Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.65.2021.2.SR
z 9 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 lutego 2021 r. (data wpływu 2 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 31 marca 2021 r. (data wpływu 31 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• odliczania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pt. „…” – jest prawidłowe,
• dokonywania korekt podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pt. „…” oraz dokonywania korekt podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 31 marca 2021 r. (data wpływu 31 marca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 24 marca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.65.2021.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 31 marca 2021 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Opis stanu faktycznego obejmuje lata 2010, 2011 i 2012. Ośrodek z siedzibą w O. jest podatnikiem w rozumieniu ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. W tamtym okresie Ośrodek był czynnym podatnikiem podatku VAT i wykonywał czynności opodatkowane, jak i zwolnione (usługi w zakresie edukacji). W tamtym okresie Ośrodek odrębnie określał kwoty podatku naliczonego związanego z czynnościami w stosunku, do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i kwoty podatku naliczonego, gdzie takie prawo nie przysługiwało. Jednak wyodrębnienie całości kwot nie było możliwe i w związku z tym w jednostce stosowany był współczynnik do odliczenia podatku VAT naliczonego podlegającego odliczeniu. W 2010 roku na podstawie uzgodnień z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w O. stosowano współczynnik w wysokości 56% (wstępny wynikający z udziału rocznego obrotu z tytułu czynności w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia oraz czynności w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje za 2009 rok). Po zakończonym 2010 roku, na podstawie art. 91 ustawy o VAT, współczynnik został skorygowany do wysokości 74%, z uwzględnieniem faktycznych kwot za 2010 rok. Na 2011 rok wstępna proporcja do odliczania podatku naliczonego została ustalona w wysokości 74%. Następnie w lutym 2012 roku została skorygowana do 100%, ponieważ Ośrodek nie świadczył już usług, w związku z którymi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Od 2011 roku Ośrodek realizował projekt pt. „…”, na którego realizację otrzymał dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach działania 4.2. „Rewitalizacja miast” z Regionalnego Programu Operacyjnego … na lata 2007-2013. Przy rozliczaniu kosztów kwalifikowanych uwzględniono wydatki poniesione na ten cel przez Wnioskodawcę od 2010 roku. Inwestycja realizowana w ramach projektu służyła całej działalności Ośrodka, a rewitalizowany budynek jest siedzibą Wnioskodawcy. Podatek naliczony zawarty w fakturach zakupowych związanych z realizacją projektu został odliczony w następujących wysokościach:

• w 2010 roku wstępnie 56%, a następnie został skorygowany do 74%,
• w 2011 roku wstępnie 74%, a następnie został skorygowany do 100%,
• od 2012 roku Ośrodek stosował pełne odliczenie podatku VAT przy zakupach związanych z realizacją projektu.
  
  

W 2014 roku Ośrodek zwrócił się do Ministra Finansów z prośbą o interpretację czy prawidłowo dokonał obliczenia podatku VAT podlegającego odliczeniu od podatku należnego od faktur związanych z realizacją projektu inwestycyjnego. W dniu 18 lipca 2014 r. Wnioskodawca otrzymał interpretację ITPP1/443-430/14/AP, która potwierdziła jego stanowisko w sprawie.

W piśmie z 31 marca 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano następujące informacje:

W związku ze zrealizowanym projektem Wnioskodawca poniósł nakłady na ulepszenie budynku oraz przyległą infrastrukturę, które przekroczyły 15.000 zł.

Budynek przez cały okres inwestycji był częściowo użytkowany. Oddanie do użytkowania odbywało się etapami, tj. marzec 2011, październik 2012 i wrzesień 2013.

W związku z projektem Wnioskodawca dokonał nabycia środków trwałych podlegających amortyzacji, których wartość początkowa przekraczała 15.000 zł.

Zakupione środki trwałe zostały oddane do użytkowania w czerwcu 2012 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Ośrodek z siedzibą w O. postąpił prawidłowo stosując wskaźniki odliczania podatku VAT opisane powyżej?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 31 marca 2021 r.):

Zdaniem jednostki, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz fakt, że wydatki ponoszone w ramach projektu służyły zarówno czynnościom w związku, z którymi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynnościom, w związku z którymi takie prawo nie przysługiwało, VAT naliczony zawarty w tych zakupach podlegał częściowemu odliczeniu wg proporcji wstępnej, a następnie korekcie odliczenia wg proporcji faktycznej za dany rok. Ostateczne od 2011 roku odliczono cały podatek VAT zawarty w fakturach kosztowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• odliczania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pt. „….” – jest prawidłowe,
• dokonywania korekt podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu – jest nieprawidłowe.
  
  

W związku z tym, że złożony wniosek dotyczy stanu faktycznego, który zaistniał w latach 2010-2012 niniejszą interpretację wydano na podstawie przepisów obowiązujących w tych latach.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towar usług (Dz. U. z 2010 r., Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1 – zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ww. ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 90 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Natomiast na podstawie art. 90 ust. 5 cyt. ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W myśl art. 90 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., ust. 6 ww. artykułu miał następujące brzmienie: ,,do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.”

Jednocześnie na podstawie art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do art. 90 ust. 9 ww. ustawy, przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% – podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2.
   
   

Od dnia 1 kwietnia 2011 r. ust. 10 ww. przepisu ma następujące brzmienie: ,,W przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.”
   
   

Dokonując odliczenia podatku naliczonego w trakcie roku podatkowego w odniesieniu do zakupów związanych z tzw. działalnością mieszaną odliczeniu podlega jedynie część podatku naliczonego. Część tę oblicza się mnożąc wartość podatku naliczonego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, którego nie da się przypisać do jednego rodzaju sprzedaży (opodatkowanej lub zwolnionej) przez wyliczony według wyżej opisanych zasad współczynnik sprzedaży z poprzedniego roku podatkowego.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu art. 90 ustawy nie jest ostateczna.

Po zakończeniu danego roku podatkowego podatnik wykonujący czynności w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, obowiązany jest do obliczenia realnej proporcji sprzedaży dla tego roku. Wskaźnik ten posłuży w kolejnym roku do bieżącego wstępnego rozliczania podatku wynikającego z faktur dokumentujących zakupy, a także do sporządzenia rocznej korekty podatku naliczonego, odliczonego wstępnie na podstawie struktury z roku poprzedniego.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza dwóch punktów procentowych.

Od dnia 1 kwietnia 2011 r. ust. 1 ww. przepisu ma następujące brzmienie: ,,Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.”

Na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Szczegółowe zasady dokonywania korekt związane z konkretnymi wydatkami są uregulowane w dalszej części ww. przepisu.

Przepisy art. 91 wprowadzają konstrukcję korekty podatku naliczonego dokonywaną z uwagi na zmianę struktury sprzedaży albo na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru lub usługi (z którą związany jest podatek naliczony). Wprowadzenie procedury korekty związane jest z faktem, iż we wspólnym systemie VAT obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego, tzn. następującego z chwilą powstania obowiązku podatkowego u sprzedawcy. W tym momencie czasowym związek towaru z danym rodzajem czynności (opodatkowane, zwolnione, mieszane) ma zazwyczaj charakter planowany. Do czasu faktycznego wykorzystania nabytego towaru lub usługi faktyczny związek z danym rodzajem czynności może się zmienić, przekreślając prawo do odliczenia albo uzasadniając dokonanie odliczenia. Jednocześnie przepisy wprowadzają szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku przez 5 lat). Regulacje te mają na celu urealnienie odliczenia podatku naliczonego. Ustawa zakłada bowiem, że środki trwałe (jako dobra o charakterze trwałym) zużywają się w określonym czasie, a nie jednorazowo. W tym też czasie stopniowo konsumowane jest prawo do odliczenia i należy je oceniać w dłuższej perspektywie czasu, a nie jednorazowo.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca od 2011 r. realizował projekt pn. „…”. Wydatki na ten cel były ponoszone przez Wnioskodawcę od 2010 roku. Rewitalizowany budynek jest siedzibą Wnioskodawcy. W związku ze zrealizowanym projektem Wnioskodawca poniósł nakłady na ulepszenie budynku oraz przyległą infrastrukturę, które przekroczyły 15.000 zł. Budynek przez cały okres inwestycji był częściowo użytkowany. Oddanie do użytkowania odbywało się etapami tj. marzec 2011, październik 2012 i wrzesień 2013. Ponadto w związku z projektem Wnioskodawca dokonał nabycia środków trwałych podlegających amortyzacji, których wartość początkowa przekraczała 15.000 zł. Zakupione środki trwałe zostały oddane do użytkowania w czerwcu 2012 roku. Inwestycja realizowana w ramach projektu służyła całej działalności Wnioskodawcy. W tamtym okresie Wnioskodawca wykonywał czynności opodatkowanie, jak i zwolnione (usługi w zakresie edukacji). W tamtym okresie Ośrodek odrębnie określał kwoty podatku naliczonego związanego z czynnościami w stosunku, do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i kwoty podatku naliczonego, gdzie takie prawo nie przysługiwało. Jednak wyodrębnienie całości kwot nie było możliwe i w związku z tym w jednostce stosowany był współczynnik do odliczenia podatku VAT naliczonego podlegającego odliczeniu. Od 2012 r. Ośrodek nie świadczył już usług, w związku z którymi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Podatek naliczony zawarty w fakturach zakupowych związanych z realizacją projektu został odliczony w następujących wysokościach:

• w 2010 roku wstępnie 56%, a następnie został skorygowany do 74%,
• w 2011 roku wstępnie 74%, a następnie został skorygowany do 100%,
• od 2012 roku Ośrodek stosował pełne odliczenie podatku VAT przy zakupach związanych z realizacją projektu.
  
  

Należy zauważyć, że zasadę proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w art. 90 ust. 2 stosuje się do tych wydatków, których nie można jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do wydatków określanych jako „zakupy związane ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną”.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro realizując inwestycję w ramach projektu dofinansowanego ze środków unijnych, w związku z wydatkami za 2010 i 2011 rok Wnioskodawca nie miał możliwości jednoznacznego wyodrębnienia i przypisania kwot do czynności służących działalności opodatkowanej i zwolnionej od podatku, słusznym było odliczanie podatku naliczonego z zastosowaniem proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Ponadto ze względu na wykonywanie w 2012 r. tylko czynności opodatkowanych Wnioskodawca postąpił prawidłowo odliczając w całości podatek naliczony przy zakupach związanych z realizacją projektu dokonywanych w 2012 r.

Odnosząc się natomiast do kwestii korekty należy zauważyć, że jak wynika z treści wniosku, w związku z projektem Wnioskodawca dokonał nabycia środków trwałych podlegających amortyzacji, których wartość początkowa przekraczała 15.000 zł. Ponadto w związku ze zrealizowanym projektem Wnioskodawca poniósł nakłady na ulepszenie budynku oraz przyległą infrastrukturę, które przekroczyły 15.000 zł.

Należy wskazać, że wobec braku regulacji, która wprost dotyczyłaby kwestii korekty podatku naliczonego w związku z nakładami poniesionymi na przebudowę lub modernizację środków trwałych, nakłady na środek trwały należy traktować dla celów podatku VAT tak jak zakup odrębnego środka trwałego.

Tym samym ww. nakłady, które Wnioskodawca poniósł w związku z ulepszeniem budynku, stanowiącym jego siedzibę, należy traktować jak wydatki na zakup odrębnego środka trwałego. W tej sytuacji korekta dotyczy zatem nieruchomości, a nie towarów i usług zużytych w celu poniesienia na nią nakładów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zakupione środki trwałe zostały oddane do użytkowania w czerwcu 2012 roku. Natomiast oddanie do użytkowania nakładów na ulepszenie ww. budynku odbywało się etapami tj. marzec 2011, październik 2012 i wrzesień 2013.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że korekty należało dokonać, w przypadku środków trwałych, których wartość początkowa przekraczała 15.000 zł, w okresie kolejnych pięciu lat, licząc od roku w którym ww. środki trwałe zostały oddane do użytkowania, zaś przy nakładach poniesionych na ulepszenie budynku (traktowanych jako odrębny środek trwały), których wartość przekraczała 15.000 zł, korekty należało dokonać z uwzględnieniem dziesięcioletniego okresu, licząc od roku w którym nakłady na ulepszenie przekraczające 15.000 zł zostały oddane do użytkowania.

Nie można tym samym uznać za prawidłowe dokonywania przez Wnioskodawcę korekt wg proporcji faktycznej za dany rok, tj. jednorazowo po zakończeniu roku, w którym towary i usługi związane z ulepszeniem budynku oraz środki trwałe, których wartość przekraczała 15.000 zł, zostały zakupione.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie odliczania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pt. „…” jest prawidłowe. Natomiast stanowisko Wnioskodawcy w zakresie dokonywania korekt podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu, jest nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto rolą Organu jest wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego, a nie badanie poprawności dokonanych wyliczeń, zatem w niniejszej interpretacji Organ nie dokonywał oceny poprawności wyliczenia proporcji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.