2021.02.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.689.2020.2.JO
z 25 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 17 listopada 2020 r. (data wpływu 17 listopada 2020 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 3 lutego 2021 r. (data wpływu 3 luty 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 18 stycznia 2021 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 28 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności sprzedaży zespołu składników majątkowych Spółki za przedsiębiorstwo i wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy ww. czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności sprzedaży zespołu składników majątkowych Spółki za przedsiębiorstwo i wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy ww. czynności. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 3 lutego 2021 r. (data wpływu 3 luty 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 18 stycznia 2021 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.689.2020.1.JO.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa
Zainteresowanych niebędącego stroną postępowania:
Pan A. T.,
Pan J. S.

Przedstawiono następujący stan faktyczny:

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp. k. (dalej: „Wnioskodawca”) do momentu niżej opisanej transakcji prowadziła działalność gospodarczą w całości związaną z tzw. „działalnością rentierską” polegającą na odpłatnym wydzierżawieniu gruntu pod działalność parkingową w (…). Wnioskodawca był na moment opisanej poniżej transakcji zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i pozostaje nim nadal na moment składania niniejszego wniosku.

Osobami, które wspólnie składają wniosek o interpretacje są osoby fizyczne Pan J. S. oraz Pan A. T. (dalej: „Zainteresowani”). Każdy z Zainteresowanych prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą oraz był zarejestrowany na moment opisanej poniżej transakcji czynnym podatnikiem VAT (i nadal pozostają podatnikami VAT czynnymi). Jednocześnie Zainteresowani są komandytariuszami Wnioskodawcy.

Wnioskodawca przedmiotową działalność rentierską prowadził w oparciu o nieruchomość zakupioną dnia 13 lipca 2018 roku na podstawie stosownego aktu notarialnego od Gminy (…). Jest to nieruchomość niezabudowana o powierzchni 0,4221 ha oznaczona w ewidencji gruntów numerem działki nr 1 położonej w (…), objęta księgą wieczystą (…). Na podstawie przedmiotowego aktu notarialnego dla nabytej nieruchomości założono nowa księgę wieczystą nr (…).

Następnie na przełomie sierpnia/września 2019 r. Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy, na podstawie której powyżej wskazana nieruchomość w postaci niezabudowanego gruntu, oddana została w dzierżawę na okres 30 lat (umowa została opatrzona podpisami poświadczonymi notarialnie). Na podstawie tej umowy dzierżawy, wydzierżawiający (tj. Wnioskodawca) oraz dzierżawca umówili się na comiesięczny czynsz dzierżawny. Ponadto w księdze wieczystej zapisane zostało wynikające z umowy dzierżawy prawo pierwokupu dla dzierżawcy, a także ustanowiona została hipoteka na nieruchomości zabezpieczająca zwrot równowartości nakładów poniesionych i udokumentowanych przez dzierżawcę na wybudowanie na dzierżawionym gruncie parkingu. Nakłady te składają się z ogrodzenia, systemu parkingowego, złożonego ze szlabanów, automatu wydającego bilety parkingowe oraz kasy w postaci automatu płatniczego samoobsługowego, pawilonu sanitarnego i nawierzchni utwardzonej za pomocą ekokraty oraz kruszywem, a także kostką typu „Polbruk”.

Jednocześnie Zainteresowani udzielili Wnioskodawcy pożyczki, a ich roszczenia o zwrot zostały zabezpieczone hipoteką na wskazanej Nieruchomości.

Aktualnie, w listopadzie 2020 r. Wnioskodawca wraz z Zainteresowanymi dokonali transakcji, w której Zainteresowani nabyli przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, w tym główny składnik majątku Wnioskodawcy jakim jest nieruchomość gruntowa objęta księgą wieczystą nr (…) wraz z zawartą umową dzierżawy, a także innymi składnikami majątkowymi należącymi do Wnioskodawcy (opisanymi poniżej). Każdy z Zainteresowanych nabył współwłasność przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (tj. nabył udział w wysokości ½ przedsiębiorstwa).

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 678 Kodeksu cywilnego w związku z art. 694 Kodeksu cywilnego, w przypadku zbycia rzeczy objętej umową dzierżawy w czasie trwania umowy nabywca z mocy prawa wstępuje w stosunek dzierżawy na miejsce zbywcy. Wypowiedzenie tej umowy nie przysługuje nabywcy w sytuacji gdy umowa zawarta była na czas oznaczony z zachowaniem formy pisemnej i z datą pewną, a rzecz została wydana. Tak więc nabywając przedsiębiorstwa Zainteresowani wstąpili także w umowę dzierżawy zawartą z dzierżawcą, której nie mogą wypowiedzieć, gdyż umowa dzierżawy zawarta była na czas określony (30 lat) oraz podpisana została z zachowaniem formy pisemnej z datą pewną (podpisy zostały poświadczone notarialnie).

Tym samym zobowiązanie Wnioskodawcy wynikające z umowy dzierżawy względem dzierżawcy polegające na zwrocie poniesionych nakładów zostało również przejęte w ramach omawianej transakcji.

Ponadto w skład przedsiębiorstwa weszły również dwie umowy dzierżawy zawarte z Miastem (…):

umowa dzierżawy nr (…) z dnia 10 grudnia 2019 roku, zawartej pomiędzy Miastem (…) jako Wydzierżawiającym a reprezentowaną Spółką jako Dzierżawcą, oraz
umowa dzierżawy nr (…) z dnia 16 marca 2020 roku, zawartej pomiędzy Miastem (…) jako Wydzierżawiającym a reprezentowaną Spółką jako Dzierżawcą.

Obie umowy dzierżawy dotyczą działek przylegających do ww. Nieruchomości i umożliwiają funkcjonowanie parkingu prowadzonego na ww. Nieruchomości gruntowej (tj. działki te umożliwiają wjazd i wyjazd z parkingu z drogi publicznej).

Jednocześnie składnikiem zbytego przedsiębiorstwa jest wierzytelność Wnioskodawcy wynikająca z innej umowy zawartej z dzierżawcą, a także zobowiązanie pieniężne Wnioskodawcy wobec osoby trzeciej.

Elementem zbytego przedsiębiorstwa jest również jedyny poza ww. nieruchomością środek trwały Wnioskodawcy czyli samochód dostawczy (…).

Komponentem zbytego przedsiębiorstwa jest również dokumentacja działalności, w tym działalności prawnej, Wnioskodawcy, uporządkowana w pięć segregatorów, złożona z:

Segregatora nr 1 obejmującego: (a) dokumentację komorniczą w postepowaniu egzekucyjnym, (b) dokumentację postępowań prawnych, w tym wnioski i odpowiedzi na wezwania, sporządzoną przez zewnętrzną kancelarię adwokacką, (c) odpisy dokumentów sądowych, (d) akty notarialne, (e) korespondencję do Prezydenta Miasta (…) dot. umowy dzierżawy działki, (f) wnioski o dokonanie wpisu do księgi wieczystej, (g) pełnomocnictwa, (h) dokumenty potwierdzające rejestrację Wnioskodawcy jako podatnika, (i) wnioski o dokonanie zmiany danych w rejestrze przedsiębiorców KRS, (j) dokumenty rozwiązania umów, (k) umowy rachunków bankowych, (l) oświadczenia o wniesienie wkładów do spółki, (m) deklaracje na podatki od nieruchomości oraz podatek od czynności cywilnoprawnej;
Segregatora nr 2 obejmującego: (a) dokumentację zmiany organizacji ruchu, (b) decyzje Prezydenta Miasta (…) zezwalające na zajęcia pasów drogowych, (c) zgody i decyzje Prezydenta Miasta (…) na totem, (d) wnioski o rejestrację dziennika budowy, (e) notatki służbowe ze spotkań w Urzędzie Miasta (…), (f) projekty zjazdu złożone do Urzędu Miasta (…);
Segregatora nr 3 obejmującego: (a) dziennik budowy, (b) projekty budowlane, (c) projekty budowlane zmienne, (d) książka obiektu budowlanego, (e) wypisy i wyrysy, (f) decyzję administracyjną Prezydenta Miasta (…) (g) zgody na zajęcie dróg, (h) atesty i badania oraz akceptacje – branż elektrycznych, sanitarnych, drogowych, obsług oraz opłat;
Segregatora nr 4 obejmującego: (a) decyzje Prezydenta Miasta (…), (b) zawiadomienia od Prezydenta Miasta (…) (c) wezwania od Prezydenta Miasta (…), (d) protokoły nasadzenia, (e) opinie inwentaryzacji, (f) wnioski o wydanie zezwoleń, (g) dokumentacje inwentaryzacji drzew;
Segregatora nr 5 obejmującego: (a) zawiadomienia od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, (b) protokoły, postanowienia oraz zawiadomienia,(c) decyzje dot. ruchu tymczasowego, (d) zlecenia i sprawozdania na badania wody, (e) warunki przyłączeniowe, (f) protokoły przekazania terenu, przetargu oraz odbioru prac, (g) akty notarialne, w tym pełnomocnictwa oraz oświadczenia o poddaniu się egzekucji, (h) uchwały Rady Miasta, (i) mapy projektowe, (j) umowy z wykonawcami i umowy o roboty budowlane, (k) koncepcje parkingowe.

Podsumowując powyższe, nabyciu przez Zainteresowanych podlegały (dalej: „Zespół składników”) :

grunt wraz ze znajdującym się nim parkingiem składającym się z ogrodzenia, systemu parkingowego złożonego ze szlabanów, automatu wydającego bilety parkingowe oraz automatu płatniczego samoobsługowego, pawilonu sanitarnego i nawierzchni utwardzonej za pomocą ekokraty oraz kruszywem, a także kostką typu „Polbruk”,

zobowiązania i wierzytelności wynikające z umowy dzierżawy nieruchomości zawartej z dzierżawcą, w tym zobowiązanie z tytułu zwrotu nakładów poniesionych przez dzierżawcę oraz należność od dzierżawcy z tytułu czynszu za kolejne okresy, umowy dzierżawy zawarte z Miastem (…) umożliwiające dojazd do parkingu, zobowiązanie pieniężne względem osoby trzeciej,

samochód dostawczy (…),

dokumentacja, w tym dokumentacja prawna, działalności spółki, wraz z dokumentacją dot. gruntu wraz ze znajdującym się na nim parkingiem.

Ponadto w skład przedsiębiorstwa wchodziły dokumenty księgowe Wnioskodawcy (zestawienie obrotów i sald, wydruki i kopie ksiąg na dzień sprzedaży), a także dokumenty związane z funkcjonowaniem firmy.

Cena sprzedaży została określona w umowie w kwocie pieniężnej. Strony ustaliły, iż cena zostanie zapłacona w ten sposób, że cena należna za udział nabywany przez każdego z Zainteresowanych zostanie potrącona z wierzytelnością danego Zainteresowanego wobec Wnioskodawcy z tytułu zwrotu pożyczki wraz z odsetkami, które to wierzytelności wynikały z umów pożyczek zawartych pomiędzy Zainteresowanymi a Wnioskodawcą w lipcu 2018 roku.

Po zawarciu przedmiotowej transakcji w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy nie pozostał żaden środek trwały czy inny składnik majątkowy, nie posiada on także nierozliczonych na moment sprzedaży zobowiązań czy należności oraz aktywnych lub pasywnych źródła dochodów.

W piśmie z dnia 3 lutego 2021 r. Zainteresowani wskazali:

Na moment transakcji Nabywcy mieli zamiar prowadzić działalność rentierską prowadzoną dotychczas przez Spółkę przy pomocy wszystkich wymienionych we wniosku składników będących przedmiotem transakcji, tj. polegającą na odpłatnym wydzierżawieniu gruntu pod działalność parkingową.
Do kontynuowania działalności polegającej na dzierżawieniu gruntu pod działalność parkingową nie ma konieczności angażowania innych, poza tymi nabytymi od Spółki, składników majątku. Wszystkie składniki podlegające sprzedaży w ramach transakcji i wymienione w stanie faktycznym wniosku, były dotychczas wystarczające w wykonywaniu działalności gospodarczej Wnioskodawcy polegającej na działalności rentierskiej i z uwagi na to, że w całości zostały one przeniesione na Zainteresowanych, są one wystarczające na moment transakcji. W Spółce po zawarciu przedmiotowej transakcji w ewidencji środków trwałych nie pozostał żaden środek trwały ani żaden inny składnik majątkowy, Spółka na moment sprzedaży nie posiadała także żadnych nierozliczonych zobowiązań i należności oraz aktywnych czy pasywnych źródeł dochodu.
Przed dokonaniem przedmiotowej transakcji, jedynym przedmiotem działalności Spółki była „działalność rentierska” polegająca na odpłatnym wydzierżawieniu gruntu pod działalność parkingową. Wszelkie dokumenty, składniki i inne elementy znajdujące się dotychczas w działalności Spółki a obecnie w działalności Zainteresowanych, dotyczą tylko i wyłącznie „działalności rentierskiej”, która aktualnie kontynuowana jest przez Zainteresowanych. Nie ma więc konieczności szczególnego wyodrębniania funkcjonalnego, finansowego czy organizacyjnego składników majątku, z uwagi na to że dotyczą one tylko i wyłącznie jednego rodzaju działalności. Tak więc uznać można że majątek będący przedmiotem zapytania na moment transakcji był:
- wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej tj. stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych z uwagi na to, że „działalność rentierska” była jedyną działalnością Spółki i wszelkie składniki materialne i niematerialne (w tym zobowiązania) stanowiące majątek Spółki służyły wyłącznie do realizacji tej właśnie działalności;
- wyodrębniony na płaszczyźnie finansowej, tj. na podstawie prowadzonej przez Spółkę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań przez co możliwe jest określenie wyniku finansowego z uwagi na to, że wszelkie przychody, koszty, zobowiązania i należności powstałe w Spółce związane były tylko i wyłączne z przedmiotem „działalności rentierskiej”;
- wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej tj. stanowił potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze z uwagi na to że, jako jedyny filar działalności Spółki stanowił w całości niezależne przedsiębiorstwo.
Spółka po dokonaniu transakcji sprzedaży składników majątku nie prowadzi obecnie żadnej działalności gospodarczej, a także na dzień wniosku oraz jego uzupełnienia, nie ma planów co do prowadzenia jej w przyszłości. Planowana jest likwidacja (rozwiązanie) Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanych sprzedaż zespołu składników opisanych w stanie faktycznym stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 t. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.; dalej: „u.p.t.u.”), a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy Zainteresowanym (którzy nie są stronami postępowania) przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z transakcją nabycia od Spółki należących do niej składników majątkowych, opisanych w stanie faktycznym wniosku – w sytuacji gdyby Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku w odniesieniu do pytania nr 1?

Stanowisko Zainteresowanych:

Ad. 1

W opinii Wnioskodawcy, dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanych sprzedaż zespołu składników opisanych w stanie faktycznym stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 u.p.t.u., a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do art. 8 ust. 1 u.p.t.u. przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych ci prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Na mocy art. 6 pkt 1 ww. ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u.).

Jak to zostało wskazane w opisie zaistniałego stanu faktycznego, przedmiotowe nabycie przedsiębiorstwa przez Zainteresowanych dotyczyło zespołu składników majątkowych obejmujących m.in. grunt zabudowany parkingiem składającym się z ogrodzenia, systemu parkingowego złożonego ze szlabanów, automatu wydającego bilety parkingowe oraz automatu płatniczego samoobsługowego, pawilonu sanitarnego i nawierzchni utwardzonej za pomocą ekokraty oraz kruszywem, a także kostką typu „Polbruk”; zobowiązania i wierzytelności wynikających z umowy dzierżawy nieruchomości zawartej z dzierżawcą, w tym zobowiązanie z tytułu zwrotu nakładów poniesionych przez dzierżawcę oraz należność od dzierżawcy z tytułu czynszu za kolejne okresy; zobowiązanie pieniężne względem osoby trzeciej; samochód dostawczy (…); stosowna dokumentacja, w tym dokumentacja prawna, dot. działalności Spółki, dokumenty księgowe (zestawienie obrotów i sald, wydruki i kopie ksiąg na dzień sprzedaży) oraz dokumenty związane z funkcjonowaniem firmy.

Dlatego w pierwszej kolejności przeanalizować należy, czy przedmiotowa transakcja stanowiła zbycie przedsiębiorstwa (lub alternatywnie zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa), konsekwencją czego transakcja była wyłączona z zakresu u.p.t.u.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa znajduje się w art. 4a pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej: „,u.p.d.o.p.”), art. 5a pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.; dalej: „u.p.d.o.f.”) oraz w art. 2 pkt 27e u.p.t.u. Definicje te są w zasadzie identyczne, co sprawia, że rozpatrując, co stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa można korzystać z dorobku orzeczniczego zbudowanego wokół definicji zawartych w tych przepisach.

W myśl tych przepisów zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Tak więc warunkiem niezbędnym do uznania określonego zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest:

istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

zespół ten powinien być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki przedsiębiorstwa przeznaczone powinny być do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje natomiast wprost pojęcia „przedsiębiorstwa”. Zgodnie z zasadami wykładni systemowej zewnętrznej, skoro dane pojęcie nie jest definiowane w danym akcie normatywnym, a jest ono określone w innym akcie, to z uwagi na konieczność zachowania jednoznaczności systemu prawnego, przy interpretacji tego zwrotu należy odwołać się do jego znaczenia określonego na gruncie innego aktu normatywnego, wiodącego w danej dziedzinie.

W analizowanym przypadku zasadne jest odwołanie się do znaczenia pojęcia „przedsiębiorstwo” na gruncie przepisów prawa cywilnego.

Z art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.; dalej: „k.c.”) wynika, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej i obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
koncesje, licencje i zezwolenia,
patenty i inne prawa własności przemysłowej,
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto zgodnie z art. 55(2) k.c. „Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.”

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 24 marca 2016 roku o nr IPTPP2/4512-657/15-3/KK wskazał, że „Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. (…) W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.”

Tożsame z powyższym stanowisko, wyrażone zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 lipca 2018 roku o nr 0111-KDIB3-2.4012.302. 2018.4.ASZ, w jego opinii „Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55(1) Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa. Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55(1) k.c. określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretnie składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie. Nie wszystkie elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach, aby zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

(…) W świetle powyższych unormowań należy wskazać, że fakt wyłączenia z transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa niektórych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa nie wyklucza uznania, że mamy do czynienia ze sprzedażą całego przedsiębiorstwa, która to czynność pozostaje poza zakresem VAT. Istotne jest jednak, aby przedmiotem dostawy były bezwzględnie te elementy, które umożliwiają kontynuowanie działalności gospodarczej”.

Przekładając powyższe na opis zaistniałego stanu faktycznego przedmiotowego wniosku należy zauważyć, że praktycznie cała działalność gospodarcza Wnioskodawcy została przeniesiona wraz z nieruchomością na rzecz Zainteresowanych. Wszystkie elementy, które pozwalały Wnioskodawcy na dotychczasowe prowadzenie działalności rentierskiej polegającej na wydzierżawianiu gruntu pod działalność parkingową, zostały przeniesione. Są to takie składniki jak:

grunt zabudowany parkingiem składającym się z ogrodzenia, systemu parkingowego złożonego ze szlabanów, automatu wydającego bilety parkingowe oraz automatu płatniczego samoobsługowego, pawilonu sanitarnego i nawierzchni utwardzonej za pomocą ekokraty oraz kruszywem, a także kostką typu „Polbruk”;

zobowiązania i wierzytelności wynikające z umowy dzierżawy nieruchomości zawartej z dzierżawcą, w tym zobowiązanie z tytułu zwrotu nakładów poniesionych przez dzierżawcę oraz należność od dzierżawcy z tytułu czynszu za kolejne okresy;

zobowiązanie pieniężne względem osoby trzeciej;

samochód dostawczy (…);

dokumentacja, w tym dokumentacja prawna, działalności spółki, wraz z dokumentacją dot. gruntu wraz ze znajdującym się na nim parkingiem;

dokumenty księgowe (zestawienie obrotów i sald, wydruki i kopie ksiąg na dzień sprzedaży);

dokumenty związane z funkcjonowaniem firmy.

Po zawarciu przedmiotowej transakcji w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy nie pozostał żaden środek trwały, nie posiada on także żadnych zobowiązań, należności ani źródeł dochodu.

Przeniesiony na Zainteresowanych zespół składników stanowi całość pod względem funkcjonalnym i organizacyjnym, zdolny do kontynuowania określonej działalności gospodarczej polegającej na wydzierżawieniu gruntu pod działalność parkingową. Nie sposób bowiem uznać, że przeniesione składniki nie stanowią przedsiębiorstwa, skoro dotychczas w takim samym kształcie były wystarczające do prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę. Inaczej rzecz mogłaby się mieć w przypadku gdyby oprócz przenoszonych składników, Wnioskodawca posiadałby inne źródła dochodu, nieruchomości itp., a przeniesione byłyby wtedy wyłącznie małym wycinkiem działalności Wnioskodawcy. Taka sytuacja nie miała jednak miejsca w przedmiotowym przypadku, w związku z czym, w opinii Wnioskodawcy oraz Zainteresowanych, wskazany w opisie zaistniały stan faktyczny zespół składników podlegający sprzedaży stanowi przedsiębiorstwo, a co za tym idzie, jego zbycie zgodnie z art. 6 pkt 1 u.p.t.u. nie będzie podlegało pod opodatkowanie podatkiem towarów i usług.

Ad. 2

W opinii Spółki i Zainteresowanych, w sytuacji gdy stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznane zostanie za prawidłowe, Zainteresowanym nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia.

Jeżeli natomiast stanowisko wyrażone w pytaniu nr 1 uznane zostanie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej za nieprawidłowe, a więc gdy sprzedaż składników majątkowych nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa, Zainteresowanym przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej przedmiotową sprzedaż.

Uzasadnienie

Przedmiotem transakcji, jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, jest nabycie zespołu składników majątkowych Spółki - w celu wykorzystywania pozyskanych w ramach transakcji składników do kontynuowania przez Zainteresowanych działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas przez Spółkę. Działalność prowadzona przez Zainteresowanych stanowi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z art. 86 ust. 1 u.p.t.u., w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ustawodawca od zasady tej przewiduje pewne wyjątki jednakże nie mają one zastosowa

nia w niniejszym stanie faktycznym.

Art. 88 ust. 3a pkt 2 u.p.t.u. wskazuje natomiast, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Tak więc, na podstawie powyższych przepisów należy zauważyć, że prawo do odliczenia podatku naliczonego występuje wyłącznie w sytuacji gdy, dana transakcja podlega pod opodatkowanie podatkiem od towarów i usług i nie jest z niego zwolniona. W sytuacji więc gdy, zgodnie ze stanowiskiem Spółki wyrażonym w pytaniu nr 1 zestaw składników majątkowych będących przedmiotem transakcji stanowić będzie przedsiębiorstwo, Zainteresowanym nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tego tytułu z uwagi na to, że transakcje dotyczące sprzedaży przedsiębiorstwa zgodnie z art. 6 pkt 1 u.p.t.u. nie podlegają pod opodatkowanie podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 u.p.t.u. nie generują one prawa do odliczenia.

Odmienna sytuacja będzie miała natomiast miejsce w przypadku uznania stanowiska podmiotów w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, a więc uznania że sprzedaż składników majątkowych nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa. W takiej sytuacji transakcja ta podlegać będzie pod opodatkowanie podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie Zainteresowanym – zgodnie z art. 86 ust. 1 u.p.t.u. przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej przedmiotową sprzedaż.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
koncesje, licencje i zezwolenia,
patenty i inne prawa własności przemysłowej,
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55(1) Kodeksu cywilnego zostaną spełnione, to dostawa realizowana do innego podmiotu (np. spółki prawa handlowego lub cywilnego), nie będzie podlegała przepisom ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55(2) Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi jednak stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że w listopadzie 2020 r. Wnioskodawca wraz z Zainteresowanymi dokonali transakcji, w której Zainteresowani nabyli przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, w tym główny składnik majątku Wnioskodawcy jakim jest nieruchomość gruntowa objęta księgą wieczystą nr (…) wraz z zawartą umową dzierżawy, a także innymi składnikami majątkowymi należącymi do Wnioskodawcy (opisanymi poniżej). Każdy z Zainteresowanych nabył współwłasność przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (tj. nabył udział w wysokości ½ przedsiębiorstwa). Nabyciu przez Zainteresowanych podlegał Zespół składników:

grunt wraz ze znajdującym się nim parkingiem składającym się z ogrodzenia, systemu parkingowego złożonego ze szlabanów, automatu wydającego bilety parkingowe oraz automatu płatniczego samoobsługowego, pawilonu sanitarnego i nawierzchni utwardzonej za pomocą ekokraty oraz kruszywem, a także kostką typu „Polbruk”,

zobowiązania i wierzytelności wynikające z umowy dzierżawy nieruchomości zawartej z dzierżawcą, w tym zobowiązanie z tytułu zwrotu nakładów poniesionych przez dzierżawcę oraz należność od dzierżawcy z tytułu czynszu za kolejne okresy, umowy dzierżawy zawarte z Miastem (…) umożliwiające dojazd do parkingu, zobowiązanie pieniężne względem osoby trzeciej,

samochód dostawczy (…),

dokumentacja, w tym dokumentacja prawna, działalności spółki, wraz z dokumentacją dot. gruntu wraz ze znajdującym się na nim parkingiem.

Na moment transakcji Nabywcy mieli zamiar prowadzić działalność rentierską prowadzoną dotychczas przez Spółkę przy pomocy wszystkich wymienionych we wniosku składników będących przedmiotem transakcji, tj. polegającą na odpłatnym wydzierżawieniu gruntu pod działalność parkingową

Do kontynuowania działalności polegającej na dzierżawieniu gruntu pod działalność parkingową nie ma konieczności angażowania innych, poza tymi nabytymi od Spółki, składników majątku. Wszystkie składniki podlegające sprzedaży w ramach transakcji i wymienione w stanie faktycznym wniosku, były dotychczas wystarczające w wykonywaniu działalności gospodarczej Wnioskodawcy polegającej na działalności rentierskiej i z uwagi na to, że w całości zostały one przeniesione na Zainteresowanych, są one wystarczające na moment transakcji. W Spółce po zawarciu przedmiotowej transakcji w ewidencji środków trwałych nie pozostał żaden środek trwały ani żaden inny składnik majątkowy, Spółka na moment sprzedaży nie posiadała także żadnych nierozliczonych zobowiązań i należności oraz aktywnych czy pasywnych źródeł dochodu.

Przed dokonaniem przedmiotowej transakcji, jedynym przedmiotem działalności Spółki była „działalność rentierska” polegająca na odpłatnym wydzierżawieniu gruntu pod działalność parkingową. Wszelkie dokumenty, składniki i inne elementy znajdujące się dotychczas w działalności Spółki a obecnie w działalności Zainteresowanych, dotyczą tylko i wyłącznie „działalności rentierskiej”, która aktualnie kontynuowana jest przez Zainteresowanych. Nie ma więc konieczności szczególnego wyodrębniania funkcjonalnego, finansowego czy organizacyjnego składników majątku, z uwagi na to że dotyczą one tylko i wyłącznie jednego rodzaju działalności. Tak więc uznać można że majątek będący przedmiotem zapytania na moment transakcji był:

wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej tj. stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych z uwagi na to, że „działalność rentierska” była jedyną działalnością Spółki i wszelkie składniki materialne i niematerialne (w tym zobowiązania) stanowiące majątek Spółki służyły wyłącznie do realizacji tej właśnie działalności;

wyodrębniony na płaszczyźnie finansowej, tj. na podstawie prowadzonej przez Spółkę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań przez co możliwe jest określenie wyniku finansowego z uwagi na to, że wszelkie przychody, koszty, zobowiązania i należności powstałe w Spółce związane były tylko i wyłączne z przedmiotem „działalności rentierskiej”;

wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej tj. stanowił potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze z uwagi na to że, jako jedyny filar działalności Spółki stanowił w całości niezależne przedsiębiorstwo.

Spółka po dokonaniu transakcji sprzedaży składników majątku nie prowadzi obecnie żadnej działalności gospodarczej, a także na dzień wniosku oraz jego uzupełnienia, nie ma planów co do prowadzenia jej w przyszłości. Planowana jest likwidacja (rozwiązanie) Spółki.

Wątpliwości Zainteresowanych w przedmiotowej sprawie dotyczą w pierwszej kolejności kwestii uznania sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych opisanych w stanie faktycznym jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu.

Zbycie przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. Podkreślić należy przy tym, że kontynuacja działalności przez nabywcę jest warunkiem wyłączenia spod działania ustawy zbycia przedsiębiorstwa. O tym czy doszło do wyodrębnienia i zbycia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres przekazanego majątku, praw i zobowiązań; wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

Z analizy przedstawionego stanu faktycznego wynika, że na moment transakcji Nabywcy mieli zamiar prowadzić działalność rentierską prowadzoną dotychczas przez Spółkę przy pomocy wszystkich wymienionych we wniosku składników będących przedmiotem transakcji, tj. polegającą na odpłatnym wydzierżawieniu gruntu pod działalność parkingową. Jednocześnie, Spółka, po dokonaniu przedmiotowej transakcji nie prowadzi obecnie żadnej działalności gospodarczej, a także nie ma planów co do prowadzenia jej w przyszłości – albowiem planowana jest likwidacja (rozwiązanie) Spółki.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem sprzedaży jest całość składników majątkowych, materialnych i niematerialnych, składających się na prowadzoną działalność rentierską, zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że dokonana transakcja sprzedaży zespołu składników opisanych w stanie faktycznie stanowiła transakcję wyłączoną z zakresu opodatkowania, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Przedmiotem sprzedaży było całe przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) ustawy Kodeks cywilny.

Reasumując, opisane przez Wnioskodawcę składniki majątkowe stanowiły przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego, a zatem jego sprzedaż na rzecz Nabywców była czynnością, która na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – nie była objęta zakresem przedmiotowym tej ustawy.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych, że dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanych sprzedaż zespołu składników opisanych w stanie faktycznym stanowiła transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, a w konsekwencji nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na to, że w niniejszej interpretacji uznano stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania pierwszego za prawidłowe, odstąpiono od odpowiedzi na pytanie dotyczące możliwości odliczenia przez Nabywców podatku VAT naliczonego w związku z transakcja nabycia od Spółki należących do niej składników majątkowych opisanych w stanie faktycznym, w przypadku gdy nabyte składniki majątkowe nie stanowiły transakcji zbycia przedsiębiorstwa i podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT (pytanie nr 2 wniosku).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin