2020.02.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-3.4012.468.2019.2.MPU

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.468.2019.2.MPU
z 12 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 listopada 2019 r. (data wpływu – 15 listopada 2019 r.) uzupełnionego pismem z 23 stycznia 2020 r. (data wpływu – 27 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr (…) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr (…). Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z 23 stycznia 2020 r. (data wpływu – 27 stycznia 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 15 stycznia 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.468.2019.1.MPU.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca gospodarstwo rolne nabył (…) r. na podstawie umowy darowizny od swoich rodziców. Dla gospodarstwa prowadzona jest księga wieczysta (…). Wnioskodawca zajmuje się uprawą roli oraz specjalizuje się w produkcji mleka. Od (…) r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i składa deklaracje VAT-7.

Wnioskodawca dokonał podziału części ziemi rolnej z nr działki (…). W wyniku podziału powstały dwie działki (…),(…).

Wydzielona działka nr (…) dla firmy na (…) w celu odsprzedaży która wystąpiła dla niej o wydanie decyzji o warunkach zaburtowy i pozwolenia na budowę marketu.

Dnia (…) r. została podpisana wstępna umowa w formie aktu notarialnego nr (…).

Wydanie interpretacji z Krajowej Izby Skarbowej jest jednym z warunków sfinalizowania transakcji, oraz pewności prawidłowego rozliczenia podatku VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa działka (…) nie jest zabudowana. Działka (…) była i jest w chwili obecnej wykorzystywana jako pastwisko. Jest w posiadaniu Wnioskodawcy od 1993 roku cały czas tak samo użytkowana. Działka (…) nie jest i z informacji uzyskanej z Urzędu Miasta (…) w najbliższej przyszłości nie będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W chwili obecnej są wydane warunki zabudowy na budynek handlowo-usługowy o które wystąpiło (…) Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia działki. Przedstawiciel firmy (…) sam przyjechał do Wnioskodawcy z ofertą zakupu działki, ponieważ szukał działki na tym terenie, a żadnej innej nie udało mu się pozyskać. Wnioskodawca nigdy nie dawał ogłoszenia (ofert) sprzedaży działki. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości do sprzedaży.

Wnioskodawca udzielił firmie (…) pełnomocnictwa w zakresie do występowanie przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń w szczególności składania wniosków, odbioru wymaganych decyzji i postanowień w zakresie działki gruntu (…),

oraz

dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie działki gruntu nr (…), warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej oraz sieci elektroenergetycznej, w szczególności do złożenia wniosków o wydanie przedmiotowych warunków oraz ich odbioru,

oraz

dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem decyzji na budowę wjazdu.

Wnioskodawca dokonywał wcześniej darowizny działki dla siostry i jej męża dnia (…) r.

i sprzedaży działki dnia (…) r.

Gospodarstwo rolne Wnioskodawca nabył (…) r. na podstawie umowy darowizny od swoich rodziców. Nieruchomości te zostały darowane przez rodziców Wnioskodawcy w celu kontynuowania działalności rolniczej. Wnioskodawca cały czas zajmuje się uprawą roli oraz specjalizuje się w produkcji mleka. Zgodnie z wolą rodziców (…) r. Wnioskodawca dokonał darowizny działki swojej siostrze i jej mężowi na cele mieszkalne drugą działkę usytuowaną obok sprzedał ponieważ potrzebował środki na remont. Została sprzedana 1 działka i 1 darowana w rodzinie. Obie były niezabudowane. Ani z tytułu darowizny ani z tytułu sprzedaży Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT ponieważ nie był wtedy czynnym podatnikiem podatku VAT i nie składał deklaracji VAT-7.

Od (…) r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i składa deklaracje VAT-7. Środki ze sprzedaży 1 działki zostały przeznaczone na remont i założenie centralnego ogrzewania w budynku mieszkalnym i wodę w budynku gospodarczym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży działki na cele działalności gospodarczej Wnioskodawca jest zobowiązany do naliczenia podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako rolnik będący podatnikiem podatku VAT powinien on naliczyć i zapłacić podatek od sprzedaży działki budowlanej.

Działkę, którą Wnioskodawca planuje sprzedać, służy (i służyła przed ich wydzieleniem) do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności rolniczej z tytułu której Wnioskodawca jest od (…) r. zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Nadto, Wnioskodawca podjął działania zmierzające do przygotowania gruntu (działek) do sprzedaży. Polegały one przede wszystkim na wydzieleniu z gruntu jednej mniejszej działki oraz wystąpieniu o wydanie (i uzyskaniu) decyzji o warunkach zabudowy. Trudno te działania uznać za charakterystyczne dla rozporządzania majątkiem prywatnym. Wszystkie te czynności jednoznacznie bowiem wskazują na dążenie do zwiększenia wartości, atrakcyjności nowej działki w związku z zamiarem jej sprzedaży. Aktywność w przedmiocie ich zbycia jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Zatem sprzedaż przez działki stanowiących część jego gospodarstwa rolnego będzie stanowiła dostawę dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa (dostawy) działek będzie przejawem realizacji prawa do rozporządzania składnikami jednoznacznie związanymi z prywatnym majątkiem. Bez znaczenia przy tym pozostaje cel na jaki kupioną działkę przeznaczy przyszły nabywca.

Jak Wnioskodawca wskazał powyżej, z tytułu sprzedaży działki gruntu, będzie występował w charakterze podatnika VAT, pozostaje jeszcze do wyjaśnienia kwestia zasadności zastosowania do tej sprzedaży zwolnienia od VAT.

Dostawa przedmiotowej działki nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż;

wprawdzie w związku z darowizną gruntów, z których działka została wydzielone, nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ale tylko dlatego, że transakcja darowizny na rzecz Wnioskodawcy nie podlegała opodatkowaniu VAT:
zarówno grunt jeszcze niepodzielony, jak i wydzielona z niego następnie działka, nie służyły wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, ale do działalności opodatkowanej (opodatkowana działalność rolnicza)

Dostawa działki (tej, dla której zostaną określone warunki zabudowy w formie prawomocnych decyzji) nie może być również zwolniona na podstawie powołanego przeze mnie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Są to wprawdzie tereny niezabudowane, ale - zgodnie z decyzjami o warunkach zabudowy - przeznaczone pod zabudowę (por art. 2 pkt 33 ustawy). Zatem ich dostawa objęta będzie podstawową stawką VAT, która aktualnie wynosi 23%

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jak stanowi art. 15 ust. 4 cyt. ustawy, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 cyt. ustawy).

Działalność rolnicza została zdefiniowana w art. 2 pkt 15 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem w brzmieniu stosowanym do 31 marca 2020 r. przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin ,,in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą w ww. cyt. art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 pkt 15 cyt. ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Natomiast wykonywanie czynności polegających na świadczeniu usług rolniczych stanowi wykonywanie działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie mniej jednak należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ,,handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W tym miejscu zaznaczyć należy również, że pojęcie ,,majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. ,,Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego (tu: niezwiązanego z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, w ramach której działa on jako czynny podatnik VAT). Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, na kwestię udzielania pełnomocnictw, która została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego - z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu - czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. ustawy - umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. ustawy, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 ww. ustawy - jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu - pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. ustawy - pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. ustawy wynika - że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) zostaje upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne na podstawie umowy darowizny od swoich rodziców. Wnioskodawca zajmuje się uprawą roli oraz specjalizuje się w produkcji mleka. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT i składa deklaracje VAT-7. Dokonał podziału części ziemi rolnej z nr działki (…). W wyniku podziału powstały dwie działki (…),(…). Wydzielona działka nr (…) dla firmy (…)w celu odsprzedaży, która wystąpiła dla niej o wydanie decyzji o warunkach zaburtowy i pozwolenia na budowę marketu. Dnia (…) r. została podpisana wstępna umowa w formie aktu notarialnego nr (…). Przedmiotowa działka (…) nie jest zabudowana. Działka (…) była i jest w chwili obecnej wykorzystywana jako pastwisko. Jest w posiadaniu Wnioskodawcy od (…) roku cały czas tak samo użytkowana. Działka (…) z informacji uzyskanej z Urzędu Miasta w najbliższej przyszłości nie będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W chwili obecnej są wydane warunki zabudowy na budynek handlowo-usługowy o które wystąpiło (…) Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia działki. Przedstawiciel firmy (…) sam przyjechał do Wnioskodawcy z ofertą zakupu działki, ponieważ szukał działki na tym terenie, a żadnej innej nie udało mu się pozyskać. Wnioskodawca nigdy nie dawał ogłoszenia (ofert) sprzedaży działki. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości do sprzedaży.

oraz

oraz

dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem decyzji na budowę wjazdu.

Wnioskodawca dokonywał wcześniej darowizny działki dla siostry i jej męża dnia (…) r. i sprzedaży działki dnia (…) r.

W świetle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości czy przy sprzedaży działki nr (…) na cele działalności gospodarczej będzie zobowiązany do naliczenia podatku VAT.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy TSUE należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dla rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy kluczowym jest fakt, że Wnioskodawca dokonał podziału części ziemi (z działki nr (…) w wyniku podziału powstały dwie działki (…),(…)) z gospodarstwa rolnego wykorzystywanego na cele działalności rolniczej. Wnioskodawca zajmuje się uprawą roli oraz specjalizuje się w produkcji mleka. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT i składa deklaracje VAT-7. Wskazać należy zatem, że grunt ten nie stanowi majątku prywatnego Wnioskodawcy – z opisu sprawy jednoznacznie wynika że Zainteresowany wykorzystywał posiadaną nieruchomość do celów inne niż osobiste, działka ta stanowi majątek przedsiębiorstwa rolnego.

Ponadto fakt, że działania, które wykona (…) na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa nie były podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę ale przez osoby trzecie nie oznacza, że pozostały bez wpływu na sytuację prawną Zainteresowanego. Osoby trzecie dokonując ww. działań uatrakcyjnią przedmiotową nieruchomość będącą własnością Wnioskodawcy. Działania te podniosą atrakcyjność działki Wnioskodawcy jako towaru i wzrost jej wartości.

Okoliczności te prowadzą do wniosku, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki nr (…) nie będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Zainteresowany w taki sposób zorganizował sprzedaż działki nr (…), że niejako jego działania łącznie z działaniami przyszłego nabywcy stanowią pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca podejmując ww. czynności wykazał aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, o której mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa działki nr (…) wykorzystywana w działalności rolnej, z tytułu której Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, będzie – zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy – dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji powyższego, transakcja sprzedaży przedmiotowych działek będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13. art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolnieniu podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Stosownie do art. 43 ust. l pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się z podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku, jeżeli z tytułu ich nabycia lub wytworzenia nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo od obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na fakt, że w momencie sprzedaży działka nr (…) objęta jest warunkami zabudowy na budynek handlowo-usługowy i zagospodarowania terenu, nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku VAT w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, jak również w przedstawionej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem działka nr (…) nie była wykorzystywana wyłącznie do czynności zwolnionych.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie sprzedaż nieruchomości dokonana przez Wnioskodawcę, działającego w charakterze podatnika, stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT, do której zastosowanie ma odpowiednia dla tej dostawy stawka tego podatku VAT.

W konsekwencji odpowiadając na zadane pytanie należy stwierdzić, że zbywając w drodze sprzedaży działkę nr (…) Wnioskodawca działała w charakterze podatnika VAT i w związku z powyższym zobowiązany będzie do naliczenia podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z23października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie PUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin