INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa(j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowejw Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2011 r. (data wpływu 7 lipca 2011 r.),o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczenia umowy - potrącenia podatku u źródła oraz zastosowania kursu walut (pytanie oznaczone jako nr 1 w poz. 55 wniosku - druk ORD-IN) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2011 r. wpłynął do tut. organu wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczenia umowy - potrącenia podatku u źródła oraz zastosowania kursu walut.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jest miejską instytucją kultury. Jego statutowym celem jest upowszechnianie kultury, a w tym organizowanie imprez, koncertów, prezentacji, spektakli.

Dnia 28 maja 2011 r. zawarto umowę z teatrem z Belgii na wystawienie autorskiego spektaklu. Za spektakl organizator zapłacił 12.460 euro. Wynagrodzenie płatne było w dwóch ratach. Teatr nie przedstawił certyfikatu rezydencji.

Na I ratę, przed wykonaniem występu (usługi) teatr wystawił w dniu 25 maja 2011 r. fakturę na kwotę 6230 euro (zaliczkową). W dniu 26 maja 2011 r. dokonano zapłaty w następujący sposób:

• wyceniono fakturę wg kursu euro NBP z dnia 24 maja 2011 r. (poprzedzającego dzień wystawienia faktury), tj. w wysokości 3,9481 zł,
• wyliczono zaliczkę na 20% podatek dochodowy od zaliczkowej kwoty 6230 euro x 20% = 1246 euro, 1246 euro x 3,9481 = 4919 zł; kwotę tę przekazano do Urzędu Skarbowego.

Na II ratę fakturę wystawiono 1 czerwca 2011 r. na kwotę 12.460 euro pomniejszoną o fakturę zaliczkową na kwotę 6230 euro (pozostało do zapłaty 6230 euro). Przelewu dokonano dnia 6 czerwca 2011 r.; II ratę wyceniono w następujący sposób:

• 6230 euro x 20% = 1246 euro,
• zastosowano kurs euro (3,9569 zł) z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury, tj. z 31 maja 2011 r.; 1246 euro x 3,9569 = 4930 zł i tę kwotę przekazano do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy prawidłowo przyjęto przy ustalaniu wartości podatku (20%) i jego potrąceniu kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury...
2. Czy przy zaliczkowej zapłacie należności od wypłaconej zaliczki również potrąca się i przekazuje w odpowiedniej do kwoty zaliczki części, podatek w wysokości 20%...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze.

Wniosek Spółki w zakresie pytania oznaczonego jako drugie zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychód nierezydenta w walucie obcej, tutaj w euro, należy przeliczyć na złote z zastosowaniem kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty. Tym samym podstawę opodatkowania oraz wysokość zryczałtowanego podatku "u źródła" należy ustalić na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień zapłaty.

Należy w tym miejscu przywołać przepisy art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Zatem oceniając moment właściwy do przeliczenia przychodu nierezydenta z waluty obcej na złote należy określić moment powstania przychodu. Stosownie do przepisu art. 12 ust. 3e powołanej ustawy, datą powstania przychodu, do którego nie stosuje się przepisów art. 12 ust. 3a, 3c i 3d, jest dzień otrzymania zapłaty.

W ocenie podatnika do przychodów nierezydentów nie stosuje się przepisów art. 12 ust. 3a, 3c i 3d, zatem datą powstania przychodu jest dzień zapłaty.

Powyższe oznacza, że przychód nierezydenta w walucie obcej, tutaj w euro, należy przeliczyć z zastosowaniem kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty. Tym samym, podstawę opodatkowania oraz wysokość zryczałtowanego podatku "u źródła" należy ustalić na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień zapłaty.

Odnosząc się do opodatkowania zaliczki wskazać należy, że zaliczka co do zasady nie jest jeszcze zapłatą i nie skutkuje powstaniem przychodu, co wynika wprost z przepisu art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy. Jednocześnie brak jest podstaw do wyłączenia stosowania tego przepisu do zaliczek wypłacanych nierezydentom na poczet usług, z których przychody będą podlegały opodatkowaniu u źródła stosownie do przepisów art. 21 ust. 1 cyt. ustawy. W takim przypadku należałoby uznać, że przychód nierezydenta powstanie w dacie wykonania usługi.

Powyższe oznacza, że obowiązek podatkowy w podatku u źródła nie powstanie w dacie wypłaty zaliczki, lecz w całości w dacie wykonania usługi, a więc w tym przypadku po prezentacji spektaklu i wystawieniu faktury na pozostałą część wynagrodzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Uzasadnieniem nałożenia podatku na dochód osiągnięty przez nierezydentów jest ekonomiczny związek tego dochodu z jurysdykcją podatkową danego państwa.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody m.in. z tytułu opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20% tych przychodów.

Przepisy jednocześnie wskazują jednak, że pierwszeństwo mają postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przepisy art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska (art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Z umów takich może wynikać, że wypłacane należności będą całkowicie zwolnione od opodatkowania w Polsce lub przedsiębiorca pobierze niższy podatek wynikający z postanowień umowy. Jednakże, aby zastosować niższą stawkę lub nie pobierać podatku zgodnie z postanowieniami właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przedsiębiorca musi być w posiadaniu certyfikatu rezydencji beneficjenta należności.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2,w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Natomiast art. 12 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Jednostka podnosi, że wypłacane w walucie obcej wynagrodzenia z tytułów określonychw art. 21 ust. 1 ustawy należy przeliczać na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu przez zagranicznego kontrahenta Spółki, określony zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy. Należy podnieść, ze zasada wynikająca z art. 12 ust. 3e nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie wobec czego stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Płatnicy dokonujący wypłat m.in. odsetek i należności licencyjnych albo opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej na rzecz podatników niemających w Polsce siedziby lub zarządu są obowiązani w dniu dokonania wypłat pobrać zryczałtowany podatek od tych wypłat (art. 26 ust. 1 ustawy). Co istotne, w tym przypadku opodatkowany podatkiem dochodowym jest przychód, o którym mowa w art. 21 ust. 1. Dzień wypłaty należności nierezydentowi musi być wiec potraktowany jako dzień uzyskania przez niego przychodu, a jeżeli dotyczy przychodu w walucie obcej, do jej przeliczenia na złotówki służy ogólna reguła przeliczania przychodów w walutach obcych, zawarta w art. 12 ust. 2 tej ustawy. Na podstawie tego przepisu, przychodyw walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Reasumując: Jednostka od dokonanych wypłat wynagrodzeń na rzecz zagranicznych kontrahentów z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w celu obliczenia:

1. kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych oraz
2. kwot wypłat dokonanych na rzecz nierezydentów, wykazywanych w informacji IFT-2/IFT-2R, tj. informacji o wysokości pobranego podatku dochodowego od dochodów z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych oraz deklaracji druk CIT-10Z, tj. deklaracji o wysokości zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski, pobranego w Polsce przez płatnika, składanej do końca pierwszego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku;
3. zobowiązana jest do przeliczania kwoty dokonanej wypłaty stosując kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania wypłaty.

Jednocześnie podkreślić należy, że tutejszy organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz postawionych pytań. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Nie podlegała natomiast ocenie rachunkowa, matematyczna prawidłowość naliczenia przez Wnioskodawcę przedstawionych wyliczeń. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.