INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2010r. (data wpływu 6 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej wykonanie usługi montażu stolarki budowlanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej wykonanie usługi montażu stolarki budowlanej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie montażu stolarki budowlanej w obiektach mieszkalnych i użytkowych. Jest czynnym płatnikiem podatku VAT. Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, usługi montażu w budynkach mieszkalnych obciąża podatkiem VAT w stawce 7% (z uwzględnieniem wyłączeń określonych w ust. 12a do 12c tego artykułu). W bieżącym roku z powodu bardzo dużej ilości zleceń na montaż, część z nich powierzył podwykonawcy. Podwykonawca obciążył go fakturą, w której naliczył stawkę podstawową (22%) za montaż stolarki w lokalu mieszkalnym, mimo, że nie wystąpiły ograniczenia opisane w art. 41 ust. 12a do 12c, utrzymując, że skoro wykonuje usługę dla jego firmy, to nie może zastosować stawki obniżonej 7%. Na podstawie tej faktury Wnioskodawca obciążył właściciela lokalu mieszkalnego fakturą za montaż, naliczając 7% stawkę podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek VAT w stawce 22% na fakturze dokumentującej nabycie usługi montażu stolarki budowlanej w lokalu (budynku) mieszkalnym wykonanej na zlecenie Wnioskodawcy, uprawnia go do pomniejszenia podatku należnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo odliczyć podatek naliczony z faktury dokumentującej nabycie usługi montażu stolarki budowlanej w lokalu mieszkalnym z zastosowaniem stawki 22%, pomimo, że podwykonawca powinien na fakturze obliczyć podatek według 7% stawki zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy. Ustawodawca w art. 88 nie ograniczył prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku zastosowania błędnej stawki podatku przez podmiot wystawiający fakturę VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż Wnioskodawca wskazał, iż oczekuje interpretacji art. 86 ust. 1 i art. 88 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, zatem też niniejsza interpretacja odnosi się tylko do tych przepisów.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy wykonanie usługi montażu stolarki budowlanej w lokalu (budynku mieszkalnym) , stosownie do art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT, winno być opodatkowane stawką VAT 7%, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Należy także zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010r., gdyż we wniosku z dnia 1 grudnia 2010r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych., czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż możliwość odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanych z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Prawo to podlega jednak pewnym ograniczeniom, określonych w art. 88 ww. ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ust. 3a ww. artykułu wskazano, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących,
   2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym.
   
   

Natomiast stosownie do treści art. 88 ust. 4 ww. ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie montażu stolarki budowlanej w obiektach mieszkalnych i użytkowych. Jest czynnym płatnikiem podatku VAT. Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, usługi montażu w budynkach mieszkalnych obciąża podatkiem VAT w stawce 7% (z uwzględnieniem wyłączeń określonych w ust. 12a do 12c tego artykułu). W bieżącym roku z powodu bardzo dużej ilości zleceń na montaż, część z nich powierzył podwykonawcy. Podwykonawca obciążył go fakturą, w której naliczył stawkę podstawową (22%) za montaż stolarki w lokalu mieszkalnym, mimo, że nie wystąpiły ograniczenia opisane w art. 41 ust. 12a do 12c, utrzymując, że skoro wykonuje usługę dla jego firmy, to nie może zastosować stawki obniżonej 7%. Na podstawie tej faktury Wnioskodawca obciążył właściciela lokalu mieszkalnego fakturą za montaż, naliczając 7% stawkę podatku.

Mając na uwadze stan prawny oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca nabył, od podwykonawcy, usługę montażu stolarki w lokalu mieszkalnym, opodatkowaną stawką podatku w wysokości 22%. Usługa którą nabył Wnioskodawca jest związana z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi (działalność w zakresie montażu stolarki budowlanej).

Analizując treść złożonego wniosku w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy nie zachodzi żadna z przesłanek określona w art. 88 ust. 3a ustawy o VAT ograniczająca prawo podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, a nabywana usługa służy czynnościom opodatkowanym świadczonym przez Wnioskodawcę, to na podstawie art. 86 ust. 1 i 2 ustawy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej nabycie usługi montażu stolarki w lokalu mieszkalnym, otrzymanej od kontrahenta, nawet jeśli wystawiona faktura zawiera kwotę podatku wyższą od należnej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.