Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.30.2021.1.MS
z 22 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 stycznia 2021 r. (data wpływu – 21 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 21 stycznia 2021 r. (data wpływu – 28 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie:

• uznania przekazanych na rzecz Wspólnika C składników majątkowych Wnioskodawcy za zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. czynności – jest prawidłowe;
• braku obowiązku dokonania przez Wnioskodawcę korekty podatku naliczonego w związku z przedmiotowym przekazaniem przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania przekazanych na rzecz Wspólnika C składników majątkowych Wnioskodawcy za zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. czynności oraz braku obowiązku dokonania przez Wnioskodawcę korekty podatku naliczonego w związku z przedmiotowym przekazaniem przedsiębiorstwa.

Wniosek został uzupełniony pismem z 21 stycznia 2021 r. (data wpływu – 28 stycznia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką komandytową (dalej: „Spółka”), oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Komplementariuszem Spółki jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Komplementariusz”). Komandytariuszami Spółki są:

1. Osoba fizyczna (dalej: „Wspólnik A”),
2. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wspólnik B”),
3. Spółka komandytowo-akcyjna (dalej: „Wspólnik C”).
   
   

Komplementariusz i komandytariusze zwani są w dalszej części wniosku łącznie „Wspólnikami”. Wszyscy Wspólnicy C są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie nieruchomości wraz z ich specjalistycznym wyposażeniem opisanym poniżej. Spółka prowadzi wskazaną działalność gospodarczą z wykorzystaniem następujących składników i praw majątkowych (dalej: „SIP”):

1.Nieruchomości, w tym grunty, budynki, budowle, środki trwałe w budowie:

1. Działka nr … o powierzchni 0.2240 ha,
2. Działka nr … o powierzchni 0.0010 ha,
3. Działka nr … o powierzchni 0.4100 ha,
4. Budynek magazynowy,
5. Hala produkcyjna,
6. Ogrodzenie,
7. Parking utwardzony,
8. Utwardzona droga dojazdowa,
9. Hydrant przeciwpożarowy,
10. Hydrant do wody,

2.Ruchomości, w tym urządzenia techniczne i maszyny, środki transportowe, pozostałe środki trwałe:

1. Piec centralnego ogrzewania KOB+Transport,
   
2. Wiertarka pozioma RGA ITALCAVIA MP21,
   
3. Frezarka łańcuszkowa RAPID,
   
4. Prasa elektryczna JOOS,
   
5. Szlifierka taśmowa SAFO,
   
6. Pilarko-Wiertarka HEMAG,
   
7. Frezarka do aluminium HAFFNER,
   
8. Zaciskarka do aluminium PRESSTA EISELE,
   
9. Szlifierka taśmowa LOWER 750KS225,
   
10. Frezarka dolnowrzecionowa GOMAD,
    
11. Frezarko - czopiarka GOMA,
    
12. Agregat lakierniczy,
    
13. Kompresor, zbiornik, chłodziarki powietrza,
    
14. Zestaw malarski WAGNER FINISH 104,
    
15. Sprzęt komputerowy z oprogramowaniem - zestaw nr I,
    
16. Sprzęt komputerowy z oprogramowaniem - zestaw nr II,
    
17. Kopiarko-frezarka do aluminium ELU,
    
18. Polerka Flex PE-14-2-150,
    
19. Frezarka GOMA,
    
20. Frezarko - czopiarka Schneider,
    
21. Kompresor dwukołowy przenośny,
    
22. Wyrównarka Martin,
    
23. Piła tarczowa do kątów,
    
24. Piła poprzeczna ADOLF PFEIFFER,
    
25. Piła wzdłużna do oklein SCHEER,
    
26. Piła poprzeczna do metalu,
    

aa.Piła ELECTRA BECKUM KGT 500,

bb.Linia do wyrobów z tworzyw sztucznych,

cc.Piła poprzeczna pionowa do aluminium GRAUL 36,

dd.Piła tarczowa do cięcia wzdłużnego ALTENDO 37,

ee.Strugarka do drewna,

ff.Piła dwugłowicowa EISELE,

gg.Piła ALTENDORF F45,

hh.Prasa membranowa FELDER MVP300,

ii.Stacja transformatorowa,

jj.Stacja kompensacji mocy biernej,

kk.Telewizor Samsung LCD 40 LE40M51B,

ll.Zamiatarka BEMA Kommunal Dual 1250 mm,

mm.Telefon Iphone 11 128 GB Black,

nn.Mercedes Benz 308D nr rej.SLU6J83,

oo.Ciągnik ISEKI 2160 z osprzętem,

pp.Wyposażenie hali produkcyjnej - regały,

qq.Wyposażenie hali produkcyjnej - szafki narzędziowe,

rr.Wyposażenie hali produkcyjnej - stoły stolarskie (1 komplet),

ss.Wyposażenie drobne pomieszczeń socjalnych (komplet),

3.Wierzytelności z tytułu najmu nieruchomości na rzecz osób trzecich wobec jednostek powiązanych i pozostałych,

4.Wierzytelności z tytułu umów służących działalności gospodarczej Spółki:

1. Zobowiązania z tytułu dostaw i usług do 12 m-cy,
2. Zobowiązania z tytułu podatków i ubezpieczeń społecznych,
3. Zobowiązania z tytułu wynagrodzeń,
4. Zobowiązania długoterminowe wobec jednostek powiązanych z tytułu kredytów,

5.Inne prawa i wartości niematerialne i prawne: oprogramowanie do sterowania infrastrukturą,

6.Koncesje, licencje i zezwolenia: decyzję starosty zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę,

7.Środki pieniężne zgromadzone w kasie i na rachunkach,

8.Dokumentacja księgowa, budowlana, pracownicza i wszelka inna niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej na wskazanym majątku i jego rzetelnego utrzymania w zgodnym z prawem i przydatnym do użytku stanie,

9.Tajemnice przedsiębiorstwa i know-how,

10.Na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej, Spółka zatrudnia także jednego pracownika.

Spółka nabyła część SIP w drodze aportu (wniesienia wkładu niepieniężnego) przedsiębiorstwa do Spółki przez Wspólnika B - spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Aport obejmował przedsiębiorstwo składające się m.in. z części opisanych powyżej nieruchomości, ruchomości, należności i zobowiązań, pracowników. Część SIP została zakupiona/wytworzona przez Spółkę w toku jej działalności. Spółka dokonała także remontów i modernizacji posiadanych nieruchomości, z których duża część została przeznaczona na wynajem. W ramach prowadzonej działalności, Spółka ponosiła nakłady na SIP, w tym dokonywała niezbędnych remontów i napraw. Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi nakładami.

Wspólnicy planują w przyszłości rozwiązać Spółkę na podstawie jednomyślnej uchwały wspólników, bez przeprowadzania procedury likwidacji, zgodnie z przepisami art. 103 § 1 w zw. z art. 58 § 1 pkt 2 i art. 67 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1526, dalej: „KSH”). Umowa Spółki przewiduje podjęcie przez jej wspólników jednomyślnej uchwały o rozwiązaniu Spółki bez przeprowadzenia likwidacji. Uchwała o rozwiązaniu Spółki będzie określała sposób podziału całego majątku Spółki. Cały istniejący na moment rozwiązania majątek Spółki, po spłaceniu wszystkich zobowiązań, zostanie w wyniku rozwiązania podzielony pomiędzy Wspólników. W wyniku rozwiązania Spółki, Wspólnik C otrzyma część majątku spółki, obejmującą SIP. Natomiast Komplementariusz oraz Wspólnicy A i B otrzymają wyłącznie środki pieniężne i niektóre z wierzytelności posiadanych przez Spółkę. Intencją wspólników jest przejęcie przez Wspólnika C całego przedsiębiorstwa prowadzonego przez Spółkę na skutek rozwiązania Spółki tak by mógł on samodzielnie kontynuować działalność prowadzoną dotychczas przez Spółkę aczkolwiek już bez wspólników, i w ten sposób dokonanie rozliczenia pomiędzy nim a pozostałymi wspólnikami. W konsekwencji to na Wspólnika C przejdą w ramach wydania SIP wszystkie składniki majątku materialnego jak również prawa i obowiązki związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (z zastrzeżeniem części środków pieniężnych i wierzytelności wydanych Komplementariuszowi oraz Wspólnikom A i B), w tym w szczególności:

1. wynikające z zawartych umów najmu,
2. wynikające z umów służących jej działalności gospodarczej,
3. nieruchomości, ruchomości i maszyny,
4. wierzytelności (z wyłączeniem wierzytelności wydanych Komplementariuszowi oraz Wspólnikom A i B) i zobowiązania,
5. prawa i obowiązki związane z zatrudnieniem pracowników.
   
   

Wspólnik C otrzyma, jak wskazano wyżej, w ramach wydania SIP także księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Spółkę, tajemnice przedsiębiorstwa i know-how oraz środki pieniężne zgromadzone w kasie i na rachunkach bankowych Spółki (z wyłączeniem środków przekazanych Komplementariuszowi oraz Wspólnikom A i B). W wyniku rozwiązania Spółki, pracownik Spółki pozostanie zatrudniony przez Wspólnika C na skutek przejścia zakładu pracy, a zakres obowiązków wynikający z nowej umowy będzie tożsamy z zakresem obowiązków wykonywanych w ramach umowy o pracę zawartej ze Spółką. Po otrzymaniu SIP, Wspólnik C będzie go wykorzystywać do wykonywania czynności opodatkowanych VAT analogicznych do tych które wykonywała Spółka (zasadniczo najem do podmiotów trzecich). Wspólnik C będzie korzystać z SIP przy prowadzonej działalności gospodarczej korzystając zarówno z nieruchomości, ruchomości, pracowników, ksiąg i dokumentów, oznaczenia przedsiębiorstwa, zobowiązań i należności. Wspólnik C będzie także kontynuował najem nieruchomości w ramach umów zawartych między Spółką a najemcami, wstępując w te umowy w miejsce Spółki. Tym samym, na skutek rozwiązania Spółki i wydania jej majątku w ramach rozwiązania nastąpi przeniesienie na rzecz Wspólnika C tej części majątku Spółki, która stanowi zespół składników służący Spółce obecnie do prowadzenia działalności gospodarczej. Wspólnik C w oparciu wyłącznie o otrzymane składniki majątku będzie mógł kontynuować działalność w zakresie, w jakim prowadziła ją Spółka. Wydanie majątku do Wspólników nastąpi po podjęciu przez nich uchwały o rozwiązaniu Spółki oraz podziale jej majątku natomiast przed jej formalnym wykreśleniem z Rejestru Przedsiębiorców, które nastąpi na skutek wniosku złożonego po podziale majątku i zamknięciu spraw Spółki będących w toku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy majątek, który otrzyma Wspólnik C w wyniku rozwiązania Spółki będzie stanowić przedsiębiorstwo, którego przeniesienie nie spowoduje po stronie Spółki obowiązku naliczenia VAT ze względu na zastosowanie wyłączenia z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT?
2. Czy wydanie majątku, który otrzyma Wspólnik C w wyniku rozwiązania Spółki spowoduje powstanie obowiązku Spółki do korekty podatku naliczonego z faktur dokumentujących koszty nabycia SIP jak i ponoszone na SIP nakłady, w tym wydatki na wytworzenie składników tego majątku i niezbędne remonty, zgodnie z art. 91 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. majątek który otrzyma Wspólnik C w wyniku rozwiązania Spółki będzie stanowić przedsiębiorstwo, którego przeniesienie nie spowoduje po stronie Spółki obowiązku naliczenia VAT ze względu na zastosowanie wyłączenia z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT.
2. Wydanie majątku który otrzyma Wspólnik C w wyniku rozwiązania Spółki nie spowoduje powstania obowiązku Spółki do korekty podatku naliczonego z faktur dokumentujących koszty nabycia SIP, ponoszone na SIP nakłady, w tym wydatki na wytworzenie składników tego majątku i niezbędne remonty, zgodnie z art. 91 ustawy o VAT.
   
   

Uzasadnienie:

Ad. 1 Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie wskazanych przepisów dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT tylko wtedy, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Ustawodawca zdecydował się na wyłączenie określonych czynność spod stosowania przepisów ustawy, wprowadzając art. 6 Ustawy o VAT. Obejmuje on katalog czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, gdyż stanowią odpłatną dostawy towarów lub odpłatne świadczenie usług, jednak z racji na ich wyłączenie, nie podlegają one opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wskazane „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów”. Uznać należy zatem, że „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, takie jak chociażby sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zgodnie z art. 103 § 1 KSH w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 2 KSH rozwiązanie spółki powoduje jednomyślna uchwała wszystkich wspólników.

Zgodnie natomiast z art. 67 § 1 KSH, w przypadkach określonych w art. 58, należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie Wspólnicy planują w przyszłości rozwiązać Spółkę na podstawie jednomyślnej uchwały wspólników, bez przeprowadzania procedury likwidacji. W wyniku tego zdarzenia na Wspólnika C przeniesiony zostanie SIP. Wobec zakończenia bytu spółki, należy uznać że skutkować będzie to przeniesieniem prawa do rozporządzania SIP jak właściciel, ze Spółki na Wspólnika C. Tym samym, wydanie SIP stanowić będzie „zbycie”, w rozumieniu art. 6 ust. 1 Ustawy o VAT. Wyłączenie wskazane w art. 6 ust 1 Ustawy o VAT obejmuje tyko te czynności (tylko to zbycie), których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa. Przepisy Ustawy o VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Wobec tego na potrzeby prawa podatkowego należy odnieść się do definicji istniejącej w prawie cywilnym.

Zgodnie z art. 55 indeks 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm., dalej: „KC”), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przyjąć należy, że w świetle wskazanej definicji składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Wskazana definicja ujmuje przedsiębiorstwo w szerokim znaczeniu - określenie „w szczególności” wskazuje, że ujęty w art. 55 indeks 1 KC katalog stanowi przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Wobec tego, na przedsiębiorstwo składać się mogą także inne, niewymienione w przepisie elementy, ale równocześnie brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Zgodnie z 55 indeks 2 KC, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Uznać należy, że do zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów KC dojdzie w wypadku takiego zespołu rzeczy i praw, który jest zorganizowany i wyposażony w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Celem określenia stosowania wyłączenia zwolnienia z art. 6 ust. 1 Ustawy o VAT należy zatem określić, czy SIP wydawany Wspólnikowi C w ramach rozwiązania Spółki stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa lub jego zorganizowana część przechodzi na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy.

Stwierdzenie to znajduje również oparcie w treści przepisu art. 91 ust. 9 Ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Domniemanie racjonalności ustawodawcy oraz kategoryczność sformułowania tego przepisu nakazuje przyjąć, że o transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ust. 1 Ustawy o VAT można mówić wówczas, gdy nabywca kontynuuje działalność gospodarczą przy użyciu nabytego przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa). Zatem zbycie przedsiębiorstwa nastąpi wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo i nadal je prowadzi wstąpić powinien w miejsce podatnika, który dokonał jego zbycia. W okolicznościach przedmiotowej sprawy nabywcą składników majątku Spółki tworzących SIP jest Wspólnik C. Wspólnik C będzie kontynuował w oparciu o SIP działalność w tożsamym zakresie do działalności prowadzonej przez Spółkę. Wspólnik C przejmie w szczególności substrat materialny i prawny działalności Spółki - nieruchomości, ruchomości, wierzytelności, inne prawa i wartości niematerialne i prawne. Ponadto, Wspólnik C otrzyma wszelkie koncesje, zezwolenia i licencje, oraz zostanie mu przekazana całość dokumentacji i ksiąg związanych z prowadzeniem działalności przez Spółkę. Wspólnik C wstąpi także w dotychczasowe umowy najmu jako strona w miejsce Spółki. Końcowo, pracownik zatrudniony uprzednio w Spółce pozostanie zatrudniony przez Wspólnika C, z tożsamym zakresem obowiązków. Zdaniem Wnioskodawcy, pomiędzy wskazanymi składnikami istnieje wyraźny związek funkcjonalny i organizacyjny, bowiem to w oparciu o SIP Spółka prowadzi obecnie swoją działalność gospodarczą. Tym samym, majątek który zostanie przekazany Wspólnikowi C w wyniku rozwiązania Spółki należy uznać za zorganizowany zespół składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, a nie za sumę poszczególnych składników, przy pomocy której prowadzona jest działalność.

Niewątpliwie, w oparciu o majątek tworzący SIP każdy, dowolny podmiot byłby w stanie kontynuować działalność gospodarczą prowadzoną do tej pory przez Spółkę. Tym samym otrzymany przez Wspólnika C majątek (SIP) będzie stanowił przedsiębiorstwo. Wobec tego, warunek dotyczący kontynuacji działalności zbywcy przy wykorzystaniu całego otrzymanego majątku (z wyłączeniem niewielkiej części środków pieniężnych i wierzytelności wydawanych do pozostałych wspólników) zostanie spełniony. W ocenie Wnioskodawcy, w świetle przywołanych przepisów prawa i okoliczności sprawy majątek który otrzyma Wspólnik C w wyniku rozwiązania Spółki będzie stanowić przedsiębiorstwo. Wydanie tego majątku Wspólnikowi C w wyniku rozwiązania Spółki nie spowoduje po stronie Spółki obowiązku naliczenia VAT ze względu na zastosowanie wyłączenia z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT.

Ad. 2 Na wstępie wskazać należy, że Spółka w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą przy wykorzystaniu SIP dokonywała przysługującego jej odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycia SPI, ponoszone na SIP nakłady, w tym wydatki na wytworzenie składników SIP i niezbędne remonty. Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 Ustawy o VAT. Korekta podatku naliczonego określona w art. 91 ust. 1-8 Ustawy o VAT, dotyczy podatku naliczonego od zakupów związanych jednocześnie z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, jeżeli podatnik nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku, które posłużyłyby tylko czynnościom opodatkowanym oraz gdy zmianie uległo przeznaczenie towaru, od którego podatek został odliczony lub nieodliczony w całości.

Zgodnie z art. 91 ust. 9 Ustawy o VAT, w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wnioskodawca, jak wskazano w stanowisku do pytania 1 we wniosku, stoi na stanowisku, że majątek który otrzyma Wspólnik C w wyniku rozwiązania Spółki będzie stanowić przedsiębiorstwo. Wspólnik C będzie kontynuował działalność gospodarczą Spółki, wykorzystując SIP do wykonywania czynności opodatkowanych. W przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, obowiązek dokonania ewentualnej korekty podatku naliczonego nie spoczywa na zbywającym przedsiębiorstwo czy jego zorganizowaną część, lecz ciąży na nabywcy. Nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem beneficjentem praw i obowiązków zbywcy, w tym w zakresie korekty podatku VAT. Wobec powyższego, mając na uwadze okoliczności sprawy i powołane przepisy wydanie przedsiębiorstwa w wyniku rozwiązania Spółki nie będzie wiązało się dla Wnioskodawcy z obowiązkiem dokonania korekty w zakresie podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie SIP oraz ponoszone na SIP nakłady, w tym wydatki na wytworzenie składników SIP i niezbędne remonty, zgodnie z art. 91 ust. 9 Ustawy o VAT. Ewentualny obowiązek korekty podatku naliczonego ciążyłby na nabywcy przedsiębiorstwa, to jest na Wspólniku C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe w zakresie uznania przekazania na rzecz Wspólnika C składników majątkowych Wnioskodawcy za zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. czynności;
• prawidłowe w zakresie braku obowiązku dokonania przez Wnioskodawcę korekty podatku naliczonego w związku z przedmiotowym przekazaniem przedsiębiorstwa.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT co do zasady podlega dostawa towarów lub świadczenie usług.

Jednocześnie, przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1740).

Stosownie do ww. artykułu Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Należy zauważyć, że użyte w ww. artykule określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Z kolei, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 552 Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W związku z tym, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

Z powyższych przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Istotne jest by w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy składnikami, tak aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazać należy, iż zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

W myśl art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytową (dalej: „Spółka”). Komplementariuszem Spółki jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Komplementariusz”). Komandytariuszami Spółki są:

1. Osoba fizyczna (dalej: „Wspólnik A”),
2. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wspólnik B”),
3. Spółka komandytowo-akcyjna (dalej: „Wspólnik C”).
   
   

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie nieruchomości wraz z ich specjalistycznym wyposażeniem.

Wspólnicy planują w przyszłości rozwiązać Spółkę na podstawie jednomyślnej uchwały wspólników, bez przeprowadzania procedury likwidacji, zgodnie z przepisami art. 103 § 1 w zw. z art. 58 § 1 pkt 2 i art. 67 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1526, dalej: „KSH”). Umowa Spółki przewiduje podjęcie przez jej wspólników jednomyślnej uchwały o rozwiązaniu Spółki bez przeprowadzenia likwidacji.

W wyniku rozwiązania Spółki, Wspólnik C otrzyma część majątku spółki, obejmującą SIP. Natomiast Komplementariusz oraz Wspólnicy A i B otrzymają wyłącznie środki pieniężne i niektóre z wierzytelności posiadanych przez Spółkę. W konsekwencji to na Wspólnika C przejdą w ramach wydania SIP wszystkie składniki majątku materialnego jak również prawa i obowiązki związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (z zastrzeżeniem części środków pieniężnych i wierzytelności wydanych Komplementariuszowi oraz Wspólnikom A i B), w tym w szczególności:

1. wynikające z zawartych umów najmu,
2. wynikające z umów służących jej działalności gospodarczej,
3. nieruchomości, ruchomości i maszyny,
4. wierzytelności (z wyłączeniem wierzytelności wydanych Komplementariuszowi oraz Wspólnikom A i B) i zobowiązania,
5. prawa i obowiązki związane z zatrudnieniem pracowników.
   
   

Wspólnik C otrzyma w ramach wydania SIP także księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Spółkę, tajemnice przedsiębiorstwa i know-how oraz środki pieniężne zgromadzone w kasie i na rachunkach bankowych Spółki (z wyłączeniem środków przekazanych Komplementariuszowi oraz Wspólnikom A i B). W wyniku rozwiązania Spółki, pracownik Spółki pozostanie zatrudniony przez Wspólnika C na skutek przejścia zakładu pracy, a zakres obowiązków wynikający z nowej umowy będzie tożsamy z zakresem obowiązków wykonywanych w ramach umowy o pracę zawartej ze Spółką.

Po otrzymaniu SIP, Wspólnik C będzie go wykorzystywać do wykonywania czynności opodatkowanych VAT analogicznych do tych które wykonywała Spółka (zasadniczo najem do podmiotów trzecich). Wspólnik C będzie korzystać z SIP przy prowadzonej działalności gospodarczej korzystając zarówno z nieruchomości, ruchomości, pracowników, ksiąg i dokumentów, oznaczenia przedsiębiorstwa, zobowiązań i należności. Wspólnik C będzie także kontynuował najem nieruchomości w ramach umów zawartych między Spółką a najemcami, wstępując w te umowy w miejsce Spółki. Tym samym, na skutek rozwiązania Spółki i wydania jej majątku w ramach rozwiązania nastąpi przeniesienie na rzecz Wspólnika C tej części majątku Spółki, która stanowi zespół składników służący Spółce obecnie do prowadzenia działalności gospodarczej. Wspólnik C w oparciu wyłącznie o otrzymane składniki majątku będzie mógł kontynuować działalność w zakresie, w jakim prowadziła ją Spółka. Wydanie majątku do Wspólników nastąpi po podjęciu przez nich uchwały o rozwiązaniu Spółki oraz podziale jej majątku natomiast przed jej formalnym wykreśleniem z Rejestru Przedsiębiorców, które nastąpi na skutek wniosku złożonego po podziale majątku i zamknięciu spraw Spółki będących w toku.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że przedmiotem planowanej transakcji będzie przeniesienie przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnika C dotychczas prowadzonej działalności gospodarczej polegającą na wynajmie nieruchomości wraz z ich specjalistycznym wyposażeniem.

Ponadto - jak wskazano w opisie sprawy - przedmiotem przekazania na rzecz Wspólnika C będzie całe dotychczasowe przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, po wyłączeniu z niego części środków pieniężnych i wierzytelności wydanych Komplementariuszowi oraz Wspólnikom A i B. Jednocześnie po dokonaniu planowanego przekazania działalność wykonywana dotychczas przez Wnioskodawcę będzie kontynuowana przez Wspólnika C w takim samym zakresie. Wspólnik C będzie wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej składniki i prawa majątkowe przekazane przez Wnioskodawcę obejmujące zarówno z nieruchomości, ruchomości, pracowników, księgi i dokumenty, oznaczenie przedsiębiorstwa, zobowiązania i należności. Jednocześnie Wspólnik C będzie także kontynuował najem nieruchomości w ramach umów zawartych między Wnioskodawcą a najemcami, wstępując w te umowy w miejsce Wnioskodawcy.

Tym samym uznać należy, że przedmiotem przekazania na rzecz Wspólnika C objętego wnioskiem – niezależnie od wyłączenia z niego składników majątkowych, tj. części środków pieniężnych i wierzytelności wydanych Komplementariuszowi oraz Wspólnikom A i B – będzie zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, bowiem stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, o którym mowa w ww. przepisie art. 551 Kodeksu cywilnego, pozwalający na samodzielne realizowanie celów gospodarczych. A zatem skoro przedmiotem przekazania będzie zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych stanowiący przedsiębiorstwo oraz działalność Wnioskodawcy będzie kontynuowana w dotychczasowym zakresie, to czynność zbycia ww. przedsiębiorstwa będącego przedmiotem przekazania na rzecz Wspólnika C, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Przechodząc z kolei do kwestii, objętej zakresem pytania nr 2 wniosku, należy wskazać, że w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124

Natomiast zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Na podstawie ust. 2 powołanego wyżej artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W świetle art. 91 ust. 2a ustawy, obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do treści art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Jak stanowi art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W świetle art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

W myśl art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z powyższych przepisów wynika, że korekta podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy, dotyczy podatku naliczonego od zakupów związanych jednocześnie z czynnościami, w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego oraz z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługiwało, jeżeli podatnik nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku, które posłużyłyby tylko czynnościom opodatkowanym oraz gdy zmianie uległo przeznaczenie towaru, od którego podatek został odliczony lub nieodliczony w całości.

Jednocześnie należy wskazać, że w sytuacji gdy przedmiotem dostawy jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, to zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1, pozostaje bez wpływu na wcześniejsze odliczenia podatku naliczonego dokonane przez zbywcę na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z zakupami, które służyły mu do wykonania czynności opodatkowanych w zbywanym przedsiębiorstwie.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do konkluzji, że skoro – jak rozstrzygnięto powyżej – przedmiotem przekazania na rzecz Wspólnika C będzie zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych stanowiący przedsiębiorstwo, to w świetle art. 91 ust. 9 ustawy, nie spowoduje obowiązku dokonania przez Wnioskodawcę korekty podatku naliczonego, określonej w art. 91 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest również prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.