Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.275.2020.7.MK
z 8 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2020 r. (data wpływu 31 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2020 r. (data wpływu 30 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki Komandytowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki Komandytowej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 czerwca 2020 r. w zakresie wskazania przedmiotu wniosku, doprecyzowania opisu sprawy, przeformułowania pytań oraz przedstawienia stanowiska Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Jak wskazano uprzednio w złożonym wniosku, Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą ...w zakresie:

• usług konsultingowych (PKD 64.99.Z), która to działalność wykonywana jest w biurze przy ul. ... w ..., ..., ’
  

• usług hotelowo - gastronomicznych (PKD 55.10.Z, 55.90.Z, 56.10.A, 56.30.Z), która to działalność wykonywana jest poprzez Hotel ..., mieszczący się przy ul. ..., ...
  
  

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”). Ponadto, jak wskazano we Wniosku, wnioskodawca rozlicza podatek dochodowy od osób fizycznych (dalej: „podatek PIT”) wg stawki liniowej 19%, prowadzi księgowość w formie książki przychodów i rozchodów (KPiR), jego rok podatkowy zaś pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Wskazane powyżej dwa rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej, tj. usługi konsultingowe oraz usługi hotelowo-gastronomiczne (Hotel ...), są od siebie wyodrębnione organizacyjnie, co wynika z innego przedmiotu działalności każdej z ww. linii biznesowych oraz ich odrębnego prowadzenia, w szczególności poprzez wykorzystywanie odrębnych zasobów (nieruchomości, pracownicy, baza klientów, itd.), znajdujących się w innym mieście, które w żaden sposób nie łączą się ze sobą. W rezultacie, w ramach jednej działalności gospodarczej funkcjonują dwie odrębne i niepowiązane ze sobą linie biznesowe.

Obie linie biznesowe są również wydzielone finansowo, tj. Wnioskodawca w sposób odrębny prowadzi ewidencję przychodów i kosztów związanych z każdą z ww. linii biznesowych, w ewidencji wydzielono środki trwałe wykorzystywane w obu działalnościach gospodarczych, jak również prowadzone są odrębne listy płac pracowników zaangażowanych w oba rodzaje działalności. Ponadto, Wnioskodawca wykorzystuje odrębne rachunki bankowe na potrzeby obu odrębnych działalności, a także sporządził odrębne rachunki zysków i strat dla każdej z ww. linii biznesowych za 2018 i 2019 rok.

Obie linie biznesowe posiadają też potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy, gdyż składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład każdej z wymienionych linii biznesowych umożliwiają prowadzenie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w obszarze usług hotelarsko-gastronomicznych (Hotel ...), w skład majątku Wnioskodawcy wchodzą:

• budynek hotelowo - restauracyjny wraz z gruntem, na którym jest położony,
  

• pracownicy obsługi Hotelu ...,
  

• materiały, zapasy i towary wykorzystywane w działalności Hotelu ...,
  

• środki trwałe i wyposażenie hotelu - meble, samochód osobowy, komputery, oprogramowanie informatyczne, urządzenia mobilne i inne wyposażenie hotelowe, restauracyjno-gastronomiczne i multimedialne,
  

• wierzytelności z tytułu świadczenia usług hotelowo-gastronomicznych,
  

• środki pieniężne w gotówce i na rachunku bankowym wykorzystywanym dla celu działalności Hotelu ...,
  

• pozabilansowe składniki majątku, takie jak tajemnica Hotelu ..., renoma Hotelu ..., jego kategoryzacja, księgi i dokumenty związane z działalnością, umowy związane z działalności (energia, woda, gaz, śmieci), prawa i obowiązki wynikające z zezwoleń i decyzji administracyjnych.
  
  

Na zobowiązania związane z Hotelem ... składają się natomiast:

• zobowiązania z tytułu wynagrodzeń,
  

• zobowiązania publiczno-prawne,
  

• zobowiązania z tytułu dostaw towarów i usług,
  

• zobowiązania z tytułu finansowania działalności Hotelu ..., w tym kredyt hipoteczny.
  
  

Z uwagi na okoliczność, że Wnioskodawca prowadzi działalność zasadniczo w dwóch odrębnych obszarach, podjęto decyzję w przedmiocie wyodrębnienia i wydzielenia obszaru związanego z działalnością Hotelu ... i przeniesieniu tej działalności do nowotworzonej spółki komandytowej (dalej: „Spółka komandytowa”).

Jak wskazano we wniosku, powyższa decyzja podyktowana jest względami natury biznesowej, tj. odseparowaniem dwóch różnych obszarów działalności prowadzonych przez Wnioskodawcę oraz chęci uporządkowania struktury biznesowej i zabezpieczenia majątku związanego z prowadzoną działalnością. Dodatkowo, Wnioskodawca zainteresowany jest pozyskaniem inwestora branżowego, który mógłby również objąć udziały w Spółce komandytowej i pomóc w budowie nowego obiektu hotelowego i / lub rozbudowie istniejącego obiektu.

W ramach przedmiotowej czynności ma dojść do przeniesienia (w formie aportu) wyodrębnianego zespołu składników majątkowych, w tym zobowiązań, związanych z Hotelem ..., do Spółki komandytowej, w celu dalszego kontunuowania działalności hotelowo - gastronomicznej.

W rezultacie przedmiotem wyodrębnienia i przeniesienia do Spółki komandytowej będą w szczególności:

1. obiekt hotelowo - gastronomiczny, wraz z gruntem, na którym jest usadowiony,
2. środki trwałe związane z Hotelem ..., a także wartości niematerialne i prawne oraz wyposażenie - opisane powyżej,
3. pracownicy Hotelu ...,
4. materiały, zapasy i towary Hotelu ...,
5. wierzytelności związane z Nieruchomością,
6. prawa do środków pieniężnych w gotówce jak i na rachunkach bankowych,
7. pozabilansowe składniki majątku, takie jak tajemnica Hotelu ..., renoma Hotelu ..., jego kategoryzacja, księgi i dokumenty związane z działalnością, umowy,
8. zobowiązania związane z działalnością Hotelu ..., w tym z tytułu finansowania jego działalności, tj. wyodrębniony zespół składników majątkowych (wraz ze zobowiązaniami), pozwalający na samodzielne dalsze prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług hotelowo- gastronomicznych.
   
   

Do Spółki komandytowej nie przejdą natomiast zobowiązania mające charakter osobisty i nieprzenoszalny (zobowiązania publicznoprawne, zobowiązania wynikające z koncesji na sprzedaż alkoholu) oraz z umów dotyczących dostaw mediów, w przypadku których zawarte będą nowe umowy przez Spółkę komandytową.

Powyższy zespół składników, w tym nieruchomość hotelowa, będący przedmiotem aportu, faktycznie będzie umożliwiał kontynuowanie działalności w zakresie usług hotelowo-gastronomicznych. Działalność Spółki kapitałowej nie będzie różnić się od działalności hotelarsko-gastronomicznej wykonywanej przez Wnioskodawcę - po przejęciu ww. składników majątkowych przez Spółkę komandytową działalność ta będzie kontynuowana bez zmiany przedmiotu działalności.

Wyodrębnienie działalności Hotelu ... w Spółce komandytowej nie wpłynie jednocześnie na zakres działalności konsultingowej Wnioskodawcy, która w dalszym ciągu będzie przez niego wykonywana jako osobę fizyczną, z wykorzystaniem odrębnego majątku i pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku oraz oznaczone nr 1).

Czy, zgodnie z art. 6 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy VAT, transakcja której przedmiotem będzie wniesienie przez Wnioskodawcę do Spółki Komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci zespołu składników majątkowych, w tym skład którego w szczególności wejdzie obiekt hotelowy wraz z gruntem, środki trwałe, wartości niematerialne i prawne oraz wyposażenie hotelu, pracownicy, środki pieniężne, wierzytelności oraz opisane wyżej zobowiązania, w tym kredyt hipoteczny obciążający nieruchomość hotelową, będzie objęta zakresem ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 6 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy VAT, transakcja której przedmiotem będzie wniesienie przez Wnioskodawcę do Spółki Komandytowej opisanego wyżej wkładu niepieniężnego nie będzie objęta zakresem ustawy VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega:

• odpłatna dostawa towarów i
  

• odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
  
  

Powyższe regulacje wskazują, że objęte zakresem ustawy VAT są czynności stanowiące dostawę towarów (w tym aport) lub świadczenie usług.

Niemniej, w myśl art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów ustawy VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, że w przypadku, gdy przedmiotem czynności jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, ustawa VAT nie ma zastosowania.

W rezultacie, kluczowe jest określenie czy przedmiot planowanej transakcji, w skład której wejdzie w szczególności Nieruchomość wraz z powiązanymi z nią składnikami majątku i zobowiązaniami, jest przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że przepisy ustawy VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy VAT, należy posłużyć się definicją określoną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm., dalej: „KC”).

Na mocy art. 551 KC przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

W art. 552 KC ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”) rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję warunkami uznania danego zespołu składników majątkowych za ZCP jest łączne spełnione następujących przesłanek:

1. zespół tych składników powinien być wyodrębniony organizacyjnie;
2. zespół tych składników powinien być wyodrębniony finansowo;
3. istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) powiązanych funkcjonalnie, pozwalających na realizację określonych zadań gospodarczych (przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych);
4. zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.
   
   

Wyodrębnienie organizacyjne

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział lub linia biznesowa, itp.

O faktycznym wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, również, w zakresie występowania niżej wskazanych przypadków:

• możliwe jest jednoznaczne przypisanie składników majątkowych, które będą wykorzystywane w obrębie ZCP;
  

• przy pomocy składników majątku przyporządkowanych do ZCP możliwe jest samodzielne realizowanie zadań z uwagi na posiadane zasoby materialne i niematerialne, stanowiące zorganizowaną całość;
  

• istnieje możliwość rozgraniczenia poszczególnego segmentu działalności, jak również odrębny sposób zarządzania nim;
  

• istnieje możliwość wyodrębnienia ZCP w strukturze przedsiębiorstwa w oparciu o określone wskaźniki;
  

• ZCP posiadać będzie wyodrębnione oraz przyporządkowane zobowiązania związane z prowadzoną przez siebie działalnością;
  

• w związku z utworzeniem ZCP dojdzie do przeniesienia tytułów prawnych do składników wchodzących w skład ZCP, które będą wykorzystywane w jego dalszej działalności.
  
  

Jak wskazał Wnioskodawca, w przedmiotowym przypadku, w ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca prowadzi dwa odrębne typy działalności, tj. usługi doradczo-konsultingowe oraz usługi hotelowe. Wyodrębnienie organizacyjne wynika z oddzielnego prowadzenia działalności w każdej z ww. linii biznesowych, w szczególności poprzez wykorzystywanie odrębnych zasobów (Nieruchomość, pracownicy obsługi hotelu, baza klientów, itd.), znajdujących się w innym mieście, które w żaden sposób nie łączą się z działalnością konsultingowo-doradczą.

W rezultacie, w ramach jednej działalności gospodarczej funkcjonują dwie odrębne i niepowiązane ze sobą linie biznesowe. Każda z tych linii biznesowych wykorzystuje odrębne składniki majątku. Ponadto, są one odrębnie zarządzane, ze względu na inny charakter oraz inne zasoby wykorzystywane do jej prowadzenia. W konsekwencji, pierwsza z przesłanek, tj. wyodrębnienie organizacyjne, jest spełniona.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie m.in. w stanowiskach sądów administracyjnych, przykładowo wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 26 stycznia 2018 r., sygn. akt. I FSK 1127/17.

Wyodrębnienie finansowe

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym przypadku, Wnioskodawca prowadzi ewidencję księgową odrębnie dla działalności doradczo-konsultingowej, a odrębnie dla działalności hotelowej. W konsekwencji, Podatnik może określić wysokość przychodów i kosztów odrębnie dla każdej z linii biznesowych oraz wskazać na składniki majątku wykorzystywane przez poszczególne rodzaje działalności.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy spełniony został warunek wyodrębnienia finansowego.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, tj. np. wyroku NSA z dnia 23 listopada 2017 r., sygn. akt. I FSK 327/16.

Wyodrębnienie funkcjonalne

Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym przypadku na działalność hotelową składa się nieruchomość, wraz z całością praw i obowiązków z nią związanych, pracownicy przypisani do tej działalności, zobowiązania w postaci kredytu hipotecznego, wyposażenie hotelu. Pozwala to na samodzielne funkcjonowanie tych składników majątkowych, w sposób stanowiący kontynuację bieżącej działalności.

W konsekwencji:

• zespół składników materialnych składanych się na działalność hotelową (ZCP) posiada potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy;
  

• składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład ZCP umożliwiają nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa;
  

• ZCP jest w stanie funkcjonować w oparciu o własne zasoby (tj. nie wymaga dodatkowych elementów w postaci nakładów finansowych bądź innych prac, aby można go uznać za niezależne przedsiębiorstwo);
  

• ZCP posiada przypisane aktywa niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie działalności wykonywanej dotychczas w strukturze zbywającego;
  

• zespół składników majątkowych jest na tyle zorganizowany, że ZCP będzie dysponować wszelkimi składnikami materialnymi oraz niematerialnymi, które pozwolą na prowadzenie działalności gospodarczej, do której został przeznaczony;
  

• ZCP ma możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności przedsiębiorstwa przy wykorzystaniu istniejących zobowiązań z dotychczasowymi klientami, kontrahentami.
  
  

W rezultacie, w ocenie Wnioskodawcy, wyodrębnienie funkcjonalne również wystąpi w przedmiotowym przypadku.

Prawidłowość przyjętego stanowiska znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, przykładowo wyroku NSA z dnia 20 kwietnia 2018 r. sygn. akt. I FSK 1113/16.

Samodzielność gospodarcza

Jak wskazuje się w orzecznictwie, w szczególności Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: „Trybunał” lub „TSUE”) w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Christel Schriever („Jak z tego wynika, stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.”) o przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części można mówić w przypadku, gdy przenoszony zespół składników pozwala na dalsze prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej w tym samym obszarze.

Tym samym, jeżeli w przypadku „wyjęcia” z działalności Wnioskodawcy składników majątkowych składających się na ZCP oraz wchodzących w działalności hotelowej, taki zespół składników nadal będzie mógł samodzielnie funkcjonować i prowadzić działalność gospodarczą, to stanowić będzie przynajmniej zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W ocenie Wnioskodawcy w przedmiotowym przypadku powyższy warunek, w świetle wskazanego orzecznictwa TSUE, jest również spełniony.

Ponadto, biorąc pod uwagę wytyczne Ministerstwa Finansów (dalej: „MF”) wskazane w wyjaśnieniach z dnia 11 grudnia 2018 r., przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy VAT uwzględnić należy następujące okoliczności:

• zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
  

• faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.
  
  

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP.

Tym samym, w przedmiotowym przypadku, planowaną transakcję przeniesienia ZCP do Spółki Komandytowej należy uznać za zbycie ZCP na gruncie ustawy VAT, jeżeli na moment transakcji spełnione są łącznie następujące kryteria:

• przenoszony na nabywcę zespół składników zawiera zespół składników majątku (zaplecze) umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę i wystarczający do prowadzenia tej działalności;
  

• nabywca - w ramach swojej działalności - ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej w dotychczasowym zakresie przez zbywcę przy pomocy szeregu składników majątkowych będących przedmiotem transakcji.
  
  

Mając na względzie powyższe, w ocenie Wnioskodawcy przedmiotowa transakcja spełnia wytyczne MF, w szczególności ze względu na założenia biznesowe transakcji, które wskazują na:

• samodzielność i samowystarczalność przenoszonych składników majątku,
  

• chęć kontynuowania działalności operacyjnej w tym samym obszarze, tj. działalność hotelarska przez Spółkę Komandytową.
  
  

Końcowo, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż zgodnie z powołanymi wytycznymi MF, brak przeniesienia określonych składników majątkowych lub zobowiązań, które nie są kluczowe dla kontynuacji danej działalności, takich jak opisane w niniejszym zdarzeniu przyszłym (np. praw i obowiązków wynikających z umów dot. dostaw energii, gazu, wody czy odbioru śmieci) czy zobowiązań o charakterze osobistym (publicznoprawne, zezwolenia typu koncesja na alkohol) w żaden sposób nie wpływają na ocenę przenoszonego zespołu składników majątku jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W konsekwencji należy stwierdzić, że transakcja polegająca na wniesieniu przez Wnioskodawcę do Spółki Komandytowej wkładu niepieniężnego (aport), tj. ZCP, w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie podlegała wyłączeniu z zakresu ustawy VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisów ustawy nie stosuje się do:

1. transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa;
2. czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.
   
   

Z uwagi na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów, czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem transakcji, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

W wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

W kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, w wyroku z 21 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1586/11 NSA zauważył, że „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. (…) Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług”.

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą ...w zakresie: usług konsultingowych oraz usług hotelowo - gastronomicznych. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wskazane powyżej dwa rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej, tj. usługi konsultingowe oraz usługi hotelowo-gastronomiczne (Hotel ...), są od siebie wyodrębnione organizacyjnie, co wynika z innego przedmiotu działalności każdej z ww. linii biznesowych oraz ich odrębnego prowadzenia, w szczególności poprzez wykorzystywanie odrębnych zasobów (nieruchomości, pracownicy, baza klientów, itd.), znajdujących się w innym mieście, które w żaden sposób nie łączą się ze sobą. W ramach jednej działalności gospodarczej funkcjonują dwie odrębne i niepowiązane ze sobą linie biznesowe. Obie linie biznesowe są również wydzielone finansowo, tj. Wnioskodawca w sposób odrębny prowadzi ewidencję przychodów i kosztów związanych z każdą z ww. linii biznesowych, w ewidencji wydzielono środki trwałe wykorzystywane w obu działalnościach gospodarczych, jak również prowadzone są odrębne listy płac pracowników zaangażowanych w oba rodzaje działalności. Ponadto, Wnioskodawca wykorzystuje odrębne rachunki bankowe na potrzeby obu odrębnych działalności, a także sporządził odrębne rachunki zysków i strat dla każdej z ww. linii biznesowych za 2018 i 2019 rok. Obie linie biznesowe posiadają też potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy, gdyż składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład każdej z wymienionych linii biznesowych umożliwiają prowadzenie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Z uwagi na okoliczność, że Wnioskodawca prowadzi działalność zasadniczo w dwóch odrębnych obszarach, podjęto decyzję w przedmiocie wyodrębnienia i wydzielenia obszaru związanego z działalnością Hotelu ... i przeniesieniu tej działalności do nowotworzonej spółki komandytowej. W ramach przedmiotowej czynności ma dojść do przeniesienia (w formie aportu) wyodrębnianego zespołu składników majątkowych, w tym zobowiązań, związanych z Hotelem ..., do Spółki komandytowej, w celu dalszego kontunuowania działalności hotelowo - gastronomicznej. W rezultacie przedmiotem wyodrębnienia i przeniesienia do Spółki komandytowej będą w szczególności:

1. obiekt hotelowo - gastronomiczny, wraz z gruntem, na którym jest usadowiony,
2. środki trwałe związane z Hotelem ..., a także wartości niematerialne i prawne oraz wyposażenie,
3. pracownicy Hotelu ...,
4. materiały, zapasy i towary Hotelu ...,
5. wierzytelności związane z Nieruchomością,
6. prawa do środków pieniężnych w gotówce jak i na rachunkach bankowych,
7. pozabilansowe składniki majątku, takie jak tajemnica Hotelu ..., renoma Hotelu ..., jego kategoryzacja, księgi i dokumenty związane z działalnością, umowy,
8. zobowiązania związane z działalnością Hotelu ..., w tym z tytułu finansowania jego działalności, tj. wyodrębniony zespół składników majątkowych (wraz ze zobowiązaniami), pozwalający na samodzielne dalsze prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług hotelowo- gastronomicznych.
   
   

Do Spółki komandytowej nie przejdą natomiast zobowiązania mające charakter osobisty i nieprzenoszalny (zobowiązania publicznoprawne, zobowiązania wynikające z koncesji na sprzedaż alkoholu) oraz z umów dotyczących dostaw mediów, w przypadku których zawarte będą nowe umowy przez Spółkę komandytową. Powyższy zespół składników, w tym nieruchomość hotelowa, będący przedmiotem aportu, faktycznie będzie umożliwiał kontynuowanie działalności w zakresie usług hotelowo-gastronomicznych. Działalność Spółki kapitałowej nie będzie różnić się od działalności hotelarsko-gastronomicznej wykonywanej przez Wnioskodawcę - po przejęciu ww. składników majątkowych przez Spółkę komandytową działalność ta będzie kontynuowana bez zmiany przedmiotu działalności.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz całokształt okoliczności sprawy stwierdzić należy, że zespół składników materialnych i niematerialnych w ramach działalności hotelowo-gastronomicznej cechować się będzie wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym. W związku z powyższym ww. zespół składników materialnych i niematerialnych wykorzystywany w działalności hotelarsko-gastronomicznej stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji transakcja przeniesienia wydzielonej działalności hotelarsko-gastronomicznej do Spółki komandytowej będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług.

Natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.