Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), Minister Finansów zmienia z urzędu zmianę interpretacji indywidualnej z dnia 20 grudnia 2010 r. Nr DD3/033/179/CRS/10/PK-1244, wydaną przez Ministra Finansów, stwierdzającą nieprawidłowość interpretacji indywidualnej z dnia 1 lipca 2009 r. Nr IPPB2/415-247/09-4/JB, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów, która uznawała za prawidłowe stanowisko Spółki (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2009 r. (data wpływu 9 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 maja 2009 r. (data wpływu 1 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwrotu kosztów zakupu okularów korekcyjnych, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2010 r. Minister Finansów, działając na podstawie art. 14e § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, zmienił z urzędu wydaną w dniu 1 lipca 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie – działającego w imieniu Ministra Finansów na podstawie § 2 i § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 9 kwietnia 2009 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zarząd Spółki, na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku wyposażonym w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973), wydał wewnętrzne zarządzenie w sprawie ustalenia kwoty oraz trybu postępowania przy zwrocie pracownikom kosztów zakupu okularów korekcyjnych wzroku do pracy przy obsłudze monitorów ekranowych.

W zarządzeniu ustalono, że pracownikom, którzy w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej otrzymali od lekarza zaświadczenie lekarskie o konieczności używania okularów korygujących wzrok do pracy przy obsłudze monitorów ekranowych przysługuje, zwrot kosztu zakupu tych okularów do wysokości 200 zł.

Zwrot, o którym mowa w zarządzeniu dokonywany jest, na podstawie poświadczenia lekarskiego zalecającego potrzebę stosowania okularów korygujących wzrok oraz faktury za zakup okularów.

Pismem z dnia 21 maja 2009 r. Nr IPPB2/415-274/09-2/JB wezwano Spółkę do uzupełnienia braków formalnych wniosku, co Spółka uczyniła pismem z dnia 26 maja 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zwrot kosztów zakupu okularów korygujących wzrok do pracy przy obsłudze monitorów ekranowych podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy dofinansowanie do okularów korekcyjnych dla pracowników jest kosztem firmy...
   
   

Przedmiotem interpretacji indywidualnej z dnia 1 lipca 2009 r. oraz zmiany interpretacji indywidualnej z dnia 20 grudnia 2010 r. jest odpowiedź na pytanie pierwsze w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Odpowiedź na pytanie drugie została rozpatrzona odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot kosztów zakupu okularów korygujących wzrok jest świadczeniem rzeczowym, przysługującym na podstawie właściwego przepisu o bezpieczeństwie i higienie pracy, w związku z czym nie podlega poborowi zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W interpretacji z dnia 1 lipca 2009 r. Nr IPPB2/415-274/09-4/JB Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, stwierdzając między innymi, że dla zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez znaczenia jest okoliczność, czy faktura dokumentująca zakup okularów korygujących wzrok wystawiona jest na pracownika czy na pracodawcę.

Działając na podstawie art. 14e § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, w dniu 20 grudnia 2010 r. Minister Finansów zmienił z urzędu interpretację indywidualną z dnia 1 lipca 2009 r. Nr IPPB2/415-247/09-4/JB, stwierdzając jej nieprawidłowość z uwagi na zawarte w niej stanowisko, iż w myśl art. 21 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów zakupu okularów korygujących, dokonywany przez pracodawcę na rzecz pracownika na podstawie faktury wystawionej na pracownika (zmiana interpretacji indywidualnej Nr DD3/033/179/CRS/10/PK-1244).

Wyjaśnił, że aby móc zastosować zwolnienie podatkowe z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjęte w zakładzie pracy zasady przyznawania okularów korygujących wzrok muszą być zgodne z zasadami określonymi w przepisie § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973). A fakt zobowiązania pracodawcy na mocy powołanego przepisu do zapewnienia okularów korygujących oznacza, że w tym przypadku wolna od podatku dochodowego jest wyłącznie wartość świadczenia rzeczowego jakie pracownik otrzyma od swojego zakładu pracy, a nie ekwiwalent pieniężny za to świadczenie. Stąd też zwolnieniem tym nie jest objęta kwota, jaką zakład pracy wypłaca pracownikowi tytułem zwrotu kosztów zakupu okularów korygujących na podstawie faktury wystawionej na pracownika.

Po ponownym zapoznaniu się z aktami sprawy, uwzględniając opinię Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej w zakresie interpretacji przepisu § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973), Minister Finansów zważył, co następuje.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2009 r., zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w powołanym zwolnieniu, w zakresie regulacji dotyczących okularów korygujących, jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973).

Z opinii Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej wynika, iż stosownie do § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Obowiązek zapewnienia okularów przez pracodawców powinien być realizowany w odniesieniu do pracowników użytkujących w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy (§ 2 pkt 4 tego rozporządzenia).

Powyższe oznacza, że kwestią zasadniczą jest, aby pracownik – względem którego stwierdzono, na podstawie badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, potrzebę stosowania przy obsłudze monitora okularów korygujących wzrok – został zaopatrzony w okulary zgodne z zaleceniem lekarza, tj. o określonych parametrach (odpowiednich do stanu wzroku pracownika), przeznaczone do pracy przy monitorze.

Przepisy te nie określają jednak formy zapewnienia pracownikowi zaleconych okularów, dlatego też, w ocenie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, to pracodawca określa sposób zaopatrzenia pracownika w okulary.

Może to nastąpić poprzez:

• otrzymanie od pracodawcy zaleconych okularów korygujących wzrok,
• dokonanie przez pracownika (w porozumieniu z pracodawcą) zakupu zaleconych okularów i otrzymanie zwrotu poniesionych na ten cel wydatków udokumentowanych wystawioną na niego fakturą.
  W tym przypadku zasadne jest ustalenie przez pracodawcę kwoty przeznaczonej na omawiane okulary i poinformowanie o tym zainteresowanych pracowników. Należy mieć jednak na uwadze, że wysokość środków finansowych, jakie pracodawca przeznacza na okulary, powinna być tak skalkulowana, aby umożliwiała zakup okularów korygujących wzrok zgodnych z zaleceniem lekarza.
  
  

W świetle powyższego należy stwierdzić, że obie wyżej opisane formy zapewnienia przez pracodawcę okularów korygujących wzrok – jako zgodne z przepisami powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej – uprawniają do zastosowania zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stąd też należy uznać, że otrzymywany przez pracowników Wnioskodawcy zwrot kosztów zakupu zgodnych z zaleceniem lekarza okularów korygujących wzrok, dokonywany m.in. na podstawie faktury wystawionej na pracownika dokonującego zakupu, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy.

Z powyższych względów należało zmienić z urzędu zmianę interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2010 r. Nr DD3/033/179/CRS/10/PK-1244, która za nieprawidłowe uznaje stanowisko, wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lipca 2009 r. Nr IPPB2/415-274/09-4/JB, w myśl którego dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 11 ustawy, bez znaczenia jest czy faktura dokumentująca zakup okularów korygujących wzrok wystawiona jest na pracownika czy na pracodawcę.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 30 marca 2009 r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji, tj. w dniu 1 lipca 2009 r.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.