Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1543/12/AW
z 11 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 11 marca 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wykonywanych usług szkoleniowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 11 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wykonywanych usług szkoleniowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stany faktyczny.

Od 2007 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, a także wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych, jako placówka kształcenia ustawicznego. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach działalności świadczy usługi szkoleniowe dla następujących odbiorców:

• podmiotów prowadzących działalność gospodarczą,

• osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej,

• powiatowych urzędów pracy,

• miejskich i gminnych ośrodków pomocy społecznej,

• powiatowych centrów pomocy rodzinie,

• urzędów miast.

Są to w szczególności usługi w zakresie kursów - szkoleń przyuczających do wykonywania określonej pracy, doskonalących w zawodzie lub przekwalifikowania zawodowego, uzupełnienia wiedzy zawodowej.

Rodzaje prowadzonych szkoleń:

1. szkolenia w zakresie BHP - dla pracowników i pracodawców, instruktorów i wykładowców tematyki BHP,


2. szkolenia z zakresu udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej,


3. operator wózka jezdniowego z bezpieczną wymianą butli gazowych,


4. operator suwnic,


5. operator żurawi przeładunkowych (HDS),


6. operator kotłów,


7. operator podestów ruchomych,


8. operator dźwigów towarowo-osobowych,


9. uprawnienia elektroenergetyczne do 1kV,


10. kurs na licencje pracownika ochrony fizycznej,


11. opiekun osób starszych,


12. magazynier z obsługą programów komputerowych,


13. podstawy obsługi komputera i Internetu,


14. ABC przedsiębiorczości,


15. szkolenia w zakresie zawodu: cieśla, dekarz, murarz-tynkarz, glazurnik, brukarz, pracownik budowlany - prace wykończeniowe, itp.

Dla świadczonych usług nie uzyskał Pan akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie:

Czy usługi wymienione w opisie stanu faktycznego od dnia 1 stycznia 2011 r. są zwolnione od podatku:

• na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług,

• na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy,

• na podstawie art. 43 ust.1 pkt 29 lit. c ustawy, w sytuacji, gdy szkolenia te finansowane są przez zleceniodawcę w co najmniej 70% ze środków publicznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż firma jest jednostką objętą systemem oświaty w ramach kształcenia (posiada wpis do ewidencji szkół i placówek niepublicznych prowadzonej przez prezydenta miasta, jako placówka kształcenia ustawicznego), to od 1 stycznia 2011 r. może stosować zwolnienie od podatku do wszystkich wymienionych usług szkoleniowych, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W myśl ust. 1 pkt 29 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 str. 1 ze zm.), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy wskazać, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77/1 ze zm.). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, iż usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Do dnia 30 czerwca 2011 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1), w którym w art. 14 powyższa kwestia była uregulowana w podobny sposób.

Stosownie do brzmienia art. 2 pkt 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. z 2004 r. Dz. U. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), system oświaty obejmuje placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych.

Zgodnie z dyspozycją art. 3 pkt 17 ww. ustawy, przez kształcenie ustawiczne, należy rozumieć kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny.

Artykuł 5 ust. 1 tej ustawy określa, iż szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną.

Według art. 82 ust. 1 powyższej ustawy, osoby prawne i fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek.

Z treści złożonego wniosku wynika, że od 2007 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie kursów - szkoleń przyuczających do wykonywania określonej pracy, doskonalących w zawodzie lub przekwalifikowania zawodowego i uzupełnienia wiedzy zawodowej. Posiada Pan wpis do ewidencji szkół i placówek niepublicznych prowadzonej przez Prezydenta Miasta, jako placówka kształcenia ustawicznego. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach działalności świadczy usługi szkoleniowe dla następujących odbiorców:

• podmiotów prowadzących działalność gospodarczą,

• osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej,

• powiatowych urzędów pracy,

• miejskich i gminnych ośrodków pomocy społecznej,

• powiatowych centrów pomocy rodzinie,

• urzędów miast.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że świadczone przez Pana usługi szkoleniowe są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług. Są to bowiem usługi w zakresie kształcenia, a firma Pana - jak wynika z treści wniosku - jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu ustawy o systemie oświaty. Zatem spełniona została przesłanka podmiotowo-przedmiotowa zawarta w ww. przepisie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.