Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.26.2021.2.KW
z 19 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2021 r. (data wpływu 20 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 12 lutego 2021 r. (data wpływu 14 lutego 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 10 lutego 2021 r. znak sprawy 0114-KDIP4-1.4012.26.2021.1.KW (skutecznie doręczone w dniu 10 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „(…)” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „(…)”.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2021 r. (data wpływu 14 lutego 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 lutego 2021 r. (skutecznie doręczone 10 lutego 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina Miasto (dalej: Wnioskodawca lub Miasto) jest zarejestrowana jako płatnik podatku od towarów i usług. Jako podatnik podatku od towarów i usług składa w urzędzie skarbowym JPK_V7 za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu.

Miasto zrealizowało projekt o nazwie „(…)”.

Zakres rzeczowy projektu.

Przedsięwzięcie dotyczy stworzenia ścieżek dydaktycznych łączących obiekty dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego Miasta w spójną całość tematyczną i przestrzenną.

Projekt polegający na zagospodarowaniu przestrzeni na cele turystyczno-rekreacyjne, zakłada:

1. utworzenie (wyznaczenie i oznakowanie) trzech ścieżek dydaktycznych wraz z niezbędną infrastrukturą towarzyszącą (ławki, śmietniki, oświetlenie), dotyczących:
   • zabytków Starego Miasta,
     
   • parków,
     
   • form przestrzennych,
2. utworzenie specjalnej aplikacji multimedialnej na ich temat.
   
   
   

Łączna długość zrealizowanych ścieżek - 16 km, a liczba obiektów które zostały oznakowane - 69. Działania te przyczynią się do zwiększenia dostępności do dziedzictwa kulturowego i naturalnego miasta nie tylko dzięki oznakowaniu i opisaniu miejsc i obiektów, ale również dzięki połączeniu ich w jednolitą całość, co pozwoli użytkownikom na zdobycie wiedzy o poszczególnych elementach dziedzictwa i na poznanie wielu z nich w uporządkowany i spójny sposób. Układ i położenie tras będą natomiast zachęcały użytkowników nie tylko do aktywnego wypoczynku, ale i do wybierania ekologicznych form transportu.

Projekt obejmuje również konserwację siedmiu wybranych form przestrzennych, leżących na trasie ścieżki dydaktycznej. Przywrócenie ich do dobrego stanu pozwoli na pełne i pozytywne odczytanie ich znaczenia przez odbiorców. Zapewni też ochronę rzeźb jako ważnych składników dziedzictwa kulturowego miasta.

Cel projektu.

Nadrzędnym celem projektu jest utrzymanie przewagi konkurencyjnej nad innymi regionami w oparciu o zasoby dziedzictwa naturalnego. Bezpośrednim celem projektu jest polepszenie dostępności dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego Miasta.

Zrealizowany zostanie również cel polegający na podwyższeniu atrakcyjności turystycznej miasta i zwiększeniu konkurencyjności w relacji do pozostałych miast regionu, co sprawi, że zwiększy się intensywność ruchu turystycznego i wydłuży się czas, jaki turyści spędzają w Mieście. Zwiększenie intensywności ruchu turystycznego doprowadzi z kolei do rozwoju branży gastronomicznej oraz hotelarskiej, co w efekcie jeszcze bardziej podniesie poziom konkurencyjności miasta. Przedsiębiorcy prowadzący działalność w branżach okołoturystycznych będą mogli informować w swoich ofertach o kolejnej atrakcji turystycznej miasta, jaką będą stanowiły ścieżki dydaktyczne zrealizowane w ramach przedmiotowego projektu. Działania zaplanowane w ramach przedmiotowego projektu przyczynią się do efektywnego wykorzystania wielu unikatowych zasobów dziedzictwa naturalnego i kulturowego, znajdujących się na terenie Miasta i mających istotny wpływ na rozwój turystyki kulturowej i przyrodniczej w skali miasta oraz regionu. Poprzez ochronę i zachowanie dziedzictwa kulturowego oraz rozszerzenie oferty wydarzeń skierowanej do turystów i mieszkańców, realizacja projektu przyczyni się do wzrostu potencjału turystycznego Starego Miasta , całego miasta, jak również województwa.

Zgodnie z „Wytycznymi w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności na lata 2014-2020”, zgodnie z postanowieniami art. 71 rozporządzenia ogólnego, trwałość projektów współfinansowanych ze środków funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności musi być zachowana przez okres 5 lat od daty płatności końcowej na rzecz beneficjenta (tj. w przypadku, gdy w ramach rozliczenia wniosku o płatność końcową beneficjentowi przekazywane są środki - daty dokonania przelewu na rachunek bankowy beneficjenta; w pozostałych przypadkach - daty zatwierdzenia wniosku o płatność końcową).

Naruszenie zasady trwałości następuje w sytuacji wystąpienia w okresie trwałości co najmniej jednej z poniższych przesłanek:

1. zaprzestano działalności produkcyjnej lub ją relokowano poza obszar wsparcia PO,
2. nastąpiła zmiana własności (rozumiana jako rozporządzenie prawem własności) elementu współfinansowanej infrastruktury, która daje przedsiębiorstwu lub podmiotowi publicznemu nienależne korzyści,
3. nastąpiła istotna zmiana wpływająca na charakter projektu, jego cele lub warunki realizacji, która mogłaby doprowadzić do naruszenia jego pierwotnych celów.

Właścicielem zrealizowanej infrastruktury turystycznej, po zakończeniu realizacji projektu (zarówno w okresie trwałości, jak i po jego zakończeniu), będzie Beneficjent tj. Gmina Miasto, reprezentowana przez Prezydenta Miasta.

Koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją wytworzonego majątku będą ponoszone przez Beneficjenta - Gminę Miasto , reprezentowaną przez Prezydenta Miasta. Środki na utrzymanie infrastruktury ścieżek dydaktycznych będą zabezpieczone w budżecie miasta. Za utrzymanie i monitorowanie wskaźników wygenerowanych przez projekt w okresie trwałości, tj. w okresie 5 lat od dokonania ostatniej płatności na rzecz Beneficjenta, będzie odpowiedzialny Beneficjent - Gmina Miasto.

Korzystanie dostępne jest dla wszystkich osób korzystających bez dokonywania opłat.

W ramach uzupełnienia wniosku Wnioskodawca wskazał, że Gmina Miasto będzie wykorzystywała towary i usługi zakupione w ramach realizacji przedmiotowego projektu do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zarówno wyznaczone i oznakowane ścieżki dydaktyczne, jak i powstała aplikacja multimedialna, będą nieodpłatnie dostępne dla wszystkich zwiedzających i użytkowników.

Ścieżki dydaktyczne oraz formy przestrzenne, które podlegały konserwacji, są zlokalizowane w miejscach ogólnodostępnych, w celu zwiększenia atrakcyjności turystycznej i kulturalnej miasta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa poniesiony podatek naliczony związany z realizacją przedmiotowej infrastruktury turystycznej jest możliwy do odzyskania przez beneficjenta?

Zdaniem Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy nie było możliwości odzyskania przez beneficjenta podatku naliczonego, w odniesieniu do wskazanych w pytaniu kosztów projektu, wynikających z realizacji opisanego projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku VAT oraz gdy towary i usługi z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy - nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Podkreślić należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych), ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Gmina, w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

• kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (pkt 9);
  

• promocji gminy (pkt 18).
  
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Gmina Miasto jest zarejestrowana jako podatnik VAT. Gmina otrzymała dofinansowanie na realizację projektu „(…)”.

Projekt polegający na zagospodarowaniu przestrzeni na cele turystyczno-rekreacyjne, zakłada:

1. utworzenie (wyznaczenie i oznakowanie) trzech ścieżek dydaktycznych wraz z niezbędną infrastrukturą towarzyszącą (ławki, śmietniki, oświetlenie), dotyczących:
   • zabytków Starego Miasta;
     
   • parków,
     
   • form przestrzennych,
2. utworzenie specjalnej aplikacji multimedialnej na ich temat.
   
   
   

Łączna długość zrealizowanych ścieżek - 16 km, a liczba obiektów które zostały oznakowane - 69. Projekt obejmuje również konserwację siedmiu wybranych form przestrzennych, leżących na trasie ścieżki dydaktycznej. Nadrzędnym celem projektu jest utrzymanie przewagi konkurencyjnej nad innymi regionami w oparciu o zasoby dziedzictwa naturalnego. Bezpośrednim celem projektu jest polepszenie dostępności dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego.

Towary i usługi nabyte w ramach realizacji opisanego projektu wykorzystane będą do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Zarówno wyznaczone i oznakowane ścieżki dydaktyczne, jak i powstała aplikacja multimedialna, będą nieodpłatnie dostępne dla wszystkich zwiedzających i użytkowników.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odzyskania podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu.

Z uwagi na powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku od towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie są spełnione.

Z okoliczności sprawy wynika, że realizując projekt Wnioskodawca nie działał jako podatnik podatku VAT, gdyż realizował zadania własne nałożone na niego ustawą o samorządzie gminnym. Ścieżki dydaktyczne oraz formy przestrzenne, które podlegały konserwacji, są zlokalizowane w miejscach ogólnodostępnych, w celu zwiększenia atrakcyjności turystycznej i kulturalnej miasta.

Ponadto towary i usługi nabyte w ramach realizacji opisanego projektu są wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Efekty zadania, tj. wyznaczone i oznakowane ścieżki dydaktyczne, oraz aplikacja multimedialna są ogólnodostępne i nieodpłatne dla wszystkich zwiedzających i użytkowników.

Zatem Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu „(…)”. Tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje zwrot podatku naliczonego na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.