2021.03.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.5.2021.2.AA
z 8 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 2 grudnia 2020 r. (data wpływu 11 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania transakcji sprzedaży aktywów oraz przeniesienia umów za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, opodatkowania przedmiotowej transakcji oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie wystawionej przez Sprzedającego faktury – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2021 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania transakcji sprzedaży aktywów oraz przeniesienia umów za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, opodatkowania przedmiotowej transakcji oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie wystawionej przez Sprzedającego faktury.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Przedstawiono następujący stan faktyczny:

Niniejszy wniosek dotyczy transakcji sprzedaży aktywów przez A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: „Sprzedający”) na rzecz B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: „Nabywca”).

Sprzedający oraz Nabywca określani są łącznie w niniejszym wniosku jako „Wnioskodawcy”. Wnioskodawcy nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 32 ustawy o VAT.

Przedmiot transakcji

Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej wyrobów farmaceutycznych, medycznych i kosmetyków. W związku z prowadzoną działalnością Sprzedający jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) w Polsce.

W dniu 27 lipca 2020 r. Wnioskodawcy zawarli krajową umowę sprzedaży (Country Transfer Agreement) - „Umowa”, która stanowi realizację postanowień globalnej umowy sprzedaży udziałów oraz aktywów (Stock and Asset Purchase Agreement) zawartej w dniu 6 czerwca 2018 r. pomiędzy (…) a (…) (oba podmioty z siedzibą w USA).

Na podstawie Umowy Sprzedający za umówioną cenę przeniósł na Kupującego wolne od obciążeń wszelkie prawa do aktywów jak również zobowiązania dotyczące linii biznesowej Sprzedającego stanowiącej dział krajowy, w ramach transakcji krajowej dotyczącej tego działu (Country Unit Transaction). W związku z zawarciem Umowy doszło do sprzedaży aktywów, których przeniesienie jest dopuszczalne na mocy obowiązujących przepisów prawa.

W ramach transakcji doszło do przeniesienia na rzecz Nabywcy wybranych aktywów służących prowadzeniu działalności gospodarczej, tj. dwóch zestawów demonstracyjnych:

Y (…)
X ( …)

W ramach transakcji doszło również do przeniesienia zobowiązań z tytułu gwarancji. Ponadto w ramach transakcji na Nabywcę przeniesiono 19 umów sprzedaży i dostarczenia towarów zawartych przez Sprzedającego z różnymi kontrahentami.

Jednocześnie z przedmiotu transakcji wyłączono 75 umów, których przeniesienie na Nabywcę nie było możliwe (ponieważ były one zawarte przez Sprzedającego w ramach przetargów publicznych lub też z Zakładami Opieki Zdrowotnej i na dzień zawarcia transakcji nie uzyskano odpowiednich zgód na zmianę dostawcy) (dalej jako „Umowy Nieprzeniesione”).

W odniesieniu do tych umów, Wnioskodawcy zawarli dodatkowe porozumienie (Post-Closing Service Agreement - dalej jako „Umowa Serwisowa”) określające sposób ich dalszej realizacji. Zgodnie z Umową Serwisową, Sprzedający nadal będzie obsługiwał opisane powyżej Umowy Nieprzeniesione aż do ich wygaśnięcia, rozwiązania lub wykonania, a Nabywca zobowiązuje się do wykonywania na rzecz Sprzedającego i/lub jego klientów dostaw produktów i części zamiennych, jak również do świadczenia określonych usług obsługi technicznej na rzecz Sprzedającego polegającej na dokonywaniu napraw produktów i wykonywaniu innych świadczeń związanych z realizacją gwarancji wynikających z Umów Nieprzeniesionych. Dodatkowo, Sprzedający i Nabywca zobowiązali się do współpracy przy dalszej obsłudze Umów Nieprzeniesionych (podział funkcji, działań i odpowiedzialności) w zakresie niezbędnym do ich dalszego wykonywania z następującym podziałem zobowiązań:

Obsługa klienta - Sprzedający;

Dostarczanie produktów do klientów - Sprzedający;

Usługi magazynowania i usługi logistyczne - co do zasady Sprzedający, ale Nabywca będzie odpowiedzialny za wszelkie roszczenia związane z wykonaniem dostaw ze sklepów/magazynów prowadzonych przez Nabywcę lub podmioty jego grupy;

Fakturowanie klientów odbieranie płatności - Sprzedający;

Wsparcie techniczne (m. in. szkolenia z zakresu obsługi produktów, prezentacje produktów, naprawa produktów i wykonywanie innych świadczeń gwarancyjnych) - Nabywca;

Gwarancje jakości - podział obowiązków między Sprzedającego i Nabywcę;

Dbanie o wypełnianie norm bezpieczeństwa - Nabywca;

Weryfikacja norm jakości - Sprzedający.

Podsumowując, jak wynika z Umowy Serwisowej, obsługa Umów Nieprzeniesionych nadal w dużej części jest wykonywana przez Sprzedającego (obsługa klientów, dostawy produktów do klientów, logistyka, fakturowanie itd.).

W ramach Umowy Serwisowej, Nabywca przyznał Sprzedającemu ograniczone prawo do niewyłącznej dystrybucji produktów i wykonywania określonych usług w związku z realizacją Umów Nieprzeniesionych. Produkty te mają być nabywane przez Sprzedającego w celu ich dalszej odsprzedaży we własnym imieniu, przy czym Sprzedający nie działa jako agent Nabywcy.

Umowa zawiera również szczegółowe postanowienia dotyczące dostawy zapasów i innych usług na rzecz osób trzecich, przeniesienia praw własności intelektualnej w zakresie niezbędnym do wykonania Umów Niezbywalnych, odpowiedzialności stron, a także podział wynagrodzenia za wykonanie Umów Nieprzeniesionych.

W ramach transakcji doszło również do przejścia na rzecz Nabywcy czterech pracowników Sprzedającego.

Niezależnie od powyższego, w ramach transakcji nie doszło również do przejęcia przez Nabywcę jakichkolwiek należności i zobowiązań Sprzedającego (poza przejętymi razem z umowami sprzedaży). Jednocześnie, na Nabywcę nie zostały przeniesione środki pieniężne zgromadzone przez Sprzedającego, rachunki bankowe, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi rachunkowe i inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i funkcjonowaniem Sprzedającego. Składniki majątku będące przedmiotem transakcji nie były wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego pod względem organizacyjnym (np. na podstawie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze). Nie są również wyodrębnione pod względem finansowym (tzn. ewidencja prowadzona przez Sprzedającego nie pozwala na proste wyodrębnienie przychodów i kosztów Sprzedającego związanych z przedmiotem transakcji).

Wnioskodawcy dokonali rozliczenia podatku VAT z tytułu transakcji w oparciu o fakturę VAT wystawioną przez Sprzedającego z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (split payment). Nabywca i Sprzedawca byli w dacie zawarcia Umowy i są nadal czynnymi podatnikami podatku VAT w Polsce.

Nabywca po przeprowadzeniu transakcji, kontynuuje prowadzenie własnej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, w tym również z wykorzystaniem składników majątku przejętych od Sprzedającego. Nabywca wykorzystuje zatem składniki majątku nabyte w ramach transakcji do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opisana transakcja sprzedaży aktywów oraz przeniesienia umów stanowi dostawę towarów/świadczenie usług podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a nie zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 oraz art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, pozostające poza zakresem opodatkowania VAT?
Czy w związku z dokonaną transakcją sprzedaży pojedynczych aktywów oraz umów, opodatkowanych podatkiem VAT na mocy Ustawy o VAT, po stronie Nabywcy powstanie prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie wystawionej przez Sprzedającego faktury (ewentualnie do uzyskania zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego nad podatkiem VAT należnym na rachunek Nabywcy), wobec wykorzystania nabytych aktywów/umów przez Nabywcę do działalności gospodarczej zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawców, transakcja przedstawiona w opisie zdarzenia faktycznego stanowi dostawę towarów/świadczenie usług podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a nie zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 oraz art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, pozostające poza zakresem opodatkowania VAT.

Tym samym sprzedaż aktywów w ramach transakcji podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki właściwej dla odpłatnego zbycia poszczególnych składników majątkowych.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji „przedsiębiorstwa”, dlatego też zgodnie z poglądem powszechnie przyjętym w orzecznictwie oraz w interpretacjach organów podatkowych, w celu określenia pojęcia „przedsiębiorstwo” należy stosować art. 55(1) Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z w/w przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że przedsiębiorstwo musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, tj. stanowić samodzielny podmiot gospodarczy, zdolny do funkcjonowania w obrocie gospodarczym na niezmienionych zasadach pomimo jego zbycia.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa („ZCP”) rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powyższego wynika, że status ZCP posiada tylko taka część mienia przedsiębiorstwa, która spełnia łącznie następujące warunki:

stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań);
jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie;
jest przeznaczona do realizacji określonych zadań gospodarczych;
mogłaby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.

Wniosek taki jest zgodnie przyjmowany zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w wypowiedziach organów podatkowych (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 lutego 2017 r. nr 0461-ITPP2.4512.793.2016.1.AD). Innymi słowy, zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi ZCP, jeśli jest wyodrębniony w trzech poniższych płaszczyznach:

organizacyjnej,

finansowej,

funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne występuje wówczas, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze przedsiębiorstwa, przy czym wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub podobnego aktu (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 października 2015 r. nr IPPP1/4512-872/15-2/RK, interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 października 2019 r„ sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.391.2019.3.RR czy też interpretacja z 5 sierpnia 2020 r. o sygn. 0111-KDIB3-3.4012.281.2020.2.MAZ).

Jako wyodrębnienie finansowe rozumie się samodzielność finansową, która daje możliwość przyporządkowania przychodów i kosztów generowanych przez wydzielony zespół składników majątkowych, jak również ustalania odrębnych celów oraz planów finansowych dla tego zespołu. Nadto, aby mówić o wyodrębnieniu finansowym, należy ZCP przypisać wszystkie zobowiązania oraz przenieść je na nabywcę. Potwierdza to interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2015 r. (nr IPPB1/415-1122/14-5/MT), czy też interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 października 2019 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.391.2019.3.RR, w świetle których konsekwencją finansowego wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest konieczność przypisania do niej wszelkich przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z jej działalnością.

Z kolei z wyodrębnieniem funkcjonalnym mamy do czynienia wówczas, gdy wyodrębniona część jednostki jest w stanie przejąć określone zadania gospodarcze oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Zatem wyodrębniona część jednostki musi posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania na rynku jako samodzielny podmiot gospodarczy. To samodzielne działanie muszą umożliwić przejęte składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład danej jednostki (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 sierpnia 2014 r. nr ILPP2/443-526/14-2/JK, czy też interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 lipca 2018 r. o sygn. 0114-KDIP1-3.4012.235.2018.4.MK). W orzecznictwie wskazuje się natomiast, że „dopiero czynnik organizacyjny, oparty na kryterium funkcjonalności i celowości zestawienia składników, pozwala uznać ten zespół za przedsiębiorstwo” (Wyrok NSA z dnia 6 września 2017 r., sygn. akt II FSK 2095/15). Aby w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie, ale musi się on odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. ZCP tworzą więc składniki będące w takich relacjach, by można było mówić o nich jako o „zespole”, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

W opinii Wnioskodawców, przedmiot transakcji nie spełnił żadnego z powyższych kryteriów wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie zbywcy a co za tym idzie nie stanowił przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części.

Ponieważ składniki majątku będące przedmiotem transakcji nie były wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego pod względem organizacyjnym (np. na podstawie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze) uznać należy, iż składniki majątku będące przedmiotem transakcji nie stanowiły jednostki organizacyjnej wyodrębnionej w strukturze Sprzedającego (np. oddziału wyodrębnionego w KRS i związanego wyłącznie ze składnikami majątku, których dotyczy transakcja), a tym samym przedmiot transakcji nie spełniał kryterium wyodrębnienia organizacyjnego. Przedmiot transakcji nie był również wyodrębniony finansowo, a w ramach transakcji nie doszło do przeniesienia ksiąg rachunkowych Sprzedającego związanych z prowadzeniem działalności. gospodarczej, rachunków bankowych ani środków finansowych Sprzedającego. Dodatkowo wskazać należy, że w świetle Umowy Serwisowej szereg działań w zakresie obsługi części umów nadal jest wykonywany przez Sprzedającego (obsługa klientów, dostawy produktów do klientów, logistyka, fakturowanie itd.).

W związku z powyższym, w ocenie Zainteresowanych, opisana transakcja nie może być traktowana jako zbycie przedsiębiorstwa. Przedmiotem transakcji były bowiem tylko i wyłącznie określone składniki majątkowe (w tym umowy), które na dzień dokonania transakcji nie tworzyły organizacyjnej, funkcjonalnej całości, za pomocą której można by prowadzić działalność gospodarczą, czy też realizować określone funkcje w ramach takiej działalności.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawców, przedmiotowa transakcja sprzedaży nie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 oraz art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT. Tym samym przedmiotowa sprzedaż aktywów powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki właściwej dla odpłatnego zbycia poszczególnych składników majątkowych.

Uzasadnienie do Pytania 2:

W opinii Wnioskodawców, Nabywca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego na podstawie wystawionej przez Sprzedającego faktury w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, ewentualnie do uzyskania zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego nad podatkiem VAT należnym na rachunek Nabywcy.

Jak wynika z treści art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych VAT. Jeżeli zatem dane towary lub usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości VAT naliczonego przy ich nabyciu, przy założeniu, że pozostałe ograniczenia nie mają zastosowania (w szczególności, ograniczenia wynikające z art. 88 Ustawy o VAT, dotyczące m.in. braku prawa odliczenia w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu VAT bądź podlega zwolnieniu z VAT).

Zdaniem Wnioskodawców, aby rozstrzygnąć o uprawnieniu Nabywcy do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony na nabyciu przedmiotu transakcji niezbędne jest ustalenie, czy przedmiot transakcji będący przedmiotem nabycia jest i będzie wykorzystywany przez Nabywcę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Nabywca dokonał transakcji w związku z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. W szczególności Nabywca będzie sprzedawał urządzenia wytworzone przez dwie nabyte od Sprzedającego maszyny, w ramach transakcji objętych VAT (w tym również w oparciu o umowy przejęte od Sprzedającego). Nabywca zamierza zatem wykorzystać przedmiot transakcji do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT.

Jak wykazano powyżej, zdaniem Wnioskodawców, transakcja nie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, a w związku z tym będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle powyższego, po nabyciu przedmiotu transakcji i otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury dokumentującej tę transakcję, Nabywcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony z tytułu dokonanego zakupu, gdyż spełniony jest warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT. Nie zachodzą również przesłanki negatywne określone w art. 88 Ustawy o VAT, wykluczające prawo do takiego odliczenia.

W myśl art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 oraz ust. 11 Ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstaje obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług, jednak nie wcześniej niż w okresie rozliczeniowym, w którym Nabywca otrzyma od Sprzedającego fakturę dokumentującą faktyczne dokonanie przedmiotowej Transakcji.

Jednocześnie, nadwyżka podatku naliczonego nad podatkiem należnym podlegać będzie zwrotowi na zasadach określonych w art. 87 Ustawy o VAT.

Podsumowując, z uwagi na fakt, iż nabyte składniki majątku są i będą wykorzystywane przez Nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, a ich nabycie podlegało opodatkowaniu VAT, Nabywca ma prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury otrzymanej od Sprzedającego i wystawionej w związku oraz do ew. zwrotu nadwyżki podatku naliczonego VAT nad podatkiem należnym na rachunek Nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)

Natomiast, z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w ww. przepisie sformułowanie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 55(2) Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” - wyrok NSA z dnia 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11).

Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał” lub „TSUE”) w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z dnia 21 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15).

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej wyrobów farmaceutycznych, medycznych i kosmetyków. W związku z prowadzoną działalnością Sprzedający jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w Polsce.

W dniu 27 lipca 2020 r. Wnioskodawcy zawarli krajową Umowę, na podstawie której Sprzedający za umówioną cenę przeniósł na Kupującego wolne od obciążeń wszelkie prawa do aktywów jak również zobowiązania dotyczące linii biznesowej Sprzedającego stanowiącej dział krajowy, w ramach transakcji krajowej dotyczącej tego działu. W związku z zawarciem Umowy doszło do sprzedaży aktywów, których przeniesienie jest dopuszczalne na mocy obowiązujących przepisów prawa. W ramach transakcji doszło do przeniesienia na rzecz Nabywcy wybranych aktywów służących prowadzeniu działalności gospodarczej, tj. dwóch zestawów demonstracyjnych:

Y (…)
X (…)

Wskazane powyżej urządzenia to zestawy służące do sterylizacji sprzętu medycznego (np. narzędzi chirurgicznych) wraz z odpowiednim oprogramowaniem. Urządzenia te były wykorzystywane wyłącznie dla potrzeb prezentacji możliwości sprzętu dla klientów. W ramach transakcji doszło również do przeniesienia zobowiązań z tytułu gwarancji. Ponadto w ramach transakcji na Nabywcę przeniesiono 19 umów sprzedaży i dostarczenia towarów zawartych przez Sprzedającego z różnymi kontrahentami.

Jednocześnie z przedmiotu transakcji wyłączono 75 umów (Umowy Nieprzeniesione), których przeniesienie na Nabywcę nie było możliwe ponieważ były one zawarte przez Sprzedającego w ramach przetargów publicznych lub też z Zakładami Opieki Zdrowotnej i na dzień zawarcia transakcji nie uzyskano odpowiednich zgód na zmianę dostawcy. W odniesieniu do tych umów, Wnioskodawcy zawarli Umowę Serwisową określające sposób ich dalszej realizacji. Zgodnie z Umową Serwisową, Sprzedający nadal będzie obsługiwał opisane powyżej Umowy Nieprzeniesione aż do ich wygaśnięcia, rozwiązania lub wykonania, a Nabywca zobowiązuje się do wykonywania na rzecz Sprzedającego i/lub jego klientów dostaw produktów i części zamiennych jak również do świadczenia określonych usług obsługi technicznej na rzecz Sprzedającego polegającej na dokonywaniu napraw produktów i wykonywaniu innych świadczeń związanych z realizacją gwarancji wynikających z Umów Nieprzeniesionych. Dodatkowo, Sprzedający i Nabywca zobowiązali się do współpracy przy dalszej obsłudze Umów Nieprzeniesionych (podział funkcji, działań i odpowiedzialności) w zakresie niezbędnym do ich dalszego wykonywania. Podsumowując, obsługa Umów Nieprzeniesionych nadal w dużej części jest wykonywana przez Sprzedającego (obsługa klientów, dostawy produktów do klientów, logistyka, fakturowanie itd.). W ramach Umowy Serwisowej, Nabywca przyznał Sprzedającemu ograniczone prawo do niewyłącznej dystrybucji produktów i wykonywania określonych usług w związku z realizacją Umów Nieprzeniesionych. Produkty te mają być nabywane przez Sprzedającego w celu ich dalszej odsprzedaży we własnym imieniu, przy czym Sprzedający nie działa jako agent Nabywcy.

W ramach transakcji nie doszło do przejęcia przez Nabywcę jakichkolwiek należności i zobowiązań Sprzedającego (poza przejętymi razem z umowami sprzedaży). Jednocześnie, na Nabywcę nie zostały przeniesione środki pieniężne zgromadzone przez Sprzedającego, rachunki bankowe, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi rachunkowe i inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i funkcjonowaniem Sprzedającego. Składniki majątku będące przedmiotem transakcji nie były wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego pod względem organizacyjnym (np. na podstawie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze). Nie są również wyodrębnione pod względem finansowym (tzn. ewidencja prowadzona przez Sprzedającego nie pozwala na proste wyodrębnienie przychodów i kosztów Sprzedającego związanych z przedmiotem transakcji).

Wnioskodawcy dokonali rozliczenia podatku VAT z tytułu transakcji w oparciu o fakturę VAT wystawioną przez Sprzedającego z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności. Nabywca i Sprzedawca byli w dacie zawarcia Umowy i są nadal czynnymi podatnikami podatku VAT w Polsce. Nabywca po przeprowadzeniu transakcji, kontynuuje prowadzenie własnej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, w tym również z wykorzystaniem składników majątku przejętych od Sprzedającego. Nabywca wykorzystuje zatem składniki majątku nabyte w ramach transakcji do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Zainteresowanych dotyczą kwestii czy opisana transakcja sprzedaży aktywów oraz przeniesienia umów stanowi dostawę towarów/świadczenie usług podlegającą opodatkowaniu VAT, a nie zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 oraz art. 2 pkt 27e ustawy, pozostające poza zakresem opodatkowania VAT.

W świetle przywołanych uregulowań i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem transakcji zbycia nie będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

Opisana transakcja sprzedaży aktywów oraz przeniesienia umów nie stanowi dostawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Jak wynika z opisu sprawy na moment sprzedaży składniki majątku będące przedmiotem transakcji nie były wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego pod względem organizacyjnym, finansowym ani funkcjonalnym.

Jak wskazał Wnioskodawca, składniki majątku będące przedmiotem transakcji nie były wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego pod względem organizacyjnym (np. na podstawie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze).

Ponadto - jak wskazano w opisie stanu faktycznego - na Nabywcę nie zostały przeniesione środki pieniężne zgromadzone przez Sprzedającego, rachunki bankowe, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi rachunkowe i inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i funkcjonowaniem Sprzedającego. Nie są również wyodrębnione pod względem finansowym (tzn. ewidencja prowadzona przez Sprzedającego nie pozwala na proste wyodrębnienie przychodów i kosztów Sprzedającego związanych z przedmiotem transakcji). Tym samym, składniki majątku będące przedmiotem transakcji nie posiadają odrębnej samodzielności finansowej.

Co również istotne, z przedmiotu transakcji wyłączono 75 umów, których przeniesienie na Nabywcę nie było możliwe. Obsługa tych umów nadal w dużej części jest wykonywana przez Sprzedającego. W ramach Transakcji, nie doszło również do przejęcia przez Nabywcę jakichkolwiek należności i zobowiązań Sprzedającego (poza przejętymi razem z umowami sprzedaży).

Dla oceny odrębności funkcjonalnej istotne jest, czy zespół składników majątkowych i jego struktura organizacyjna pozwalają na samodzielną realizację zadań, do których zostały przypisane. Jak wskazano powyżej, wyodrębnienie funkcjonalne należy bowiem rozumieć jako możliwość funkcjonowania jako niezależny podmiot gospodarczy. Oznacza to, że analizowany zespół składników materialnych i niematerialnych musi być na tyle powiązany, aby po wydzieleniu możliwe było prowadzenie działalności gospodarczej, analogicznej (idealnie takiej samej) do tej, która do czasu wydzielenia była prowadzona w ramach spółki z wykorzystaniem tych składników majątku.

Odnosząc powyższe do okoliczności sprawy, należy wskazać, że przedmiot transakcji nie posiada cech wyodrębnienia funkcjonalnego, gdyż zbywany zespół składników majątkowych oraz transfer pracowników nie umożliwia Nabywcy kontynuacji działalności Sprzedającego w takim zakresie, w jakim była prowadzona przed zawarciem przedmiotowej umowy. Należy zauważyć, iż szereg działań w zakresie obsługi części umów nadal jest wykonywany przez Sprzedającego, natomiast Nabywca po przeprowadzeniu transakcji, kontynuuje prowadzenie własnej działalności, w tym również z wykorzystaniem składników majątku przejętych od Sprzedającego.

Podsumowując, pomimo że przedmiotem transakcji były aktywa służące prowadzeniu działalności gospodarczej, jak również zobowiązania z tytułu gwarancji oraz umowy sprzedaży i dostarczenia towarów zawartych przez Sprzedającego z różnymi kontrahentami, nie można uznać, że zostały spełnione kryteria określone w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT. Jak wskazano powyżej, aby część mienia przedsiębiorstwa, będąca przedmiotem sprzedaży, mogła być uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa powyższe kryteria wydzielenia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego muszą zachodzić na tych trzech płaszczyznach łącznie, a brak zaistnienia któregokolwiek z nich wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Mając na uwadze powyższe, skoro nie zostały spełnione wszystkie kryteria łącznie, to sprzedaż składników materialnych i niematerialnych składających się na Przedmiot Transakcji nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

W konsekwencji opisana transakcja sprzedaży aktywów oraz przeniesienia umów nie jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Ponadto, wątpliwości Zainteresowanych dotyczą kwestii, czy w związku z dokonaną transakcją sprzedaży pojedynczych aktywów oraz umów, opodatkowanych podatkiem VAT, po stronie Nabywcy powstanie prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie wystawionej przez Sprzedającego faktury (ewentualnie do uzyskania zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego nad podatkiem VAT należnym na rachunek Nabywcy), wobec wykorzystania nabytych aktywów/umów przez Nabywcę do działalności gospodarczej zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy art. 87 ustawy, regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

W przedstawionym opisie sprawy jednoznacznie wskazano, że Nabywca po przeprowadzeniu transakcji, kontynuuje prowadzenie własnej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, w tym również z wykorzystaniem składników majątku przejętych od Sprzedającego. Nabywca wykorzystuje zatem składniki majątku nabyte w ramach transakcji do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT. Ponadto Nabywca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Nabywca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących opisaną transakcję sprzedaży aktywów oraz przeniesienia umów, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy. Tym samym w sytuacji zaistnienia okoliczności wskazanych w art. 87 ust. 1 ustawy, Nabywca będzie mógł również ubiegać się o zwrot podatku VAT. Zauważyć przy tym należy, że uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego Nabywca będzie mógł zrealizować, pod warunkiem niezaistnienia innych przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wniosku wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin