmiot wyceniający wyznaczony przez fundusz, niezależny od funduszu, towarzystwa, zarządzającego tym funduszem zarządzającego z UE i podmiotów pozostających z tymi podmiotami w bliskich powiązaniach oraz zapewniający prawidłowe i rzetelne wykonanie czynności wyceny”. W praktyce rynkowej dominuje przekonanie, że faktyczne zapewnienie przez towarzystwo niezależności wyceny od zarządzania portfelem jest niemożliwe, stąd konieczność zlecenia tych czynności zewnętrznym podmiotom. Sam sposób dokonywania wyceny jak również szereg czynności składających się w istocie na owy proces jest determinowany przez powszechnie obowiązujące przepisy prawa, statut oraz regulacje wewnętrzne funduszu. Głównym zaś celem jego przeprowadzania jest zapewnienie właściwej ochrony interesów uczestników funduszu. Aby cel ten mógł zostać osiągnięty czynności wyceny mogą zostać powierzone jedynie podmiotom spełniający warunki określone w ustawie FIZAFI (w szczególności w art. 36a ust. 2 i 3, art. 45 a ustawy), w art. 73 rozporządzenia delegowanego komisji (UE) nr 231/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61 /UE w odniesieniu do zwolnień, ogólnych warunków dotyczących prowadzenia działalności, depozytariuszy, dźwigni finansowej, przejrzystości i nadzoru (Dz.U.UE.L.2013.83.1 z dnia 2013.03.22 dalej „rozporządzenie 231”) oraz w art. 19 i 20 dyrektywy parlamentu europejskiego i rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U.UE.L.2011.174.1 z dnia 2011.07.01 dalej „dyrektywa ZAFI”). Wnioskodawca spełnia wskazane kryteria. Tym samym Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi, których celem będzie wypełnienie przez fundusze inwestycyjne zamknięte ciążącego na nich ustawowego obowiązku wyceny aktywów funduszu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego usługi wyceny aktywów funduszu, świadczone przez Spółkę na rzecz funduszy inwestycyjnych zamkniętych, na podstawie umów zawartych z towarzystwem zarządzającym takimi funduszami, przy udziale tych funduszy będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane usługi wyceny aktywów funduszu, świadczone przez Spółkę na rzecz funduszy inwestycyjnych zamkniętych, na podstawie umów zawartych z towarzystwem zarządzającym takimi funduszami, przy udziale tych funduszy będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT, zwalnia się od opodatkowania podatkiem VAT usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów ustawy FIZAFI. Podstawą do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT jest art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1 z dnia 2006.12.11 dalej: „dyrektywa VAT”), zgodnie z którym państwa członkowskie UE zwalniają z opodatkowania podatkiem VAT transakcje zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi. W dyrektywie VAT nie została przewidziana definicja pojęcia zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi. Pojęcie zarządzania definiowane jest w załączniku II do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U.UE.L.2009.302.32 z dnia 2009.11.17dalej: „dyrektywa UCITS”). W artykule 6 ust. 2 zdanie ostatnie Dyrektywy UCITS określono: „Działalność związana z zarządzaniem UCITS obejmuje, do celów niniejszej Dyrektywy, obowiązki, o których mowa w załączniku II”. Zgodnie z przywołanym załącznikiem II do dyrektywy UCITS, funkcje zarządzania obejmują: a. zarządzanie inwestycjami; b. administrację, w tym: i. obsługę prawną i obsługę rachunkowo-księgową w zakresie zarządzania funduszem; ii. zapytania klientów; iii. wycenę i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe); iv. monitorowanie przestrzegania uregulowań; v. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa; vi. wypłatę zysków; emisję i umarzanie jednostek uczestnictwa; vii. rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń); viii. prowadzenie ksiąg; c. wprowadzanie do obrotu. Analogicznie funkcję zarządzania definiuje także dyrektywa ZAFI. Zgodnie bowiem z art. 4 ust. 1 lit. w dyrektywy ZAFI: zarządzanie AFI (rozumiane jako alternatywne fundusze inwestycyjne) oznacza wykonywanie przynajmniej funkcji w zakresie zarządzania portfelem, o których mowa w pkt 1 lit. a) lub b) załącznika I, na rzecz jednego lub większej liczby AFI. Minimalny zakres funkcji zarządzania to: zarządzanie portfelem inwestycyjnym - pkt 1 lit. a ww. załącznika, zarządzanie ryzykiem - pkt 1 lit. b ww. załącznika. W oparciu o pkt 2 ww. załącznika I do Dyrektywy ZAFI - inne funkcje, które ZAFI może dodatkowo wykonywać w trakcie wspólnego zarządzania to: a. administrowanie: i. obsługa prawna i usługi w zakresie rachunkowości w zarządzaniu funduszami; ii. zapytania klientów; iii. wycena i wyznaczanie ceny w tym zeznania podatkowe; iv. monitorowanie przestrzegania uregulowań; v. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa i udziałów; vi. podział dochodu; vii. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa i udziałów; viii. ustalenia umowne, w tym wysyłanie świadectw; ix. przechowywania ksiąg; b. wprowadzaniu do obrotu; c. działalność związana z aktywami AFI, a mianowicie usługi niezbędne do wypełniania funkcji powierniczej ZAFI, zarządzanie infrastrukturą, działalność w zakresie administrowania nieruchomościami, porady dla przedsiębiorstw w zakresie struktury kapitałowej, strategii inwestycyjnej i spraw związanych, porady i usługi związane z łączeniem i nabywaniem przedsiębiorstw i inne usługi związane z zarządzaniem AFI i innymi aktywami w które zainwestowali. Co istotne, wskazany minimalny zakres funkcji w zakresie zarządzania inwestycyjnego (zarządzanie portfelem inwestycyjnym, zarządzanie ryzykiem) służy określeniu, czy dany podmiot może być uznany za ZAFI, nie ogranicza natomiast katalogu czynności wchodzących w zakres zarządzania, co wynika wprost z pkt 2 załącznika I. Z załącznika I do dyrektywy ZAFI oraz z załącznika II do dyrektywy UCITS wynika zatem, że na czynności zarządzania funduszami inwestycyjnymi składają się nie tylko działania polegające na zarządzaniu inwestycjami (realizacją polityki inwestycyjnej funduszy), lecz również czynności z zakresu administracji, w tym wycena aktywów. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), w którym wskazuje się ponadto, iż pojęcie zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, o którym mowa w art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy VAT jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniana przez państwa członkowskie. Takie też stanowisko zajmują sądy administracyjne (por.m.in. wyrok WSA w Warszawie z 17 stycznia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1466/12 i WSA we Wrocławiu z 21 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1370/11). Dodatkowo to, że alternatywne fundusze inwestycyjne zostały wyłączone na gruncie prawa polskiego z kategorii przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w rozumieniu dyrektywy UCTIS nie wyłącza zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT, także wobec podmiotów świadczących usługi na rzecz alternatywnych funduszy inwestycyjnych, a więc na rzecz podmiotów nie będących przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania. Aktualne również dla tych podmiotów pozostaje orzecznictwo TSUE dotyczące pojęcia „zarządzania” wydane na gruncie Dyrektywy UCITS. „Powyższej oceny nie zmienia fakt, że załączniki do Dyrektyw UCITS i ZAFI, definiując usługi zarządzania, zostały trochę inaczej zredagowane. Podkreślić należy, że w orzecznictwie TSUE jednoznacznie wskazuje się, że pojęcie „zarządzania” funduszami, poza zarządzaniem portfelem i ryzykiem, obejmuje także czynności dodatkowe, odpowiednio określone w załączniku II do Dyrektywy UCITS. TSUE uznał, że owo autonomiczne pojęcie „zarządzania” może obejmować różne odrębne czynności, np. usługi w zakresie administrowania i prowadzenia rachunkowości funduszu (wyrok C-169/04), czy też usługi doradztwa inwestycyjnego (wyrok C-275/11), które będą korzystały ze zwolnienia, nawet jeżeli będą świadczone przez zarządzających będących osobami trzecimi. Jedynym warunkiem jest to, aby usługi te spełniały szczególnie istotne funkcje dla zarządzania funduszami inwestycyjnymi.” - tak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 13 grudnia 2019r., sygn. akt III SA/Wa 1187/19. Co istotne do dnia 31 marca 2013 r. w art. 43 ust. 8 ustawy o VAT znajdowała się definicja pojęcia „zarządzania” do celów stosowania wskazanego zwolnienia. W konsekwencji nowelizacji ustawy o VAT zmierzającej do dostosowania polskich przepisów do orzecznictwa TSUE, z dniem 1 kwietnia 2013 r. ustawy o VAT usunięto art. 43 ust. 8 zawierający definicję „zarządzania” niezgodną z owym orzecznictwem (m.in. z wyrokiem TSUE w sprawie C-169/04 Abbey National plc). W tym miejscu podkreślić należy, że powodem uchylenia dotychczasowych przepisów był brak możliwości indywidualnego definiowania przez państwa członkowskie pojęcia usług zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, co zostało również wskazane w uzasadnieniu projektu ustawy nowelizującej. W konsekwencji, zakres zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT przewidzianego w art. 135 ust. 1 lit. g dyrektywy VAT (a w konsekwencji również zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT) należy interpretować zgodnie z prawem wspólnotowym oraz orzecznictwem TSUE. W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, że dla obowiązującego obecnie zwolnienia usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi nie ma znaczenia czy podmiotem dokonującym czynności jest towarzystwo czy też inny podmiot. W przywołanym powyżej wyroku w sprawie C-169/04 Abbey National plc TSUE wskazał, że zarządzanie funduszami powierniczymi (obecnie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi): „jest określane w zależności od rodzaju świadczonych usług, a nie w zależności od osoby świadczącej lub odbiorcy usług”, co oznacza, że zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT dla usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi ma charakter przedmiotowy, a nie podmiotowy. O możliwości zastosowania zwolnienia decyduje zakres czynności świadczonych przez usługodawcę, bez względu na status usługodawcy”.

Za prawidłowością stanowiska prezentowanego przez Wnioskodawcę przemawiają również indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane dla innych podmiotów w analogicznych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych. Poniżej Wnioskodawca przytacza kilka takich interpretacji: 1. Interpretacja indywidualna z dnia 29 stycznia 2014 r. (IBPP3/443-1008/13/IK) - organ wydający interpretację zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy co do możliwości zwolnienia z VAT świadczonych przez nią usług opisanych w stanie faktycznym, obejmujących m.in. dokonywanie wyceny aktywów na rzecz funduszu inwestycyjnego zamkniętego. Organ wydający uznał, że: „Mając na uwadze powyższe przepisy oraz powołane orzecznictwo wspólnotowe uznać należy, że świadczone usługi, o których mowa we wniosku, noszą znamiona usług w zakresie zarządzania funduszami, dotyczą bowiem istotnych czynności związanych z administrowaniem, sprawozdawczością i rachunkowością tych funduszy. Ponadto usługi te tworzą odrębną całość oraz są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami. Zatem w świetle wniosków płynących z przytoczonego wyżej orzeczenia TSUE C-169/04 niewątpliwie mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, a zatem objęte są na mocy tego przepisu zwolnieniem od podatku.” 2. Interpretacja indywidualna z dnia 28 stycznia 2014 r. (ILPP1/443-980/13-2/AW) - organ wydający interpretację zgodził się w całości ze stanowiskiem wnioskodawcy co do możliwości zwolnienia z VAT świadczonych przez nią usług opisanych w stanie faktycznym, obejmujących m.in. usługi wyceny wierzytelności oraz ruchomości i nieruchomości, które staną się własnością funduszu inwestycyjnego. 3. Interpretacja indywidualna z dnia 2 grudnia 2013 r. (IPPP1/443-1042/13-2/MP) - organ wydający interpretację zgodził się w całości ze stanowiskiem wnioskodawcy co do możliwości zwolnienia z VAT świadczonych przez nią usług opisanych w stanie faktycznym, obejmujących m.in. usługi wyceny aktywów funduszy inwestycyjnych. 4. Interpretacji indywidualnej z dnia 25 lipca 2013 r. (IBPP2/443-356/13/KO) - organ wydający uznał że: „wycena aktywów funduszy/subfunduszy, w tym ustalanie zobowiązań, wartości aktywów, wartości aktywów netto funduszu/subfunduszu na jednostkę uczestnictwa/certyfikat inwestycyjny, są niezbędne i ściśle związane z prowadzeniem funduszy utworzonych i działających na podstawie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych. Ww. czynności mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług”. 5. Interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2014 r. (IPPP2/443-773/14-2/BH) - organ wydający w całości uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, w którym Wnioskodawca wskazał, że „ świadczone przez Spółkę Usługi niewątpliwie wpisują się w zakres usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT. Spełniają one bowiem wymogi ustawy o VAT oraz kryteria wypracowane na gruncie orzecznictwa TSUE w zakresie znaczenia pojęcia zarządzania funduszami inwestycyjnymi. W szczególności: a. świadczone przez Spółkę Usługi dotyczą wyceny aktywów funduszy inwestycyjnych utworzonych i działających na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 146, poz. 1546 z późn. zm.) - odnoszą się więc do funduszy inwestycyjnych w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych; b. świadczone przez Spółkę Usługi odpowiadają swoim zakresem funkcjom wymienionym w sekcji administracja, pkt c) Załącznika II do Dyrektywy UCITS - wycena i wyznaczanie ceny; c. TSUE wprost uznał wycenę aktywów, będącą przedmiotem świadczonych przez Spółkę Usług jako element zarządzania funduszami inwestycyjnymi; d. TSUE dopuszcza możliwość zastosowania zwolnienia z VAT dla usług zarządzania świadczonych przez osobę trzecią (...), o ile usługi te stanowią odrębną całość oraz są specyficzne i istotne z punktu widzenia zarządzania funduszem inwestycyjnym; e. realizowane przez Spółkę funkcje w ramach świadczonych Usług stanowią odrębną całość - obejmują one szereg czynności prowadzących do efektu w postaci wyznaczenia wyceny aktywów oraz jej periodycznej aktualizacji, podsumowanej w przygotowywanym przez Spółkę raporcie z wyceną; f. realizowane przez Spółkę funkcje w ramach świadczonych Usług należy niewątpliwie uznać za specyficzne i istotne z punktu widzenia zarządzania funduszem inwestycyjnym - dokonywanie wyceny aktywów funduszu oraz jej aktualizacji jest obowiązkiem wynikającym z ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 146, poz. 1546 z późn. zm.)”.

Taka interpretacja jest spójna z przyznanym towarzystwu na podstawie art. 45a ust. 1 ustawy FIZAFI uprawnieniem do outsourcingu części czynności zarządzania. Brak jest zatem możliwości uznania, aby istniały jakiekolwiek przeszkody, do stosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT do usług świadczonych przez inne (poza samymi ZAFI) podmioty, pod warunkiem, że podejmowane przez nie czynności wpisują się w katalog działań objętych zakresem usługi zarządzania funduszami. Stanowisko to potwierdza także późniejsze orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok z dnia 7 marca 2013 r. w sprawie C-275/11 GfBk Gesellschaft fur Borsenkommunikation mbH, w którym potwierdzono możliwość stosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dla usług doradztwa inwestycyjnego świadczonych przez osobę trzecią na rzecz spółki inwestycyjnej zarządzającej specjalnym funduszem inwestycyjnym. W wyroku wydanym w sprawie C-275/11 GfBk Gesellschaft fur Borsenkommunikation mbH, TSUE wskazał ponadto, iż: „(...) Poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu portfelem, do szczególnych funkcji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania należą funkcje administrowania samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania, takie jak te wymienione w załączniku II do Dyrektywy 85/611 zmienionej Dyrektywą 2001/107 w rubryce administracja (...)”. Dodatkowo, jak wynika z przywołanego powyżej wyroku TSUE, wyliczenie zawarte w załączniku do Dyrektywy UCITS nie jest wyczerpujące. Także w przypadku, gdyby dane usługi nie były wymienione we wskazanym załączniku II, mogą one zostać objęte zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT, jako usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi. Co istotne TSUE wskazał również, że jeżeli: „usługi doradcze i informacyjne świadczone przez osobę trzecią nie wiążą się z dokonaniem zmian w sytuacji prawnej lub finansowej funduszu również nie stoi na przeszkodzie objęciu ich pojęciem «zarządzania» specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 Szóstej Dyrektywy. Należy bowiem przypomnieć, że w pkt 26, 63 i 64 ww. wyroku w sprawie Abbey National Trybunał orzekł, iż nie tylko zarządzanie inwestycjami, wiążące się z wyborem i zbywaniem aktywów będących przedmiotem takiego zarządzania, lecz również usługi administracyjne i rachunkowe, takie jak obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu, wycena aktywów, rachunkowość, przygotowywanie deklaracji w celu podziału dochodów, dostarczanie informacji i dokumentacji na temat rachunków okresowych i deklaracji podatkowych, statystyk i podatku VAT, a także opracowywanie prognoz przychodów, wchodzą w zakres pojęcia «zarządzania» specjalnym funduszem inwestycyjnym. Nie ma więc większego znaczenia fakt, że - jak to miało miejsce w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego - zadanie wykonywania udzielanych przez GfBk zaleceń kupna i sprzedaży aktywów, po weryfikacji ich zgodności z ograniczeniami w zakresie inwestowania, należało do wspomnianego TFI”. Nie ulega przy tym wątpliwości, że zgodnie z ustawą FIZAFI podmiotem wykonującym usługi zarzadzania funduszami inwestycyjnymi oraz ich portfelami inwestycyjnymi są towarzystwa. Tym niemniej, zgodnie z literalnym brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy VAT, dla celów stosowania zwolnienia nie jest istotna podmiotowość świadczącego usługę zarządzania. Można domniemywać, że w przypadku chęci ograniczenia przez ustawodawcę zakresu podmiotów, których usługi mogą korzystać ze zwolnienia od VAT, takie ograniczenie zostałoby wyrażone w hipotezie przepisu. Tymczasem w przeciwieństwie do ograniczenia zakładającego stosowanie zwolnienia wyłącznie w odniesieniu do funduszy inwestycyjnych, przepis nie formułuje żadnych warunków w odniesieniu do rodzaju podmiotu świadczącego usługi zarządzania. Z tego względu, zgodnie z literalnym brzmieniem przepisów oraz zasadą ścisłej wykładni zwolnień podatkowych, należy przyjąć, że zwolnienie od VAT ma zastosowanie do wszelkich podmiotów świadczących usługi zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu inwestycyjnego lub jego części, w szczególności do czynności wykonywanych np. przez podmiot działający na zlecenie towarzystwa. Reasumując z orzecznictwa TSUE, które odwołuje się do załącznika II Dyrektywy UCITS wynika, że w pojęciu zarządzania funduszami inwestycyjnymi oprócz strice zarządzania inwestycjami, mieszczą się czynności w zakresie administracji. Nie ma przy tym znaczenia czy czynności te są wykonywane przez towarzystwo czy przez inny podmiot. Z kolei w katalogu czynności składających się na tę administrację wymieniono m.in. wycenę i wyznaczanie ceny. Tym samym kluczowe dla wydania interpretacji w niniejszej sprawie jest rozważenie, czy czynności opisane we wniosku stanowią „wycenę i wyznaczanie ceny” w rozumieniu powołanego załącznika II Dyrektywy UCITS, a jeśli tak, czy można je uznać za wycenę właśnie w zakresie zarządzania funduszem. Zgodnie natomiast z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 listopada 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 579/19 „w kwestii tego, czy usługi w zakresie administracyjnego zarządzania wykonywane przez podmiot trzeci można uznać za usługi w zakresie zarządzania funduszem (mając na uwadze orzecznictwo TSUE) organ interpretacyjny winien ocenić: a) czy tworzą one odrębną całość (stanowią usługę kompleksową tworzącą odrębną, logicznie skonstruowaną i spójną całość), b) czy są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami, oraz c) czy regulują cel wprowadzenia zwolnień z VAT dla usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi.” Usługa, którą wnioskodawca zamierza świadczyć ma zdecydowanie charakter kompleksowy. Choć składa się z wielu czynności wszystkie one służą realizacji jednego celu - właściwemu wypełnieniu obowiązków ustawowych oraz idąc dalej właściwemu zabezpieczeniu interesów uczestników funduszu. Umowy, które Wnioskodawca zamierza zawierać swoim przedmiotem będą obejmowały wycenę aktywów funduszu oraz wszelkie czynności niezbędna dla wypełnienia ustawowego obowiązku wyceny aktywów funduszu. Zgodnie bowiem z art. 8 ustawy FIZAFI „fundusz inwestycyjny dokonuje wyceny aktywów, ustalenia wartości aktywów netto oraz wartości aktywów netto przypadających na jednostkę uczestnictwa lub certyfikat inwestycyjny”. Tym samym wycena aktywów oraz ustalenia wartości aktywów netto jest podstawowym obowiązkiem funduszu uregulowanym ustawowo. Nie są to zatem czynności, które mogą ale nie muszę być przez fundusz realizowane. Każdy fundusz inwestycyjny jest zobowiązany do wykonywania wyceny aktywów oraz ustalenia wartości aktywów netto. Jednocześnie jednak czynności wyceny są tak istotnym elementem zarządzania funduszem, że ustawodawca zdecydował się w sposób szczególny uregulować ten proces. Przede wszystkim sam ustawodawca, mając na uwadze należyte zabezpieczenie interesów uczestników funduszu ograniczył możliwość wykonywania czynności wyceny przez towarzystwo zarządzające funduszem. Idąc dalej zarówno ustawa FIZAFI, jak i dyrektywa ZAFI oraz rozporządzenie 231 ustanawiają specjalne wymagania dla zewnętrznego podmiotu wykonującego czynności wyceny. Ostatecznie natomiast należy wskazać, że celem wprowadzenia zwolnienia z VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a i b) u.p.t.u., oraz odpowiadającego mu art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy 112, jest przede wszystkim zapewnienie, aby wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług zarządzania funduszami oraz ich portfelami inwestycyjnymi, a więc czynności niezbędne dla ich bieżącego funkcjonowania, nie były obciążone kwotą VAT należnego. Z uwagi bowiem na zasadniczy brak prawa do odliczenia VAT naliczonego przez fundusze, okoliczność taka mogłaby powodować po ich stronie generowanie dodatkowych kosztów przekładających się na ograniczenie możliwości korzystania przez inwestorów z tej formy inwestowania. Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że usługi które Wnioskodawca zamierza świadczyć, opisane w niniejszym wniosku, tworzą odrębną całość, są istotne i specyficzne dla procesu zarządzania funduszami, a ich zwolnienie z VAT wpisuje się w cel stosowania zwolnienia z VAT dla usługi zarządzania funduszami. Tym samym powinny one być objęte zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

I tak, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Stosownie natomiast do postanowień art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zarówno w powołanej ustawie, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) i b) cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi,
portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią.

Stosowanie powyższego zwolnienia od podatku uzależnione jest zatem od spełnienia dwóch warunków:

przedmiotowego – świadczone usługi powinny być kwalifikowane jako usługi zarządzania oraz
podmiotowego – ww. usługi zarządzania powinny być świadczone w odniesieniu m.in. do funduszy inwestycyjnych, alternatywnych funduszy inwestycyjnych i zbiorczych portfeli papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37 41, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć z towarzystwem funduszy inwestycyjnych, zarządzającym funduszami inwestycyjnymi zamkniętymi przy udziale tych funduszy umowy, których przedmiotem będą opisane usługi wyceny. Fundusze inwestycyjne są osobami prawnymi, których działalność regulowana jest ustawą o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami („ustawa FIZAFI”). Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi wyceny na rzecz funduszy inwestycyjnych zamkniętych. Usługi te będą polegały na wycenie wartości godziwej składników portfela inwestycyjnego funduszu, według stanu na dzień wyceny, w rozumieniu statutu funduszu oraz dokonywaniu innych czynności niezbędnych dla wypełnienia ciążącego na funduszach inwestycyjnych ustawowego obowiązku wyceny aktywów funduszu oraz należytego zabezpieczenia interesów uczestników funduszu. Zakres tych czynności, oprócz wyceny składników lokat, będzie obejmował przeprowadzanie kwartalnych przeglądów aktywów funduszów oraz dokonywanie innych czynności jakie towarzystwo lub depozytariusz uzna za konieczne, w celu właściwego wypełnienia ustawowego obowiązku wyceny aktywów.

Wyceny mogą zostać powierzone jedynie podmiotom spełniający warunki określone w ustawie FIZAFI (w szczególności w art. 36a ust. 2 i 3, art. 45 a ustawy), w art. 73 rozporządzenia delegowanego komisji (UE) nr 231/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61 /UE w odniesieniu do zwolnień, ogólnych warunków dotyczących prowadzenia działalności, depozytariuszy, dźwigni finansowej, przejrzystości i nadzoru (Dz.U.UE.L.2013.83.1 z dnia 2013.03.22 dalej „rozporządzenie 231”) oraz w art. 19 i 20 dyrektywy parlamentu europejskiego i rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U.UE.L.2011.174.1 z dnia 2011.07.01 dalej „dyrektywa ZAFI”). Wnioskodawca spełnia wskazane kryteria. Tym samym Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi, których celem będzie wypełnienie przez fundusze inwestycyjne zamknięte ciążącego na nich ustawowego obowiązku wyceny aktywów funduszu.

W odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT znajdzie zastosowanie w przypadku, gdy usługi zarządzania dotyczą m.in. funduszy inwestycyjnych (w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi) oraz portfeli inwestycyjnych funduszy inwestycyjnych lub ich części.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U. z 2021 r. poz. 605), zwanej dalej ustawą o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Fundusz inwestycyjny prowadzi działalność, ze szczególnym uwzględnieniem interesu uczestników, przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny dokonuje wyceny aktywów funduszu, ustalenia wartości aktywów netto oraz wartości aktywów netto przypadających na jednostkę uczestnictwa lub certyfikat inwestycyjny.

Zgodnie z art. 36 ust. 1-3 ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny może dokonać podziału jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, jeżeli statut funduszu inwestycyjnego na to zezwala. Podział jednostki uczestnictwa albo certyfikatu inwestycyjnego jest dokonywany na równe części, tak aby ich całkowita wartość odpowiadała wartości jednostki uczestnictwa albo certyfikatu inwestycyjnego przed podziałem. Fundusz inwestycyjny, o którym mowa w art. 15 ust. 1a, nie może dokonać podziału certyfikatów inwestycyjnych, jeżeli po podziale certyfikatów inwestycyjnych wartość aktywów netto funduszu przypadająca na certyfikat inwestycyjny, ustalona według wyceny aktywów funduszu w dniu podziału, będzie niższa niż równowartość w złotych kwoty 40 000 euro. Równowartość w złotych kwoty wyrażonej w euro ustala się przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu podziału. Statut funduszu inwestycyjnego określa sposób podziału jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych oraz sposób dokonywania ogłoszeń o zamiarze dokonania podziału. Fundusz inwestycyjny może dokonać łączenia jednostek uczestnictwa tej samej kategorii w przypadku znacznego spadku ich wartości, jeżeli statut funduszu inwestycyjnego tak stanowi.

W myśl art. 45a ust. 1 ww. ustawy o funduszach inwestycyjnych, z zastrzeżeniem art. 47 ust. 6 oraz z uwzględnieniem art. 75-82 rozporządzenia 231/2013, towarzystwo może, w drodze umowy zawartej w formie pisemnej, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie czynności związanych z działalnością prowadzoną przez to towarzystwo.

Zgodnie z art. 46 ust. 1 cyt. ustawy, umowa, o której mowa w art. 45a ust. 1, której przedmiotem jest zlecenie zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią, może być, z uwzględnieniem art. 78 rozporządzenia 231/2013 – w przypadku specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego i funduszu inwestycyjnego zamkniętego, zawarta wyłącznie z:

podmiotem prowadzącym działalność maklerską w zakresie zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, lub innym towarzystwem posiadającym zezwolenie, o którym mowa w art. 45 ust. 2 pkt 1;
podmiotem prowadzącym działalność maklerską w zakresie zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, mającym siedzibę w innym państwie członkowskim;
podmiotem prowadzącym działalność maklerską z siedzibą w państwie należącym do OECD niebędącym państwem członkowskim, jeżeli:
1. do portfela inwestycyjnego funduszu lub jego części mogą być nabywane papiery wartościowe i instrumenty rynku pieniężnego zgodnie z ustawą i statutem funduszu,
2. podmiot prowadzący działalność maklerską podlega nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem kapitałowym w tym państwie i uzyskał zezwolenie tego organu równoważne zezwoleniu na zarządzanie portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych,
3. jest zapewniona, na zasadzie wzajemności, współpraca Komisji z tym organem nadzoru.

Art. 46 ust. 3 ww. ustawy o funduszach inwestycyjnych wskazuje, że w przypadku gdy towarzystwo zarządza funduszem inwestycyjnym, o którym mowa w art. 196, może zawrzeć umowę, o której mowa w art. 45a ust. 1, w zakresie zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią, z wyspecjalizowanym podmiotem innym niż podmioty, o których mowa w ust. 1, jeżeli podmiot ten podlega nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem kapitałowym i posiada zezwolenie na zarządzanie portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, z uwzględnieniem art. 78 rozporządzenia 231/2013.

Na podstawie art. 46 ust. 3a ustawy o funduszach inwestycyjnych, zawarcie przez towarzystwo zarządzające funduszem inwestycyjnym, o którym mowa w art. 196, umowy, o której mowa w art. 45a ust. 1, w zakresie zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią, z wyspecjalizowanym podmiotem innym niż podmioty, o których mowa w ust. 1 i ust. 3, wymaga zgody Komisji.

Z powyższych przepisów wynika, że Towarzystwo zarządzające funduszem inwestycyjnym może zlecić zarządzanie portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią innym podmiotom, wymienionym w ww. przepisach.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia usług zarządzania. Jednakże przepis art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1, z późn. zm.), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku VAT podlega zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie. W kontekście ww. przepisu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE, TSUE wielokrotnie wskazywał, że jego wykładnia powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki się wpisuje, celów oraz układu tej dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje. TSUE przypominał ponadto, że zwolnienia od podatku stanowią wyjątki od ogólnej zasady, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie usługi świadczone odpłatnie przez podatnika, wobec czego należy dokonywać ich ścisłej wykładni. Ponadto zauważono, że zwolnienia przewidziane w art. 13 szóstej dyrektywy stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a zatem powinny zostać zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, co ma na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich.

W kwestii wyjaśnienia pojęcia „zarządzania funduszem” można wskazać, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE (m.in. w sprawach C-169/04, C-275/11, C-595/13) wynika, że celem zwolnienia z opodatkowania transakcji związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi, przewidzianego w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE), jest w szczególności ułatwienie małym inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pomocą przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Celem pkt 6 tego przepisu jest zapewnienie neutralności podatkowej wspólnego systemu podatku VAT w kwestii wyboru między inwestowaniem bezpośrednim w papiery wartościowe, a inwestowaniem za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Z powyższego wynika, że transakcje, których dotyczy to zwolnienie, są typowe dla działalności, jaką wykonują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania. Zatem art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu zbiorowym portfelem obejmuje czynności, które polegają na zarządzaniu samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, takie jak te zamieszczone w załączniku II do zmienionej Dyrektywy Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (85/611/EWG) w rubryce „Administracja”, które są czynnościami właściwymi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania. Dyrektywa 85/611/EWG została zastąpiona dyrektywą 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS).

Załącznik II do tej dyrektywy określa funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem. Są to odpowiednio:

zarządzanie inwestycjami,
administracja (w tym m.in. obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem),
wprowadzanie do obrotu.

Należy ponadto wskazać, że ww. definicja zarządzania ma zastosowanie również w odniesieniu do specjalnych funduszy inwestycyjnych innych niż objęte dyrektywą UCITS. W pkt 38 wyroku w sprawie C-595/13 TSUE stwierdził, że spółki takie jak będące przedmiotem postępowania głównego, które zostały utworzone przez wielu inwestorów wyłącznie w celu zainwestowania zgromadzonego majątku w nieruchomości, nie mogą zostać uznane za przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania w rozumieniu dyrektywy UCITS. W takich okolicznościach faktycznych, tj. w odniesieniu do funduszy innych niż objętych dyrektywą UCITS, TSUE przytoczył definicję zarządzania funduszami, którą podał w wyroku C-169/04, a więc nawiązującą do dyrektywy UCITS. W ww. wyroku w sprawie C-595/13 TSUE wskazał, że poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu portfelem do szczególnych funkcji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania należą funkcje administrowania samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania, takie jak te wymienione w załączniku II do dyrektywy UCITS w rubryce „Administracja”. Zdaniem TSUE, nie tylko zarządzanie inwestycjami, wiążące się z wyborem i zbywaniem aktywów będących przedmiotem takiego zarządzania, lecz również usługi administracyjne i rachunkowe, takie jak obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu, wycena aktywów, rachunkowość, przygotowywanie deklaracji w celu podziału dochodów, dostarczanie informacji i dokumentacji na temat rachunków okresowych i deklaracji podatkowych, statystyk i podatku VAT, a także opracowywanie prognoz przychodów wchodzą w zakres pojęcia „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy przyjąć, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będą wpisywały się w zakres usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi, które mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu planowanego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin