2021.01.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.521.2020.4.PM
z 27 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2020 r. (data wpływu 23 października 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2020 r. (data wpływu 23 grudnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 30 grudnia 2020 r. (data wpływu 30 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przeniesienia ZCP w postaci wynajmu nieruchomości jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegające opodatkowaniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przeniesienia ZCP w postaci wynajmu nieruchomości jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegające opodatkowaniu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 grudnia 2020 r. oraz pismem z dnia 30 grudnia 2020 r. odpowiednio o przesłanie oryginału pełnomocnictwa oraz doprecyzowanie opisu sprawy i sprostowanie nr NIP Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą handlową. Obecnie dzięki wypracowanej pozycji szczyci się uznaniem i zaufaniem największych producentów na świecie. W ten sposób na przestrzeni lat stał się dystrybutorem w Polsce takich marek jak m.in. A, B, C, itp.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, od wielu lat Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym.

Wnioskodawca wprowadził na rynek polski markę A, zbudował jej popularność i wypracował duży popyt na wyroby tej marki w kraju i przez wiele lat był jedynym dystrybutorem tej marki w kraju. Na skutek zmiany polityki właściciela marki A spółka sprzedała ZCP, które zajmowało się wyłącznie dystrybucją A w Polsce. Wnioskodawca stworzył również własną markę – sieć sklepów oferujących m.in. obuwie znanych marek E. Oprócz tego Wnioskodawca posiada również firmowe sklepy A, B, C oraz D. Sklepy rozmieszczone są w galeriach w różnych częściach Polski. Ponadto spółka posiada kilka nieruchomości. Sklepy prowadzone są w wynajmowanych przez spółkę lokalach umiejscowionych zazwyczaj w Galeriach handlowych ww. miast. Dodatkowo Spółka posiada szereg nieruchomości zabudowanych budynkami niemieszkalnym, które w większości są wynajmowane innym podmiotom pod ich działalność gospodarczą. Spółka zatrudnia łącznie 130 osób.

Spółka posiada wyodrębnioną wewnętrznie strukturę dla ww. sklepów oraz wynajmowanych nieruchomości. Każdy sklep posiada swoich pracowników (łącznie 115 pracowników), osobne rozliczenia, środki trwałe oraz wyposażenie służące prowadzonej działalności gospodarczej, środki pieniężne w kasie z prowadzonej działalności gospodarczej, licencje na oprogramowanie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, prawa i obowiązki wynikające z umów z dostawcami kontrahentami, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności, tajemnice związane z prowadzeniem działalności, zobowiązania wobec dostawców dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem w posiadaniu tej części Spółki znajdują się liczne wartości niematerialne i prawne, takie jak np. oprogramowania komputerowe, licencje czy systemy zarządzania. Spółka jest również stroną wielu umów, które zawarła w ramach swojego funkcjonowania, np. umowy z kontrahentami, dostawcami mediów itp. Powyższe składniki stanowią powiązany ze sobą zespół, niezbędny w prowadzaniu przez Spółkę szeroko pojętej działalności dystrybucyjnej.

Struktura zajmująca się sprzedażą towarów w ww. sklepach zdaniem Wnioskodawcy stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w myśl ustawy VAT i art. 2 pkt 27e. Struktura ta u Wnioskodawcy jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie, na którą składa się zespół składników materialnych, niematerialnych i osobowych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. To samo dotyczy struktury wynajmu nieruchomości, gdzie również i tutaj jest organizacyjne i finansowe wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie, na które składa się zespół składników materialnych, niematerialnych i osobowych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Dział zajmujący się wynajmem nieruchomości w Spółce posiada takie składniki majątku jak m.in. nieruchomości, budynki, budowle, infrastrukturę techniczną oraz informatyczną, umowy z Najemcami, zasoby ludzkie, pracownicze umowy i zobowiązania, które to umożliwią nabywającej zakład spółce cywilnej prowadzenie i kontynuowanie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Do nieruchomości należą: budynek biurowy, budynek niemieszkalny, mieszkanie, lokal + 3 miejsca postojowe, komórki lokatorskie, budynek użytkowy, budynek i grunty, lokale usługowe, lokale biurowe, część powierzchni dachu na instalację infrastruktury telekomunikacyjnej, powierzchnia pod bankomat, parter, lokal użytkowy, ½ budynku i wyposażenia, ½ działki, budynek biurowy.

Majątek będący przedmiotem zbycia zostanie wyodrębniony w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy zarówno na płaszczyźnie organizacyjnej (stanowi oddzielny zespół składników materialnych i zobowiązań przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych), jak i na płaszczyźnie finansowej (posiada samodzielność finansową pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym). Na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie: przychodów, kosztów, należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, a tym samym możliwe jest określenie wyniku finansowego. Do spółki przejmującej w wyniku podziału Wnioskodawcy zostaną przeniesieni pracownicy przypisani do tego zespołu składników majątkowych na podstawie art. 231 Kodeksu pracy, sprzedawana zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi wyodrębniony organizacyjnie dział w strukturze sprzedającego.

W ocenie Wnioskodawcy spełnienie przez dział wynajmu ww. kryteriów oznacza, że stanowi on ZCP.

Obecnie na skutek zaistniałych okoliczności w kraju i na świecie spowodowanych pandemią COVID-19 i drastycznych spadków sprzedaży w ww. sklepach Spółka chce oddzielić ww. działalności, tj. sprzedaż towarów prowadzona w sklepach oraz wynajem lokali niemieszkalnych stanowiących jej własność. Obecnie sytuacja związana z handlem w galeriach jest zagrożona przez pandemię, jest mniejsze zainteresowanie oferowanymi towarami z uwagi na obecną sytuacją epidemiczną w kraju i niepewność do co dalszego rozwoju pandemii.

Wnioskodawca część działalności zajmującej się wynajmem jako ZCP przeniósłby do nowo powstałej spółki cywilnej w zamian za obniżenie wkładu w spółce z o. o. sp. komandytowej.

Transakcja planowana uzasadniona jest ekonomicznie i jej celem nie jest uzyskanie korzyści podatkowej, także nie stanowi obejścia prawa. Planowana transakcja spowodowana jest aktualną sytuacją na rynku i niepewną przyszłością w związku z istniejąca pandemią COVID-19. Umowy sklepów z galeriami w większości są długoterminowe, a ich zerwanie obarczone jest karami, których Spółka nie jest w stanie opłacić z uwagi na drastycznie malejące dochody i konieczność utrzymania zatrudnienia w poszczególnych sklepach. Celem przyszłej transakcji jest przejęcie przez spółkę cywilną struktury zajmującej się wynajmem nieruchomości i kontynuacja prowadzenia tego najmu w innej formie prawnej oraz kontynuacja prowadzenia sprzedaży towarów w ww. sklepach przez dotychczasowy podmiot (by nie zmieniać umów z Galeriami, pracownikami, mediami itp ).

Umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie mieć charakter odpłatny. Cena przedmiotu transakcji odpowiadać będzie warunkom rynkowym z uwzględnieniem sytuacji aktualnej, na którą ma wpływ COVID-19. W szczególności, cena nabycia majątku uwzględniać będzie wartość funkcjonalnie związanych z nim zobowiązań oraz rezerw na zobowiązania. Niezależny podmiot zewnętrzny dokona wyceny wszystkich składników stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, uwzględniając ich stan, stopień zużycia, czas i miejsce odpłatnego zbycia.

Finalnym etapem reorganizacji ma być przeprowadzenie podziału Wnioskodawcy na dwie odrębne Spółki. Oddzielenie powyższych dwóch rodzajów działalności (sprzedaż towarów w swoich sklepach oraz wynajem własnych lokali użytkowych) ma na celu m.in. usprawnienie zarządzania i gospodarowania majątkiem w celu zabezpieczenia przychodów obydwu segmentów działalności z uwagi na trudności spowodowane pandemią COVID-19.

Wnioskodawca na moment sprzedaży ZCP nie zmieni rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie ją ograniczy. Wnioskodawca zamierza nadal kontynuować działalność gospodarczą po sprzedaży ZCP zajmującej się wynajmem nieruchomości niemieszkalnych. W wyniku podziału zarówno Spółka Dzielona jak i Spółka Przejmująca posiadać będzie aktywa oraz pasywa, które pozwolą im prowadzić samodzielnie działalność gospodarczą.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 30 grudnia 2020 r. Zainteresowany wskazał, że na nabywcę w ramach zbycia majątku objętego zakresem pytania przeniesione zostaną:

prawa i obowiązki z umów, na podstawie których udzielono zbywcy finansowania dłużnego na realizację, nabycie, modernizację, adaptację lub przebudowę przenoszonej nieruchomości;
umowy o zarządzanie nieruchomością;
umowy zarządzania aktywami;
należności o charakterze pieniężnym związane z przenoszonym majątkiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane w zdarzeniu przyszłym przeniesienie ZCP w postaci wynajmu nieruchomości będzie wyłączone spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług? – pytanie oznaczone we wniosku nr 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie opisanego powyżej zespołu składników materialnych i niematerialnych będzie stanowić zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającą przepisom VAT.

Stosownie do art. 6 pkt 1 VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Spółka stoi na stanowisku, że zarówno działalność polegająca na prowadzeniu sieci sklepów i sprzedaży w nich towarów, jak i polegająca na wynajmie lokali jest wyodrębniona zarówno organizacyjnie jak i finansowo, przy czym w swojej działalności opiera się zarówno o składniki materialne jak i niematerialne. Oba piony posiadają zatem nie tylko potencjalną, ale i rzeczywistą zdolność do funkcjonowania na rynku jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład każdego pionu umożliwiają dalsze niezakłócone prowadzenie działalność gospodarczej w obecnym zakresie, posiadają niezbędną do ich funkcjonowania kadrę oraz majątek niezbędny do realizacji działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy tym, towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle powołanych powyżej przepisów należy wskazać, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a sprzedaż prawa własności gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

I tak, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport) itp.

Kwestią wymagającą interpretacji w niniejszej sprawie jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 2 ust. 27e ustawy, pod którym to pojęciem rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Zgodnie z literalnym brzmieniem analizowanych przepisów, zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi zespół składników majątkowych, w skład którego wchodzą zarówno składniki materialne, jak i niematerialne. Jak wskazuje się w literaturze, aby uznać dany zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa niezbędne jest, aby składał się on co najmniej z jednego składnika materialnego i co najmniej z jednego składnika niematerialnego (zob. S. Kępa, Sprzedaż przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części – podatki dochodowe, Warszawa 2007). Powyższe wynika także z zasad dokonywania wykładni prawa podatkowego, a w szczególności z zasady zakazu wykładni per non est.

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa. Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Zainteresowany stworzył własną markę – sieć sklepów oferujących m in. obuwie znanych marek. Oprócz tego Wnioskodawca posiada również firmowe sklepy. Sklepy rozmieszczone są w galeriach w różnych częściach Polski. Ponadto spółka posiada kilka nieruchomości. Sklepy prowadzone są w wynajmowanych przez spółkę lokalach umiejscowionych zazwyczaj w Galeriach handlowych ww. miast. Dodatkowo Spółka posiada szereg nieruchomości zabudowanych budynkami niemieszkalnym, które w większości są wynajmowane innym podmiotom pod ich działalność gospodarczą. Spółka zatrudnia łącznie 130 osób.

Struktura zajmująca się sprzedażą towarów w ww. sklepach jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie, na którą składa się zespół składników materialnych, niematerialnych i osobowych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. To samo dotyczy struktury wynajmu nieruchomości, gdzie również i tutaj jest organizacyjne i finansowe wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie, na które składa się zespół składników materialnych, niematerialnych i osobowych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Dział zajmujący się wynajmem nieruchomości w Spółce posiada takie składniki majątku jak m in. nieruchomości, budynki, budowle, infrastrukturę techniczną oraz informatyczną, umowy z Najemcami, zasoby ludzkie, pracownicze umowy i zobowiązania, które to umożliwią nabywającej zakład spółce cywilnej prowadzenie i kontynuowanie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Do nieruchomości należą: budynek biurowy, budynek niemieszkalny, mieszkanie, lokal + 3 miejsca postojowe, komórki lokatorskie, budynek użytkowy, budynek i grunty (działka i budynki), lokale usługowe, lokale biurowe, część powierzchni dachu na instalację infrastruktury telekomunikacyjnej, powierzchnia pod bankomat, parter, lokal użytkowy, ½ budynku i wyposażenia, ½ działki, budynek biurowy podpiwniczony.

Obecnie Spółka chce oddzielić ww. działalności, tj. sprzedaż towarów prowadzoną w sklepach oraz wynajem lokali niemieszkalnych stanowiących jej własność.

Wnioskodawca część działalności zajmującej się wynajmem jako ZCP przeniósłby do nowo powstałej spółki cywilnej w zamian za obniżenie wkładu w spółce z o. o. sp. komandytowej.

Celem przyszłej transakcji jest przejęcie przez spółkę cywilną struktury zajmującej się wynajmem nieruchomości i kontynuacja prowadzenia tego najmu w innej formie prawnej oraz kontynuacja prowadzenia sprzedaży towarów w ww. sklepach przez dotychczasowy podmiot (by nie zmieniać umów z Galeriami, pracownikami, mediami itp ).

Umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie mieć charakter odpłatny.

Na nabywcę w ramach zbycia majątku objętego zakresem pytania przeniesione zostaną:

prawa i obowiązki z umów, na podstawie których udzielono zbywcy finansowania dłużnego na realizację, nabycie, modernizację, adaptację lub przebudowę przenoszonej nieruchomości;
umowy o zarządzanie nieruchomością;
umowy zarządzania aktywami;
należności o charakterze pieniężnym związane z przenoszonym majątkiem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania przeniesienia ZCP w postaci wynajmu nieruchomości jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegające opodatkowaniu.

Należy zaznaczyć, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Przy czym, jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy – muszą one stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą zatem składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności zbycia określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy nie miały zastosowania do zbywanego mienia, musi ono obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Jak wskazano we wniosku, wyodrębnienie organizacyjne przekazywanego majątku przejawia się w tym, że Spółka posiada wyodrębnioną wewnętrznie strukturę dla wynajmowanych nieruchomości. Zbywany majątek stanowi wyodrębniony organizacyjnie dział w strukturze zbywcy. Dział zajmujący się wynajmem nieruchomości w Spółce posiada takie składniki majątku jak m.in. nieruchomości, budynki, budowle, infrastrukturę techniczną oraz informatyczną, umowy z Najemcami, zasoby ludzkie, pracownicze umowy i zobowiązania.

O wyodrębnieniu finansowym świadczy natomiast fakt, że Spółka posiada samodzielność finansową pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym. Na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie: przychodów, kosztów, należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, a tym samym możliwe jest określenie wyniku finansowego.

Oprócz wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego, istotnym jest także, że – jak wskazano w opisie sprawy – przekazywany majątek posiada zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy kontynuujący działalność zbywcy. W ramach transakcji dojdzie do przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w myśl art. 23¹ ust. 1 ustawy Kodeks pracy

Ponadto, na nabywcę w ramach zbycia majątku objętego zakresem pytania przeniesione zostaną prawa i obowiązki z umów, na podstawie których udzielono zbywcy finansowania dłużnego na realizację, nabycie, modernizację, adaptację lub przebudowę przenoszonej nieruchomości; umowy o zarządzanie nieruchomością; umowy zarządzania aktywami oraz należności o charakterze pieniężnym związane z przenoszonym majątkiem.

Tym samym przedstawione przez Zainteresowanego okoliczności sprawy wskazują, że przekazywany majątek stanowi organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych, tak jak niezależne przedsiębiorstwo, i stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Reasumując, opisana transakcja zbycia przez Wnioskodawcę składników majątkowych stanowi zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy i jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestię uznania transakcji jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa wyłączonej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało w dniu 5 stycznia 2021 r. postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr 0112-KDIL2-2.4011.852.2020.3.MW.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin