Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.526.2019.2.BG
z 3 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 grudnia 2019 r. (data wpływu 24 grudnia 2019 r.), uzupełnionym 27 lutego 2020 r., o wydanie o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca z tytułu otrzymanego przychodu z tytułu kar umownych (wpływu środków finansowych na rachunek bankowy) powinien zapłacić podatek dochodowy od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca z tytułu otrzymanego przychodu z tytułu kar umownych (wpływu środków finansowych na rachunek bankowy) powinien zapłacić podatek dochodowy od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 12 lutego 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.526.2019.1.BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 27 lutego 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Muzeum jest instytucją kultury zwolnioną z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”).

Art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT (zwolnienia przedmiotowe) stanowi, że wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Muzeum zwolnione jest z płacenia podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w jakim wykorzystuje dochody na cele statutowe. Wyjątkowo zdarza się, że jednostka płaci podatek CIT z tytułu dochodów niezwiązanych z prowadzoną działalnością.

Muzeum posiada osobowość prawną i jest wpisane do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pod numerem (…).

Środki finansowe potrzebne do utrzymania i rozwoju Muzeum zapewniają Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Województwo. Źródłami finansowania działalności Muzeum są:

1. dotacje przekazywane przez Ministra i Województwo, w tym:
   
   1. dotacje podmiotowe na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów,
      
   2. dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji,
      
   3. dotacje celowe na realizację wskazanych zadań i programów.
   
   
   
   
   

W związku z powyższym Muzeum - Zamek w X uzyskał dotację celową na budowę Muzeum w Y od Urzędu Marszałkowskiego. W tej sytuacji została zawarta umowa z dnia 23 września 2013 r. pomiędzy Muzeum-Zamek w X, a firmą A S.A. - Wykonawca. W kolejnych latach doszło jednak do wydzielenia się Muzeum Y od Muzeum-Zamek w X w dniu 30 czerwca 2017 r. i obecnie stanowią one odrębne instytucje kultury.

Po wykonaniu robót okazało się, że należy usunąć powstałe wady z tytułu nienależycie wykonanej przez Wykonawcę pracy. Zgodnie z zapisami umowy firma A S.A. zobowiązała się do ich usunięcia, a w przypadku braku wywiązania się z tego obowiązku lub opóźnień w tym zakresie zobowiązuje się do zapłaty kar umownych.

Zgodnie z zapisami umowy: § 11 ust. 1 lit. b - za zwłokę w usunięciu wad stwierdzonych podczas gwarancji i rękojmi Strony przewidziały karę umowną w wysokości 0,1% wynagrodzenia umownego brutto za każdy dzień zwłoki, liczonej od dnia wyznaczonego na usunięcie wad.

Kolejno w poniższych dniach zostały zgłoszone przedmiotowe usterki:

• - 11 kwietnia 2017 r. zgłoszenie popękane płyty na placu Muzeum,
• - 11 lipca 2016 r. awarie podświetlania szklanych tabliczek na placu Muzeum,
• - 22 stycznia 2018 r. odkształcenie płyt elewacyjnych na budynku Muzeum.
  
  

W wyniku niewywiązania się z umowy i braku naprawy zgłoszenia usterek, Muzeum zgodnie z umową będzie chciało podjąć kroki w celu wyegzekwowania należnych kwot wynikających z umowy kar umownych. Na chwilę obecną nie jest możliwe określenie kwoty jaką ostatecznie Muzeum może otrzymać od firmy A S.A. i czy owa kwota zostanie uznana i zapłacona przez tą firmę na rzecz Muzeum. Jeśli firma A S.A. nie zapłaci to sprawa zostanie skierowana na drogę sądową. Dla zobrazowania sytuacji wartość wykonanych prac wyniosła około (…) złotych, a wyliczona wartość kar umownych może wynieść około (…) złotych.

Po uzgodnieniach dokonanych pomiędzy Wnioskodawcą, a Organizatorem wszelkie uzyskane kwoty w przyszłości na drodze sądowej zostaną w pełni przekazane na rzecz Urzędu Marszałkowskiego Województwa. Jednakże fizycznie odbędzie się to za pośrednictwem konta bankowego Wnioskodawcy - Muzeum, na które wpłyną środki finansowe z firmy A S.A. i które w całości zostaną przekazane na konto bankowe Urzędu Marszałkowskiego Województwa.

W odpowiedzi na wezwanie w uzupełnieniu wniosku z 23 lutego 2020 r., Wnioskodawca wskazał, że wszelkie otrzymane pieniądze zostaną przekazane na rzecz Urzędu Marszałkowskiego. Otrzymana kwota w pełni jest należna dla Organizatora, a nie Wnioskodawcy. W każdym przypadku tj. zarówno w przypadku dobrowolnej wpłaty kary umownej, jak i uzyskanej kwoty na drodze sądowej zostanie ona w pełni przekazana na rzecz Urzędu Marszałkowskiego.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca z tytułu otrzymanego przychodu z tytułu kar umownych (wpływu środków finansowych na rachunek bankowy Muzeum) powinien zapłacić podatek dochodowy od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, nie sposób mówić tu o uzyskaniu przychodu dla jednostki, gdyż pieniądze w pełni zostaną zwrócone Organizatorowi, natomiast przelew pieniędzy fizycznie nastąpi tylko i wyłącznie przez konto bankowe Wnioskodawcy. Na podstawie dokonanych ustaleń z Organizatorem pieniądze zostaną zwrócone do Urzędu Marszałkowskiego Województwa, w wysokości całości kwoty (kar umownych) otrzymanej od firmy A S.A. Ewentualnie pieniądze mogłyby zostać przekazane przez Organizatora z tej puli, ale odrębnie w ramach kolejnej dotacji celowej, która nie jest przedmiotem rozważań w niniejszym wniosku. Ustawodawca wprawdzie uznaje takie kary umowne za wygenerowany przychód jako przychody należne. Przychód ten będzie powstawał w dacie otrzymania (zapłaty kary), nie wiąże się bowiem z dostawą czy usługą.

W ustawie o CIT brak definicji przychodu. Jednakże, z przepisów wynika, że przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Kolejno zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z literalnego brzmienia powyższych przepisów wynika, iż przychód musi cechować się należnością, a także przysporzeniem majątkowym o charakterze trwałym.

Zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT są jedynie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe. Wychodząc z takiego założenia WSA w Bydgoszczy w wyroku z 8 listopada 2006 r., sygn. I SA/Bd 617/09, w ślad za wyrokiem NSA z 13 maja 2003 r. sygn. akt SA/Bk 370/02; orzeczeniem NSA z 23 sierpnia 2000 r., sygn. akt III SA 1501/99 oraz wyrokiem NSA z 13 maja 2003 r., sygn. akt SA/Bk 1349/02, a także „Prawo podatkowe. Komentarz do ustawy o podatku i dochodowym od osób prawnych” pod redakcją W. Modzelewskiego, Warszawa 1999, str. 200, J. Marciniak: Komentarz do wymienionej ustawy, wyd. z 2002 r., str. 178, stwierdził, że „tylko przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym i definitywnym, innymi słowy przysporzenie majątkowe pewne, niepodlegające żadnym zmianom, bez roszczenia zwrotnego i ostateczne, skutkuje przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, podlegającym daninie publicznoprawnej w postaci podatku dochodowego od osób prawnych”, oraz, że „wyłącznie przychód charakteryzujący się takimi cechami może podlegać opodatkowaniu w wielkości uzyskanych przez podatnika pieniędzy”.

W przedmiotowej sprawie nie zostają spełnione powyższe warunki, gdyż pieniądze należne są dla Organizatora, a nie Wnioskodawcy. Dodatkowo Wnioskodawca nie ma prawa i możliwości do ich zatrzymania.

Jak więc wynika z powyższego Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku CIT z tytułu ewentualnego otrzymanego przelewu na swoje konto bankowe.

Należy także nadmienić, iż uzyskane przychody, w tym kary umowne mogą być zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych CIT, jeśli zostałyby wydatkowane na cele statutowe Wnioskodawcy. Także zdaniem Wnioskodawcy byłby on zobowiązany do zapłaty takiego podatku tylko i wyłącznie jeśli uzyskałby trwałe przysporzenie majątkowe i nie przeznaczył tych środków na cele statutowe - co jednak w przedmiotowej sprawie nie zachodzi.

Podsumowując nie ma mowy o uzyskanym przychodzie w tej sprawie i konieczności zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych (CIT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienia się, że do pytania nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.